Nickelback - Silver Side Up (2001)

Nickelback is de 50 Cent van de rock: vooroordeelbevestigend en zo plat als een dubbeltje.

Als je alle albums met 5* beloont?

Ik weet nog goed dat ze op Lowlands waren toendertijd. Volgens mij deden ze zelfs de afsluiting in de Alpha want zou anders ook niet weten waarom ik er bij was.

Ze deden in het begin dat bekende Spiderman nummer. Was op zich wel aardig omdat het herkenbaar was. Gaan ze aan het einde van de set nogmaals dat nummer spelen alleen dan de verlengde versie. Dat was erg vervelend. Veelal is een nummer dat live verlengd wordt schitterend maar dat Spiderman nummer werd een nog groter gedrocht dan dat het al was. Het publiek ging joelen en hoe lullig ik het ook vond voor die lui die daar op het podium stonden vond ik het wel terecht. Het vuurwerk aan het einde op de maat van de drum zorgde gelukkig nog wel voor een aangename verassing.

Silver Side up is typisch zo'n plaat die precies op het goede moment is uitgekomen. De grote doorbraak van de rockband.
Dankzij het nummer How you remind me, dat er voor zorgde dat de band in de spotlight terecht kwam. Het net genoemde nummer zou veel mensen aan 9.11 doen denken.

De plaat zelf is weinig tot niet interessant, de zang en het muziekwerk klinkt enkel een stuk strakker dan op de vorige platen waardoor het wat beter in het gehoor ligt en er makkelijk naar te luisteren valt. Enige nummers die echt de moeite waard zijn/waren zijn: Never Again, How You Remind Me, en Woke up This Morning.

Luister alle CD's van deze band nog wel eens, zie dit als een soort ''jeugdsentiment'' weet ik wat ik achter me heb gelaten. En als ik dit zo terug luister, vind ik het allemaal zo erg nog niet.

2,5*

''How You Remind Me'' is HET typevoorbeeld van steengoede pop-rock. Sterk nummer, wordt vervolgens plat gespeeld op televisie, iedere dipshit begint ernaar te luisteren en nog dezelfde maand dat het nummer uitkomt kan je het niet meer aanhoren.
Jaren later beluister je het nummer nog eens en waardeer je het voor wat het is : een bijzonder sterk nummer.
De rest van dit album is niet zo bijzonder sterk. Ze beginnen hier te doen wat ze op verdere albums zouden voortzetten : hun grote hit uitzuigen. Het ligt allemaal lekker in het gehoor, maar goed kunnen we dit niet noemen.

Snap nooit echt al die haat tegen Nickelback terwijl ze toch een aantal hele sterke nummers hebben gemaakt. How You Remind Me heb ik vroeger echt grijsgedraaid, kan nog steeds genieten van dat nummer. Zelfde geld voor Hero, heb ik kapotgedraaid, blijft geweldig.

Het probleem van Nickelback is niet zozeer dat het niet goed in elkaar zit. Het is best degelijk geproduceerd. Het is meer de gedachte erachter.

Het probleem is vooral dat dit bloedeloos en glad is. Van noot tot noot op hitpotentie gecontroleerd. Gemaakt voor Sky radio luisteraars die even wat ruigers willen. Komt daar bovenop het geforceerd aandoende stoere imago dat de band wil uitstralen maar dat totaal niet geloofwaardig is. Het is allemaal aan de tekentafel bedacht door slimme marketingmannetjes.

Ja ik kom hier toch even langs, omdat ik Nickelback zo verschrikkelijk vind. De stem van die man, de oerdomme muziek, het pseudo-macho Amerikaanse (ja ik weet dat ze Canadees zijn) het commercièle. Zo plat als een dubbeltje. De fans van Nickelback zijn vast heel aardig maar als ik Nickelback hoor krijg ik kippevel, en voor all the wrong reasons...

Het album die de doorbraak veroorzaakte, nou ja het nummer How You Remind Me dan. Too Bad werd ook een hit, maar blijft een van de zwakkere singles op dit zeer 'sexy' album.
Lekker ruig met veel goede nummers: Never Again, Good Times Gone, Hangnail, Where Do I Hide en Money Bought. Beste album van Nickelback.

Dat de nummers volledig commercieel zijn ga ik volledig mee akkoord.
Je moet inderdaad wel voor de stem van Chad Kroeger zijn om Nickelback goed te vinden. Alhoewel ik vind dat z'n stem, vroeger, leuker klinkt dan tegenwoordig. Maar dat is eigen smaak.

