Seasick Steve - You Can't Teach an Old Dog New Tricks (2011)

Ja joh, je denkt toch niet dat DWDD door heeft dat zijn publiek veel eerder weet wat goed is dan Mathijs?

Een blues artiest zingt altijd over dat ie zijn baan/vrouw/huis heeft verloren?

Nou, de grap is dus dat als je em achterstevoren speelt krijgt ie dat dus weer terug.

Gelukkig is DWDD er elke avond om o.a. 'nieuw publiek' voor artiesten weet te enthousiasmeren/ aan te trekken. Ik had in ieder geval nog nooit van hem gehoord tot DWDD. Opvallend dat diezelfde Mathijs én zijn crew elke keer weet wat ze in hun programma moeten halen.

Opvallend dat er bijna nooit iets boeiends tussen zit. Maar misschien is hier een topic voor (kan 'm zo snel niet vinden)?

Aha op die manier

Veel mensen kennen Steve waarschijnlijk uit DWDD, toen ik de volgende dag op school kwam had iedereen het erover. Jammer dat het altijd zo kort is

Smaken verschillen natuurlijk

De eerste keer toen ik Seasick Steve hoorde, was op Rock Werchter. De toen nog onbekende 'opa' was voor mij één van de betere ontdekkingen van dit jaar. Nu vandaag heb ik zijn jongste plaat gehoord en ik moet eerlijk zeggen dat het me allemaal leuk klinkt. Ik heb geen negatieve dingen te zeggen, dus dat zit goed.

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Ik luister al een behoorlijke tijd intensief muziek en ik heb platen zien worden gefavoriseerd, zien afgekraakt worden door mij en platen gezien die belanden tussen de middelmoot. Mijn collectie platen, zowel legaal als illegaal verkregen, wordt met de dag groter en groter. De strijd om de beste plaat te worden wordt alsmaar drukker en drukker. De meesten kunnen die druk heel goed aan, anderen niet. Platen die ik goed vind, maar de druk die ik uitoefen op hen niet aankunnen. En dan is het beter om van elkaar afscheid te nemen zodat ik enkel de goede momenten kan herinneren. In deze soort van serie volgen we deze platen om hen een waardig afscheid te geven. Een afscheid die ze zeker verdienen, want het is een hele opgave om in mijn collectie te belanden! 

Dankzij Rock Werchter heb ik deze strijdlustige opa gevonden. Zijn strijdlust sprak me absoluut aan en ik was helemaal verkocht toen hij zijn zelf in één gestoken gitaar toonde. Gemaakt uit afval die hun praktische eigenschap hadden verloren. Hergebruik van afval op zijn best! Nu wat dieper over deze plaat; Het klinkt prima, maar nergens heeft het potentie om het label 'heel goed' te ontvangen. Deze plaat heeft sfeer, vooral You Can't Teach an Old Dog New Tricks en Burnin’ Up. Een typische bleus plaat, al bestaan er betere in zijn soort. Ook hier zal er een verlaging plaatsvinden, want het cijfer verandert van een drie en een half naar een drie.

Bedankt, You Can't Teach an Old Dog New Tricks voor de mooie tijd die je me hebt gegeven!

heerlijke cd zo op de vrijdag avond met een biertje erbij!!

Zeker weten. Ik vind de man een fenomeen. Heb onlangs nog een gave DVD van hem te pakken gekregen. Super. Zo authentiek als authentiek kan zijn. Mocht je hem goed vinden luister ook eens naar Greg Brown.

Nieuw album komt op 29 april uit en is genaamd Hubcap Music!!! Hoop dat deze in het verlengde ligt van YCTAODNT.

Ik heb de versie met Levee Camp Blues, alleen al voor dat geweldige verhaal krijgt dit album 3,5 ster. Schitterend stukje story-telling.

De ruigere nummers klinken altijd goed, maar om variatie aan te brengen, pleegt Steve ook wat andere stijlen uit te moeten proberen. Helaas, want dat pakt niet zo goed uit. Zo probeert deze oude hond toch een nieuw kunstje, of hij moet dit altijd al gedaan hebben, maar publieks knallers zijn het niet.

