Neal Morse - Testimony 2 (2011)

De hemel zij dank, mijn gebeden zijn gehoord!

Deze opener is een beetje cynisch of wellicht ironisch maar niettemin zeker gemeend want hoewel Testimony 1 niet onaardig is, duurt de cd echt veels te lang, zelfs voor een Neal Morse fan zoals ik.
De eerste versie had namelijk, let wel: volgens mij, veel beter geweest en misschien zelfs een ware klassieker als het 1 cd betrof en geen twee.
Daarom hoopte ik ook dat Neal het nu 's anders zou doen en dat heeft hij gedaan!
Althans, ten dele want er is een tweede cd al staan daar 'maar' 3 nummers op.
Twee relatief korte en een nogal lange, de zogeheten epic.

Uiteraard schept deze cd ook een verwachting want na de ietwat teleurstellende Lifeline moet het nou toch wel weer ouderwets klinken, zoals we Neal kennen.
Nou, deze verwachting word goedgevig ingelost, met rente.
De cd gaat eigenlijk gewoon verder waar deel I acht jaar geleden eindigde al begint de cd wel met een valse opener, en niet met een korte intro en daarna de overture, zoals je misschien van Neal gewend bent.
Her en der hoor je dezelfde melodielijnen, veel thema's die terugkeren met sterke en vooral diepe, want het heet niet voor niets Testimony, teksten van Neal Morse.
Uiteraard wordt hij weer bijgestaan door Mike Portnoy (ex-Dream Theater d'uh) op drums en Randy George op bas en zijn er gastbijdragen van onder andere Paul Bielatowicz en Steve Morse en mag ook Spock's Beard (minus Ryo) zeker niet onvermeld blijven.

U raad het al, ik ben enthousiast.
Zeer enthousiast eigenlijk.
Op Pendragon's Passion na heb ik eigenlijk geen cd gehoord die voor mij hoog in de eindejaarslijst van 2011zou kunnen eindigen , maar gelukkig is Neal er nog.

Een toppertje!

Prachtige plaat van Neal Morse.
Dit was mijn eerste kennismaking met deze artiest, waarna ik direct terecht kwam bij bands als Transatlantic en Spock's Beard.

Dit album heb ik helemaal grijs gedraaid, evenals het live album Testimony 2: Live in Los Angeles, waarop (bijna) dit hele album live word gespeeld.

De fantastische drumpartijen van Mike Portnoy en de basslijnen van Randy George vormen de ondergrond van Testimony 2, die samen met het pianowerk van Morse een magische kracht hebben. Dit is erg goed te horen in het 26 minuten durende stuk Seeds of Gold.

Time Changer heeft een prachtig eindstuk waarin 4 stemmen tegen elkaar inzingen, Jayda daarentegen is een prachtig intiem nummer waarin Morse over de hartkwaal van zijn dochter zingt.

Het middelste stuk van de plaat is het meest rockende en mijn favoriete deel van het album. Een nummer als The Truth Will Set You Free kan ik vele malen horen.

De finale is natuurlijk het lange stuk Seeds of Gold, naar mijn idee het beste nummer van Testimony 2. Instrumentaal steekt dit nummer fantastisch in elkaar en ook tekstueel is er niets op aan te merken. Kortom: een prachtig slot van een van de beste albums van 2011.