Anna Calvi - Anna Calvi (2011)

Fraaie plaat.waarvan ik lang niet alles goed vind,maar wat ik goed vind dat vind ik ook echt super.

Dit vind ik denk ik het beste album van dit jaar (tot nu toe)
Hierboven zei iemand dat haar zang soms wat vals was maar ik vind haar stem juist perfect bij de muziek passen .

die gitaarsound is fantastisch, hoor zelfs af en toe Ennio Morricone-achtige licks, erg goed.

Same feelings here. Ook ik moest erg denken aan de spaghetti-westerns en de bijbehorende filmscores. Met die lekkere twangelende gitaar, die heel ruimtelijk klinkt.
Gedurfd debuut dit en voor mij de eerste opwindende plaat van 2011. Aparte arrangementen, een prettig vol geluid en een machtige stem. De eerste 4**** plaat van 2011 heeft z'n weg gevonden in mijn hoofd.

Bij toeval deze artiest ontdekt. Ik vond haar live performance heel goed. 3 muzikanten en toch klinkt het alsof er meerdere zijn. Prachtig.
Mooiste song vind ik Desire.
Bij een paar songs moet ik toch een beetje wennen aan de soort muziekstijl, maar zeker een goede debuut album. Briljante gitariste

Apart is het wel. Theatrale trekjes heeft het ook. Maar eerlijk gezegd kan het mij niet echt boeien. Het raakt me niet.
Dit gaat hem voor mij niet worden.

Van de platen die tot nu toe dit jaar zijn uitgekomen is dit een van de door mij meest gedraaide.

Dat heb ik ook wel, het gitaarwerk deed me soms aan Morricone denken! Blij dat ik niet de enige ben.

Dit album weet mij meteen al wel serieus te raken. De invloeden zijn amper te tellen. Nog een naam die ik hier niet las maar vermeld mag worden is Nicole Atkins. Anna Calvi's stem en manier van zingen doen aan haar denken.

De nieuwste Radiohead, Elbow of REM dringt zich op. Maar wat zit er de hele dag in mijn Cd speler. Deze Calvi die per draaibeurt beter wordt.....

Zijn er mensen die naar haar concert gaan/zijn geweest? Ik zag online een filmpje van haar optreden in Luxemburg van paar dagen geleden.
Ze zong het liedje Desire zonder gitaar (er was een backup gitarist buiten beeld). Iets gebeurd met haar pols? Jammer Ik ga aanstaande zaterdag haar live zien. Zou jammer zijn als ze niet gitaar gaat spelen.

ik ga in ieder geval zeker even kijken op Lowlands !

Vanavond weet ik het. Dan staat ze in Rotterdam.

Gisteravond in Rotown geweest. Het duurde helaas maar 3 kwartier maar het was wel erg goed. Wat kan ze ongelovelijk mooi / goed zingen.

Sommige nummers nam een andere man de gitaarpartijen over ivm een blessure van mevrouw Calvi maar een aantal keren liet ze zelf horen een goed potje gitaar te kunnen spelen.

Op Lowlands weer van de partij !!

Gisteravond in Doornroosje gezien. CD doet me niet veel, maar op de planken is dit een genot. Optreden leek op een deleted scene uit Blue Velvet, duister en betoverend, eikenhouten strot, wel akelig kort.

Ik was er gisteravond ook in Doornroosje, stond net niet vooraan, maar kon Anna goed zien.
Ze had een blessure aan haar hand waardoor ze maar bij een paar nummers gitaar speelde. Haar geweldige stem maakt de avond weer goed, wel inderdaad aan de korte kant. 45 minuten, maar ze is pas bij haar debuut album.
Een zeer geslaagde optreden met paar goedklinkende b-kantjes en songs die beter klinken dan op CD

Vrijdagavond te zien bij Later with Jools Holland.

Nice. Sterker nog: het staat al op Youtube

Dat moet dan het nummer van gisteravond zijn.

Is dat zo? Ze zong het nummer Blackout. Wordt deze show altijd live uitgezonden?

Niet meer voor zover ik weet

Blackout

....grappig, bij haar lijkt een Telecaster ineens een gigantisch grote gitaar

Ja, inderdaad
Ik vind de studio versie van Blackout een beetje overgeproduceerd, maar de live-uitvoering begin ik nu wel steeds meer te waarderen. Toch wel mooi dat ik haar optreden in Nijmegen heb kunnen zien.

