Antony and the Johnsons - Antony and the Johnsons (2000)

Al lange tijd mijn favoriete album ooit. Jammer dat dit zo onbekend is vergeleken met I am a Bird Now. Dit is zoveel beter.

Mijn eerste post en meteen 5*.

Ik was sprakeloos na het beluisteren van dit pareltje!
Wat een stem heeft Antony en dat gemixed met de geweldige instrumentele muziek. (m.n. de pianist sprong eruit)
Mijn favoriete nummers op dit album zijn zondermeer 2 en 7.

Alleen hoe kan het dat mijn album de nummers 'Atrocities' & 'River of Sorrow' als 1 heeft genomen, ('The Atrocities River of Sorrow' heet het op mijn bestelde album)

Heeft er iemand verder nog tips, wat betreft musici die dezelfde soort muziek maken?Ik zou graag meer van dit horen en Antony heeft tot nu toe slechts 2 albums.

Ongelooflijk dat ook deze plaat mij weer kippenvel bezorgd, ik was begonnen met i am a bird en vrij snel al deze gekocht, ik was bang dat deze minder zou zijn, maar nee hoor! Hij klinkt wat minder intiem en een nummer als deeper than love is bijna up-tempo. Maakt het voo mij niet minder mooi op. Die stem, die strijkers, die piano, die melodieen!
Luister alleen maar naar dat hitler-nummer. Eerst die coupletjes met die vlugge piano en zang, dan komen de strijkers erbij en het tempo iets omlaag en komt zijn fenomenale strot om de hoek. dan weer een vlug stukje, en dat orkestrale stuk en als hij zingt 'don't punish me'...... dan kan je het toch niet meer droog houden?

Ik zou je graag een tip willen geven gizmo, maar ik vind het moeilijk om antony ergens mee te vergelijken, dit is gewoon uniek!

ik denk dat het gewoon wachten wordt tot zijn nieuwe plaat uitkomt (nog deze lente naar men zegt)

Misschien eens gaan luisteren naar Baby Dee (komt het meest in de buurt), Joan as Policewoman, Marc Almond of Rufus Wainwright.
Ook allemaal artiesten die onderling nogal eens samenwerken en zeker met Antony.

Kippevel²!!

Deeper Than Love voorlopig favoriet...*huilt*

Gaat het nummer Cripple and the Starfish nu over anale seks of moet ik dringend therapie zoeken?

Voor de rest zeer goed album alleen net iets minder dan de opvolger maar dat misschien alleen doordat ik Heg en zijn vrienden met I Am A Bird Now heb leren kennen en deze dus een veel grotere indruk maakte.

Kwaliteit zoals we het gewend zijn van Heg.

4.0

Het woordje ster zit er alvast in.

Als je de lyrics goed leest dan vind je buiten het 'ster'gedeelte volgens mij genoeg verwijzingen naar seks tussen twee mannen waarbij de ene man blijkbaar te grootgeschapen is en dat dat Antony pijn doet maar er toch van geniet.

Kan iemand anders dit er ook uit op maken of moet ik alsnog op zoek naar therapie?

_O^

(heeft kramp in zijn buik)


Dat verklaart Cripple denk ik. Wiki: A cripple is a person or animal with a disability, particularly one who is unable to walk due to an injury or illness.

Starfish kan een andere benaming zijn voor ....

Ik moet michael gelijk geven. Maar of het echt zo bedoeld is of gewoon ver gezocht durf ik niet te zeggen.

Het kan me eerlijk gezegd niet zo boeien waar het over gaat, feit is gewoon dat het een prachtig nummer is en blijft. Het hele album staat als een huis

Sterk begin van het album. Mooie ingetogen nummers. Naar het einde toe wordt het me te theatraal en bombastisch. Dat staat me dan toch net even wat teveel tegen. Twillight en Hitler in my heart staan als een huis.

Inderdaad, dat bombastische is ook de reden dat ik hier niet meer dan 3,5* aan kwijt kan. I am a bird now vind ik persoonlijk stukken beter.

Een fantastisch album dat me nog regelmatig kippenvel bezorgd. Al moet ik wel zeggen dat de 2 laatste nummers niet zo sterk zijn als de rest van het album.

Mooie plaat in zijn genre. Alleen hou ik niet zo zeer van het genre. En daarmee bedoel ik dan het grootse - iets wat me ook stoort aan Rufus Wainwright. Het is allemaal ietsje teveel over the top.

Heb de plaat momenteel weer op staan....en er moet gewoon een halfje bij. Wat een "bijzondere" muziek. Het boeit me continue en het grijpt me bij de strot!

