Mobb Deep - The Infamous (1995)

Dit is mijn top 5
1. Shook Ones, Pt. 2 (ik vind Pt 1 toch wel beter)
2. Survival of the Fittest
3. Eye for a Eye (Your Beef Is Mines)
4. Right Back at You
5. Give Up the Goods (Just Step)

The Infamous Prelude is zo'n ongelofelijke smet op dit album... Waarom moest dat nou?

Bericht verplaatst naar Muziek > Nieuws > R.I.P.

Of ik dit nu het beste hip hop album aller tijden vind of 36 Chambers...hangt een beetje van dag tot dag af. Feit is dat dit een meesterstukje blijft.

Heb het hele album vandaag weer eens beluisterd. Damn, toch wel één van de beste hip-hop platen ooit hoor. Wat me nu nog meer opviel is ook de geniale structuur/opbouw van het album. De eerste helft is verre van gezellig maar wel nog enigszins licht. Nummers als Temperature's Rising en Up North Trip hebben zelfs nog een soort loungy/positief geluid. Keerpunt ligt bij het wat treurige (qua sfeer) Trife Life, en daarna wordt het eigenlijk alleen nog maar duisterder met het geniale Q.U. Hectic, Right Back at You en uiteraard Shook Ones. Beste gedeelte van het album wat mij betreft.

Helemaal geen smet, man! Dit album is zo clean as a whistle, ongelofelijk. Wat een ontzettend hoog niveau wordt hier gehaald, je identificeert jezelf spontaan met een persona die in de stromende regen door Queensbridge loopt.

Alles klopt, beste vriend. Die zeventig minuten vliegen voorbij.

Ah het is geen smet op het album maar het is wel geen prelude/interlude die ik echt veel bijdragen vind aan het hele album.

Komt nergens in de buurt van Wu Tang's 7th Chamber of Da mystery of Chessboxin intro's, of de Tortureskit natuurlijk. Verder nog Gang Starr's You know my steez, Snoop Dogg's Doggystyle staat vol schitterende stukjes die na al die jaren nog grappig zijn net zoals op de eerste 3 albums van Redman, daar lach ik me nog altijd een breuk mee Ook Beastie Boys hebben hilarische tussenstukjes. Deze prelude doet me niet echt veel.

Wat een ervaring! Dit is zo een album waarbij woorden tekort schieten. Ervaar deze.

Omdat dat Prodigy was van toen. Coke snuiven. Overdreven. 20 jaar oud.
RIP Prodigy

Jongens ik voel deze echt wel vanavond.
Die finale ❤️ Right back at you, Cradle to the grave, Drink away the Pain en dan Shook Ones, pt2 is gewoon fantastisch. Sterke afsluiter ook met Party over. Alles ervoor is ook legendarische Hiphop. Binnenkort 4,5*?

Haha damn, ik luisterde 'm net ook weer. Lekker zonet in de stromende regen, oordopjes in. Heerlijk. Het album dan, het weer niet. Ben zeiknat.

Voordat ik in België ging wonen, zo'n twee jaar terug, droeg ik een PME Legend-winterjas. Zo'n beetje m'n complete studentenperiode droeg ik die jas, of ik nou het uitgaansleven betrad of naar school ging: ik trok 'm aan. In die tijd dronk ik alleen maar (speciaal)bier en zo af en toe een (te) zoete cocktail, vaak gepaard met kettingroken en gokspelen. De kroeg was mijn leven, vroeg naar de kloten, laat naar huis.

Mijn laatste opleiding begon ik ook vrij serieus. Echter kwam dat omtrent het tweede jaar op een vrij laag pitje te staan, met name omdat het té makkelijk voor mij was. Ik sukkelde in slaap en ging ik opdrachten niet meer afmaken, besloot onderweg naar school toch niet lessen te attenderen. Desondanks waren er amper consequenties en begon ik aan de laatste helft van het jaar.

Daar begon echter de eerste wake-up call. Ik was vrij laks en lui geweest qua aanvragen van mijn stage-periode, dus de streep door een gewenste stage in het Verenigd Koninkrijk kon gezet worden. Ook werd ik gescheiden van een klasgenoot en zeer goede vriend, waardoor ik een jaar niet bij m'n maat in de banken zat. Eerste halfjaar alleen, ook weer vrij ongemotiveerd en veel voor de tap te vinden en zo ging het tweede studiejaar ook weer uit als een nachtkaars.

Het derde en laatste schooljaar mocht ik dan toch beginnen met een nieuwe stage, waar de nieuwe ik ook ontwikkeld zou worden. De interesse in mijn studie was matig, dus zocht ik het in de muziek. Ik liep stage bij een havenhotel in Antwerpen, vijf maanden lang, wonende in een oud klooster. Niet heel veel sociale connecties, niet heel erg, want genoeg tijd om mijn muziek- en filmkennis te trainen. Vooral hip-hop kwam vaak langs: Liquid Swords, Enter The Wu-Tang en vooral The Infamous waren populair. Ik zie mijzelf nog lopen door de stromende regen, vergezeld door de gure klanken van Mobb Deep.

