Fleetwood Mac - Greatest Hits (1971)

Fantastische verzamelaar uit de Peter Green-periode!

This is more like it !!

super album! Misschien wel het beste album.
Lastig te krijgen overigens.

Echt een geweldige verzamelaar dit!!
Lang leve de PETER GREEN periode!!! Toen maakte Fleedwood Mac nog ECHTE muziek!!!

Eindelijk gevonden!

Ik heb lang gezocht naar de song die begint met de regel : "Shall I tell you about my life?" en hier staat hij dan, op dit prachtige album

Man of the World!!

Eén van de mooiste songs van Peter Green, van Fleetwood Mac en van de wereld!


Iets betere kwaliteit:
Clip van The Libertine met Johnny Depp

Valt wel mee! Hier bijvoorbeeld!

Zojuist besteld!

Mijn 'Greatest hits' van Fleetwood Mac heeft dezelfde hoes,
maar toch een hele andere samenstelling.

1. Need your love so bad
2. Coming home
3. Rambling pony
4. The big boat (with Eddy Boyd)
5. I believe my time ain't long
6. The sun is shining
7. Albatross
8. Black magic woman
9. Just the blues (with Eddy Boyd)
10. Jigsaw puzzle blues
11. Looking for somebody
12. Stop messin'round
13. Shake your money maker
14. Love that burns

Op mijn versie staan alleen nummers uit hun Blue Horizon- periode. In wezen is dit dus de compilatie 'The pious of good omen' uit 1969 met 2 bonus tracks.
Reprise-nummers 'The green manalishi', 'Oh well (part 1 + 2)', 'Rattlesnake shake' en 'Dragonfly' heb ik wel op de compilatie 'The best of Fleetwood Mac' uit 1974 staan.
Hun enige Immediate-single 'Man of the world' heb ik op verschillende rommelige Fleetwood Mac-compilaties staan en op Various Artists-albums met jaren 60-hits.
De hierboven afgebeelde cd heeft toch een sterkere samenstelling en is completer. Heeft daarom dus meer recht op de titel 'Greatest hits'
Alleen het gave b-kantje van 'Man of the world' dus 'Somebody's gonna get (their head kicked in tonite)' ontbreekt.

Voor de bij dit album horende tracklist moet je naar Amazon, voor de anderse versie naar Bol.

Ik ga zelf een Fleetwood Mac-cd compilatie samenstellen en branden. Als basis gebruik ik de bovengenoemde cd (dus die met 'Oh well') en voeg daar weer de beste tracks van de albums 'Kiln house' t/m 'Heroes are hard to find' aan toe.
Dat lijkt mij wel top!

Dank u, dank u!

Perfect gesyncht ook!

Daarna ook, maar het zijn twee héél verschillend bands eigenlijk.

Constante zijn drummer Mick Fleetwood en bassist John Mc Vie (vandaar de naam van de band).

Zeggen dat de band hierna geen ECHTE muziek meer zou gemaakt hebben vind ik verschrikkelijk kortzichtig, mag ik ?

Hier is het meer een bluesrockgroep, later een formidabele pop/rockband, hoe je het maar bekijkt.
Dàt zijn gewoon twee verschillende dingen; Dàt is zoals die vroege Roxy Musicfans die de latere geöliede hitmachine die de band toen was, niet meer konden smaken. Even kortzichtig is dat.

Mèt de komst van Stevie Nicks en Lindsay Buckingham kreeg je een groep die anders misschien was doodgebloed.
Nu was de band vanaf hun eerste titelloos album in 1975 meteen opnieuw gelanceerd naar de top.

Ik zal altijd van beide versies van deze band blijven houden. Het is in beider gevallen heel vaak kwaliteit, of het nu blues betreft of gewoon lekkere pop.

Het zijn twee verschillende bands: die Fleetwood Mac met Peter Green, ik noem ze maar Peter Green's Fleetwood Mac, en dan die Fleetwood Mac zonder Peter Green en in verschillenden line-ups. Ik kan van allebij genieten. Mijn musikalische voorkeer gaat na Peter Green's Fleewood Mac

Je bedoelt je muzikale voorkeur he ???

Ik vind echt dat een taal levend moet zijn en ook voor veranderingen open moet staan!

alternatief taalgebruik als het ware haha !

niets mis mee hoor !

In Nederland spreekt men eerder van een bruiloft dan van een trouwfeest ook, en bij julie zitten er stoelen in een auto, terwijl, taalgevoelig dat bij ons gewoon zetels zijn die in een auto staan, daar lijken ze ook meer op dan op stoelen, dacht ik.

Vandaag is het eerste exemplaar van dit prachtige schijfje in mijn brievenbus gerold. Het eerste, want ik heb nog een exemplaar besteld en dat is nog onderweg .

Ik ben er heel blij mee want nu heb ik weer de gelegenheid om mijn liefde voor Peter Green's Fleetwood Mac en natuurlijk mijn diepe respect en bewondering voor Peter Green zelf te spammen.

