Pixies - Surfer Rosa (1988)

Vamos is nou net het enige nummer dat boven de vier minuten klokt.

Wellicht bedoelt ie de Vamos van Come On Pilgrim (die een bonustrack is).

O ja, das waar ook. Vamos staat er twee keer op.

yep

als de Joey begint te soleren ist idd geen kort nummer

ik kom er nu pas achter dat Kim bij Gigantic Hey Paul, Hey Paul, Hey Paul, let's have a ball zingt.
Dacht altijd dat ze Hey Paul, Hey Paul, Hey Paul, let's have a fuck zong.
Jammer.

Dat zou wel een beetje plat zijn, terwijl het nummer verder de voor de hand liggende platitudes juist op zo'n leuke manier vermijdt.

Ja, maar daardoor zou dit weer To The Point zijn.
Past wel bij Kim Deal.

Beetje eigenaardige plaat. De ene korte song na de andere en ik heb eigenlijk geen enkel idee wat ik ervan moet vinden. Gigantic en Where Is My Mind zijn inderdaad 2 zeer sterke songs. Where Is My Mind moet zelfs één van mijn favoriete nummers aller tijden zijn.
De plaat in zijn geheel vind ik vooralsnog vooral... vreemd en rommelig klinken. Doolittle ging er heel wat beter in als dit, maar ik ga nog wat afwachten met stemmen.

Ik heb hem daarnet even opgezet en ik vind het wel een prima plaat. Niet zo geweldig als ik had verwacht, maar misschien ligt dat meer te wijten aan het feit dat dit de eerste keer is dat ik deze plaat volledig heb gehoord. Ik wacht dus met punten geven, totdat ik het gevoel heb dat ik dit genoeg heb gehoord.

Ik heb dit album vandaag voor het eerst beluisterd en tegelijkertijd de teksten meegelezen. Dat is geen aanrader. Er spookte maar één vraag door mijn hoofd en dat was: Waar zit ik in hemelsnaam naar te luisteren?! Dit is bizarre muziek. Ik kan het niet anders verwoorden. Er worden voortdurend rare stemmetjes opgezet en vreemde accenten gebruikt (op Doolittle nog wat meer dan hier) en de teksten lijken in veel gevallen totaal nergens op te slaan. Tel daarbij op dat de muziek belachelijk simpel klinkt en dan kan ik al gauw zeggen dat dit rare muziek is. En toch heeft het wel iets. Het klinkt namelijk best oké. Doolittle en Come on Pilgrim klinken voor mij voorlopig een stuk meer oké dan Surfer Rosa (Doolittle klinkt stukken leuker, Come on Pilgrim heeft de minste rare fratsen), maar ik besef wel dat ik niet te snel een mening over de Pixies en hun albums moet vormen, want die zal ik waarschijnlijk nog vaak bij moeten stellen.

Pixies, wat een band

Pixies is inderdaad geen standaard werk. De meeste nummers zijn geen hapklare brokken.
De zang is soms manisch, maar dat maakt het m.i. afwisselend. De zang van Kim compenseert dit weer mooi. De gitaarpartijen zijn nooit hetzelfde; van korte riffjes tot geluidsmuren. Erg fraai gedaan allemaal. Pixies wordt ook erg gewaardeerd door bijvoorbeeld Nirvana en Radiohead.

Pixies

Nou nou, gaat dat niet heel ver voor de muziek van de Pixies? Er zit, met name op dit album, een behoorlijk rauwe rand omheen, maar verder is dit toch normale (en overigens erg goede) rockmuziek, waarbij inderdaad wat gespeeld wordt met de stem? Bij 'bizar' moet ik eerder denken aan het laatste kwart van Freak Out! van The Mothers of Invention of de muziek van Royal Trux.

Where Is My Mind blijft wat mij overigens, hoe onorigineel dat ook moge zijn, het absolute hoogtepunt van het album en een van de beste nummers aller tijden, voor mij. Die riff Die brakke zang

Misschien wel. Ik moet toegeven dat ik niet veel 'bizarre' muziek ken, dus wat ik bizar vind kan voor anderen nog behoorlijk normaal zijn. Maar als ik het blokje Tony's Theme/Oh My Golly/Vamos/I'm Amazed hoor kan ik weinig anders concluderen dan dat Pixies een bijzondere band is die bijzondere muziek schrijft.

Misschien is 'bijzonder' wel een betere verwoording dan 'bizar', want daar hangt meteen zo'n negatief sfeertje omheen. Mijn bericht was overigens helemaal niet negatief bedoeld (ook die hoofdschuddende smiley niet), maar een echte fan van de Pixies (en dan vooral dit album) ben ik niet.

