Deep Purple - Come Hell or High Water (1993)

Goeie dvd alleen de cd viel me tegen, ze hadden er best meer nummers van het concert kunnen opzetten

Schitterende LIVE CD!!!! Ok, er had meer opgemogen, akkoord, maar ik vind dit echt een prima live registratie met 'jojo' Ian Gillan (in de band/ uit de band/ in de band/ ... LOL) in topvorm..

De recente nummers van de dan recent uitgebrachte CD "The Battle Rages On" moeten hier niet onder doen voor de klassiekers;

De versies van A TWIST IN THE TALE, PERFECT STRANGERS (!!!!!!!), ANYA zijn fenomenaal!

Maar ook "Anyone's Daughter" (!!!) is heel aardig..

En de klassiekers klinken frisser dan ooit

Als een ras echte fan van Deep Purple mocht deze DVD niet in mijn collectie ontbreken, wat echt jammer is is de ruzie tussen Gillan en Blackmore, vanaf dat moment is de sfeer wat gespannen in de band en dat zie en hoor je terug op de hele DVD.

Daarom van mij een 3

Erh?? DVD?
Ik heb het over de CD.. ik dacht niet dat we hier DVD's bespreken? Of toch?

In elk geval op mijn audio CD merk ik niks van de ruzie tussen Blackmore en Gillan hoor. Ik hoor wel een subliem concert van de heren!

Zoals ik al zei ik ben echt wel een fan van Purple maar als je de oude live opnames beluistert dan hoor ik pure magie, hier hoor ik Gilmore die bij verre niet meer de hoogtes haalt soms zelfs vals en een SOLO blackmore.

Evenzogoed een mooi album, maar subliem nee.

Hm.. Denk niet dat David Gilmore meedoet hoor, maar Ian Gillan doet het mijns inziens helemaal niet slecht op deze opnamen!

Nee inderdaad helemaal niet slecht maar toch mis ik de magie van de vroegere albums.


En ja natuurlijk Gillan zoals ik al eerder zei

Ze hadden Child in Time al kunnen weglaten, Gillan doet zoveel moeite die valse noten uit zijn keel te duwen, maar voor de rest wel een zeer goeie live cd.

3,5*

Zeker een prima concert, maar op de dvd is zichtbaar dat t ff bonje is. Je hoort er inderdaad niks van maar het is nogal een ijzig gebeuren op t podium.

In november 1993 speelde DP in deze bezetting in Rotterdam Ahoy. De spanning tussen de bandleden was toen duidelijk zichtbaar. Blackmore was niet te genieten. Een maand na dit concert verliet Blackmore definitief de band.
Op de cd hoor je Deep Purple als vanouds. Op de gelijknamige dvd is de spanning en onderlinge irritatie echter wel duidelijk zichtbaar. Helaas is het nooit meer wat geworden tussen Blackmore en de overige bandleden van DP

Toch maar eens de gekopieerde dvd bekijken !

is natuurlijk zalige muziek maar vergeleken met al die andere live platen steekt deze er niet echt uit.
Wat wel leuk is aan deze plaat is dat er naast de nummers die op de meeste liveplaten terugkomen er ook wat anders opstaat, zoals a twist in the tale, anyone's doughter (klinkt wel niet echt vlotjes) en Anya.
Anya is voor mij ook het hoogtepunt van deze plaat, het is een nummer van hun laatste plaat, the battle rages on, met de laatste keer de mark 2 line up.
3,5*

Ik heb nog nooit zulke slechte versies van Smoke on the water (Mark II) en Black Night gehoord als hier. Gelukkig klinken de nieuwere nummers wel goed

Een leuk concert van Deep Purple, vooral de hier nieuwere nummers klinken goed. De oudere zijn wat minder. Op de dvd merk je idd wel een wat gespannen sfeer door die ruzie tussen Gillian en Blackmore. Erg jammer dat ze toch uit elkaar zijn gegaan. Dit was toch de beste Deep Purple line-up

3,5*

Precies!! Deep Purple, met Steve Morse op gitaar en Don Airey op toetsen, is "live in concert" nog enigszins te pruimen. De laaste studio-albums zijn echter om te janken zo slecht. Met weemoed denk ik daarom terug aan de periode dat Ritchie Blackmore en Jon Lord nog deel uit maakten van Deep Purple .

Laatste albums on te janken zo slecht???
Al eens naar "Purpendicular" geluisterd, of beter nog "Rapture of the Deep"???

C-Moon, als "erkend " fan ken ik echt ALLE albums van Deep Purple. Als je de albums "Deep Purple in Rock" en alle andere albums kent, die door de legendarische "Mark II" bezetting (Blackmore, Gillan, Glover, Lord & Paice ) zijn gemaakt, dan zijn de albums die jij noemt slechts een slap aftreksel, een slecht surrogaat. Alleen het album "Burn" met David Coverdale en GLENN HUGHES is een uitzondering in positieve zin. Ik zeg dit als Deep Purple fan met stekende pijn in mijn hart maar helaas het is niet anders...... .

