Count Bass D - Dwight Spitz (2002)
mijn stem
62 stemmen
Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: High Times
-
Jussa Playa (1:20)
-
Aural S(ect)S (1:30)
-
Gon' Get Yours (0:33)
-
Antimeridian (1:38)
-
Postmeridian (0:57)
-
How We Met (1:18)
met Edan
-
Just Say No to Drugs (0:31)
-
Sanctuary (1:43)
-
Subwoofer (Dumile) (2:12)
-
Truth to Light (1:31)
-
Real Music Vs Bull$#!+ (1:29)
-
August 25, 2001 (3:29)
-
Hello Test Test (0:50)
-
Blackman Dreams (2:04)
met Lil' D
-
Reign Or Shine (1:29)
met Rayna Shine
-
Quite Buttery (1:06)
met MF DOOM
-
Blues for Percy Carey (1:51)
-
Seven Years (3:29)
met Dionne Farris
-
Ohio Playas (2:07)
met J Rawls
-
Dwight Spitz (3:19)
-
Make a Buck (3:44)
met MF DOOM
-
My First Piece (3:04)
met Oriana Lee en Hezekiah
-
Take Control (3:45)
-
Coming Soon (0:17)
-
Beat 4our (26:35)
0
geplaatst: 19 januari 2006, 11:26 uur
"Real music's gonna last, all that other bullshit is here today and gone tomorrow"
Die sample gebruikt Blackhead ook op Music by Cavelight. Blijkbaar ooit gezegd door Dizzy Gillespie. Het laatste stuk van die quote ("but jazz was, is, and always will be") hebben ze er beide maar afgelaten
.
Wel een lekkere plaat dit. Het fragmentarische werkt bij mij wat beter dan bij bijvoorbeeld Madvillain. Toegankelijker dit maar boven maar één track met MF Doom. En met mate kan ik hem wel waarderen.
Die sample gebruikt Blackhead ook op Music by Cavelight. Blijkbaar ooit gezegd door Dizzy Gillespie. Het laatste stuk van die quote ("but jazz was, is, and always will be") hebben ze er beide maar afgelaten
.Wel een lekkere plaat dit. Het fragmentarische werkt bij mij wat beter dan bij bijvoorbeeld Madvillain. Toegankelijker dit maar boven maar één track met MF Doom. En met mate kan ik hem wel waarderen.
0
Melle K
geplaatst: 23 november 2006, 12:24 uur
Volgens de tracklist wel, maar ik hoor Doom toch echt op Make A Buck.
Wel heerlijke plaat dit.
Wel heerlijke plaat dit.
0
geplaatst: 8 maart 2009, 11:42 uur
vette schijf. Naar het einde toe zwakt het wat af, maar het gehele concept doet wel een glimlach op mijn gezicht verschijnen.
1
geplaatst: 30 april 2009, 21:18 uur
De kwaliteit die Count Bass D laat horen doet niet veel onder voor de productionele huzarenstukjes die J Dilla of Madlib hebben laten horen in de loop der jaren. Toch is hij erg onbekend en kennen de meesten hem eerder van het door hem geproduceerde "Potholderz", wat meteen de beste track was op "MM..FOOD" van zijn goede vriend MF DOOM (die hier ook 2 keer meerapt).
Count Bass D is zowel producer, DJ als MC. Maar dit is duidelijk een producersalbum... waarop ook wel wat gerapt wordt (zonder oneerbiedig te zijn over Count Bass D als MC). Het hele album is zeer fragmentarisch, waardoor het een enorme vaart bezit. De producties zijn erg gevarieerd maar hebben één grote gemene deler: alles heeft een smooth en melige sound. Omwille van de fragmentariteit, de vaagheid en de enorme sample-variëteit doet "Dwight Spitz" wat denken aan Madvillainy of de albums van Quasimoto met het grote verschil dat hier steeds dat extra melige, zoete randje aan is. Dan bedoel ik niet een slap R&B-refreintje of goedkope synthesizers. Neen kwaliteitsvolle meligheid, met liefde geschapen melodieuziteit, sfeervolle muzikaliteit,... Count Bass D speelt veel instrumenten zelf, dus niet alles is gesampled. Hij toont zich dus meester in zowel het crate-diggen en het knip-en-plakwerk van een hiphop-producer als in het zelf musiceren en begeleiden.