Dit album vind ik alvast een deftige plaat. De nummers klinken goed maar inderdaad lijken de songs wat op elkaar. Ook meestal omdat de gitaarriffs in elkaars vaarwater liggen (Where do I hide, money bought, hollywood, Hangnail).

Nummers als Never again, Too bad, How you remind me zijn sterk geproducet en blijven voor mij ook wel geweldig.

Het beste nummer vind ik het laatste. 'Good times gone', heerlijk intro met slide guitar...

Met wat ik nu ga stellen loop ik het risico mijn geloofwaardigheid als muziekliefhebber te grabbel te gooien, maar ik doe het toch: ik vind ”Silver Side Up” een goed rockalbum. Nog een keer: ”Silver Side Up” is een goed rockalbum. Het is daarmee wat mij betreft ook het enige goede album van Nickelback, maar dat terzijde. Ik begrijp dat het niet credible is om Nickelback goed te vinden, maar ik beperk me dan ook uitsluitend tot ”Silver Side Up” in deze. Ja ik erger me ook aan de maniertjes van frontman Chad Kroeger, ja de teksten zijn verre van hoogstand, en nee de muziek is nergens ook maar origineel. En toch luistert ”Silver Side Up” in mijn beleving heerlijk weg. Lekker stevige gitaren, melodieuze riffs en aanstekelijke refreinen. Dit alles maakt ”Silver Side Up” een album dat lekker in het gehoor ligt. Megahit ”How You Remind Me” blijft nog steeds een lekker nummer en ”Woke Up This Morning” vind ik het beste liedje van dit album. De andere single ”Too Bad” nestelt zich ook al net zo makkelijk in je hoofd. Het afsluitende ”Good Times Gone” bevat zelfs een lekkere slidegitaar. Na ”Silver Side Up” werd alles een herhalingsoefening en wordt nergens het niveau van dit album gehaald. Alleen de singles waren af en toe nog te pruimen, maar een geheel album van Nickelback heeft me sindsdien niet meer kunnen boeien. ”Silver Side Up” is een pretentieloos album, gewoon recht-toe-recht-aan en heerlijk voor in de auto. Misschien heel fout, maar ik vind deze, en uitsluitend deze, van Nickelback gewoon erg fijn.

Als je dit album meer sterren toekent dan aan meesterwerken als bv. Revolver (The Beatles), Out of Time (R.E.M.) of Sign of the Times (Prince) gooi je inderdaad je geloofwaardigheid te grabbel, Ronald5150. Dit album vond ik eerste instantie nog aardig maar verveelde mij al snel, in die mate zelfs dat ik het album heb weggeven (ik wilde er niets voor vragen en was blij dat ik hem kwijt was), ik vind het nu een bak rotzooi. Rock met een zeer korte houdbaarheid en eigenlijk typerend voor de malaise in de rock anno 2001.

Ach, ik hou er wel van om zaken scherp weg te zetten LucM. En als dat ten koste gaat van mijn geloofwaardigheid, dan zij het maar zo. Ik kan nu eenmaal niet tegenover mezelf ontkennen dat ik "Silver Side Up" erg fijn vind. Daarnaast vergelijk ik nooit scores tussen albums 1 op 1 met elkaar. Mijn voorkeur qua genre ligt bij blues, rock en wat jazz. Vier sterren binnen die genres zal ik veel sneller geven dan albums uit een ander genre. Dus in mijn beleving, maar zo kijk ik er naar, is het op die manier vergelijken hetzelfde als de spreekwoordelijke appels en peren. Ook heeft een ieder zijn eigen interpretatie van wat een meesterwerk is. De albums die jij noemt worden misschien in het algemeen wel beschouwd als meesterwerken, maar voor mij zijn ze verre van dat. Gelukkig verschillen smaken, anders zou dit een erg saai forum zijn.

How You Remind Me is een alltime classic voor miJ!

