Yes - Close to the Edge (1972)

Meesterwerk van 5 topmucisie! De beste Yes bezetting ooit! Verveeld nooit.

Top 3 yes albums samen met Relayer, Going for the One.(awaken!!!!!!!!!!!!!)

Tja, het begint met vogeltjes, daar ben ik gek op. Dan breekt de hel los. Hier kan je bezoek mee weg jagen heerlijk. Maar als dan de rust wat terugkeert, komen er toch wel wat goede groovy stukken. Wat een duo Squire/Bruford. Het is een lange zit, die kant A, maar dan heb je ook wat. Goed gezongen ook.

Op kant B staat Siberian Khatru. Mijn favoriete Steve Howe-gitaarnummer. Daar waar ik hem niet altijd een fijn geluid vind hebben en het gevoel heb dat hij teveel pielt, gaat hij toch echt goed los op deze song. Knap hoor!

And You And I heb ik verder nooit echt een goede song gevonden. Dus vandaar toch slechts een 4*

Het titelstuk is fabuleus. Geen enkel inzak momentje.
Ruim 18 minuten genieten geblazen van een soort free jazz meets prog.
Tekstueel natuurlijk typisch Jon Anderson. Maar het kon nog weirder, getuige de opvolger Tales Of A Topographic Ocean.
Ik vind dit naast de beste plaat van Yes ook de beste bezetting.
De jazzvibe mis ik nog wel eens op de latere albums en dat is vooral te wijten aan het vertrek van Bill Bruford.
Hij alleen kan het titelstuk zo geweldig ritmisch invullen.
Opvolger Allan White is een uitstekende vervanger gebleken. Een drummer met power en evengoed creatief slagwerk, maar heeft niet de souplesse en de techniek van zijn voorganger, die naar King Crimson vertrok.
Door het tamelijk onverwachtse vertrek moest White voor de aanstaande tour snel het Yeswerk leren. Hij kreeg er maar een paar dagen voor.
Razend knap en hij scheen het 1e concert foutloos gespeeld te hebben. De foutjes kwamen later toen de druk er wat af was.

Ranking the Studio Albums: Yes - YouTube

Raad de nummer één!

eh.. moeilijke. Ik gok toch maar op Close To The Edge maar dat zal het wel niet zijn.

Een fantastisch epos waarbij ik niet kan kiezen welke van de drie songs ik net iets beter vind dan de rest. De muziek klinkt hectisch, maar ook heel organisch. Yes wisselt het allemaal moeiteloos af. Wakeman heeft duidelijk zijn plaats gevonden. Het is een ingewikkelde plaat en je moet er wel echt voor gaan zitten, maar uiteindelijk openbaart de grootsheid van dit album zich. Ik heb de indruk dat de titeltrack behoorlijk is geïnspireerd door klassieke muziek. And You And I is wat meer spacy en ook hier geniet ik weer met volle teugen. Prachtig werk van Wakeman en Anderson. Siberian Khatru zit vol verwijzingen naar Indiase muziek. Ook op dit album moet ik weer vaak aan Rush denken. Ik denk dat dat een compliment is naar beide bands. Wat een verschrikkelijk goed album is dit!

Ik ben niet zo van de minimalistische hoezen, maar het zwart en groen van Close To The Edge heeft al jaren een hypnotiserende werking op me.

Tussenstand:
1. Close To The Edge
2. The Yes Album
3. Yes
4. Time And A Word
5. Fragile

Dit is voor mij een van de beste platen ooit gemaakt.

Ja, eigenlijk helemaal af. Ik verhoog naar 5.

Voor mij een van de meest komplete albums ooit, echt buiten-catagorie, maar mijn top 10 gaat ie evengoed niet halen

De mijne ook niet. Maar dit is één van de beste progalbums ooit. Met gemak.
En de beste van Yes.

..en hierna misschien wel de potsierlijkste draak van de 70's te maken, foei!

Vind ik ook. Maar daar zijn de meningen sterk over verdeeld hierzo.

Dat krijg je als je in je eigen mythe gaat geloven .......

Oef. Ik weet dat we met acts als Rush, Genesis en Kansas wel al wat technische progbands gehad hebben en dat er met een act als King Crimson nog wat zwaar materiaal (waarschijnlijk) in het verschiet ligt, maar ik geloof niet dat er nog een progalbum aan gaat komen dat zo goed klopt als Close To The Edge. Drie weergaloze klassieke songs waarop de band perfect heen en weer springt tussen prachtige, melodieuze passages en ook all-out priegelgeweld. Dat openingssoleergeweld van de titeltrack alleen al: Dream Theater's sound had nooit zo hard kunnen ontwikkelen zonder die instrumentale strijd die je hier hoort. Het nummer heeft met het "I get up, I get down"-stuk ook een stukje aan Beatles-herinnerende psychedelica dat de luisteraar wonderschoon naar hogere sferen brengt. En die dreigende orgels die Wakeman er daarna onderzet om over te gaan in een fantastisch virtuoze solo: orgasmisch! Een van de beste, zo niet DE beste titeltrack ooit uit progrockgeschiedenis.

