Elbow - Build a Rocket Boys! (2011)

Terug naar 4 sterren.

Vooral om de laatste vier 'kabbelende' nummers. Heerlijk.

Sinds Elbow in 2008 doorbrak met het prachtige album "The Seldom Seen Kid" horen zanger Guy Garvey en zijn mannen er helemaal bij. Frappant is het dat ze dus zo laat zijn doorgebroken, terwijl ze de band al in 1991 hebben opgericht. "The Seldom Seen Kid" mag inmiddels wel als meesterwerk worden bestempeld. De anticipatie voor een nieuw album werd groter en groter en zie daar ongeveer drie jaar later brengt Elbow het nieuwe album "Build a Rocket Boys!" uit.

De opening van dit nieuwe album is ontzettend sterk en bevat de beste nummers van de plaat. Namelijk The Birds, Lippy Kids en With Love. Ondanks dat The Birds en Lippy Kids respectievelijk acht en zes minuten lang zijn, vliegen ze zo voorbij! Met name het tweede deel van The Birds is fenomenaal te noemen. Het laatste nummer van de geweldige opening van dit album is With Love. Iets lichter van toon dan die eerste twee, maar dat neemt niet weg dat het een erg sterk nummer is. Veel stemmen hoor je door elkaar zingen op dat nummer, maar het past er goed bij.

De rest van het album is weliswaar van minder niveau te noemen, maar is nog steed heel goed te behappen. Wat je als luisteraar wel merkt is dat hun vorige album gewoon zo ongelooflijk goed was dat dit album dat niet kan overtreffen. Is dat heel erg? Nee, maar het laat je wel kritischer naar dit album kijken. Ook mist dit album een nummer als Grounds For Divorce met een lekkere harde gitaar rif. "Build a Rocket Boys!" rockt gewoon wat minder dan zijn voorganger.

Dit doet echter geen afdoende aan de prachtige sfeer en melodieën die Guy Garvey en zijn mannen weten te creëren. Wat vooral opvalt aan dit album is dat de achtergrond koortjes subtiel en prachtig zijn! Vooral op het nummer The Birds Reprise komt dat heel goed tot zijn recht. Helaas duurt dat nummer maar anderhalf minuut. De afsluiter van het album, Dear Friends, is helaas het zwakste nummer van de plaat. Het voelt gewoon wat standaard aan en doet nergens wat speciaals.

"Build a Rocket Boys!" is dus al met al een sterke plaat geworden die helaas niet kan tippen aan zijn voorganger. Dat is zeker ook niet erg, want het zou een wonder zijn als Elbow dat had klaargespeeld.

8,2 ofwel 4* sterren.

Het zwakste nummer ?
Dear Friends heeft toch de mooiste melodielijn van het hele album! Beste nummer op deze plaat voor mij!

Mwuah, het de stemming van de gitaar en het rifje heb ik al op een heleboel andere nummers gehoord. Muzikaal vind ik het nummer vrij standaard. Qua zang gaat het wel, maar de rest doet voor mij niks speciaals.

ik heb dit album geluisterd op een moment dat ik niet helemaal relaxed onderuit zat. Gewoon, met dingen aan mijn hoofd. Toen vond ik het een ´mwah´album. Nu, op vakantie, heb ik m nog ns geluisterd, en nog ns, en nog ns. Wanneer je relaxed met bijvoorbeeld een biertje in je tuin zit, is het album echt de moeite waard. Dan heb je opeens het geduld er goed naar te luisteren, en geduld heb je bij dit album nodig. Het is jammer dat de beste nummers vooraan het album staan en dan daarna duidelijk afzwakt (naar mijn mening). En jezus, wat is the birds een mooi nummer!!!!!
Na 16x geluisterd te hebben vind ik ´the birds´ qua gebruik van instrumenten lijken op ´Can you feel it´, van The jacksons. het nummer lijkt er niet op, maar op eens hoor je zulke kleine dingetjes. Maar dit terzijde.

Kan me niet boeien wat een miskoop. Lippy Kids is een ENORM hoogtepunt, het nummer waardoor ik de plaat impulsief kocht. Spijtig dat de rest zo brak is en niet boeiend..

Ik kreeg een paar weken geleden van iemand de tip eens naar Elbow te luisteren, omdat de stem van de zanger iets weg heeft van Peter Gabriel.
De muziek kon me in eerste instantie niet ze heel erg boeien, hoewel ik wel de sfeer direct mooi vond. Maar omdat er weinig thematische afwisseling in zit, heb ik er toen niets mee gedaan. Maar ze bleven ergens in mijn achterhoofd wel spelen. Toen heb ik deze CD gekocht, en heb sindsdien niets anders meer op staan (behalve dan 'The seldom seen kid', met het bbc orchestra die ik in één moeite meteen ook kocht).
Wat een fijne muziek! Hoe vaker ik het luister, hoe mooier het wordt. Inderdaad zijn de eerste drie wel het mooist, maar 'the night will always win' en 'high ideals' zijn ook heel erg de moeite waard! Evenals de rest natuurlijk. Alleen 'neat little rows' is me te lawaaierig.
Ik bestel meteen ook de andere albums

O, ik zeg het toch, ik zeg het toch: Ik vind Build a Rocket Boys! minstens net zo goed als haar voorganger, misschien zelfs nog een beetje beter.

