Metallica - Reload (1997)

verschrikkelijk

Persoonlijk vind ik Load en (vooral) St. Anger een heel stuk slechter dan Reload.

Dit album is natuurlijk (helaas) geen metalalbum maar als rock album is hij best te pruimen.

Reload begint met de (voor mij) beste nummers van dit album:t Fuel,The Memory Remains en Devil's Dance om vervolgens met het zwakste nummer van het album te komen: The Unforgiven II.

Mijn stem met een halve ster verhoogt naar 3,5.

Laatst om de een of andere reden Low Man's Lyric in het halfdonker beluisterd en aanvankelijk opende het als een heel foute typische Amerikaanse powerballad (het woord alleen al!) met opzichtige folk-invloeden, maar toch liet ik me meeslepen. Ook een prestatie!

Voor bijna al m'n platen/cd's van Metallica is geld uitgegeven, zoals meneer Ulrich dat graag wil, maar mijn download van Reload is niet door een originele geluidsdrager vervangen. Simpelweg omdat ik er helemaal niets mee heb. Heb de cd-maxi van Fuel wel tweedehands gekocht. In de Load/Reload tijd stonden er vaak knappe live nummers op de singles, zoals bijvoorbeeld Whiplash.

Het is duidelijk dat dit niet aan hun eerste 5 platen kan tippen, maar ik vind dit toch niet zo heel slecht. Sterker, het luister best aangenaam weg zo af en toe.

Dan heb ik nog liever LOAD. Daar staan met momenten wel goede nummers op.
Deze plaat zijn de overschotjes die zelf niet goed genoeg waren voor LOAD.

Dit was het eerste Metallica-album dat me niet kon overtuigen, ik heb het weinig uitgeluisterd zonder de 'volgende'-toets van mijn radio te gebruiken, maar toch staan er enkele goede nummers op zoals Fuel, The Unforgiven II(noem het de commercieelere versie van maar het zit toch sterk in elkaar), Where The Wild Things Are en Low Man's Lyric.
Nummers zoals The Memory Remains, Better Than You en Bad Seed en .... zijn dan weer vervelend en/of saai
Om eerlijk te zijn was The Memory Remains heel in het begin 1 van mijn favorieten, maar die stem van Marianne Faithfull gaat snel vervelen(haar hoogtepunt was dan ook al in 1979).
Een product van zijn tijd is dit eerder, de 2e helft van de jaren 90 waren qua harde rockmuziek vrij miserabel.

Staan wel een paar aardige nummers op, maar teveel zwakker nummers.

Ze hadden er beter e 1 album van kunnen maken. Dan heb je nog een aardig album.

En dan weer zeuren dat er nog zoveel op de plank ligt wat uitgebracht moet worden.

Nee, het is prima zo.

Ik ga eens tegen de grote meute in hier. Overigens niet alleen hier, deze cd is wat mij betreft echt onderschat, op elke site, in elke krant, in elk muziekblad.

Het begint gewoon heftig vanaf de eerste seconde. Give me fuel, give me fire, give me that what I desire, BOEM! Ja, ik vind het een mooie song, vooral om een cd mee te beginnen.
Ok, The Memory Remains is niks minder dan afzichtelijk en ook The Unforgiven II hadden ze niet moeten doen.

Devil's Dance (dat begin ) en Better Than You zijn dan weer prima rocknummers, niks mis mee. Slither vind ik maar zozo, maar Carpe Diem en Bad Seed zijn ook weer nummers, die ik zeker niet verkeerd vind, leuk zelfs.

Ook Prince Charming en Fixxxer vind ik ok, al met al dus vrij onevenwichtig maar als ROCK-album vind ik het prima.

3.5

Ik zit nog eens goed naar mijn boekwerkje te kijken. Aardige foto's van Corbijn, maar de voorkant. Wat moet dat in godsnaam voorstellen? Kunst? Vervolg op de sperma voorkant van Load?

Wie o Wie?

Het is urine en bloed tussen twee plaatjes plexiglas. Inderdaad een vervolg op Load. Dat was sperma en bloed in plexiglas.

Andres Serrano heet de artiest.

