The Streets - Computers and Blues (2011)

Zou 'ie terug gaan naar de stijl van zijn eerste?
De cover suggereert het wel sterk.

Het is in elk geval zijn laatste. Ben benieuwd.

Ik ben benieuwd! En waar las je dat het zijn laatste is?

Dat verkondigde hij overal toen 'Everything is borrowed' uitkwam.

The Streets announce final album | Music | guardian.co.uk

"On 6 August 2008, Skinner stated on his MySpace blog that the title of the final Streets record will be Computers and Blues, and that it will likely not be released for at least two years.[9] He has repeatedly stated that it will be the last Streets album, remarking that he is "fucking sick" of the name and connotations that come along with it.[10] In a Beat Stevie episode where he describes the making of Everything Is Borrowed, Skinner says that the final Streets album will be "one more banger" and will be "dancing music to drink tea to"

Dit is overigens niet van datzelfde artikel maar wikipedia :$

YouTube - Kanaal van thebeats

staan wat samples op van een paar nummers die erop staan..

de eerste single bevalt me uitstekend. Zou hij weer een goede plaat gaan maken?

Lekker dan, waarom post je ook niet even een link ofzo

gewoon op youtube hoor

YouTube - The Streets - Trust Me

YouTube - The Streets - Going Through Hell

YouTube - The Streets - OMG (Rip) BRAND NEW

Dit gaat een strak plaatje worden!

Going Through Hell is met Robert Harvey van The Music
Worden wij allen daar nou eens blij van

daar wordt ik niet echt blij van. die Robert Harvey verpest het nummer

Hopelijk gaat hij nog wel door met muziek maken, kan de beste man wel waarderen op zijn tijd.

Waarschijnlijk heb jij zijn tijd bij The Music niet meegemaakt. je zou beter moeten weten over de verwachting van hem in het nummer, al had ik een goed nummer verwacht.
Het is niet Robert die het verpest. Maar Mike zelf met z'n inspiratieloze muziek

The Streets had, zoals Mike Skinner zelf ook zegt, allang na 'A grand dont come for free' moeten stoppen....

OMG en Goin through hell vind ik ronduit kut.

Inderdaad

Het hele album is hier te beluisteren (volkomen legaal): hier.

Outside Inside is in ieder geval een geweldig nummer. Dat refrein alleen al.

Heb hem sinds vrijdag binnen en vind dit toch wel een heel fijn album. Puzzled by People en Without a Blink zijn tot nu toe me favorieten.

toch wel een paar goeie tracks op dit album, maar in zijn totaal toch matig en sowieso nergens beter dan zijn eerste 2 platen. openingstrack is wel weer sterk, tracks met robert harvey zijn idd niks. abc is de meest pompende track, helemaal niet verkeerd. ook de afsluiter is opzich wel passend. oftewel, the end, dont come back please.

"Trust Me" is lekker, hierin ook prachtig de intro-sample van "Supposed To Be So Easy" gerecycled.

Pffffffff.... wat een afkeer heb ik ontwikkeld voor die robert harvey. Wat een afgrijselijke rotvent.

Het komt me steeds meer voor alsof dat debuut een toevalstreffer was, en dat dat twee album nog enigszins op dat toeval mee kon liften; wat een inspiratieloze, clichématige, nietszeggende plaat zeg; valt echt bar weinig plezier aan te beleven.

In 2002 bracht de toen amper bekende The Streets (1978) met Original Pirate Material een onbetwist meesterwerk uit. Origineel, grensverleggend, afwisselend en oprecht: dit debuut voldeed aan alle eisen van een hedendaags kunstwerk. Maar sindsdien is het heel geleidelijk misgegaan. Elke twee jaar dropte de Engelsman een nieuwe plaat, elke keer was het niveau weer een stukje lager. Everything Is Borrowed (2008) was het voorlopige dieptepunt: de goudeerlijke Brit uit 2002 leek hier voorgoed te hebben plaatsgemaakt voor een zeurderige, inspiratieloze huisvader die als voornaamste boodschap had dat liefde het enige is dat telt. Niettemin vond een enkeling - ahum, ahum - zelfs dat album nog de moeite waard; wellicht zal Computers and Blues voor diegenen dan alsnog de ogen openen, want met dit album bereikt The Streets een nieuw dieptepunt.

