DJ Quik - The Book of David (2011)

Eigenlijk mijn toevoeging, maar een moderator deed moeilijk over de cover. Maakt niet uit!

Kijk uit naar dit album, Real Women klinkt erg goed en Luv of My Life is redelijk. Vind het nummer met Bizzy Bone, WC en Bun B erg vet. Misschien ook wel omdat ik een Bizzy fan ben, maar toch klinkt Bizzy hier een beetje zoals vroeger.

YouTube - Dj Quik feat. Bizzy Bone & Bun B New 2010 Exclusive Song

Ben hem nu binnen aan het halen. Heb Across the Map and Babylon al in CDQ gehoord. Klinkt geweldig. Kan niet wachten om hem over 30 minuten te kunnen luisterne.

De sound van het album is wennen voor mij. Het is zeker niet slecht, maar de sound is vooral nieuw voor mij. Dus ik ga pas stemmen als ik het album een paar keer heb gehoord. So Compton, Killer Dope, Real Women en Across the Map zijn erg dope.

Nice, vier berichten achter elkaar.

Across the Map is wel chill, ik zal zo de rest ook even luisteren.

Had het totaal niet verwacht, maar dit is toch één van de betere albums die ik dit jaar heb gehoord. Die DJ Quik blijft in mijn ogen toch een held.

Eigenlijk skip ik maar 1 track (Poppin' vind ik wat minder), maar voor de rest is dit gewoon een erg goed album. Laat de zomer maar komen!

Prima album. Poppin is veruit mijn favo.
Er staat trouwens een hidden instrumental op, na The End. Quik's Groove 7 zullen we maar zeggen want op Trauma stond er geen op.

Leuk album, het eerste album dat ik van DJ Quik hoor... Zal zijn ourdere werken ook eens uit checken!

Killer Dope

Wat een fantastisch nummer vind ik dat. Een van mijn favo Quik nummers zowiezo. Tot nu ook het nummer van het jaar voor mij. Kan mij voorstellen dat mensen dit niks vinden maar vind het echt een fantastisch nummer.

Oude bekende Dj Quick komt even op de proppen met een album. Hoop niet dat hij dit doet omdat hij zijn portemonnee heeft leeg gemaakt de laatste jaren. De man is uiteraard als sind begin jaren negentig bezig. Oldschool gasten kennen hem vast wel. Ga er naar luisteren met minimale verwachtingen. Ondanks wat de users hierboven zeggen..

Ik denk dat iedereen hier DJ Quik wel kent, jong of oud(er)...

Ik vind er tot nu toe niet veel aan Lees: geen reet aan.. Wat ik al dacht dit klinkt als een bankrekeningvuller en niet meer als Quick. Ik ga er verder geen woorden over vuil maken. Snel vergeten dit.

DJ Quik gaat al een flinke tijd mee. Vaak zitten artiesten die al langer in het vak zitten na een tijdje weer krap bij kas, aangezien maar weinigen decennia achter elkaar op hetzelfde consistente niveau kunnen blijven, waardoor ze fans verliezen. Daardoor beginnen deze artiesten soms slappe aftreksels van eerdere hits te maken, om zo de grote massa te bereiken, en daarmee krijgt gelijk het commerciële gedeelte van de muziek de overhand.

Hoewel dit op The Book of David hopelijk niet het geval is, klinken sommige liedjes toch wel erg poppy of als jammerlijke pogingen tot het bereiken van de menigte. Zo zijn er vaak zangers met een zwoel stemgeluid te horen die niets tot weinig interessants hebben te melden. Er komt bijvoorbeeld op de tweede track, Do Today, een krampachtige outro van Jon B langs (“Party, party, party//Uh, like uncle Charlie”). Met wat tedere kreuntjes en geluidjes is het feest helemaal compleet.

Maar hoewel het album enerzijds erg pop-achtig en slap aandoet, staan er anderzijds ook nog heerlijke laidback nummers op de plaat. Voorbeeld van het eerste is Time Stands Still. Ondersteund door een rustig pingelende gitaar en slome drums rapt DJ Quik heel kalm, bijna pratend, over de mooie momenten die hij met zijn vriendin heeft meegemaakt. Gastartiest Dwele zorgt voor een lekker refrein, omdat ook hier weer de kalmte vanaf spat. Een heerlijk nummer om bij weg te dromen. En omdat op deze track het geld, feestjes en party-gehalte laag is klinkt alles veel oprechter en sterker in zijn geheel.

Of het nummer nou poppy of laidback is, de producties van DJ Quik accentueren het onderwerp en klinken goed. De G-Funk-pionier blijft dicht bij het soort producties dat hem jaren geleden respect verschafte. Vaak bestaan de beats uit rustige pianoriedeltjes of gitaarloopjes met niet al te overstemmende beats op de achtergrond. En met de synthesizer of trompet die er ook af en toe wordt bijgehaald kan worden gezegd dat het album zowel productioneel gezien, maar ook op het vocale gedeelte, vol variatie zit.

In één woord samengevat is The Book of David wisselvallig. Zo lekker als de muziek klinkt op het ene nummer, zo slap en inhoudsloos klinkt het op het volgende. De producties zijn wel allemaal van hetzelfde hoge niveau, maar dat kan zo weer worden ondergesneeuwd als de stemmen erbij komen. Hierdoor is de plaat in zijn geheel niet zo sterk. Maar de paar uitspringende nummers zijn zeker het beluisteren waard.

Ook hier te lezen.

Staan en paar lekkere nummertjes op zoals Poppin', Hydromatic en mijn favoriet Across the Map. Voor de rest kabbelen veel nummers veel te langzaam door.

Vrij standaard zoals ik al verwacht had. Productie vind ik grotendeels wel geslaagd. Gastartiesten zijn niet interessant.

Op "Ghetto Rendezvous" vind ik hem wel lekker flowen.
Het album in zijn geheel vind ik matig.