En deze mijnheer maakt kunst van gekke dingen

Andres Serrano - andresserrano.org

Interessant, bij Load zag ik het wel maar hier dacht ik dat het een komeet was. Meddle van Pink Floyd bvb. vind ik wel interessanter tot je weet wat het moet voorstellen en dan wordt het plots nogal mislukt.

Bedankt voor de interessante informatie. Inderdaad kunst met gekke dingen, maar of het ook daadwerkelijk kunst is.

Op zich logisch dat de cover een vervolg op Load was. Metallica ziet Load en Reload immers als één album die gesplitst is.

Een beetje offtopic:

Hier staat wat van zijn werk onder elkaar. Load staat er ook tussen. Het stamt uit 1990 alweer.
Ook vinden je werk terug wat op albums van Pungent Stench als artwork is misbruikt.

Kunst of niet. De man heeft zijn werk blijkbaar toch op prestigieuze plaatsen mogen exposeren.

Apart is het zeker.

Photo 1 Lecture 28 - theslideprojector.com

Ik ga schijnbaar vaker tegen de meute in bij Metallica albums, dus ik doe mee. Ik kan me aardig vinden in jouw recensie: dit is een prima rock album soms aangejaagd met wat metal power. Aanvullend vind ik Slither dan weer wat beter dan Bad Seeds en vind ik the Memory Remains weer wel kunnen, zeker als live nummer, net als the Unforgiven II: dat zijn gewoon goede rocknummers. Where The Wild Things Are heeft een lekkere sound en Prince Charming is echt goed.

Ik heb trouwens van dit album de Japanse originele editie in prima geluidskwaliteit. Het doosje is extra dik met een dik boekje met veel foto's, postzegels van de eerste 7 albums en stickers van de bandleden (wat moet je daar nou mee?). En ook nog een Japans/Engels lyrics blad. Leuk hebbedingetje.

Net iets beter dan St. Anger, maar nog steeds niet het niveau dat we van deze legendarische band gewend zijn. Met Fuel, The Memory Remains, Devil's Dance en The Unforgiven II beleeft Reload een droomstart, maar al gauw stort alles als een kaartenhuis in elkaar. Grootste nadeel vind ik nog wel dat alle nummers zo lang moeten duren. Vooral aangezien bijna geen enkel nummer dat verdiend.

2,5 sterren.

Ik vind het heerlijk hoor die toegankelijke rock. Fuel, Memory remains en the unforgiven zijn gewoon lekkere songs. Ok geen metal.....

Ook ik vind dit een prima vervolg van load. Hoewel ik hem iets minder sterk vind dan load staan er voldoende nummers op waar ik graag naar luister. Naar mijn idee rockt de band nog ruim voldoende niks mee. Maar daar zullen veel fans het niet eens mee zijn. En daar kan ik me wel het een en ander bij voorstellen.

Met iets wat moeite 3,5 pingel

zwak album met maar enkele memorabele momenten.

ik heb mijn eigen album gemaakt met de highlights van Load en ReLoad. Bijna een uur luisterplezier dat niet onderdoet voor de voorgaande albums:

1. ain't my bitch
2. fuel
3. devil's dance
4. until it sleeps
5. the outlaw torn (full version)
6. bleeding me
7. the house that jack built
8. hero of the day
9. fixxxer

Een aantal jaren geleden heb ik alle CD's van Metallica al eens origineel gekocht, maar de CD reload heeft tot dit jaar moeten wachten om in mijn collectie opgenomen te worden.

Er is al veel verteld over deze plaat, en ik zal er verder niet al te veel woorden aan verspillen, maar ik vind dat wanneer je met een open-mind naar deze plaat luisterd er toch best wat te genieten is. Uiteraard, het is geen master of puppets, maar zo slecht als sommige het hier verkondigen vind ik het niet.

Leuke nummers: Fuel, the memory remains, the unforgiven 2, better than you, en de rest gaat er ook prima in.

