Fleetwood Mac - Mystery to Me (1973)

Fleetwood Mac blijft een vreemde band: hun beginperiode met Peter Green is enorm bekend en wordt als heel goed beschouwd.
Hun periode met Stevie Nicks en Lindsay Buckingham is ook heel bekend en kent veel commerciële en artistieke hoogtepunten.
Maar die tussenperiode waar dit album toe behoort, is toch wel heel onbekend/onbemind. Nummers van deze albums na Green en voor Buckingham & Nicks worden haast nooit opgenomen in verzamelaars, op MuMe staan er geen berichtjes bij ...
Is die periode gewoon veel zwakker? Ik ken bv wel het nummer 'Why' en vind dat heel goed.

Nee, vind ik niet.
De band is hier zoekende naar een bepaalde sound, maar het is geenszins slecht. Ik denk dat het manco ligt aan het ontbreken van echte uitschieters, maar over het algemeen is dit gewoon heel degelijk en er zit ook de nodige pit in.
Deze plaat gaat kwa sound al een aardig eind richting Rumours en consorten. Bob Welch vertolkt hier een beetje de Peter Green / Lindsey Buckigham-rol en Christine McVie heeft hier ook een aantal aardige nummers op staan. Ik zou zeggen: Check it out and judge yourself!

3,5.

Een album uit de "grijze "tussen periode van Fleedwood Mac. Helemaal geen slecht album, maar ook weer niet baanbrekend. Behoorlijk middle-off-the-road dus. Met wat country, pop, rock en blues invloeden doorspekte nummers.

Omdat deze platen uit de tussenperiode voor het grote publiek onbekend gebleven zijn, valt er op de albums 'Kiln house', 'Future games', 'Bare trees', 'Penguin', 'Mystery to me' en 'Heroes are hard to find' veel moois te ontdekken. In Amerika liepen deze albums natuurlijk beter dan in Engeland en hier.
Er was ook steeds sprake van bezettingswisselingen en meningsverschillen over welke muziek er gemaakt moest worden.
Veel platen hebben nogal een schizofreen-karakter.
Het album 'Kiln house' lag nog heel dicht bij het Peter Green-geluid en latere platen gaan steeds meer richting de wat poppier klinkende Fleetwood Mac, zoals we die van albums zoals Fleetwood Mac (1975) en Rumours (1977) kennen.

Ook geen onaardig album. Bob Welch en Christine McVie trekken nog steeds de kar. Hier staan toch wel een aantal zeer memorabele nummers op, mag ik noemen Hypnotized, The city en Miles away. Een aantal zaken had men ook beter kunnen laten, zoals Forever. Met Rumours of the blues van Peter Green heeft het in beide gevallen m.i. in de verste verte niet te maken

Off topic berichten verwijderd.

Mee eens, ook met de 3 nummers die je noemt, hoewel ik Forever wel een geweldig nummer vind, wellicht moet je er ooit een joint voor hebben gerookt om het te begrijpen. En wat ontbreekt is de eervolle vermelding van het beste Christine McVienummer ooit: Why.
Met Blues en Rumours heeft dit niets te maken, maar er staat toch echt folkpop op deze plaat. En krijgt het toch ook Californische uitstraling. En daarmee ligt het al dichter aan tegen de weg die twee jaar later wordt ingeslagen

Zelf vind ik dit het beste album uit de Bob Welch tijd. Hypnotized is een pareltje en The Way I feel en Why zijn mooi. Nog mooier hadden deze 3 nummers geweest als Lindsey Buckingham er aan had gesleuteld. Want ondanks dat ze goed zijn vind ik Why iets wat te machtig met teveel muziek/geluid.

Samen met Heroes are hard to find het sterkste album uit de tussenperiode van FM. Ik draai het graag en kies dan vooral voor Emerald Eyes, Hypnotized, Keep on going, The City, The way I feel, en Why. Ambachtelijke 70-s pop uit Amerika, heel wat beter dan alle rechttoe rechtaan pulp die sinds de decennia daarna over ons heen uitgestort zijn. Vier sterren waard.
Fleetwood Mac is het ambacht trouw gebleven en is al 30 jaar een van mijn favoriete bands, jammer van hun uitglijers in de jaren 90, maar Say you will uit 2003 was een fantastische return. Jammer dat er daarna niets meer gekomen is; het solowerk van Lindsey en Stevie vind ik echt een stuk minder, het mist de chemie van de FM-combi met John en Mick.

