Deep Purple - Knebworth '85 (1985)

Ik sta bekend als Deep Purple fan maar tot mijn schande moet ik bekennen dat ik dit album niet ken. Wie geeft zijn mening??

Is een opname van het reunie concert in knebworth maar de geluidskwaliteit liet nogal te wensen over als ik het me goed herinner. (had hem vroeger op tape maar ben hem niet meer tegengekomen op cd sindsdien). Dus een heel dun geluid en ook een Ian Gillan die veel problemen had met zijn stem. (had hij in diezelfde toer wel heel vaak als ik je de opnames / bootlegs en dergelijke beluistert). Het steekt nogal fel af tegen Made in Japan, Made In Europe of latere releases zoals Total Abandon. Ik denk wel dat het vooralsnog de beste registratie van de reunion toer uit '85 is. Maar denk dat het eerder iets is voor die-hard fans dan voor de gemiddelde muziek liefhebber.

Maar een vaste score durf ik niet te geven omdat het al zo lang terug is dat ik hem nog gehoord heb. Het ligt wel tussen de 2.5 en 3 aan zoals ik hem in gedachten had.

Sinner, bedankt voor je commentaar. Maar niet kopen dus!

Ik zou zeggen neen. Tenzij je per sé alles van de band in de kast wil hebben. Denkelijk schaf ik me hem wel aan als ik hem ooit goedkoop tegenkom, maar het heeft zeker geen prioriteit.

Inderdaad Hans de dubbel cd zojuist net beluisterd en ofschoon het op zich een prima concert is valt het geluid tegen meer bootleg kwaliteit!
De vocale prestaties van Ian Gillan,al hoewel niet op z'n best. valt zeker niet tegen !
Naast het overbekende Smoke on the water vind ik zelf o.a Black Night en Knocking at your Backdoor erg goed !

met vriendelijke groet

Hans heb je het album nog aangeschaft ?

Nee nog niet, maar als het goed is kom ik deze week weer in Amsterdam, dan ga ik 'm bij FAME kopen (hoezo reclame )

Vanmiddag Made in Japan aangeschaft ! De cd had ik natuurlijk wel alleen niet in de orginele verpakking je begrijpt wel wat ik bedoel !


met vriendelijke groet the viking

Foei, The Viking, er zijn MuMe 'ers die worden erg boos als ze horen dat je kopieert. Maar een goede keus om Made in Japan als origineel aan te schaffen. Heeft het album absoluut verdiend want............ja daar gaan we weer ............ Made in Japan is en blijft het beste live album allertijden!!

Met de meest hartelijke groet, Hans

Ach ja soms zijn ze nog roomser dan de paus !
Ben jij rooms Hans ?

vriendelijke groet the viking

Goede morgen The Viking,

Je vraagt of ik rooms ben? Nou The Viking ik ben wat dat betreft zo goddeloos als het maar zijn kan.

Met de meest hartelijke groet, Hans

Haha je maakt ook kopietjes !



met vriendelijke groet the viking

Ik ben maar een arme sloeber die van een minimum loontje moet rondkomen en die het zich dus niet kan veroorloven om al die mooie geweldige cd's te kopen. Kopieeren is dus DE oplossing en een lidmaatschap van de bibliotheek helpt mij om al dat moois ook werkelijk te pakken te krijgen . The Viking, als je het goed vind ga ik dus nu Knebworth '85 van DP bestellen bij de Bieb in Rotterdam! Dan zal ik volgende week mijn mening geven over dit album.
Met de meeste hartelijke groeten, Hans

Jammer van de Barslechte geluidskwaliteit inderdaat...en Ian Gillan's stem is ookal eens beter geweest dan dat hij in de 80'er jaren was, toch? Vandaar *2

De CD klinkt niet zoals de meeste officiele releases. Knocking at your back door klinkt echter erg energiek. Nobody's home en Gypsy's kiss zijn lekker origineel, want die kom je op andere livecd's niet tegen!