3.5*

Op "Reload" gaat Metallica door op de ingeslagen weg van "Load". Ik vind "Load" een van mijn favoriete Metallica albums. En ja, ik ben ook bekend met het oudere werk van Metallica. Maar ik beoordeel elk album op zich en hanteer ik ouder werk uitsluitend als referentie en nooit als in beton gegoten maatstaf. Vooral de eerste vier nummers van "Reload" vind ik van hetzelfde niveau als "Load". Het hoogtepunt is het heerlijke "Devil's Dance". Daarna worden de composities wel iets minder en duurt het album uiteindelijke gewoon wat te lang. Maar dat maakt "Reload" nog geen slechte plaat. In tegendeel, ik vind het een uiterst genietbaar album. Ik hoor prima harde riffs die meer naar hardrock neigen dan naar metal. Ook dat neem ik Metallica niet kwalijk. Als ik elke band moet gaan houden aan al dan niet bestaande referenties in de bandnaam, dan heb ik daar een dagtaak aan. Het tweeluik "Load/Reload" is lekker hardrock album, waar wat mij betreft niet veel mis mee is. "Load" verdient nog steeds mijn voorkeur, maar "Reload" is een prima opvolger als je het mij vraagt.

Nu ik weer vrij ben maar weer eens de tijd genomen om een stukje te schrijven. Ik ben compleet verkeerd begonnen bij Metallica en pas later in aanraking gekomen met het oude werk van ze. Metallica klinkt totaal anders en de thrash metal heeft plaats gemaakt voor een wat meer heavy metal/hard rock geluid met veel blues en southern rock invloeden.

Alhoewel Load en Reload in dezelfde tijd zijn opgenomen klinkt Reload toch iets donkerder. De productie van Bob Rock is weer van hoog niveau en je kunt het speelplezier duidelijk horen. Helaas weet Reload mij over de hele linie minder te boeien dan Load, maar dit mag de pret niet drukken. Er zijn weer 13 vrij verschillende nummers wat zorgt voor de nodige afwisseling.

We gaan meteen snel van start met Fuel wat een lekker opzwepend nummer is. Dit nummer geeft je echt energie en is 1 van de weinige nummers van deze periode die nu nog live gespeeld wordt. Terechte klassieker! Vervolgens nemen we wat gas terug bij The Memory Remains. Het nummer is zeker niet slecht maar wordt nergens echt spannend. Ik vind de bijdrage van Marianne Faithfull niet echt iets toevoegen aan het nummer, het ge “nanananana” gaat ook net wat te lang door op het einde. Al met al 1 van mijn minder favoriete tracks van ReLoad. Met een dreigend bas intro begint Devil's Dance. Wat een geweldig nummer is dit eigenlijk! Het klinkt totaal anders dan de rest van Load en ReLoad. Heerlijk onheilspellende sfeer en lekkere riffs, een van de best nummers van Metallica uit deze periode.

Na het dreigende Devil's Dance is het tijd voor The Unforgiven II. Best een goed nummer met de nodige afwisseling en er zitten weer de nodige southern rock elementen in. Helaas valt hij tegen in vergelijking met het 1e deel, iets wat je misschien daarom ook beter niet kunt doen. Het einde heb ik altijd wel erg sfeervol gevonden. Better Than You begint apart met een beat, wat ben ik altijd toch blij als ik die drums erbij hoor komen, ze maken gelukkig geen dance nummer. Best een lekker nummer al vind ik hem niet zo bijzonder. Slither moet 1 van de zwakste Metallica nummers zijn ooit, James Hetfield zingt de coupletten vrij irritant en het refrein heeft me op de een of andere manier altijd een beetje tegengestaan. De mainriff vind ik dan wel weer oké. Als 1 van de weinige hier vind ik Carpe Diem Baby eigenlijk wel een sterk nummer. Lekker log nummer met een niet zo voor de hand liggende 'mood'. Dit nummer bevalt me stiekem wel.

Het tempo gaat weer wat omhoog met Bad Seed. Een wat minder nummer van ReLoad, redelijk standaard opbouw en niet zulke hele bijzondere riffs. Slecht is hij zeker niet, hij rockt wel lekker weg. Gelukkig komt er weer hoogtepunt van de cd, namelijk Where the Wild Things Are. Lekker nummer met mooie rustige stukken. Ook een van de weinige nummers waaraan Jason Newsted meeschreef. Erg ondergewaardeerd en een van mijn favoriete nummers van het album! We krijgen weer een flinke rocker, maar deze keer wel van kwaliteit. Prince Charming is een lekker nummer met een prima refrein. Met 6:04 niet zo bondig maar wel binnen no time afgelopen.

