Antony and the Johnsons - Antony and the Johnsons (2000)

Heb je mijn vrouw al eens gezien dan?

naja, als ik um niet uitgenodigd zou hebben en de deur op slot en hij zit smorgens ineens ana mijn keukentafel zou ik wel ff denken, hoe kwamie in godsnaam binnen

(nog los van het feit dat ik geen ontbijttafel heb dus die zou hij zelf binnengesmokkeld moeten hebben en dat zou verbazingwekkend zijn zonder mij wakker te maken

maar schrikken van hoe die druit ziet?

neuh

Prachtig album dit, kan eigenlijk moeilijk kiezen tussen deze en i'm a bird now. Beide erg bijzonder en van zeer hoog niveau.

Misschien alleen cripple and starfish iets teveel informatie waar je niet te lang over na moet denken. Wel prachtig nummer trouwens.

Volgens mij is dat antony zelf op de hoes.
Ik zag laatst een piepkleine docu en daarin had ie heel kort blond haar en hadden ze hem helemaal wit gesminkt... Leek verdacht veel op het hoofd op deze hoes.
(Hij zat eerst bij een soort theatergroep, ik meende "The Black Lips" nog iets ofzo.. en daar deden ze heel veel met make-up enzo..) Wie de eigenlijke foto (hoes) heeft gemaakt ben ik nog niet achter.

Dit klinkt een beetje vreemd. Die man heeft een raar stem. Ik weet niet, maar het klinkt gwn raar. Op het eerste gehoor klinkt dit wel redelijk. Dit is mijn 1ste album dat ik luister in dit genre(behalve als je Damien Rice - 9 ook tot dit genre kunt rekenen). Zoals eerder gezegd, klinkt het redelijk. Geen uitschieters, maar ook geen echt slechte nrs. Voor nu 3*. Zou best kunnen veranderen.

Ja, dat is Antony zelf. Nu ziet hij er weer totaal anders uit, ietsjes 'vrouwelijker'. De foto is genomen door Josef Astor, het kostuum gemaakt door Marc Borders en het geheel is in een kunstzinnig jasje gestoken door Scott Ewall. Het verhaal erachter weet ik niet zo, maar dit stond in het cd boekje

Wat een eng mannetje is het...

Nog es beluisterd, en ik blijf gwn op de 3* staan.
Maar heb nu wel een favo:
Cripple and the Starfish

Mooi nr.

Maar Cripple and the Starfish is inderdaad

Hee, dat klinkt interessant zeg. Ik ken dit bandje helemaal niet, maar hoorde gisteren voor het eerst Dull Flame of Desire van de nieuwste cd van Bjork en daarin zingt deze Antony een potje mee. Erg mooie, interessante stem heeft hij zeg. Erg mooi nummer ook.

En als iemand als Safri dit ook interessant vind, denk ik dat mij deze muziek ook wel zou kunnen bevallen.

Maar eens snel op zoek naar Antony and the Johnsons-albums.

/blush

Probeer deze eens Sanvean

http://www.youtube.com/watch?v=EnJB9XSAWX0

Ik heb beide reguliere albums binnen en ben al een week dit fijne bandje aan het beluisteren en ontdekken. Zeer lekkere muziek!

En wat een verrassing toen ik ontdekte dat Antony een cover had gemaakt van Mysteries of Love!
Vind het origineel (uit de film van Lynch althans, geen idee of dat het echte origineel is) wel mooier maar deze versie mag er ook zijn.

Nog eventjes goed luisteren en dan maar weer eens een keertje wat stemmetjes plaatsen. O ja, Cripple and the Starfish is inderdaad het mooiste num....ach, dat zegt iedereen al. Laat maar.

Ja kom zeg, ga fietsen.

Zo soms in je leven komt er iets voorbij waarbij je denkt: "Onder welke steen heb ik in hemelsnaam gezeten???"
ik schaam me diep, maar niet eerder dan gisteren heb ik van Antony vernomen.

Vanaf het eerste nummer dat ik hoorde ben ik volledig naar mijn keel gegrepen! Wat een intesiteit, wat een gevoel.
De strijkers, de piano en die fantastische stem!
Eens temeer het bewijs dat briljantie vaak in eenvoud is!

Alles wat ik er verder over zou zeggen schiet zijn doel volledig voorbij. Het is me nog nooit overkomen maar na drie luisterbeurten in 24 uur vanuit het niets op de volle *****
En een nieuwe volgeling voor Aero!

http://youtube.com/watch?v=ojclBmi3QHk
http://youtube.com/watch?v=Y68cTSYT8o0&mode=related&search=
http://youtube.com/watch?v=Kfw1Yw7uMdo&mode=related&search=

Mooi album (kan natuurlijk niet tippen aan I Am A Bird Now), maar wat is de hoes lelijk!

I am a bird now maakte op mij ook meer indruk, maar ik ga dit album toch steeds meer waarderen naarmate ik er vaker naar luister. Nu nog een 4 voor mij maar zal binnenkort wel stijgen.

en wat de hoes betreft, zo ook Antony zelf, gewoon ogen dicht en genieten van de muziek!

Hoezo natuurlijk niet? Ik vind deze wel even wat sterker juist.

Ik heb deze CD sinds kort ook 'ontdekt' en ik vond het eigenlijk meteen al mooi. Zijn? stem vind ik ook er mooi maar dat brengt eigenlijk ook weer een probleem met zich mee...

