Yes - Tales from Topographic Oceans (1973)

Hier is 'em! Hier is 'em!

prachtige dubbellp, maar je moet tijd , geduld en inlevingsvermogen hebben, duidelijk niet voor punkers bedoeld, maar 4 lange nummers met prachtig gespeelde lange instrumentale stukken, de teksten zijn wel bullshit

Mooie melodien en prachtig gespeeld. De teksten zing ik zonder na te denken mee, zo zijn ze volgens mij ook geschreven... Het klinkt gewoon prima.

Hiermee gingen ze over the edge

Yes vraagt altijd wel wat geduld aan zijn luisteraars, maar op Tales gaat het toch wel wat te ver hoor. Na 4 beurten blijf ik op mijn honger zitten.
Komt het nog, die déclic waarbij je denkt: "verdorie toch, dit is vrij geniale muziek"? Naaaa, ik vrees van niet hoor. Tales lijkt me eerder een softe Yes-plaat waarbij alles zo uitgesponnen wordt dat het hier en daar zelfs als gezaag overkomt.

Er zijn van die albums waarbij je nog heel goed kunt herinneren wanneer je hem gekregen hebt. Dit is er zo een. In mijn geval was dat kerst 1976 en wat ik heb dit album veel gedraaid. Net als Marba ken ik iedere tekst en iedere noot van dit album. In het nieuwe album van The Tangent - A place in the queue, staat beschreven hoe dit album het leven van Andy Tillison heeft beinvloed. Ben ik toch niet de enige op deze aardkloot.

Sommige mensen vinden het over the edge en het me ook even gekost om het album te kunnen waarderen, maar als de nummers je eenmaal te pakken hebben laten ze je niet meer los. Dit is gewoon een brilliant album melodisch gevoelig muzikaal, zoals alle yes dingen voor 90125, gewoon kippevel elke keer weer. Er zou een petitie rond moeten gaan binnen de gelederen van de yes fan dat ze bij hun volgende tour een hele set besteden aan dit album, als ik dat heb gezien mag ik wat mij betreft doodgaan.

Goed om te zien dat er anderen zijn die het album de tijd geven om het te laten groeien.
Toch zou ik graag willen blijven leven, om hierna te kunnen blijven luisteren.

Ik ben er niet kapot van, mij te veel zweverige teksten en niet zo interessante muziek.

Ik heb vele luisterpogingen ondernomen om, als Yes liefhebber, dit een heel erg goed album te vinden...............Maar eigenlijk vind ik er dus gewoon helemaal geen ruk aan . Te langdradig , te slaapverwekkend . Als er tijdens de enkele concerten van Yes die ik heb bezocht, stukken werden gespeeld van dit album ging ik altijd maar even een pilsje drinken of even mijn blaas legen . Geef mij dus maar "Close to the Edge"

Na velen malen beluisteren, uitgegroeid tot een van mijn favoriete albums allertijden,

Beschouw het als een ondoorgrondelijke Wagner opera gespeelt door een Rock band.

Werelds, maar alleen de moeite waard als je er echt voor gaat.

Helemaal mee eens, zeker gezien het feit dat ik dit album toch ruim 30 jaar later, nog steeds van tijd tot tijd op zet.
De live uitvoeringen van met name Nou sommes op die albums van de laatste 15 jaar (of zo) hoeven van mij niet zo; die vind ik allemaal een stuk minder klinken dan de studio uitvoering.

Luister eens naar 'The Tangent - A place in the queue', een album eigenlijk opgedragen aan dit album van Yes.

+1

Voorlopig even niks aan toe te voegen...behalve dat ie van mij gewoon vijf sterren krijgt.

Nu ik de mening van o.a. Flipper en Vaas over dit album lees, moet ik mij nog maar eens aan een luistersessie onderwerpen.
"Tales" staat niet in mijn Yes top 10 terwijl Flipper 'm op 2 heeft staan. Mischien, nu ik een aantal jaren ouder en wijzer ben, gaat dit album mij alsnog aanspreken. De (geremasterde) cd gaat vandaag in ieder geval mee in m'n discman .

Hele mooie passages worden afgewisseld met muzikaal geklooi. Helaas moet ik u melden dat ik mijn eerder gegeven mening (21 juni 2006) niet zal herzien. En als Yes fan vind ik het helemaal niet leuk dit te moeten melden .

Hans, je hebt het geprobeerd. Nou weet ik niet of s'morgens in de trein, met je eerste bak koffie, de tijd is om naar dit album te luisteren.

