menu

Miles Davis - Miles Davis in Person Friday and Saturday Nights at the Blackhawk, Complete (2003)

mijn stem
4,15 (10)
10 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Columbia

  1. Oleo (6:55)
  2. No Blues (17:13)
  3. Bye Bye (Theme) (2:54)
  4. If I Were a Bell (12:43)
  5. Fran Dance (7:38)
  6. On Green Dolphin Street (12:12)
  7. The Theme (0:44)
  8. All of You (15:47)
  9. Neo (10:18)
  10. I Thought About You (5:04)
  11. Bye Bye Blackbird (9:46)
  12. Walkin' (14:16)
  13. Love, I've Found You (1:54)
  14. If I Were a Bell (12:44)
  15. So What (12:14)
  16. No Blues (0:27)
  17. On Green Dolphin Street (12:04)
  18. Walkin' (12:24)
  19. 'Round Midnight (7:29)
  20. Well You Needn't (8:02)
  21. The Theme (0:18)
  22. Autumn Leaves (11:44)
  23. Neo (12:29)
  24. Two Bass Hit (4:36)
  25. Bye Bye (Theme) (3:27)
  26. Love, I've Found You (1:57)
  27. I Thought About You (5:31)
  28. Someday My Prince Will Come (9:38)
  29. Softly as in a Morning Sunrise (8:40)
totale tijdsduur: 4:01:08
zoeken in:
1
1
avatar van Larzz
4,0
Larzz
geplaatst:
Wow. Eindelijk de complete concerten van de Blackhawk. Nu zonder edits van tenor saxofonist Hank Mobley. Geen Coltrane maar juist heerlijk laid back spelend. Fijn hoor die Mobley. Mijn zegen heeft ie. Geluid ook wat beter opgepoetst. Heerlijke hard-bop!
avatar van Sandokan-veld
4,0
Sandokan-veld
geplaatst:
Met Miles Davis (trompet); Hank Mobley (tenorsax); Wynton Kelly (piano); Paul Chambers (bas); Jimmy Cobb (drums)

Miles Davis' band met Hank Mobley was geen lang leven beschoren, maar liet met deze en het concert in Carnegie Hall van een maandje later wel een kleine schatkist aan liveopnames na. Bij laatstgenoemde liveplaat schreef ik o.a.:

Sandokan-veld schreef:
duidelijk in een sjieke concertzaal is opgenomen en niet in een jazzclub. Dat maakt de livesfeer wat afstandelijker (hier geen Village Vanguard-achtig gerinkel van glazen op de achtergrond), al is het muzikaal gezien dik in orde.


Nou, die intieme livesfeer vinden we hier wel volop. Dit zijn echte clubconcerten, en je lijkt wel met de band op het podium te staan, zo helder en dynamisch zijn de opnames. In vergelijking met Carnegie Hall mist dit dan weer wat ambitie en afwisseling. De repertoirekeuze is redelijk voorspelbaar en de muzikanten zijn allemaal klasbakken, maar over een uur of vier luisterplezier mis je toch wel eens iemand die echt het avontuur kiest a la Coltrane. Zo wordt de relaxte, intieme sfeer zowel de kracht als de zwakte van de plaat.

In 1961 werden er met wat knip- en plakwerk twee liveplaten uitgebracht van de concerten die hier in hun volledigheid zijn verzameld. Daarvan staat om een of andere reden alleen de 'Friday Night'-versie op Musicmeter. Wellicht voeg ik de andere nog wel een keer toe, als ik zin heb. In de tussentijd een voorzichtige vier sterren, de ritmesectie Kelly/ Chambers/ Cobb trekt de plaat toch net iets boven de middelmaat. Mooie hoes ook weer, trouwens.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:06 uur

geplaatst: vandaag om 15:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

*

* denotes required fields.