Hmmmmm... Bob welch is niet meer sinds een paar dagen....toch de held van deze fraaie plaat...

Ik heb trouwens in mijn Bob Welch stemming ook weer eens geluisterd naar één van de weinige covers van Fleetwood Mac ooit, dat op dit album staat, For your love. De keuze op zich is wat merkwaardig maar de uitvoering zelf alleraardigst.
Het is zelfs ooit op single verschenen:

For your Love

hoes: http://farm3.static.flickr.com/2591/4099415690_9a7bfabfa6.jpg

Maar Fleetwood Mac gaat binnenkort zélf uitgebreid gecoverd worden op een heel gevarieerd Tribute-album met hier en daar een aardig rauw randje. Zie albumtitel "just tell me that you want me".

Mee eens!

Fijn album uit een 'vergeten' periode van Fleetwood Mac. Staan desalniettemin prachtige tracks op. "Forever", "Just Crazy Love", "Miles Away" en "Why" steken er wat mij betreft bovenuit.

Een typisch album van de onbekende FM-periode: heel wat overbodige nummers, maar ook een aantal sterke song. 'Why' is misschien wel hun beste nummer uit die periode. 'The City' heeft een heerlijke gitaarsound. 'Future Games' en 'Bare Trees' zijn in het geheel toch beter. En ja, de hoes komt in aanmerking voor lelijkste aller tijden. 3 sterren

Bob Welch is hier de voornaamste songschrijver in dit albums dat wat meer de poprockkant opgaat met een vleugje folk. Ook hier een aantal sterke songs zoals Hypnotized, The City, Miles Away en Why en ook enkele mindere. Zeker geen slecht album maar niet echt memorabel.

Fleetwood Mac is nog steeds zoekende. Bob Weston en Dave Walker zijn alweer vertrokken en er is niemand die echt de kar kan trekken. Bob Welch lijkt wat mij betreft hier de meest geschikte. Hij slaagt er nog in om met Hypnotized en Miles Away nog een tweetal leuke liedjes te schrijven, maar verder is die van hetzelfde niveau als Penguin. Er is weer iets meer een echt Fleetwood Macgeluid, maar dit is wederom een album dat een zesje scoort. Het is niet slecht, maar ook niet goed. Het is me inmiddels ook wel opgevallen dat ik Christine McVie niet trek als zangeres. Zij past precies bij dit album. Niet slecht maar ook zeker niet goed.


Tussenstand:
1. Future Games
2. Bare Trees
3. Then Play On
4. Peter Green's Fleetwood Mac
5. Mr. Wonderful
6. Kiln House
7. Mystery To Me
8. Penguin

Tja... het is allemaal weinig bijzonder. Daar zeg ik volgens mij geen rare dingen mee. Miles Away rockt nog een beetje en For Your Love klonk ook beduidend beter dan het andere materiaal. Die laatste bleek ik echter al eens gehoord te hebben in een andere variant (Yardbirds). Buiten dat is het allemaal gewoon weer een portie net niet. Grappig genoeg vond ik Penguin dan alsnog een stuk meer prikkelend materiaal hebben.

Tussenstand:
1. Bare Trees
2. Then Play On
3. Future Games
4. Penguin
5. Kiln House
6. Mystery To Me
7. Peter Green's Fleetwood Mac
8. Mr. Wonderful

Een plaat die ik al jaren heb rondslingeren en eigenlijk nauwelijks draai en zo beroerd is ie toch niet .
Ben de laatste dagen eigenlijk de ondergeschoven kindjes in mijn collectie een extra kans aan het geven , en deze scoort toch zeer behoorlijk.
Het is geen essentieel album binnen het FM oeuvre , maar ze hebben slechtere gemaakt.
Sterren gaan naar Emerald Eyes , Hypnotized en Miles Away. Het goede Why mag ook niet onvermeld blijven.
3 en halve ster voor deze.