Nummer 2, And You And I, is veel meer ingetogen, maar bevat minstens even veel kwaliteit. Omdat de instrumentaties hier iets meer gericht zijn op akoestische gitaren en meer subtiel keyboard gebruik, krijgt Anderson de kans om even helemaal te schijnen. Wonderschone, spirituele teksten leveren fantastisch materiaal op als:

"Coming quickly to terms of all expression laid
Emotion revealed as the ocean maid
As a movement regained and regarded both the same
All complete in the side of seeds of life with you"

De orkestraties en trage gitaarmelodie onder dit stuk zijn fenomenaal goed. Ergens heb ik het idee dat er ook iets van de melodie en/of zangpartijen door Peter Gabriel is gebruikt in een Genesis-song, maar ik kan de vinger er niet precies op leggen welk lied dit zou moeten zijn. Supper's Ready misschien? Het is niet erg, het geeft in ieder geval aan hoe sterk deze melodielijn is.

"And you and I climb, crossing the shapes of the morning
And you and I reach over the sun for the river
And you and I climb, clearer, towards the movement
And you and I called over valleys of endless seas"

Kippenvel!

Siberian Khatru is het meest jolige nummer met veel jazzy speelsheid en instrumentale afwisseling van onder andere een steel gitaar solo en klavecimbelpartijen. Na And You And I schudt het je niet alleen goed wakker uit een roes, het is zo verdomd opzwepend in alle muzikale frivoliteit met de verschillende ritmes die door elkaar lopen. Squire en Howe op hun best als ze tegen elkaar opspelen.

Close To The Edge is niet alleen een hoogtepunt in progrock, het is een mijlpaal in muziekgeschiedenis en met recht een van mijn favoriete albums ooit. Ik kan me tevens niet voorstellen dat ik ooit nog een progrockplaat ga tegenkomen die zo compleet 'af' aanvoelt als deze plaat doet.

Tussenstand:
1. Close To The Edge
2. The Yes Album
3. Fragile
4. Time And A Word
5. Yes

Mooi stukje lennert en volkomen mee eens.
Ben benieuwd wat je van de controversiële opvolger vind en de daarop volgende.

Na Frank Zappa klikt ook Yes opeens bij me, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Lees je mee ArthurDZ?

Ouwe progrocker

Nog even en dan moet Johnny Marr zijn usernaam naar Johnny Anderson veranderen.

Op Youtube heb je veel filmpjes van mensen die een nummer luisteren (soms voor het eerst) en daar een reactie op geven. Een van hen die ik volg postte dat hij een nieuwe favoriet nummer aller tijden heeft: Close to the edge. In dit filmpje zie je hem genieten: Yes - Close To The Edge | REACTION - YouTube

Jamel (Jamal) : the greatest song i've ever heard

Ik kende deze gast nog niet, maar ik heb een paar filmpjes gezien en die zijn erg leuk ( ook zeer divers).
Komende tijd nog wat kijken.

Mijn meest favoriete song ooit. Ik acht mezelf serieus een rijker mens sinds ik dit nummer ken.

Ik sluit me aan bij veel van de berichten hierboven. Close to the Edge is van zeldzaam hoog niveau. Dat nummer is bij elke draaibeurt weer raak. Maar nog fraaier vind ik de live uitvoering op het live album Symphonic Live waarvan ook de dvd erg mooi is.
Omdat ook And You and I en Siberian Kathru geweldige songs zijn scoort dit album al jarenlang 5* bij mij. Het gemiddelde van 4,05 valt me dan ook wat tegen,
Op 12 in de 100 greatest Albums of 1972 en op 4 in de huidige jaarlijst 1972 van best ever albums.

Elke woensdagavond staat hier in huis een progklassieker op het menu. Mijn vrouwtje is dan aan het sporten en ik kan mijn favoriete progplaat door de boxen laten knallen in de huiskamer.
Nu staat hier deze ongelofelijke topplaat van Yes op. Staat niet voor niks in mijn Top 10 albums.

Was deze hier al eens voorbij gekomen ?

Band Geeks koffer

Ik begin altijd met in een deuk te gaan van het intro om vervolgens met een soort morbide fascinatie de hele video uit te kijken ............

Wauw!
Ik speel zelf wat gitaar, maar wat wat moet het gaaf zijn om dit met een bandje zo te coveren, zeg...

Als je bij machte bent om dit te kunnen coveren ben je wel echt een baas trouwens. Alle drie de songs op Close To The Edge zitten zo boordevol complexe ritmes, harmonieën, etc.

Het zal veel voldoening geven mocht je dit goed kunnen spelen

Dat kan ik me ook wel voorstellen. Ach, er zijn altijd weer nieuwe uitdagingen aan te gaan.

Inderdaad een fantastisch album, bijna 50 jaar oud en verveeld geen moment. Niet allen de titelsong mag er wezen, ook kant 2 is van een ongekende schoonheid, eigenlijk doet And You and I niet onder voor Close to The Edge. Zijn zang is werkelijk groots.
Dit verdient een extra groot feestje straks in september!

"Close to the Edge": het Magnum Opus van Yes! Ik ben heel benieuwd waar wij in september 2022 door Atlantic op worden getrakteerd. Het niet anders dan dat "Close to the Edge" op de 50e verjaardag flink in de schijnwerpers wordt gezet!