Dit is nou zo'n album waar ik de term 'briljant' voor reserveer. Op een bepaalde manier vergelijkbaar met dat andere meesterwerk uit '92: Amused To Death van Roger Waters. Een zelfde soort woede knalt uit de teksten. De berusting die intreed na nummer 5 is van schoonheid waar je stil van wordt. Een album waarbij teksten en muziek in harmonie zijn en elkaar versterken. Ik heb de man destijds live gezien in de Beurs van Berlage met alleen zijn akoestische gitaar en het materiaal bleef als een huis overeind. Bedtime Stories is ook mooi maar niet te vergelijken met Triage (meer singer songwriter, Eagles achtig westcoast materiaal, wel zeer de moeite waard!).
Kaaf: mooie top10 plek voor Triage, chapeau, en Mind Bomb op 6, nogmaals chapeau...