Eigenlijk stelt het album op alle gebieden teleur. Het valt te prijzen dat The Streets zichzelf op ieder album wil vernieuwen, maar de manier waarop laat toch alles te wensen over - vooral op het gebied van de raps. Goed, The Streets was nooit een flowvirtuoos, maar hij wist met zijn korte spoken word-raps wel de ontroerende inhoud van zijn nummers kracht bij te zetten. Op dit album rapt hij langzamer en verveelder dan ooit - het is niet eens meer praten wat hij doet, het lijkt meer op brabbelen.

Neem de track OMG, waar The Streets een pauze van een paar seconden na vrijwel iedere regel inlast. En wat te denken van de momenten dat hij wel aan het woord is? Ook de teksten zijn van een bedenkelijk niveau. "Looked at your status, in a relationship, in a relationship//[pauze] An earthquake hit me//[lange pauze] Your status had changed." Niet alleen had een willekeurige driejarige deze regels kunnen bedenken, ook lijkt The Streets zichzelf bewust van alle tekstuele tekortkomingen. Hij dreunt ze verveeld op, alsof hij zelf al reikhalzend uitkijkt naar de volgende pauze. Niet geheel onlogisch duren zijn coupletten op het ene nummer dan ook nog korter dan op het andere; om de haverklap wordt er weer een refreintje tegenaan gegooid, soms gezongen door Skinner zelf, soms door een zanger of zangeres.

Het zal u wellicht niets verbazen, maar ook die refreinen zijn over het algemeen van een bedroevend niveau. Eigenlijk hebben ze dezelfde kenmerken als de raps zelf: onovertuigend, clichématig en soms zelfs a-ritmisch. De electronic-elementen die af en toe in de producties voorbij komen, kunnen het geheel absoluut geen extra glans geven - sterker nog, ook die ontberen de nodige pit.

Natuurlijk bevat Computers and Blues ook een paar momenten die wel door de beugel kunnen. Iemand die acht jaar geleden zo spitsvondig en vernieuwend was, die zal op ieder album wel wat aardige tracks afleveren - een eenvoudige kwestie van kansberekening. Maar deze momenten zijn zo schaars dat ze eigenlijk niet opvallen; ze worden ondergesneeuwd door de oersaaie manier van rappen, kinderlijke rijmpjes, fletse producties en irritante refreinen. En dat zeg ik niet uit onrealistische nostalgie, maar als liefhebber die niet kan begrijpen wat er met één van zijn vroegere helden is gebeurd.

Bron

Jammer dat Skinner met uitgerekend deze plaat een einde breit aan het hoofdstuk 'The Streets'. Persoonlijk heb ik veel meer genoten van Cyberspace and Reds, die na Computers and Blues werd opgenomen, maar iets eerder verscheen. Een echt meesterwerkje en gratis en voor niks te verkrijgen op Cyberspace and Reds (Deluxe Edition) by The Streets on SoundCloud - Create, record and share your sounds for free !

opgeschroefd naar 2.5* door die twee nummers met Robert Harvey.. het blijft een genius.

Damn, das inderdaad echt weer een vette plaat van The Streets. Jammer dat dit niet is uitgebracht!
Cover van computer en blues is trouwens wel weer tof.

Ik heb de plaat intussen al 3 keer volledig beluisterd en ik kan maar één ding concluderen: The Streets is dead. Zelden zo'n sucky album gehoord. Sommige nummers kon ik niet eens uitluisteren, zonder zeveren: compleet onoriginele en gladde popbeats met een Skinner die duidelijk om inspiratie verlegen zit. Don't get me wrong: eeuwig respect voor de man - zijn eerste 2 platen waren instant classics - maar als hij geen andere richting inslaat is dit wellicht het laatste album dat ik van hem check.

Het voorlopig laatste album van the Streets,en misschien wel begrijpelijk want het is duidelijk zijn minste.Dat ligt voornamelijk aan de beats en de verdere muzikale invulling want die is afgezien van een paar aardige nummers (Blip on a Screen en Going Through Hell ) ronduit zwak.Het klinkt allemaal saai en soft,het had gewoon een stuk zwaarder gemoeten,al moet ik er wel bij zeggen dat het niet helemaal onorigineel is.
De raps en teksten van Mike skinner zijn nog wel redelijk OK en kunnen af en toe nog wel een glimlach ontlokken maar ook die missen de klasse van het verleden.
En dat geldt eigenlijk voor heel Computer and blues,een album dat qua niveau mijlenver verwijdert blijft van zijn onovertroffen eerste twee.

Bericht verplaatst naar Mike Skinner