Where Is My Mind Zal dit nummer nooit meer kunnen beluisteren zonder ook maar een seconde aan Fight Club te denken.

Ik kwam op Youtube een hele mooie uitvoering van Placebo met Frank Black tegen.
Placebo w. Frank Black - Wh...

Fight Club is toch ook om dit nummer heen gebouwd

Leuk geprobeerd, maar in het boek komt het nummer niet eens voor. In de film is het wel een belangrijke scene ja

Helaas heb ik net hetzelfde gevoel waardoor mijn punten niet zoveel verschillen als jouw punten. Where Is My Mind? is het beste nummer en ook het enige nummer die me weet te boeien.

Ah mijn favoriete Pixies plaat. Denk dat deze Pixies productie wel eens in het bekende rijtje van Sargent Peppers, Nevermind, Frampton comes alive!, Joshua Tree, Legend, en Ziggy Stardust and the spiders from Mars kan komen te staan. Weet iemand waar Surfer Rosa staat in de Rolling Stones index best albums al time?

Dat weet Googleman vast.

Hier kun je even kijken, doorklikken voor andere bladen.
http://www.muzieklijstjes.nl/Rollingstone.htm

Het nummer Where is my Mind is zonder twijfel één van de beste songs die ik ken. Waarom? Het heeft iets archetypisch: het perfecte bandnummer. Alles wat je hoort in het nummer kun je plaatsen. Eigenlijk is het heel weinig, want wat hoor je? Het klappen van de drum, de akoestische gitaar, het HOEHOE van Kim Deal en de fantastische gitaar van Joey Santiago. Meer is het niet.

Het heeft geen dubbele bodems, geen meesterlijke overgangen, geen virtuositeit en geen diepe boodschap. Niks van al. Het enige wat het nummer ten overvloede bezit is een buitenproportionele hoeveelheid 'coolness'.

Maar dat geldt eigenlijk voor de volledige eerste twee albums van de Pixies...

muziek die niet klopt, pixies zijn er meesters in ,bone machine met drums die niet in de rest van het ritme mee gaan,fantastisch.
Met Pavement beste van de jaren tachtig/negentig

blijft me nog altijd verbazen die lp, en verassend nog is de nog altijd een topper in mijn vinyl webstore
verkoop

Het gehele album straalt een chaotische gekte uit, wellicht beïnvloedt door Syd Barrett, want het nummer Cactus lijkt wel samengesteld te zijn uit diverse nummers van Syd Barrett's "Barrett". Heerlijke plaat.

Chaotische gekte is idd een goede beschrijving van dit album...heerlijk ! Lekker hard opzetten en swingen. Was in Dublin waar ze weer veel nummers van dit album gebruiken ; hopelijk ook in hmh binnenkort. Surfer Rosa met die schitterende hoes (iemand is die voor mij aan het schilderen ) blijft mijn beste Pixie's!

Live in HMH lekker veel nummers van dit album.
Pixies - Where is my mind / Nimrod s Son @ HMH Amsterdam

Pixies - Brick is Red @ HMH Amsterdam

Pixies - Vamos @ HMH Amsterdam

Pixies - Isla de Encanta @ HMH Amsterdam

Pixies - I ve been Tired @ HMH Amsterdam

Surfer Rosa heb ik weer terug bovenaan mijn lijst gezet. Het is het album dat gedurende mijn leven het meeste indruk op mij heeft gemaakt. Ik hoorde het album het eerst bij de VPRO als "disque pop de la semaine". Het was echt een totaal verfrissend geluid na de New Wave jaren 80. Natuurlijk waren er al toffe bands bands als Sonic Youth, Big Black en Dinosaur Jr., maar Pixies brachten echt iets nieuws wat ik tot dan toe nog nooit had gehoord. En het was ook nog eens heerlijk energiek. Jammer genoeg verdween dat frisse, spontane al snel. Toegegeven, Doolittle bevatte heerlijke meezingers, maar mist wat mij betreft het onbevangene wat in Surfer Rosa nog zo mooi te horen is. En ja, dat Steve Albini aan de knoppen zat, was voor mij ook een pré. In tegenstelling tot een behoorlijk aantal recensenten hier op Musicmeter vind ik Pod van de Breeders ook een topalbum.

Mooie reissue uit van dit prachtige album op colloured vinyl.
A classic must have

Ik vind dit album toch iets minder sterk dan ik verwachtte op basis van Where Is My Mind. De meeste andere nummers hebben veel zwakkere composities, waardoor het album nooit echt lekker op gang komt. Gelukkig houd ik wel van een beetje noise, dus ik geef alsnog 4 sterren

Je huidige cijfer impliceert wat anders. Op welke manier is je mening veranderd?