Mirrors - Lights and Offerings (2011)

Hurts II?

inderdaad

edit:
ook wel beetje white lies

En erg OMD met een beetje Robert Smith zang zo af en toe.
In elk geval een hoog jaren '80 gehalte met een hoop herkenningspunten. Ik weet nog niet zo goed wat ik hier nu van moet vinden eerlijk gezegd.
Het is zeker niet slecht, maar het is allemaal al eens gedaan en zelfs daar is weinig mis mee, maar vreemd genoeg heeft dit album op dit moment toch iets te veel een vreemde bijsmaak en ik weet niet waar het aan ligt. Dan zet ik liever de laatste OMD of zo weer eens op.
Nogmaals: niet verkeerd, maar mischien voor nu even 'too much'.

Hier kijk ik al een tijd naar uit. Dit valt niet echt te vergelijken met Hurts, deze laatste kan zo nu en dan een leuke guilty pleasure zijn terwijl dit een échte synthpop band is.

Samen met het ondergewaardeerde Villa Nah de poulains van OMD, dus ik verwacht hier wel wat van.

November 2010 was Mirrors het voorprogramma van OMD in Paradiso Amsterdam en ik moet zeggen,na het eerste nummer dat ten gehore werd gebracht was ik direct verkocht.
Prima synthesizer pop met een modern randje en pakkende muziek.
Was al fan van OMD,maar er is er zeker een nieuwe band bij gekomen.

Goed synthpop album met Secrets als climax.

Vette vette schijf. Zeker voor wie zowel van 80s als van electronica houdt is dit echt wel een aanrader. Nauwelijks een slecht nummer in. "Look at Me" is mijn favourite, vind ik uitstekend. Deze CD zal ik nog heel veel opleggen.

Into the Heart vind ik echt een geniale single.
Dit ga ik zeker eens beluisteren.

Aardig album van een band die, zoals hierboven al vaak genoemd, erg doet denken aan OMD. Een paar nummers zijn sterk, andere nummers lijken weer te veel op elkaar.

Voldoende, maar in de categorie van nieuwe synthpopbands geef ik toch echt de voorkeur aan Hurts en Holy Ghost!

Lights and Offerings bestaat voor mij uit een deel sterke nummers en uit een deel nummers waar Mirrors wat gaan vervelen. Dit is niet omdat het zwakke nummers zijn want dat is zeker het geval niet.
Ik heb gewoon soms het gevoel dat het allemaal wat te goed op elkaar lijkt zonder dat het echt speciaal wordt. Wat meer variatie had op deze plaat zeker niet misstaan.
Erg origineel is dit natuurlijk ook niet. Verwijzingen naar onder andere New Order en OMD zijn snel gemaakt. Toch zou ik deze plaat niet onmiddelijk aan de kant schuiven.
Hiervoor zijn de nummers gewoon te goed.
Into The Heart is het hoogtepunt van het album. Het is veruit het meest catchy nummer van de plaat. De ideale synthpop single. Jammergenoeg denken de meeste radio zenders daar anders over. Somewhere Strange komt er dicht bij in de buurt.
De synths doen me hier onmiddelijk denken aan Your Silent Face van New Order.
Dat is waarschijnlijk ook het grootste struikelblok van de plaat. Te weinig originaliteit.
Degenen die zich daar weinig zorgen om maken hebben aan Lights and Offerings een zeer leuk synthpop album.