Count Bass D heeft veel talent en dat straalt af op "Dwight Spitz". Zijn producties zijn "af" en klinken gewoonweg erg leuk en doordat de meeste nummers minder dan 2 minuten duren grijp je snel naar de repeatknop en raak je snel verslaafd aan de zoete hemelse geluiden. Als MC doet Count Bass D het niet slechter dan bv. Madlib. Hij is niet echt prominent hoorbaar, waardoor de aandacht voor zijn productie-talent niet verslapt, maar heeft een aangename doch niet alledaagse flow, een diepe baritonstem en bij wijlen sterke rhymes.
4,5* voor dit prachtige album, dat overladen is met gewoon dope geluidjes van allerlei aard (buitenaardse bliepjes, zwoele pianotonen, stijlvolle trombones, voice samples, ...) van dit minder bekend meliger klinkend doch vergelijkbaar type hiphopartiest als undergroundking Madlib.
Count Bass D is zowel producer, DJ als MC. Maar dit is duidelijk een producersalbum... waarop ook wel wat gerapt wordt (zonder oneerbiedig te zijn over Count Bass D als MC). Het hele album is zeer fragmentarisch, waardoor het een enorme vaart bezit. De producties zijn erg gevarieerd maar hebben één grote gemene deler: alles heeft een smooth en melige sound. Omwille van de fragmentariteit, de vaagheid en de enorme sample-variëteit doet "Dwight Spitz" wat denken aan Madvillainy of de albums van Quasimoto met het grote verschil dat hier steeds dat extra melige, zoete randje aan is. Dan bedoel ik niet een slap R&B-refreintje of goedkope synthesizers. Neen kwaliteitsvolle meligheid, met liefde geschapen melodieuziteit, sfeervolle muzikaliteit,... Count Bass D speelt veel instrumenten zelf, dus niet alles is gesampled. Hij toont zich dus meester in zowel het crate-diggen en het knip-en-plakwerk van een hiphop-producer als in het zelf musiceren en begeleiden.
Count Bass D heeft veel talent en dat straalt af op "Dwight Spitz". Zijn producties zijn "af" en klinken gewoonweg erg leuk en doordat de meeste nummers minder dan 2 minuten duren grijp je snel naar de repeatknop en raak je snel verslaafd aan de zoete hemelse geluiden. Als MC doet Count Bass D het niet slechter dan bv. Madlib. Hij is niet echt prominent hoorbaar, waardoor de aandacht voor zijn productie-talent niet verslapt, maar heeft een aangename doch niet alledaagse flow, een diepe baritonstem en bij wijlen sterke rhymes.
4,5* voor dit prachtige album, dat overladen is met gewoon dope geluidjes van allerlei aard (buitenaardse bliepjes, zwoele pianotonen, stijlvolle trombones, voice samples, ...) van dit minder bekend meliger klinkend doch vergelijkbaar type hiphopartiest als undergroundking Madlib.
0
geplaatst: 5 mei 2009, 09:54 uur
Echt jammer van Blackman Dreams, verder een geweldig album!! Tegen het einde wordt het niveau wel wat minder.
0
EPMD
geplaatst: 23 mei 2009, 14:36 uur
Super album.. Ook Blackman Dreams is grappig... Maar wat ik niet snap is waarom Beat 4our zo lang moest duren? Aan het begin hoor je een beat en aan het einde ook. Maar waarom zo lang??
0
geplaatst: 23 mei 2009, 14:48 uur
Ach ja, Hidden track...Vond ik ook vrij nutteloos, maar goed. Geniet gewoon maar van de nummers die ervoor komen, Eser! 
0
EPMD
geplaatst: 23 mei 2009, 16:14 uur
Ja, dat heb ik zeker gedaan!! Vooral Antemeridian, Dwight Spitz en Seven Years.
0
geplaatst: 23 mei 2009, 17:26 uur
Dat zijn ook mijn favorieten samen met How We Met en Blues For Percy Carey!
0
geplaatst: 26 mei 2009, 11:57 uur
P Jay schreef:
De kwaliteit die Count Bass D laat horen doet niet veel onder voor de productionele huzarenstukjes die J Dilla of Madlib hebben laten horen in de loop der jaren. Toch is hij erg onbekend en kennen de meesten hem eerder van het door hem geproduceerde "Potholderz", wat meteen de beste track was op "MM..FOOD" van zijn goede vriend MF DOOM (die hier ook 2 keer meerapt).