Wel Zigstar, ik ben eigenlijk ook niet zo'n geweldige aanhanger van theatrale muziek, maar voor Antonio y Los Johnsons val ik telkens als een steen! Dit weergaloze debuut moet het wel nog net (het scheelt echt niks, een haar zo lang als dat van Antony op de hoesfoto) afleggen tegen I Am A Bird Now. Vooral ook omdat ik zijn succesalbum uit 2005 nog beter ken: telkens ik voor m'n platenkast stond, greep ik intuïtief naar I Am A Bird Now (je zou voor minder, wat een parel!). Maar deze Antony & The Johnsons moet er qua materiaal eigenlijk bijna niet voor onderdoen, maar ja ... mijn emotionele band ermee is toch nog ietsje minder.
Antony's stemgeluid is voor mij een acquired taste geweest (hoe meer muziek ik er van leer kennen, hoe minder aanpassing nodig blijkt) en zo'n song als Hitler In My Heart vond ik bij een eerste luisterbeurt behoorlijk krankjorum. 't Is dus echt wel een plaat die je tijd moet geven, denk ik, maar je krijgt er dan ook héél veel voor terug.
Negen toppers, maar als ik er een paar moet uitnemen, scoort het populaire Cripple And The Starfish ook bij mij bijzonder goed. De anale seks-connotatie waarmee Michael1992 op de proppen kwam is nieuw voor mij , maar sowieso steekt ie er vooral muzikaal bovenuit. Tekstueel vind ik dan weer het hartbrekende (raakt me echt zeer diep) Rapture erg bijzonder, alsook The Atrocities ("God visits all lost souls/To survey the damage"). Een andere favoriet is het aan Fistful Of Love verwante Deeper Than Love waarin de tempoverschuiving een bijzonder geslaagde zet mag genoemd worden.
Dit debuut vergelijken met I Am A Bird Now is keihard want die laatste geldt voor mij als één van de allermooiste platen die ik in huis heb, maar toch houdt Antony & The Johnsons zich goed staande en geldt hij als een speciaal en uniek album dat me vanuit de platenkast immer toefonkelt.

I love de saxofoon in Cripple and the Starfish

Na de zwart witte hoezen van de afgelopen periode, keek ik wel even op van deze, toen ik op zoek was naar Antony. Vreemd genoeg heeft het wel wat sereens over zich, ws. ook door dat mooie blauw.
Edoch, hoe zou dit album klinken i.v.m Another World waar ik zo door geraakt werd en mijn kennismaking met Antony and the Johnsons was.

Nou......ik vind het geweldig.
Het begint al met Twilight, dat vanaf de 1ste toon mijn aandacht weet vast te houden.
Cripple and the Starfish heeft een klassikaal thema zowat, hemels gezongen en de tekst...so come on hurt me...dat doet het ook bij mij, niet zozeer de insinuatie danwel de wijze waarop het gebracht word. Daar lust ik dan wel weer pap van i.t.t het vermeende onderwerp van de song.
Hitler in my heart, is m.i het buitenbeentje van het album. Daarmee niet gezegt dat het er niet mag zijn, maar zowiezo met een titel als Hitler in je hart, songstructuur en tekst als from the corpses flowers grow...wel kunst is aan eenieder om het voor zich te interpreteren. Dat is de kunst.

The Atrocities, wederom prachtig en zoals ik Antony persoonlijk het liefst hoor, ingetogen, gedragen, slepend en zeer sfeervol. Af en toe denk ik onwillekeurig aan Hildegard von Bingen, zingend in een klooster, God aanbiddend meer dan 800 jaar geleden. Antony is op zijn best als hij zingt vanuit de torment van zijn ziel.
De River of Sorrow...pfff als dat refrein word ingezet, krijg ik tintelingen door mijn lichaam, ws. een vorm van kippevel. Daar maak ik contact, ga ik mee op reis en voel ik mij verbonden met de muziek en de tekst. Dat gebeurt me niet vaak en al helemaal niet met muziek gezongen door een man laat staan androgyn. But hey, voor alles is een 1ste keer, nou ja bijna dan, i don't want to be the Starfish.

