Aretha Franklin - Soul Sister (1966)

Onverklaarbaar en onbegrijpbaar dat dit album niet meer bekend is. Best album tot nu toe dat ik gehoord heb van Aretha. Dat de stem van Aretha fantastisch is, dat is al langer geweten. Dat ze temponummers aan kan en dat ze ballads kan zingen ook maar dat ze zo haar plan ken trekken op een album die vol nummers staan met een jazzy sfeertje had ik niet gedacht. Zeggen dat ze alleen haar plan trekt zou haar onrecht aandoen. Dit album heeft meer dan andere albums van haar. Dit is een album die misschien zelf zonder de zang van Aretha goed zou zijn, maar ze maakt er een fantastisch album. Liedjes als Ol' Man River laten duidelijk zien dat ze ook erg technisch kan zingen en niet alleen van haar stem moet hebben. Ik hou er eigenlijk wel van dat ze zo zingt. Gewoon fantastisch dit album en zeker aan te raden aan mensen die van Aretha Franklin houden en die niet vies zijn van een beetje jazz. Niet echt jazz maar er zit over heel het album wel een jazzy sfeertje.

Wauw.. Wat is dit een mooie van Aretha.
De werkelijke favorieten kan ik later pas benoemen, maar na 2 luisterbeurten concludeer ik: een heerlijk nostalgisch klinkend album zonder zwakke momenten. Het kan voor mij prima naast de bekende albums I Never Loved a Man the Way I Love You en Lady soul liggen, maar waarschijnlijk draai ik het net als Young, Gifted and Black nog net wat liever vanwege de frisheid voor mijn oortjes.

Ik begin bij 4 sterren, maar 4,5 is goed denkbaar. Aanradertje voor de soul liefhebbers hier.

Behoorlijk indrukwekkende plaat van Aretha Franklin, haar eerste echt sterke plaat (als je het chronologisch bekijkt). De nummers zijn op maat, het jazzy sfeertje heerlijk ontspannen en de instrumentatie steeds in dienst van Aretha, waardoor ze des te meer kan schitteren met haar grandioze stem (zo'n Ol' Man River bijvoorbeeld, dat is toch om van te smullen?).

4 sterren