Alicia schreef:
'Tales' reisde altijd mee. In zo'n lichtblauw platenkoffertje vol spannende avonturen en fijne toekomstdromen. Van de ene kamer naar het andere huis. En hoppa, weer terug als het liefje wederom niet zo lief bleek te zijn.
'Tales' is eigenlijk gewoon zo'n album dat een heel leven bij je blijft. Nooit raakte het ergens achter. Nooit heb ik de fysieke exemplaren verkocht of weggegeven. Immers... deze Yes is als een rugzakje vol memoires en overpeinzingen. Een bundeltje lief en leed dat je simpelweg decennialang blijft achtervolgen.
Ach ja, de hoekjes van de oude 'Tales' in dat lichtblauwe koffertje zijn wat verfomfaaid. Ze trekken krom. Maar welke oudje heeft dat nou niet? En hoewel minder vergrijsd, bevlekt, verkleurd en bekrast dan 'Close', ze is nog even indrukwekkend als toen.
En... 'Tales' reist nog áltijd met mij mee. Gelukkig maar. De laatste paar jaar op mobiele apparaten in keurige afspeellijstjes en anders is 'Tales' wel ergens te vinden in 'the cloud'.
Kortom... 'Tales' is mijn ultieme contemplatieplaat.
Zeker vandaag...
We love when we play...
(And sometimes we cry...)
Rust zacht, Alan White.
Amen