Een totaal eigen sound heeft dit nummer, Low Man's Lyric. Mooi rustig begin en outro. Mooie opbouw en een gevoelig zingende James Hetfield. Origineel instrumentaal ook met behulp van een instrument wat ik eigenlijk niet ken (een hurdy gurdy). Een vreemde eend in de bijt van het Metallica oeuvre maar zeker een prachtig nummer! Attitude is weer een typisch (Re)Load rocker. Niet bijster sterk maar ook niet een echt slecht nummer. Een van de nummers die mij wat minder is bijgebleven. Gelukkig wordt er afgesloten met Fixxxer, wat een van de sterkste nummers van het album is. Wat een vete opbouw en gave riffs! Het doet wat denken The Outlaw Torn van Load wat ongeveer van hetzelfde niveau vind. En neemt halverwege mooi even wat gas terug om uiteindelijk nog een keer goed los te barsten.

Al met al een aardige goed album van Metallica. Helaas staan er wat meer minder sterke nummers op dan op Load en vind die ook een stuk beter dan deze. Toch vind ik het een album wat ondanks zijn lange speelduur lekker weg luistert. Het lijkt totaal niet op het oude werk van de band en kan me ook goed voorstellen dat met die gedachte in het achterhoofd de beoordelingen voor dit album een stuk lager zijn. Ik denk dat als dit album door een andere band was gemaakt het een stuk hoger had gescoord. De sound op deze albums blijft verslavend!

De 3 sterren gaan naar: Devil's Dance, Where the Wild Things Are en Fixxxer
Minste nummers: Slither, Bad Seed en Attitude

Deze krijgt van mij 3,5*!

Inmiddels vind ik Reload beter, dan Load. Dat komt omdat het over de gehele linie sterker is en ook nog eens een aantal erg sterke nummers bevat. Mocht je als liefhebber van rock twijfelen om dit te gaan proberen vanwege de lage score, toch doen. Die score is ook (!) zo laag omdat dit een hardrock album is van Metallica en dat werd en wordt door sommigen niet echt gewaardeerd.

Dat gevoel hen ik ook. Net als toen met Use Your Illusion van Guns N' Roses. Overdaad schaadt zeg maar ofwel Overkill.

memory remains vandaag weer eens gehoord met de van drugs doortrokken stem van marianne faithfull toch erg goed album ondanks dat het geen metalalbum is.

Zie ook `Load`: daar een concreet voorstel voor welke nummers daar op zouden moeten staan.

Hetfield is niet het type zanger die met deze wijze van zingen bij mij de hele cd de aandacht kan vasthouden. Dat geeft niks, luister ik m toch gewoon in twee etappes. Af en toe krijg ik ook het gevoel dat sommige riffjes gerecycled zijn maar er staan wel weer prima soloos op bv bij Slither. Misschien dat de trackvolgorde ook niet in het voordeel werkt. Als ze nou wat rustiger waren begonnen en wat meer vuurwerk in het midden hadden gegooid...maar ach. Binnenkort maar eens wat beter voor gaan zitten, voorlopige highlights zijn fixxer en devil's dance.

Niet de beste periode voor Metallica, maar men was in ieder geval wel vrij productief eind jaren '90. Iets meer 'metal' dan voorganger Load, die wat meer bluesrock bevatte, maar helaas zijn de songs dit keer zelfs nog wisselvalliger. Songs als Fuel, Carpe Diem Baby en het afsluitende Fixxxer zijn prima, maar daar tegenover staan langdradige en nogal geforceerde tracks als Where The Wild Things Are en Low Man's Lyric, die de vaart behoorlijk uit de plaat halen. Nee mensen, niet alles is de moeite waard om uit te brengen, puur omdat het kan. Overigens een bizarre gedachte dat Metallica sinds deze Reload nog maar twee 'echte' studioalbums heeft uitgebracht.