Het bluesy Fleetwood Mac uit de tijd van Peter Green is in mijn ogen namelijk niet te vergelijken met het Fleetwood Mac van de Nicks/Buckingham/LaMcVie periode, maar helaas heeft die periode met Green niet lang mogen duren.

Peter Green heeft, zoals wellicht bekend, een driedaagse LSD-binge in München niet goed doorstaan. Zoals John McVie zegt:

He had been experimenting with acid while the band was on the road, and the drugs were negatively altering his personality. An incident in Munich seemed to be the last straw: "He disappeared for three days...he was getting spiked or dosed with acid," John McVie recalls, "and when he came back, that was it: everything went from there." His autobiographical song 'Man of the World' was "a hauntingly sorrowful song about a man who has everything he wants, except the companion he so obviously craves."
Bron: Penguin Biographies.

Na de drie dagen in München is het bergafwaarts met Peter gegaan want hij werd schizofreen hetgeen uitdraaide op opname in een psychiatrische inrichting. Nu schijnt hij echter weer een 'rustig' leven te lijden.

Hier het prachtige Dragonfly, voor mij naast Man of The World het verhaal van Peter Green.


*heeft een bloem in haar haar geschoven en brandt wat wierook in de hoop dat daarmee het verwarde verhaal wat hieronder staat voorgoed wordt weggeblazen...

Ik zal eerlijk bekennen dat ik het nummer Dragonfly niet ken(tot voor heel kort).Waarom niet moet ik toch eens uitzoeken.Waarschijnlijk omdat ik toen de 'groene dubbelaar' kocht van hun met louter blues. Dragonfly is een prachtig en ontroerend stuk , maar is mij dus altijd ontgaan . Shame on me ! Het is overigens geen echte bluessong. .De oude bluesband Fleetwood Mac is mij dierbaarder dan de nieuwe , maar dat is heel persoonlijk.
Een rol die mee speelt bij mijn keuze , is de liefde die ik mede dankzij Fleetwood Mac ontwikkelde voor de (zwarte) blues. De muziek tussen de beide bands is eigenlijk niet te vergelijken.

Zeker geen echte bluessong, George, maar daarom niet minder fijn.
De tekst vind ik passen bij Peter Green, slechts drie minuten mocht hij rondwaren in de tuin, die hem eigenlijk onwaardig was.

Inderdaad , Sheplays , een heel mooi nummer en ik kruip nogmaals door het stof van schaamte. Ik moet die plaat ooit eerder gehoord hebben. En....inderdaad.... ik ben ook wat vergeten.....jou te bedanken , bij deze

Dragonfly roept associaties op met een vroege CSN, prachtige song.
Danny Kirwan ( componist van deze song) is na het uiteenvallen van de britse variant van Fleetwood Mac voor mij in ieder geval als van de aardbodem verdwenen: weet iemand meer?

Want hoewel natuurlijk Peter Green onbetwist de leider was, hebben ook Jeremy Spencer en die Danny Kirwan met hun geheel eigen stijl ook tot het bandgeluid bijgedragen.

Ik vind op nummers als Oh Well, the Green Manalishi en Man of the World die mix juist zo prachtig: ieder een eigen gitaarsound en stijl.

Hoe vind je Love that Burns, George? Wat een kippenvelnummer!

Deze hoes ken ik al sinds jaar en dag. Het kent doublures met mijn 'groene' greatest hits . De singles Oh well en the Green had ik ook al. Deze plaat heb ik dus nooit aangeschaft.Het blijkt dat ik toch een aantal belangrijke songs mis. Ik hoop dat je daar niet al teveel misbruik van ga maken. Ik zorg er in ieder geval voor de plaat zo snel mogelijk in huis te halen omdat te voorkomen.
Nee , ik ken dat nummer dus ook niet , die jij noemt.

Als het goed is brengt een postduif mij nog een schijfje dus.....

Dit is pure blues George.
Hier voor jou het nummer!

Enjoy!

Ja , een heerlijke slow blues van Peter Green

Hmmm; met Kirwan is het dus niet zo goed afgelopen: na uit de band te zijn gezet en een niet al te succesvolle soloperiode, blijkbaar zelfs dak- en thuisloos geworden.
Tegenwoordig schijnt het psychisch een ietsje beter te gaan, maar musiceren doet hij niet meer voor publiek.

Wat is dat toch met deze band?

Gelukkig, gelukkig speelt Peter Green weer: getuige deze mooie versie van de Green Manalishi:

Peter Green alive and kicki...

zonder commentaar



en die discussie over met of zonder Green?
vergelijk:

met

en

zonder

mijn favoriet staat vast.....

Mooi clipje, Oldfart! Het valt me gelukkig mee, ik zat toch wel even te aarzelen of het zou aanklikken.


Geen discussie mogelijk!

Ik kan me je aarzeling voorstellen Sheplays; het zou toch pijn doen een oude favoriet / grootheid als Green af te zien gaan, dan wel te zien lijden.
Thank God is dat dus niet (meer) zo.