Je hoort gewoon aan zijn stem dat hij het allemaal echt meent (dat mag ik toch wel aannemen? ) en daardoor ga ik andere artiesten met een wat gewonere stem minder waarderen omdat die toch wat minder 'echt' klinken. Maar dat zal vast wel aan mij liggen.

Over dit album, ik vind het een erg mooi album met eigenlijk alleen maar top-nummers. Het klinkt allemaal heel liefelijk maar de nummers bevatten ook veel emotie. Het mooiste nummer van dit album vind ik denk ik toch wel Cripple and The Starfish en vooral als hij zingt:

I am very happy,
So please hit me,
I am very very happy,
So come on hurt me!

Dat brengt hij met zoveel emotie dat het toch wel iets met je moet doen.

Van dit mooie album ga ik hopelijk nog veel genieten!

De spijker op zijn kop Imagine...Misschien nog even je stem uitbrengen?

Eigenlijk breng ik nooit stemmen uit maar dat kan ik eigenlijk best wel doen. Hij krijgt van mij nog niet meteen de volle mep, daarvoor moet ik hem eerst nog een paar keer hebben gehoord. Maar ik ben er bijna zeker van dat dat wel gaat gebeuren!

En na hem nog een paar keer te hebben beluisterd ben ik er zeker van. Dit album is gewoon 5 sterren waard. Elk nummer heeft voor mij wel iets speciaals, en daarover nog de stem van Antony...

Voor de liefhebbers: Marc Almond is goed bevriend met Antony (Antony zelf zegt door Marc muziek zijn te gaan maken en beschouwt diens album Torment and Toreros als 1 van de beste albums ever) en nu heeft hij een cover van River of Sorrow op zijn myspace gezet.
Even wennen deze versie dat wel.......

Anekdote:

het nummer is aan het begin van de Marc Almond Stardom Road sessies opgenomen in New York (September 2005). Antony speelt piano en is op backing vocals te horen. In 2006 heeft Almond de vocalen opnieuw ingezongen en nam het nummer mee naar Rusland om daar het Rossiya Orchestra mee te laten doen (vandaar de Russische sfeer die we ook kennen van Marc's album Heart on Snow). Het nummer is in 3 verschillende steden en landen opgenomen die een belangrijke rol speelden in het leven van Almond en is tevens het eerste nummer dat hij live on stage bracht na zijn bijna fatale ongeluk: het was Antony die hem op het toneel haalde die avond. Omdat het niet op tijd klaar was voor Stardom Road en het niet goed in de setting past zal het uitkomen op I-tunes. Tot op heden helaas niet het geval, maar nu dus wel op myspace.

Hele vieze man, hele schone stem. Gevalletje Quasimodo: Te mooie stem voor zo'n figuur. Maar ik richt me gelukkig alleen op zijn muziek en niet op de persoon daarachter, iets wat sommigen wél doen en dat op negatieve manier in hun stem voor Anton laten weerklinken.

River of Sorrow trouwens zonder enige twijfel het prachtigste nummer van het album.

Hele vieze man, ik vraag me af waarop het gebaseerd is? Omdat hij dik en groot is? Omdat hij homo is? Omdat hij sowieso met zijn identiteit worstelt? Omdat hij een kunstenaar is? (die komen wel vaker excentriek over en dat staat niet gelijk aan vies).

Ben het wel met je eens dat River of Sorrow het mooiste nummer is van deze cd. De versie van Marc Almond is ook mooi maar haalt het bij lange na niet bij het origineel.

Nog steeds het mooiste Antony album imo. Stuk voor stuk prachtige liedjes. Vind het nog steeds erg jammer dat ik dit pas in het najaar van 2005 ontdekte terwijl in de zomer van 2005 Antony hier in Arnhem optrad bij de mode biënnale. Ik denk dat dat een perfecte setting zou zijn geweest om zo'n artiest te zien. Maar goed, helaas kende ik deze muziek toen nog niet

Ik vind dit album denk ik ook nog net iets beter dan I Am A Bird Now. Wat ik wel jammer aan dit album vind is de volgorde van de nummers. Het begint nu net met de 4 allermooiste nummers van het album. Niet dat de andere nummers daar veel voor onderdoen maar toch.

Zooi berichten verwijderd omtrent het uiterlijk van meneer Hegarty verwijderd.
Het begon teveel te worden.

Dit verdient in mijn ogen niet minder dan een 5*. Eigenlijk heb ik er niet bij stilgestaan dat het album eigenlijk "maar" 35 minuten lang is, maar je kan dit album dan ook over en over en over... blijven beluisteren en nog steeds verstomd staan van de schoonheid, de kracht, de passie, het verdriet, de pijn, de liefde... die in zijn liedjes schuilen. Het lijkt alsof ik zijn liedjes blijf herontdekken. Elke keer ik Antony's liedjes beluister weet hij me opnieuw te raken en dan ook echt raken.

Het kan soms snel gaan, eerste luisterbeurt was gelijk al tranentrekkend, de tweede keer schrok ik van het bombasme. Maar nu ik weer wat fragmenten hier van luister komen de gevoelens van die eerste keer weer boven. Maar weinig artiesten kunnen zoveel passie, kracht en emotie in hun muziek leggen als de heer Hegarty. zowel instrumenteel als vocaal. Dit gaat denk ik dan toch wel een grote favoriet worden.

En laat mij dat nou helemaal niks verbazen