Count Bass D is zowel producer, DJ als MC. Maar dit is duidelijk een producersalbum... waarop ook wel wat gerapt wordt (zonder oneerbiedig te zijn over Count Bass D als MC). Het hele album is zeer fragmentarisch, waardoor het een enorme vaart bezit. De producties zijn erg gevarieerd maar hebben één grote gemene deler: alles heeft een smooth en melige sound. Omwille van de fragmentariteit, de vaagheid en de enorme sample-variëteit doet "Dwight Spitz" wat denken aan Madvillainy of de albums van Quasimoto met het grote verschil dat hier steeds dat extra melige, zoete randje aan is. Dan bedoel ik niet een slap R&B-refreintje of goedkope synthesizers. Neen kwaliteitsvolle meligheid, met liefde geschapen melodieuziteit, sfeervolle muzikaliteit,... Count Bass D speelt veel instrumenten zelf, dus niet alles is gesampled. Hij toont zich dus meester in zowel het crate-diggen en het knip-en-plakwerk van een hiphop-producer als in het zelf musiceren en begeleiden.
Count Bass D heeft veel talent en dat straalt af op "Dwight Spitz". Zijn producties zijn "af" en klinken gewoonweg erg leuk en doordat de meeste nummers minder dan 2 minuten duren grijp je snel naar de repeatknop en raak je snel verslaafd aan de zoete hemelse geluiden. Als MC doet Count Bass D het niet slechter dan bv. Madlib. Hij is niet echt prominent hoorbaar, waardoor de aandacht voor zijn productie-talent niet verslapt, maar heeft een aangename doch niet alledaagse flow, een diepe baritonstem en bij wijlen sterke rhymes.
4,5* voor dit prachtige album, dat overladen is met gewoon dope geluidjes van allerlei aard (buitenaardse bliepjes, zwoele pianotonen, stijlvolle trombones, voice samples, ...) van dit minder bekend meliger klinkend doch vergelijkbaar type hiphopartiest als undergroundking Madlib.
Mooi stukje. Ik heb de plaat vandaag voor het eerst gehoord dus kan nog niet op zeker zeggen dat ik het er helemaal mee eens ben, maar wel dat ik erg enthousiast ben en een hoge waardering heel waarschijnlijk in het verschiet ligt. Heerlijke sound. Naast Potholders (wat idd de ziekste track van MM Food.. is), waar kunnen we Count Bass D nog meer horen (spelen)?De kwaliteit die Count Bass D laat horen doet niet veel onder voor de productionele huzarenstukjes die J Dilla of Madlib hebben laten horen in de loop der jaren. Toch is hij erg onbekend en kennen de meesten hem eerder van het door hem geproduceerde "Potholderz", wat meteen de beste track was op "MM..FOOD" van zijn goede vriend MF DOOM (die hier ook 2 keer meerapt).
Count Bass D is zowel producer, DJ als MC. Maar dit is duidelijk een producersalbum... waarop ook wel wat gerapt wordt (zonder oneerbiedig te zijn over Count Bass D als MC). Het hele album is zeer fragmentarisch, waardoor het een enorme vaart bezit. De producties zijn erg gevarieerd maar hebben één grote gemene deler: alles heeft een smooth en melige sound. Omwille van de fragmentariteit, de vaagheid en de enorme sample-variëteit doet "Dwight Spitz" wat denken aan Madvillainy of de albums van Quasimoto met het grote verschil dat hier steeds dat extra melige, zoete randje aan is. Dan bedoel ik niet een slap R&B-refreintje of goedkope synthesizers. Neen kwaliteitsvolle meligheid, met liefde geschapen melodieuziteit, sfeervolle muzikaliteit,... Count Bass D speelt veel instrumenten zelf, dus niet alles is gesampled. Hij toont zich dus meester in zowel het crate-diggen en het knip-en-plakwerk van een hiphop-producer als in het zelf musiceren en begeleiden.
Count Bass D heeft veel talent en dat straalt af op "Dwight Spitz". Zijn producties zijn "af" en klinken gewoonweg erg leuk en doordat de meeste nummers minder dan 2 minuten duren grijp je snel naar de repeatknop en raak je snel verslaafd aan de zoete hemelse geluiden. Als MC doet Count Bass D het niet slechter dan bv. Madlib. Hij is niet echt prominent hoorbaar, waardoor de aandacht voor zijn productie-talent niet verslapt, maar heeft een aangename doch niet alledaagse flow, een diepe baritonstem en bij wijlen sterke rhymes.
4,5* voor dit prachtige album, dat overladen is met gewoon dope geluidjes van allerlei aard (buitenaardse bliepjes, zwoele pianotonen, stijlvolle trombones, voice samples, ...) van dit minder bekend meliger klinkend doch vergelijkbaar type hiphopartiest als undergroundking Madlib.
0
geplaatst: 30 juli 2009, 22:22 uur
P Jay schreef:
Dat zijn ook mijn favorieten samen met How We Met en Blues For Percy Carey!