2011 is een goed muzikaal jaar voor de vrouwelijke artiesten. Met albums van PJ Harvey, Marianne Faithfull, Joan as Police Woman, Lykke Li en ja.. ook een Adele, zijn ze goed vertegenwoordigt. Ook dit debuut van Anna Calvi is er voor mij eentje waar ik van genoten heb. Sluit ook wel wat aan bij PJ Harvey en denk ook dat zij door de jaren heen voor veel invloed heeft gezorgt. Dit is muziek met een bite, als Marlene Dietrich nog in leven zou zijn geweest, had ze dit misschien best wel eens kunnen waarderen. Het theater ligt kort om de hoek. Ja, dit nodigt uit tot het bezoeken van een live optreden.

deze zal u ook bevallen:
Maggie Björklund - Coming Home (2011)

Dat denk ik ook, van wat ik er heb gehoord op de luisterpaal, past dat wel in mijn straatje. Alleen nog niet weten te torrenteren. Misschien op vinyl scoren, want cd's heb ik het wel mee gehad. Dit debuut is ook wel de moeite waard om vinyl binnen te halen.

Per draaibeurt wordt dit album beter. Ging ik eerst voor Desire en No More Words, Nu staat Suzanne and I, en I'll be your Man hard aan in de auto 's morgens in de file. Geweldige artieste.

Moeten we de uitspraak van Brian Eno dat Anna Calvi ‘the biggest thing since Patti Smith’ is, met een korreltje zout nemen? Waarschijnlijk wel, de ambient-pionier doet immers achtergrondzang op de nummers Desire en Suzanne and I. Maar zo gek is zijn uitspraak nog niet. Je staat niet voor niets in korte tijd in het voorprogramma van grote bands als Interpol, Arctic Monkeys en Grinderman. Maar een ‘big thing’ is Anna Calvi nog niet. Op haar titelloze debuut staat haar lage stem zo nu en dan in vuur en vlam, maar de muziek klinkt iets te dun om het echt warm van te krijgen. En belangrijker: de songs onstijgen zelden de middelmaat. Haar krachtige, lage stem redt de plaat. Ze heeft het in zich om de nieuwe Édith Piaf te worden. Een moderne, rockende Piaf. Dat de Engelse door de Franse chansonnière geïnspireerd is, blijkt wel uit het op single uitgebrachte Jezebel. Jezebel werd geschreven door Wayne Shanklin en later zegevierde Piaf ermee. Ook Calvi komt met een sterke versie. Maar ze is meer dan een zangeres. De 28-jarige speelt ook gitaar, die een prominente plaats in haar muziek inneemt. Openingsnummer Rider to the Sea draait zelfs puur om de gitaar, die galmt als in een jaren ‘60 western, alsof de klanken vanachter de horizon van de woestijn komen. Het zou uitstekend passen op Ennio Morricone’s soundtrack bij de westernklassieker The Good, The Bad and the Ugly. En toevallig of niet, Morricone is een halve landgenoot van Calvi, wiens vader een Italiaan is. Toch gaan de vergelijkingen met de eerdergenoemde groten niet helemaal op. Waar Patti Smith’s debuutalbum Horses uit 1975 een klassieker is, komt Calvi met haar eerste niet eens in de buurt van die status. De songs zijn nu eenmaal niet sterk genoeg. Evenmin kan ze met haar muziek films dragen zoals Ennio Morricone dat kon. Maar misschien krijgt ze ooit, net als Édith Piaf in januari 1957, de legendarische New Yorkse concertzaal Carnegie Hall stil. Met haar bezwerende stem, want daar ligt de kracht van Anna Calvi.

Bron: Anna Calvi | Anna Calvi « Pindahaai - pindahaai.wordpress.com

(ik weet het, ik ben laat met deze recensie, maar het was min of meer een schoolopdracht)

Vreemd, ik dacht altijd dat ze Italiaanse was... vanwaar haal ik dat nu? In ieder geval, leuk plaatje, maar toch niet zo speciaal. Of hij moet nog groeien. Ik hoor trouwens heel wat klassieke invloeden.

Haar vader is Italiaans.