MiJ is en blijft het één na beste live album allertijden ... Wordt het mij vergeven, dat ik MiJ eerst heb gekocht en daarna een tikje bewerkt? Overigens, met een band als Deep Purple, met schitterende opnames her en der verspreid, is kopieerwerk ethisch en moreel wel gerechtvaardigd.
Nee, ik ben toch geen die-hard. Als ik deze commentaartjes lees, zal LiK buiten mijn CD-verzameling blijven, vooral omdat ik minder dat het Nederlandse minimumloon verdien.

Matig album met zeer slecht geluid. Maar wel uniek, want Mark II speelt hier een stukje 'Burn'!

Wouw! Burn. Dat is natuurlijk wel interressant en uniek in deze samenstelling.

Blackmore speelde deze show met regenlaarsjes aan vanwege het moesson achtige weer

Gillan had inderdaad veel problemen met zijn stem in deze periode .
Ik herinner mij een concert op tv van Rockpallast in ''85'' .
Gillan is slecht te horen , erg hees en amper in staat om hoge noten te pakken .
Ik kreeg er de kriebels van eerlijk gezegd . Ik vond het echt sneu .
De man deed vreselijk zijn best , maar denk dat ie er beter niet aan had moeten beginnen .

Ondanks het geluid toch aantrekkelijker dan Nobody"s Perfect uit '88.
Tijdens Highway Star raak ik gewend aan het geluid en daarna is het volop genieten van Nobody's Home.
Strange Kind of Woman heeft weer het traditionele solostukje voor Blackmore en Gillan.
Het schijnt dat ze het reeds nu al niet meer konden vinden met elkaar.
Gypsy's Kiss is een unieke opname, al hakkelt Gillan wat met zijn tekst.
Van Perfect Strangers komt er een prima uitvoering. Het geluid van Lazy verzuipt in de regenbuien.
Er zijn een paar nummers verloren gegaan, pas met Knocking at Your Backdoor knapt het geluid schijnbaar weer op.
Disc 2 heeft een daverende aftrap met Difficult to Cure dat overvloeit in een zes minuten durende solo van Lord.
Space Truckin' wordt op krachtige manier tien minuten gerekt; een energieke uitvoering met een ruige solo van Blackmore.
In de aankondiging van Speed King noemt Gillan het nummer een ballad. Vervolgens wordt er een keiharde uitvoering van het nummer neergezet, met zeer felle solo's van Blackmore.
Black Night klinkt hier redelijk en Smoke on the Water is best wel goed.

CD-1 is niet erg goed. Het ontbreekt de band aan de energie die ik gewend ben. Tja, ik kan het niet helpen, ik meet alles af aan Made in Japan. Dan vallen de klassiekers in het water. Nobody's Home en Gypsy's Kiss worden rommelig gespeeld, maar dat is wel charmant. Tenslotte naderen de heren de middelbare leeftijd en om dan met hoge snelheid de bocht in te gaan en er net niet uit te vliegen ....
Perfect Strangers is ook niet de beste versie die ik ken; die van Nobody's Perfect is beter en van Rainbow in de jaren 90 nog beter. Maar niemand kan Jon Lord verslaan, dat wel.
Vanaf Lazy is de band op stoom. Ze besluiten het publiek compenseren voor het belabberde weer door het op een onvergetelijke drie kwartier te trakteren. Knocking at your Backdoor klinkt retestrak (pun intended) en Blackmore blijkt ook een meester op de slidegitaar te zijn. Lazy (ik kan het prima horen) en Space Truckin' worden in werkelijk krankzinnig tempo gespeeld. Bands als Judas Priest en Iron Maiden blijken kleine jongens en worden volledig zoekgespeeld. De soloprojecten van Dio en Osbourne kunnen we gevoeglijk vergeten. Metallica blijft overeind, maar dan ook net. Dit is adembenemend op het moordende af, anders kan ik het niet zeggen.
Met Difficult to Cure neemt Deep Purple iets gas terug, maar geeft wel Keith Emerson en Rick Wakeman een lesje in het mengen van klassieke muziek en rock.
Daarna zakt het een beetje in; de laatste drie nummers kunnen weer niet in de schaduw staan van ...
Maar voor het kwartet Lazy tm Difficult to Cure is er maar één conclusie mogelijk: op het podium kon Deep Purple op zijn best door niets en niemand overtroffen worden.