En hoe vind je Santcuary? Vind die namelijk - samen met alle door jou (jullie) genoemde nummers - ook een van de betere tracks. Bedankt trouwens dat je deze cd meenam naar Amsterdam, anders had ik hem allicht helemaal niet gekend.Dat zijn ook mijn favorieten samen met How We Met en Blues For Percy Carey!
0
geplaatst: 11 augustus 2009, 01:00 uur
Wat een geweldig sympathieke hiphopplaat is dit. Count Bass D levert een grote ode aan de hiphopwereld en heeft echt een geweldige integriteit, zowel in stem als beat.
Woke up, turned the drum machine on... used my instincts to make a dope song
Precies het hiphopsfeertje waar ik erg van houd. Dit is een soort down-to-earth Madvillainy
Woke up, turned the drum machine on... used my instincts to make a dope song
Precies het hiphopsfeertje waar ik erg van houd. Dit is een soort down-to-earth Madvillainy
0
Social_Mask
geplaatst: 11 augustus 2009, 13:21 uur
Social_Mask schreef:
Goed album jah. Erg erg fijne beats.
Goed album jah. Erg erg fijne beats.
Ohw, helemaal vergeten om hierop te stemmen! Weet nog dat ik hier toch vrij onder de indruk van was, al kan ik het me niet precies voor de geest halen. Voor nu 4*, straks maar weer es opzoeken.
0
geplaatst: 15 september 2009, 13:33 uur
Als ik Dwight Spitz op heb staan dan vliegt de tijd voorbij. Dit is ruim 70 minuten lang een heerlijke tocht langs de meest fijne hiphop. En eigenlijk heb ik niet eens door dat het zo lang duurt - zelf zat ik, zonder naar de speeltijd te kijken, eerder aan zo'n 30 minuten te denken - want het tempo is enorm. Count Bass D is een veelzijdig man, naast het feit dat hij alleraardigst kan rappen is hij, althans op dit album, een weergaloos producer. Vervelen doe ik me geen moment, genieten doe ik des te meer. Ik kan eigenlijk ook geen minpunt noemen, zelfs de gastartiesten doen het allemaal prima. Vooral van Rayna Shine ben ik helemaal weg, wat een lieve stem heeft zij. Ik ben sowieso weg van de track Reign Or Shine, mijn favoriet op Dwight Spitz.
Edit. die speelduur heeft natuurlijk voor een groot deel met de laatste track te maken. Ach ja, de tijd vliegt alsnog voorbij.
Ik ben sowieso weg van de track Reign Or Shine, mijn favoriet op Dwight Spitz.Edit. die speelduur heeft natuurlijk voor een groot deel met de laatste track te maken. Ach ja, de tijd vliegt alsnog voorbij.
0
geplaatst: 20 september 2009, 19:14 uur
Moeilijk om te beoordelen. Het begin is echt geweldig maar de laatste 4 tracks ofzo moet ik steevast skippen.
3.5*, jammer want er zat meer in.
3.5*, jammer want er zat meer in.
0
geplaatst: 7 juni 2010, 19:02 uur
Het was mij nog nooit opgevallen, maar Percy Carey is MF Grimm. Wat de precieze insteek van "Blues fo Percy Carey" is, is mij uit de lyrics niet echt duidelijk. "I'm watchin' you, DOOM", zegt Count Bass D in de intro. Probeert hij DOOM en Grimm te verzoenen? Staat hij aan de kant van DOOM en is het een diss naar Grimm toe? Hij kan alleszins niet aan de kant van Grimm staan, gezien zijn vriendschap met DOOM (die op dit album 2 keer featuret).
0
geplaatst: 17 december 2010, 12:19 uur
Wat een shitload aan samples...
De raps trekken op niets maar d beats zijn wel lekker.
De raps trekken op niets maar d beats zijn wel lekker.
0
geplaatst: 8 juni 2018, 22:07 uur
Afgelopen jaar ben ik zo druk dat ik amper aan het beluisteren van muziek toekom, helaas. Maar zo nu en dan pak ik er eens een album bij uit mijn 'Nog te beluisteren'-lijstje. Vandaag deze eens lekker rustig beluisterd voor het eerst, en wat een genot. Nooit bijzonder onder de indruk geweest van Count Bass D, maar dit plaatje is echt heerlijk. Vooral de tracks met DOOM vallen op. Mooi album om komende tijd nog een paar keer te herbeluisteren, voor nu een 4*
* denotes required fields.
* denotes required fields.