Top Notch heeft de zaken goed voor elkaar. Nadat eind vorig jaar vooral gevestigde namen optraden bij de tweedaagse jubileumviering, ligt in 2011 het accent voornamelijk op de toekomst. RBdjan staat op het punt om (eindelijk) te debuteren, de Vlaamse volkszanger Guido Belcanto werkt voor het eerst samen met het label en ook Boef en de Gelogeerde Aap zijn pas sinds kort bij het label getekend. Wij Zijn - Top Notchs eerste wapenfeit van het jaar - is het officiële debuut van het Tilburgse duo.
In het eerste interview dat Hiphopleeft met de mannen had, zegt Boef: "We denken niet in hokjes. (...) Onze muziek is ook geen hiphop of dubstep. Het is Boef en de Gelogeerde Aap.” De woorden doen wellicht wat clichématig aan, maar belangrijker is: ze zijn waar. Want hoewel er genoeg rappers zijn die zichzelf als poëet zien, zoals De Gelogeerde Aap, en er ook meerdere producers elementen van andere genres in hun beats verwerken, zoals Boef, heeft Wij Zijn een uniek en eigen karakter.
Dat komt vooral door de wisselwerking tussen de twee twintigers. Neem bijvoorbeeld de ijzersterke titeltrack, waar de dikke baslagen prachtig contrasteren met de staccatorapstijl van De Gelogeerde Aap ("Categorie zoek, andere koek//Elke stijl heeft een draagvlak//Schrijvende krijgsmacht altijd strijd leverende rijmschema's//Systematisch kanonnenvoer of keizer"). Duidelijke betekenis is wellicht ver te zoeken, maar waar het hier om gaat is hoe de woorden nagenoeg perfect met de instrumentatie samengaan, alsof ze er onderdeel van zijn in plaats van een toevoeging. Dat geldt voor meer nummers, ook als ze anders klinken dan de titeltrack. De pas gedropte clip Zien heeft bijvoorbeeld een veel rustiger karakter, maar ook daar sluit Aaps praterige rapstijl subliem aan op de zweverige, ontspannen instrumentatie.
Zo bekeken is Boef en de Gelogeerde Aap een nagenoeg perfect duo. Helaas betekent dat nog niet dat Wij Zijn een perfect album is geworden. Het is meer een proeve van talent dan een onvergetelijke plaat. Een nummer als Neem Ze Mee (met Oowtje en Amine), met het tot in den treure herhaalde refrein ("Neem die honden mee, neem ze mee") en bedroevende gastverses ontstijgt de middelmaat nergens, terwijl ook Aaps refreinen op sommige tracks een tikkeltje willekeurig aandoen ("Echte helden, ze hebben niets te vertellen"). Jammer, te meer omdat op de tracks die hierop volgen meteen weer duidelijk wordt wat het duo allemaal in haar mars heeft.
Want dat is tamelijk veel. Op Wij Zijn toont Boef zich een veelzijdige producer, die meerdere genres op een natuurlijke wijze met elkaar vermengt en zich ook in de instrumentale tracks staande houdt. Daarnaast laat Aap met zijn bij vlagen onnavolgbare rapstijl zien een eigen stem binnen de zo overbevolkte hiphopwereld te hebben - een prestatie op zich. Met deze gegevens had Wij Zijn als album wellicht nog overtuigender gekund, maar afgaande op het talent dat dit duo demonstreert, moet dat 20-jarige jubileum van Top Notch geen al te groot probleem worden.
Ook
hier te lezen.