David Baerwald - Triage (1992)

Lekkere frisse hoes, teksten om je bij op te knopen en muziek die je pas bij de vierde keer te pakken krijgt. Maar oei, oei, oei, wat is dit een geweldige plaat. Wel even doorzetten dus.

Over ophangen gesproken: deze man is toch om het leven gekomen door 'sexual asphyxication'? (kortom, iets met sex en te weinig zuurstof) Ik heb erg goede dingen gehoord over dit (en andere) album(s). Ik zal ze toch 's meepakken, want je komt ze best wel 's heel goedkoop tegen.

Degene die door al te spannende sex om het leven kwam was Kevin Gilbert. Kevin Gilbert en David Baerwald waren leden van de Tuesday Night Music Club, het clubje muzikanten dat met Sheryl Crow een groot succes scoorde met het gelijknamige debuutalbum van Crow. David Baerwald is hierna volgens mij filmmuziek gaan maken, maar helemaal zeker ben ik daar niet van.

Kevin Gilbert idd. Die naam was helemaal weggezakt, maar ook hij schijnt geniale muziek te hebben gemaakt. Ik heb alleen een nummer op een oude verzamelCD, dat is erg goed.

Bijna perfecte plaat....heerlijk gevarieerd..meeslpend...de laser heeft er heel wat keren overheen gespeeld.
Geniale teksten en perfecte productie/arrangementen.

Onopgevallen meesterwerk!

Jammer dat hij daarna (of daarvoor) niets heeft gemaakt wat ook maar een beetje in de buurt van Triage komt

Geniale plaat die een aantal keren gedraaid moet worden voordat het kwartje valt. Maar dan...fantastisch!
Voordat ie deze plaat maakte had ie met David Ricketts onder de naam David + David een grote hit in de USA met het nummer Welcome to the boomtown, van het album Boomtown

Klassieke hoes.
"A Secret Silken World" en "A Brand New Morning" blijven favoriet.
Inderdaad jammer dat de man te vroeg piekte.

Ken alleen track 1 van een verzamelcd, dat is erg mooi! Waarom zo onbekend gebleven? Zo'n stem die heel veel mensen mooi kunnen vinden? En liedjes schrijven kan hij ook!

Heel lang niet gedraaid, maar nog steeds fantastisch!

Dit is nou zo'n album waar ik de term 'briljant' voor reserveer. Op een bepaalde manier vergelijkbaar met dat andere meesterwerk uit '92: Amused To Death van Roger Waters. Een zelfde soort woede knalt uit de teksten. De berusting die intreed na nummer 5 is van schoonheid waar je stil van wordt. Een album waarbij teksten en muziek in harmonie zijn en elkaar versterken. Ik heb de man destijds live gezien in de Beurs van Berlage met alleen zijn akoestische gitaar en het materiaal bleef als een huis overeind. Bedtime Stories is ook mooi maar niet te vergelijken met Triage (meer singer songwriter, Eagles achtig westcoast materiaal, wel zeer de moeite waard!).
Kaaf: mooie top10 plek voor Triage, chapeau, en Mind Bomb op 6, nogmaals chapeau...

Helemaal met je beschrijving eens, stans. Grappig trouwens om een Heaven-recensent op MusicMeter tegen te komen.

Ik heb het eerste nummer nog van Heaven ( met uit het hoofd de recensie van Norma Waterson's The Very Thought of You door Eric van Domburg Scipio.

Zolang lees ik Heaven nog niet, Rudi! Maar heb wel allang regelmatig contact met Eric, om tips uit te wisselen.

Lura, ik vrees dat ik iemand anders ben. Ik begrijp dat Heaven een magazine is ?

Sorry, die recensent heet Kees van Wee. Het is een muziekblad dat iedere twee maanden verschijnt.

Dit is beslist geen cd die ik voor mijn plezier in de speler stop. Heb zojuist het boekje met de teksten doorgelezen en de mistroostige sfeer van het album sluit daar perfect op aan. Muzikaal gesproken is het allemaal zeer beeldend en het komt hierdoor nogal bij me binnen. De lof die hierboven door andere users wordt toegezwaaid is natuurlijk terecht, maar om bovengenoemde reden komt dit album slechts zelden bij mij uit het doosje.