Op hoge leeftijd breekt deze bluesbaas dan toch nog door. Optredens bij Jools Holland bezorgen hem grote bekendheid en Seasick Steve reist festival na festival af om zijn ongepolijst home made blues te verkondigen. Naast dit album ken ik van Seasick Steve alleen voorganger ”Man from Another Time”. Dat vind ik een vermakelijk album, maar wel eentje die na verloop van tijd inwisselbaar wordt. De variatie is op dat album beperkt. Dat vind ik op ”You Can’t Teach an Old Dog New Tricks” beter verzorgd. Seasick Steve wisselt stevige elektrische blues stampers af met akoestische langzame en midtempo liedjes. Ook productioneel is dit een stap voorwaarts. Het geluid is voller en er is meer een bandgevoel. Het echte rauwe is er misschien wel vanaf, maar ik vind ”You Can’t Teach an Old Dog New Tricks” nog steeds rafelig en vuig klinken. Nog steeds typisch Seasick Steve dus. Seasick Steve laat de jonge honden horen hoe je blues en rock met elkaar verenigt. En dat hij op deze leeftijd alsnog zijn succes heeft, is hem van harte gegund. Heerlijk album!

Voor mijn part pakt het allemaal prima uit. Beste plaat van onze zeezieke Amerikaan, me dunkt. Goeie hoes ook. Goeie albumtitel! Hoe zeggen ze dat? Iets met een plaatje dat klopt?

Voor mijn part pakt het allemaal prima uit.

Bluesrock met een wat bijzondere draai vind ik. Het klinkt anders dan hoe doorsnee bluesrock normaal gesproken klinkt. Op zich wel aardig, maar vind het ook gezien zijn leeftijd wel een commercieel kunstje, want wie heeft pas op zijn oude dag nog succes met zulke muziek.

Heb deze en Walkin Man, en dat vind ik ook mooi genoeg om me een avondje te kunnen vermaken met de gevarieerde en vermakelijke bluesrock van deze taaie rakker.

Dus omdat hij pas op latere leeftijd succes heeft is het daarom een commercieel kunstje?

Dus als ik als jongere oudere met m'n een blues-rock band opeens veel CDs ga verkopen ......... En misschien is Steve wel naar de crossroads geweest ........ veel meer blues kan je niet worden toch ?

Volgens mij heeft het er meer mee te maken dat bepaalde muziekstijlen in het ene decennium beter in de smaak van het publiek vallen dan in het andere. En dat niet alle artiesten tussen hun 20e en 30e pieken zou er ook wat mee te maken kunnen hebben. Als deze man niet de "real deal" is heeft ome Jack wel een hele goeje PR manager bij z'n labeltje .........

Het mooie vind ik wel dat hij voor een blues rock artiest veel variatie heeft in zijn albums, want geen nummer klinkt hetzelfde, en ook van wat ik allemaal heb gehoord geen lange jam sessies.

Dat iemand op zo,n late leeftijd pas doorbreekt zou een commercieel kunstje kunnen zijn, want zoiets is nooit op deze manier eerder gebeurt en valt wel op, en wat opvalt trekt weer aandacht en dan verkoop je automatisch weer meer van je muziek.

Vind het een pracht gast daar niet van, met erg originele muziek, maar het komt toch niet in de buurt van de grootheden van weleer, en dat hoeft ook helemaal niet.

Oké. Ik begrijp je, Ricardo. Ik denk dat dit album toevalligerwijs naar boven is gekomen en zo een beetje een hype werd.

Ik vind trouwens helemaal niet dat hij originele muziek maakt. Ik vind het prettige muziek om naar te luisteren, maar zoals ik al eerder geschreven heb vind ik dat hij zich vooral op reeds platgelopen paden begeeft. Maar goed, blues en vernieuwing gaat we lvaker niet samen.

Ben deze nu aan het beluisteren, maar wat een fenomenale productie heeft deze plaat, bijna perfect eigenlijk, het knalt de speakers uit.