Laat ik gewoon eerlijk zijn, How You Remind Me vind ik eigenlijk best een lekker nummer.
De single heb ik ook al vrij snel gekocht.
Chad Kroeger ziet er achteraf gezien uit als een geblondeerde Jan Dulles van de 3JS, en ook onze Chad zou de rol van Jezus bij The Passion prima kunnen vervullen.
Dezelfde onschuld in zijn ogen, en nadat Nickelback in de loop der jaren zo negatief werd neer gezet, zal ook hij regelmatig naar de hemel gekeken hebben.
Heer, zo heb ik het niet gewild.
Ook zijn bijdrage aan Spider-man met Hero is eigenlijk niet eens slecht te noemen.
En eigenlijk klinken ze op Silver Side Up bijna hetzelfde als Metallica op Load.
Op de een of andere manier komt het over als een gespeelde rol van ruige rocker.
En als je dan eindelijk je haren kort laat knippen, en je uiterlijk wat veranderd, denk je, misschien komt het toch nog goed.
Maar nee, meneer moet zo nodig trouwen met Avril Lavigne, een country zangeresje, welke op een bepaald moment aan de buitenwereld wil laten geloven dat ze een hip punkmeisje is.
Kom op zeg!
Ilse DeLange heeft ook nooit bij De Heideroosjes stagedivend een optreden bij gewoond.
Maar nu weer terug naar de muziek van Nickelback.
Ik geef toe; met vlagen klinken ze als Paradise Lost ten tijden van One Second, maar toch lukt het mij niet om het hele album de aandacht er bij te houden.
Toch staan er op de album; tenminste, als je de versie hebt inclusief bonustracks toch nog drie prima nummers op; de eerder genoemde Hero, How You Remind Me, en de met Linkin Park achtige geluidjes vol gepropte Too Bad.

En we dachten dat het WTC op 11 september 2001 al erg genoeg was... Wordt ook dit album nog precies die dag uitgebracht.

Ik snap de afkeer van deze band niet goed.
Ja, het is wat cliché en niet origineel, maar dat stoort niemand bij bijv. KISS en AC/DC.
Post-grunge bands hebben per definitie weinig goeds kunnen doen, maar dit is best een lekker album.

De eerste 2 nummers zijn zelfs erg goed. Als geheel is het album wat te eentonig.

Ooit kocht ik het album. omdat ik How you remind me zo enorm lekker vond. Dat had ik beter niet kunnen doen, want ik heb zelden zo'n eentonig band gehoord als Nickelback.
Alles, maar dan ook echt alles klinkt hetzelfde. Dit wordt mede veroorzaakt door de verschrikkelijk irritante stem van de zanger, (die ik op Remind me nog wel bijzonder vond). Zelfs de nummers na dit album klinken hetzelfde.. En zelfs zijn solo songs klinken zo.

Hoe verschrikkelijk slaapverwekkend wil je rock hebben? Dan moet je Nickelback luisteren...

Het album is in de kringloop winkel belandt, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hier nog geld voor te gaan vragen.

Wat een heerlijk album! en dan heb ik het niet over "How you remind me" .......... Never again, Too bad, Just for en met name Good times gone zijn geweldige nummers. Met Good times gone waan je je als het ware op het amerikaanse platteland door het geweldige intro.

Ja Nickelback is niet de slechtste of irritantste band die er is. Maar toch begrijp ik de weerstand wel. Ze zijn net ietsje te glad en commercieel en doen toch net ietsje te cool. Dat is een combinatie die ontzettend veel afkeer opwekt.

Originaliteit is natuurlijk 0,0 - maar ik durf wel tegen de algemene opinie in te gaan en te zeggen dat dit eigenlijk best een prima album is, stevig en goed luisterbaar. Wat ik hoor van hun latere nummers is veel en veel slechter.

How You Remind Me blijft een steengoed nummer, een klassieker. Dacht de eerste keer toen ik het hoorde dat James Hetfield de zang deed. Oeps..

Verder nogal standaard rock, maar zeker niet slecht.
Als dit de enige cd in mijn auto is en ik moet nog een flink stuk rijden, prima. Luistert lekker weg, Nickelback can play!

Vind de kritiek op bands als Nickelback en Creed altijd wat vergezocht, want niet authentiek én retecommercieel. Alsof alle muziek artistiek verantwoord en vernieuwend moet zijn. Ik heb geen hekel aan copycats zolang het er niet té dik bovenop ligt (Kingdom Come!).

Ga zo Core van Stone Temple Pilots maar eens beluisteren, en Sixteen Stone (Bush) slingert hier ook nog ergens rond.

Ik dacht ook warempel of ik James Hetfield hoorde , en dacht , dat het de nieuwe single van Metallica was in het straatje van Reload. Maar nee , het was Nickelback. Gatverdamme , wat een na-apers dacht ik meteen. Voortborduren op het Metallica succes. Kan het natuurlijk mis hebben , maar zo dacht ik er toen over. Niet aan mij besteet.