Bob Dylan - In Concert (2011)

Vreemd dat dit album als aparte titel op MuMe staat... Dit werd ten tijde van het album "The bootleg series volume 9: the Witmark demos 1962-1964" als bonus-disc meegeleverd en staat ook bij genoemd album als bonustracks...

Wordt deze dan ook apart aangeboden? Als EP?? Dat is gezien de lengte van het schijfje erg opvallend te noemen... In ieder geval was de release dus al veel eerder dan de aangegeven 15 april. Wel een heerlijk schijfje en ik was ook aangenaam verrast toen dit als bonusje bij Volume 9 zat .

Ja hoor, de aasgieren van Columbia hebben nog steeds niet genoeg verdiend aan het nog levende karkas van Dylan en dus dit ook nog maar eens apart uitbrengen voor allen die vorig jaar dachten iets unieks bij Bootleg Series 9 gekregen te hebben...

Hoeveel versies komen hier van vraag ik mij lichtelijk cynisch af ?

edit: Voor € 11,99 verkrijgbaar bij Bol.com

Maar is dit een EP? Lijkt mij toch niet en anders is dit zeker een dubbel-EP

Ach wat maakt het uit ?
Maar als je het echt weten wil, dan moet je dit even doorlezen...

Kon 3 CD's voor 25 euro meenemen bij de Music Store en moest er nog een uitkiezen. Ik zag deze en aarzelde geen moment. Dylan's nummers uit de begintijd en dan ook nog eens live, dat kan bijna niet tegenvallen. En nee het valt niet tegen, maar om nou te zeggen dat het onmisbaar is in mijn collectie. Dat dan ook weer niet. Leuk om af en toe te horen.

Vandaar dat ik 'm juist niet heb gekocht. Vond het zonde van mijn geld en die paar keer in de 10 jaar dat ik dit draai...

Ik heb hem eens gratis gekregen in de saturn bij het aankopen van een ander dylan album, even later lag hij in de fnac voor 12 euro

Ach, zo lang Columbia dit soort materiaal van Dylan blijft uitgeven blijf ik het aanschaffen, die live platen uit de '60s zijn om van te smullen. Duim nog op een plaat ten tijden van Bringing it All Back Home/Highway 61/Blonde On Blonde. Die hebben we natuurlijk in de vorm van Bootleg Series Vol. 4: Royal Albert Hall 1966, maar je kan er nooit genoeg van hebben. Dunkt me.

Dit is overigens een mooie registratie, net voor het uitkomen van 'The Freewheelin' Bob Dylan'. Bob koos er gek genoeg voor om 'Blowin' in the Wind' of 'A Hard Rain is Gonna A-Fall' niet te spelen, daarmee had hij de rest makkelijk van het podium geblazen.
Tot dat moment scoorde andere nog met 'Blowin in the Wind'.

'Girl from the North Country' had ook niet misstaan.

Voor €2,50 kon ik deze niet laten liggen. Mijn achtiende Dylan alweer. Ongemerkt slippen ze mijn collectie binnen, al grijp ik steeds weer naar zijn Canadese evenknie.

Heel eerlijk gezegd draai ik Dylans folkplaten niet vaak. Dylans dictie (ja ja, ik kan ook allitereren) vind ik vaak uniek en indrukwekkend. Er zit zelfs op jonge leeftijd al een spanning en dreiging in zijn voordracht. Je gelooft dat hij zijn teksten heeft geleefd. Toch verslapt na enige tijd mijn aandacht. Zijn folkperiode is erg eenzijdig en na een tijdje werkt zijn onbeheerste spel op de mondharmonica niet meer.

Dat punt bereik ik hier een beetje bij 'Talkin' World War III Blues', dat ik altijd al veel te lang heb gevonden. Het nummer klinkt me ook gekunsteld in de oren; te geacteerd voorgedragen. Ben het met Ducoz eens wat betreft 'Blowin' in the Wind' en 'Girl From the North Country' ('A Hard Rain' werkt me altijd erg op de zenuwen).

Liefhebbers van zijn folkalbums kunnen deze blind aanschaffen en zullen tevreden zijn met de (nuance)verschillen in de uitvoeringen. Het is ook een interessant historisch document. De geluidskwaliteit is erg goed voor een live opname uit 1963, al klinkt de gitaar (vanzelfsprekend) wel plat. Wat dat betreft wel een groot verschil met Neil Youngs Sugar Mountain uit 1968.

Wie zal dan zijn Canadese gelijke moeten zijn?

Cohen neem ik dan aan.

Hint: hij is niet zo young meer.

Nee hier ga ik niet uit komen

Niel Jong

Deze opnames werden naar verluidt aangetroffen in de kelder van Ralph Gleason, mede-oprichter van het alombekende muziekmagazine Rolling Stone (de naam is trouwens geïnspireerd op Like a Rolling Stone, een hitje van deze obscure singer-songwriter; en ook op de song Rollin' Stone van Muddy Waters ).

Eerst werd dit beknopte concert (al kan dat ook aan de onvolledigheid van de opname liggen; zo lijken we er ergens halfweg de opener in te komen) als bonusdisc toegevoegd aan The Witmark Demos: 1962-1964, maar bij Columbia zagen enkele bonzen ongetwijfeld hun kans om nog wat extra poen te scheppen, en werd het concert dus ook onafhankelijk uitgebracht.

Op zich niet eens zo'n slecht idee, eigenlijk. Ik vind het altijd tof om nog 'ns naar een oud concert van Dylan te luisteren, toen hij nog werd aangekondigd als Bobby Dylan, een schuchtere jongeman, en niet meer nodig had dan zijn akoestische gitaar, mondharmonica en toen al kenmerkende stem.

Dit concert stamt alweer uit 1963, op 10 mei tijdens het Brandeis Folk Festival in Massachusetts, om precies te zijn. Het bevat slechts 6,5 nummers (de opener tel ik maar half mee), en duurt nog geen 40 minuten, maar geeft wel een mooi beeld van de jonge, beginnende artiest die Dylan toen was, met zijn protestnummers (Ballad of Hollis Brown, Masters of War), talkin' blues en natuurlijk het schitterende Bob Dylan's Dream. De bekendste songs uit zijn beginperiode lijken hier wel te ontbreken (al mag dat, de eigenwijze Dylan kennende, dan ook weer geen grote verrassing zijn), maar ik mis ze eerlijk gezegd niet.

4 sterren