"Eindelijk op luisterpaal" dacht ik een aantal maanden geleden. En het begint nog zo goed. Het "intro" the birds is fantastisch, je wilt meer horen! Dan komt de eerste single, lippy kids, een hit, zit goed in elkaar. Maar dan valt de rest van het album mij zwaar tegen. Het kabbelt voort. Dus ik luister het album nog een keer, en nog een keer. Als het na enige dagen en een keer of tien luisteren van luisterpaal af is weet ik het nóg. Elke keer begint het weer zo mooi en hoop ik weer dat ik het album beter ga vinden...

...Maar nee. Na enkele tientallen keren kan ik er nog steeds niks mee. En dus gaat the birds op repeat en af en toe een keer lippy kids aan.

Dan maar blijven genieten van het vorige album en hopen op beter in de toekomst.

Ik ben met je eens The Night Will Always Win vind ik echt super mooi!

Ik vind dit dus echt het voorbeeld van een album dat briljant is in zijn eenvoud. Rustige nummers als Lippy Kids, Jesus is a Rochdale Girl en The Night Will Always Win springen er op dit album als absolute toppers uit voor mij.

Ik had dit album al vier sterren gegeven, maar nadat ik ze vorige week heb gezien op Rock Werchter met een briljant kalm optreden in de avondzon, waardoor ik me in tijden niet zo relaxed heb gevoeld als toen ik dat uurtje, heb ik er nog een halve ster bij gegeven met een goede mogelijkheid om er later nog een halve ster bij te geven, waardoor dit album in het rijtje komt van de meest briljante albums die ik ooit gehoord heb.

Oké de plaat begint te groeien...

‪Barclay James Harvest - Life is for Living‬‏ - YouTube

Lippy Kids

Wat betekent dat eigenlijk Lippy Kids?

Dan liever Guy...

Toch weer te snel gestemd, vlak na uitkomst in februari.
Sinds maart niet meer geluisterd & geen seconde spijt...vreemd, zeker voor een Elbow-album.
Ga hem deze week maar weer eens luisteren. Bij deze verwijder ik mijn waardering.

Ook ik heb dit album al een maand of 2 niet meer geluisterd, ik heb gewoon de neiging niet om het op te zetten. In tegenstelling tot The Seldom Seen Kid die toch wel iedere maand een keer of 3 gedraaid wordt.

Ik geef deze CD 3 sterren.
Ik vond de voorloper toch iets beter.

Deze is wat somberder. Er staan hele mooie plaatjes op!
Mijn favorieten: High Ideals, Jesus Is A Rochdale Girl en natuurlijk Lippy Kids.

Dan is het 2011 en al vroeg in het jaar worden wij getrakteerd op een nieuw album van Elbow. Als goed muziek criticus pakken wij de plaat van 3 jaar geleden erbij (The Seldom Seen Kid) en na een paar luisterbeurten komen wij tot de conclusie dat Elbow er toch op achteruit is gegaan. Build A Rocket Boys! blijven we toch nog een paar weken beluisteren eer hij de platenkast in gaat. Heel misschien zullen we dit album over een paar jaar weer uit de kast trekken en afstoffen om tevreden vast te stellen dat onze conclusie nog steeds geldt, en we dit album dus correct hebben beoordeeld.

Ja. Of niet. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dit het allereerste album van Elbow is dat ik heb beluisterd. Maar eigenlijk is het erger. Op een vroege lenteavond verveelde ik mij en zocht ik in de rotatielijst naar een leuk album. Dat album met die rare eend op de hoes stond al enige tijd op nummer 1 en omdat ik toch niks beters te doen had, wilde ik me er wel aan wagen. De meeste mensen die kritiek op dit album hadden op MuMe, hadden nou ook niet een goede muzieksmaak en vanwege de hoes dacht ik echter dat dit springerige en nonchalante poprock/rock n roll zou zijn (ducks rock, you know...).

Oh. Oeps. Tijdens het beluisteren van de The Birds heb ik serieus de volle acht minuten gewacht op de climax waarna het tempo zou gaan verdriedubbelen. Toen Lippy Kids vervolgens in werd gezet kreeg ik door dat mijn hoes-indruk toch de verkeerde was. Heb het maar uitgeluisterd maar vond er niet zo veel aan (nee, duh, als je rock n roll verwacht en je krijgt Elbow...).