Deep Purple heeft verschillende periodes gekent met verschillende line up's en in elke periode hebben ze topalbums gemaakt. Van "shades of deep purple" tot "deep purple in rock", van "burn" tot "perfect strangers" en tot deze periode met prachtige albums als "purpledicular", "abandon" en hun laatste "the rapture of the deep". Stuk voor stuk prachtige muziek en ook trouw aan hun roots!
het is niet voor niets men lievelingsband...

Nogmaals, DP is ook mijn lievelingsband en "live in concert" smul ik er nog steeds van en dan vooral als zij oud werk spelen. De laatste studio albums doen mij niet zoveel, helaas. Maar beste Meyer, als jij wel van de recente albums smult is dat toch prima?? Je kunt altijd nog beter naar het recente werk van DP luisteren als naar bijvoorbeeld, ja ik durf het haast niet te zeggen, Coldplay .

Wat is ook zo raar vindt is dat irritante "accent" dat Gillan plots heeft,bijvoorbeeld in Highway Star,gonna race it to the gro-ow-ownd.Dat had hij vroeger toch niet?

ook leuk om te zien op de dvd , dat Ritchie Blackmore `n glas water gooit naar een cameraman .
en dan opletten op het gezicht van Gillan .

Dan is die cameraman er nog genadig vanaf gekomen. Het zal niet de eerste keer zijn dat Blackmore een nachtje in de cel mag slapen wegens het vernielen van andermans camera's. Prima concert overigens, dit klinkt stukken beter dan Nobody's Perfect hetgeen de titel al toegeeft. Op de DVD komt iedereen aan het woord behalve Blackmore, die overigens sowieso al nooit veel interviews heeft gegeven. Tot de periode waarin hij zo nodig om wou scholen naar minstreel. Bah.

1 van de betere live albums van deep purple.
Ian Gillan is erg goed in vorm.. en zo ookde rest van de band
Alle nummers zowel de klassiekers als de nieuwere zijn stuk voor stuk erg krachtig gespeeld !
4,5 sterren

Dit is Deep Purple in topvorm en voor de laatste keer met Blackmore. Jammer dat de CD zo kort is, daarom is aanschaf van de DVD (met dezelfde naam) een must. Deze kocht ik laatst voor een tientje bij Mediamarkt. Op de DVD is de spanning tussen Blackmore en de anderen duidelijk te zien. Tijdens Highway Star gooit hij een glas water in de camera, zoals Rudiger al aangaf. Blackmore's solo tijdens Child in Time is fantastisch. Jammer dat Gillan niet meer de hoge noten in Child in Time kan halen, maar toch is de performance uitstekend.

Prima geproduceerd visitekaartje van DP ten tijde van The Battle Rages On tour. Voor meer van dit alles, kun je beter de dubbelaar Live In Europe 1993 aanschaffen.

Het is een tikje overbodige CD geworden. Zoals gezegd werd het later compleet uitgegeven,
en destijds was de videoband gewoon veel mooier.
Op Come Hell or High Water zijn Perfect Strangers, Anya en Speed King m'n favorieten.
Twist in the Tale ligt me teveel in het verlengde van Spotlight Kid / Dead or Alive.
Anyone's Daughter is niet meer dan leuk en van die andere nummers heb ik elders wel betere uitvoeringen.

De dvd staat wel erg in het teken van het 'watergooi' indicent met Blackmore. Irritanter vind ik dat hij pas het podium op komt wanneer hij zijn eerste solo moet spelen en dat hij deze ook nog onderbreekt om een bekertje water naar een cameraman te gooien. Kinderachtig.
Gelukkig hebben ze op de cd voor een versie van Highway Star gekozen waar hij wel gewoon al zijn gitaarpartijen speelt.

Degelijk gespeeld liveconcert . Gemiddeld niet zozeer spetterend . Purple doet zijn ding en doet dat bekwaam . Maar je hoort wel duidelijk dat de band niet al te diep meer gaat in het passionele . Genoeg rottigheid ook . Blackmore die het allemaal wel gezien had en duidelijk zijn onvrede liet blijken . Gillan ontwijkt vaker de hoge nootjes , maar de ritmesectie is solide als altijd en Lord ook als stabiele factor op de toetsen .
Nogmaals , Purple is nog altijd een dijk van een rockband , maar voor de echte kick zet ik toch liever Made In Japan op .

We hebben het over de cd naar ik aanneem en op die cd staat natuurlijk 1 van Blackmore's beste solo's: de improvisatie bij Anya. Ook het Blackmore/Lord-spelletje bij Speed King is een hoogtepunt. Als Gillan nog zo goed bij stem was, als in de tijd van MIJ, dan was dit album de betere van de twee naar mijn mening, qua uitvoering van de nummers. Of het allemaal de sterkste nummers an sich zijn, is een andere vraag. Twist In The Tale etc. zijn nummers die nooit kunnen tippen aan het MIJ repertoire.
Maar op CHOHW, de cd (Stuttgard en Munchen), heeft Blackmore er dus duidelijk wel zin in, getuige bovengenoemde solo's.