Rapture, wederom mooi gedaan, dat fluisteren wat zo nu en dan voorkomt op de cd, komt ook hier weer voorbij. Antony heeft voor mij geen bombast nodig om aan te komen. Zonder gaat het hem meer dan goed af. Prachtig die fluit.
Deeper than love, het meest poppiest nummer, ook weer mooi, maar ietwat van mij af. Misschien iets te up-tempo en had ik het liever zonder die drums gehoord. Maar er gebeurd genoeg om het niet standaard te laten klinken en het past in het geheel
Divine, klinkt als een afscheid van een dierbare en doet mij gevoelsmatig denken aan Candle in the Wind van Elton John. Die Divine is dat overdrachtelijk bedoeld of de Divine van de jaren '80 Shoot your Shot die in 1988 is komen te overlijden? Ietwat over de top alsook zijn stem, die een beetje inboet aan zeggingskracht als hij uithaald.
Blue Angel, mooie afsluiter, geen bombast, drums zijn ondersteunend i.p.v overheersend....i'm on fire Antony mijn blauwe Engel.

Bruce is mijn held en Antony mijn engel. Ach het kan verkeren in het leven denk ik maar.

Meer van zulke mooie stukken Madjack: erg prettig te lezen

Net toegevoegd aan mijn top 10 en wel met stip op 1. Heb deze cd al een tijd in mijn bezit. Maar hij blijft maar groeien. Er wordt echt een sfeer neergezet waar ik persoonlijk keer op keer zelfs kippenvel van krijg. Wat mij betreft geen slecht nummer op te vinden. Denk niet dat Antony dit niveau ooit nog zou halen maar zelfs zijn twee had in mijn top 10 kunnen staat als ik twee cd's van 1 band erin zou zetten. Het verbaast mij dat deze cd nog niet in de top 250 staat als ik de reacties lees.

Het gebeurt niet vaak dat ik een cd gelijk 5,0* geef, maar dit is echt een meesterwerk. Er zullen niet veel albums zijn waar zulke mooie intense muziek op staat als op dit debuut. Wat een prachtige composities, schitterend uitgevoerd, niet alleen de zang van Antony maar ook door 'the Johnsons'. Alles klopt, ingetogen spelen, aanzetten, fortissimo: wauw.... ze vormen één buitengewoon fraai muzikaal geheel wat zich over mij uitstort en dwars door mij heen snijdt.

Mooi he? Weet nog niet welke ik mooier vind, deze of zijn laatste. Vind het beiden kunstwerkjes.

ik vind hem erg goed ,alleen hitler in my hard vind ik erg irritand!

Een mooi debuut, maar deze plaat mist nog een beetje de variatie en de diepgang die de 2 opvolgers wel laten zien. Daar vind ik de arrangementen toch net wat rijker en fraaier. Maar Antony showt al iets van zijn klasse en is vanaf het begin erg eerlijk en oprecht in zijn muziek. Een uniek talent met een heel eigen geluid.

Het debuut van Antony and the Johnsons heb ik nu ook aangeschaft en beluisterd en ik ben weer eens versteld van de pracht van dit album en dan vooral die zang : zelden een stem gehoord die mij zo diep weet te raken, gevoelig, passioneel en tegelijk heel zuiver. De songs zijn alle 9 ook sterk mede vanwege de sterke melodieën en de piano- en vioolbegeleiding, soms bombastisch en dan weer sfeervol en ingetogen. Meesterwerk!

Gisteren in bruikleen meegekregen, ik dacht verkeerdelijk dat dit het recentste album was, dit is dus het debuut, merk ik nu.
Wèl, het is een pareltje, zoveel is me nu al duidelijk; Erg passioneel en bevlogen gezongen, zo klinkt deze plaat.
Een muzikaal avontuur, de moeite om helemaal uit te zitten, door de pakkende melodielijnen en de formidabele zang, met niets te vergelijken. Die 35 minuutjes zijn zo om, en je drukt op replay.

kan niet stuk zou je zeggen

zijn stem is mede zijn beperking, het wordt mij te eentonig

toch weet het me wel degelijk t eraken

prachtige stem, maar 1 plaat lijkt me genoeg

Ik ben al eerder in aanraking geweest met Antony zijn werk, maar het kon me toen niet echt boeien.
Maar een paar weken terug kwam RAPTURE voorbij op de TV en dat greep me echt bij de strot en liet ff niet meer los.
Wat een schoonheid van een plaat is dat zeg.
Ik ben gelijk via youtube meer van deze plaat gaan beluisteren en van de 9 tracks vind ik er nog wel 2 of 3 niet echt mijn ding, maar de rest kan ik wel goed naar luisteren.
En RAPTURE staat op dit moment op de superhigh rotation stand hier.
Kippevel met een hoofdletter

The Atrocities, Rapture en Twilight zijn toch wel adembenemend mooi en behoren tot het groepje mooiste platen van Antony als je het mij vraagt. En een plaat maken met Hitler in de tekst kon nooit best zijn dacht ik maar toch draait die plaat van een rarigheid naar een gevoelige climax