Beetje bij beetje werd ik serieuzer in school, stage werd zeer succesvol afgerond, maar dan waren er nog niet. Bepaalde verslagen - die andere klasgenoten al dik een jaar klaar hadden - stonden open, die wél verplicht waren. Ook het eindproject was nog een flinke kluif. Uiteindelijk werd ik herenigd met m'n goede vriend, die mij er echt letterlijk doorheen gesleept heeft en ervoor zorgde dat ik m'n diploma haalde, voordat het van kwaad naar erger werd.

Nu, twee jaar later, draag ik een (te) dure Hugo Boss-jas en werk ik in een van de mooiste boutiquehotels van Amsterdam. Mijn carrière heb ik in eigen hand en ben ik gemotiveerder dan ooit, ondanks het feit dat mijn werk organisatorisch een complete chaos is. Ik ben hondstrouw, omdat ik veel potentie in de zaak zie en het moment dat ik alles naar eigen hand kan draaien steeds dichterbij komt.

Na dik een jaar trok ik mijn PME Legend-jas weer eens aan, mijn Boss-jas heeft geen capuchon, om via de stromende regen naar de dichtstbijzijnde Appie te lopen. De geur in de winterjas was nog een en al ongein en onheil, maar deed mij ook realiseren hoe groot mijn persoonlijke ontwikkeling eigenlijk is geweest. Bij vlagen ben ik altijd nog vrij onserieus, als het er echter op aan komt staat d'r niets mijn passie en einddoelen in de weg.

Dat is nogal een ontwikkeling, hè? Ik vertel je dit: over The Infamous ben ik nog altijd even lyrisch, na het regentochtje van vanmiddag besefte ik dat maar al te goed. Sommige platen neem je voor altijd mee in je leven, voor deze klassieker geldt dat zeker. Ken 'm al bijna drie jaar en hij heeft nog niets aan kracht ingeboet.

Enkele nieuwe bonus tracks verschijnen voor het eerst digitaal wegens het 25 jarig jubileum!

Mixed feelings hier. Enorme fan van Shooked Ones en daarom ook met veel verwachtingen hieraan gestart. Zeker in het begin kan het album dit waarmaken met een beklemmende sfeer, lyrics die snoeihard binnenkomen en kille beats. Echter na een tijd valt op dat het bij momenten wel erg kaal is en er weinig afwisseling in zit. Mijn aandacht verslapte daardoor steeds meer naarmate het album vorderde.

Shook Ones pt. I heeft wel een gekke beat

Ik vind Nas zijn verse op Eye for an eye één van de beste featurings aller tijden. Misschien dat alleen A.Z. op Life's a bitch nóg beter is. Alleen al voor Nas zijn verse een dikke 4,5

Die drums zijn toch wel zo lekker he elke keer.

Inspectah Deck op Gang Starr's Above the Clouds

mooi verhaal jordidj1, ik zag het al voor me en herken je verhaal compleet. Nu bezig met school (vanmiddag een praktijkexamen) maar ben al een half jaar niet tot nauwelijks aanwezig geweest, maak niks af en het interesseert me werkelijk niks, stages alles met twee vingers in de neus doorlopen, ez! Ik zoek mijn gedachtegang en gevoelens ook in muziek, en durf te zeggen dat 'The Infamous' wel mijn favoriete plaat is daarvoor. Echter gaat mijn muzieksmaak meer naar het zware metalen geluid, en is de kroeg voor jou, de gym bij mij, waar ik zo'n beetje 7 dagen per week in te vinden ben om mezelf te veranderen.

Potverdikkie Kondoro0614 je moet wel naar school gaan kerel! 7 dagen per week is veel te veel, gun je lichaam wat rust joh

jordidj1 atm:

klik

Ben gewoon geslaagd!! Maar, wat je zegt klopt; school nooit verknooien! Ik sta zo vaak in de gym omdat ik ook PT's geef, het is dus niet alle dagen trainen voor mezelf!!

Gefeliciteerd!

Naar aanleiding van dit topic beluisterde ik dit album.

Toen ik nog in mijn hiphopfase zat kon het beluisteren van dit album natuurlijk niet ontbreken, al was het nu wel al enige tijd geleden.
Wat vooral erg spreekt voor dit album is de algehele, wat duistere sfeer die het uitstraalt. Alles lijkt op elkaar aangesloten om dat te bewerkstelligen. Van de producties tot aan de stemmen van de rappers. De beste songs zijn Survival of the Fittest, Eye for Eye en Trife Life.

Right Back at You blijft gemakkelijk het beste hiphopnummer ooit.

Tof en herkenbaar verhaal. Niet per sé qua jas en dit album, al heb ik ook een eigenlijk te dure Hugo Boss jas en vind ik dit album zeker ook een klassieker, maar gewoon... héél herkenbaar.

Thanks for sharing!

Luister dit album, wachtend op mijn zoontje van 3 tot hij klaar is van kindergarten om snel weer cocomelon op te zetten. Hoe ver kan je van het thema van dit album afzitten, maar damn wat een vet album blijft het waar en wanneer ook, top dit.

Weer eens op vinyl aan het draaien voor de ...ste keer en toch nog steeds kippenvel als dat blazers-sampletje opkomt bij Cradle to the Grave