Toch deel ik jouw mening dat 'The remembering' en 'The ancient' misschien wel wat korter hadden gekund. Maar 'The reveiling science of God' en 'The ritual' zijn en blijven van grootse schoonheid.

Beste Flipper, dat zijn juist gouden momenten. In een confortabele treinstoel, geluidsoordopjes in je oren, ogen gesloten.....en dan een kleine drie kwartier de muziek in alle rust tot je laten komen . Beter kan je het haast niet hebben . Het is daarom ook zo eeuwig zonde dat Yes mij met dit album (wederom) niet heeft kunnen overtuigen .

Je bent niet de enige, Hans, want ik vind dit dus ook een draak van een plaat...

ik geef draken meestal wel minder dan 3,0 trouwens...

Ik zal deze eens opsnorren en er eens naar luisteren Flipper, ik ben benieuwd.

Verwacht geen tweede 'Tales .........'!!!

Maar het is wel een van de beste progrock CD's van dit jaar.

Veel luisterplezier !!

Nous sommes de Soleil, de laatse 7 minuten,..

mooiste einde ooit op een rockplaat opgenomen!

Tales From Topographic Oceans.... Tsja, dit is dus het album waarmee sommige mensen Yes afserveerden als pretentieus en narcistisch. De groep is natuurlijk niet vies van zulke uitspattingen, maar dat het gedenkwaardige muziek heeft opgeleverd staat buiten kijf.
Deze plaat vergt echter erg veel van de luisteraar. The Revealing Science Of God en The Ancient klinken perfekt in deze opzet, maar de andere twee nummers (The Remembering en Ritual) bevatten nogal wat opvulsel, m.i., en ze zouden veel beter geworden zijn als ze ingekrompen zouden worden tot zo'n pakweg 9 minuten elk.

3,5.

Loodzwaar, toch. Maar na beluistering van "Revealing" op Keys To Ascension I en het zien uitvoeren van Ritual m.m.v. een compleet symfonieorkest verrassend transparant. Meer avantgarde dan dit is het nooit meer geworden. Voor de één een hele geruststelling, voor de ander...

Het derde nummer is moeilijk te pruimen maar de rest toppie!

zeg zo, loodzwaar is hij ook niet , alleen moet je luisteren i p v horen en het is zeker geen achtergrondsmuziek

zelfs de hoes is fantastisch , thank you mr. dean

ik weet dat dit album al controverse's oproept van toen het uitkwam in 73 , ik heb hem toen gekregen voor mijn verjaardag , ik was toen 17 jaar , en stond versteld van wat yes nu afleverde , amai een dubbel lp met slechts 4 nummers , op elke plaatkant 1 nummer van bij de 20 minuten , maar ik smolt vlug met track 1 en samen met mijn vrienden , zongen we de eerste 5 minuten van the revealing science mee , zonder dat we er een letter van begrepen , het was puur kosmisch , na een tijdje drongen ook de andere 3 stukken goed door , en we hadden een meesterwerk gekocht , nu ben ik 51 jaar en heb onlangs de speciale geremasterde met 2 bonus tracks cd gekocht en alles gedraaid in 1 keer , en wat heb ik genoten in mijn zetel , superfantastisch , en zonder drugs , die heb je niet nodig , dit blaast je gewoon het heelal in ,

ps : ik weet nog dat ik vroeger een hekel had aan wiskunde , maar voor het examen blokte ik wiskunde met de koptelefoon op mijn kop met tales loeihard , en ik was er toch wel door zeker , ja , geslaagd , ik voor wiskunde , waarschijnlijk hebben ze een kronkel in mijn hersens geopend , waarvoor heren van yes , nog altijd dank

Eén van de weinige platen van de vroege Yes... die ik helaas nooit heb gehoord, ik heb nochtans wat Yes platen in huis, kijk maar her en der bij de besprekingen, deze hier is helaas aan mijn aandacht ontsnapt toen hij uitkwam, denk ik... maar je maakt een mens alsnog nieuwsgierig, als ik eens wat beter bij kas zit - die klotebelastingen toch hé - dan beluister ik deze wel eens in een shop en wie weet... ?

Zo duur is ie niet hoor.
In Augustus bij een plato gekocht voor dacht ik 9,99

I heb hem ondertussen goedkoop gevonden, geremastered dan nog, leuk.

Alleen track 3 vind ik nogal onverteerbaar, wegens iets te veel kakafonie, toch.

De andere songs zijn als vanouds prima en typisch Yes. Aardig album, maar niet hun beste, wat mij betreft.

***1/2