Maar ja, ik had in die tijd echt weinig te doen denk ik, want ik heb dit album toch nog een aantal keer opgezet en man man man. Die climax tijdens The Birds, wanneer hij zingt “Looking back is for the birds” waarbij die laatste twee woorden weer het begin moeten aanduiden. Die tekst van Lippy Kids, je ziet hem al bij het raam terugdenken aan vroeger en aan de liefdes van toen als hij zingt “You were like a freshly painted angel, walking on walls.” Die pedal-bass (een aangehouden bastoon terwijl de akkoorden wel veranderen) tijdens het refrein van Neat Little Rows. Die droefenis bij Jesus Is A Rochdale Girl als hij realiseert wat de reden is waarom zijn vrienden nog langs komen “Got a house that you can smoke in, so all my friends found me.” En ik zie die Guy Garvey altijd voor me als hij The Night Will Always Win begint met “I'll throw this to the wind” aan kust zingend tegen de krachtige windstoten.

Dus? Beste album van 2011? Nou, nummers als The River en de reprise zijn wel goed voor plaspauzes. Ook worden alle nummers een beetje eentonig als je het te vaak luistert. En live was Lippy Kids (dat nummer dat hier wordt gezien als het beste van de plaat) echt enorm saai. Tijdens dat concert (pinkpop 2011, voor degene die dat wilde weten) kon ik ook mijn vrienden er haast niet van overtuigen dat dit toch wel een van de beste bands van de afgelopen 10 jaar is. Maar het belangrijkste is dat dit album mij daarvan wel kon overtuigen. Dus dit album krijgt bij mij geen stoffig plaatsje in de kast als “de mindere op volger van The Seldom Seen Kid”. Nee, dit is de magnifieke manier waarop ik een van de beste bands van de afgelopen 10 jaar heb ontdekt, Elbow.

Ooh, moet het een eend voorstellen!

Dat had ik er iig never nooit in gezien

Anyway, in de basis totaal mijn muziek niet maar moet toegeven dat het me steeds meer pakt, zag wat livemateriaal van pinkpop en het is iig knap dat men met deze muziek toch wist te blijven boeien

Kitcherig ja, zeurderig, soms, dromerig, ah, das beter getypeerd, eigenlijk krijg ik wel goeie zin van deze muziek en dat lijkt me positief

Ik ken alleen van Elbow wat ik op radio voorbij heb horen komen, maar het smaakt stiekum, - stiekum want het is toch een beetje fout om dit ok te vinden - naar meer

Het doet mij iig aan als een eend, een vriend van mij vond het meer op een pinguïn lijken. En waarom is het fout om Elbow goed te vinden? Hier op MuMe hebben we er geen probleem mee, The Seldom Seen Kid wordt hier juist bewierookt.

oei; ik zou eerder bij "Open Arms", het nr gesitueerd tussen beide, een flinke plas plegen. The River en The Birds reprise zijn juist pareltjes.

Ik denk dat het een mannetje is op de hoes. (met zn armen in de lucht en zn benen gespreid)
Op pinkpop hadden ze ook een opblaasbaar exemplaar dat wild met zijn armen zwaaide.

Er komt een festivaleditie aan met een Nederlands tintje!
Muziek.nl - magazinedetail - Nieuws - Elbow

Toch het album maar eens herbeluisteren, die liveopnames wil ik namelijk wel graag hebben. Op 3 Voor 12 kan je de liveregistratie van Pinkpop 2011 beluisteren en die is gewoon geweldig. Misschien zit een verhoging er wel in.

Sommige albums moet je een tijdje laten liggen en dan weer eens beluisteren. Bij mij geldt dit zeker voor Build a Rocket Boys! Toen het album uitkwam heb ik het erg vaak geluisterd en uiteindelijk had ik de neiging niet meer om het te gaan luisteren.

Ik lees net een bericht van mezelf waarin ik zeg dat The Birds een overgewaardeerd nummer is.

(facepalm)

Het is een nummer wat heel koel blijft totdat die climax openbarst! Man, wat een geweldig nummer. Lippy Kids heb ik altijd al prachtig gevonden, vooral Guy Garvey excelleert op dit nummer.

Ik verwachtte een tweede Seldom Seen Kid en die kreeg ik niet. Het is een heel ander album wat bij mij meer de tijd nodig had. Deze staat vanaf eind september bij mij in de cd-kast. 4,5 ster.

Elbow was toch weer een van de hoogtepunten voor mij voor Lowlands. Waar de schoonheid van deze cd mij ook meer zichtbaar wordt. Ik geef het nu dus wel een ruime voldoende. Maar ik blijf het wel het minste album van ze vinden. Ben benieuwd of het na dit album nog verder afzakt of dat men het oude niveau weer kan gaan halen.

Tot enkele maanden geleden kende ik de band Elbow alleen van naam. Net voordat ze in Nederland op de festivals kwamen spelen, heb ik ze ontdekt (beter laat dan nooit). Dit album geluisterd (als mp3) en daarna meteen aangeschaft. Erg fijn album. Echt een band met meerwaarde in het huidige muzikale landschap.

Goede opvolger van The Seldom Seen Kid! 2 luisterbeurten gehad en het valt niet tegen alhoewel de voorganger niet wordt benaderd is dit toch een dito opvolger.

Dat nummer gaat over hoe negatief de ouderen tegen de jonge generatie aan kijken..