Dinosaur Jr. - Where You Been (1993)

Ja, ik geloof dat ie Murph bij tijden gek dreef met zijn perfectionistisch gevit op diens spel.

Mascis kan drummen, bassen, pianodrammen maar blijft bovenal een meesterlijke gitarist. Alleen zingen kan hij natuurlijk niet!

Piano drammen? Mike Watt was toch de gene die de pianostukken inspeelde voor dit album? Hij is niet een goede zanger nee, maar in samen met de muziek is het de gouden combinatie.

toch één van de beste Dino platen!

bwah hij heeft toch iets unieks

Heerlijk, die stem van J.

De zanger van Blonde Redhead kan óók zo heerlijk zeuren!

1 van mijn eerste alternatieve CD's. En gelijk een eerdere poster in dezelfde tijd als Suede "ontdekt". Blijft nu nog steeds overeind. Die jankerige stem, solo's die ik normaal gesproken haat passen hier in de muziek (zoals Frusciante nu nog), en goede melodieën. Desolaat.

What Else Is New doet mij in het begin in de verte denken de Manic Street Preachers (of andersom) Motorcycle Emptiness

Wat mij betreft de beste plaat van Dinosaur Jr!!

Ben na aanleiding van Farm maar in Dinosaur Jr. aan het duiken,
maar ik moet er erg aan wennen, vooral aan de zang.. mijn eerste
reactie is eigenlijk ook iets van..

Pff moet die zanger kakken ofzo,
ik zie hem echt met zijn kont staan draaien
voor de mic.. en maar zingen..
Yur not gonna get me through this are yuuwwwhhhjjjjjoee

Hij heeft het in ieder geval moeilijk, aan zijn knauwende en
half jankende zang te horen, dat is me wel duidelijk..

Als je daar eenmaal aan gewend bent is er geen weg meer terug.

Denk dat het je wel gaat lukken, zeker met een zanger als Brian Molko op 1 in je top 10.

Zal mijn best doen!
Qua muziek is het sowieso lekker.

Het is inderdaad erg wennen, aan de stem van J Mascis. Ik had destijds niet verwacht dat ik het ooit goed zou gaan vinden, maar het is gelukt. Vooral "Out There", "Start Choppin"(!) en "What Else is New" zijn schitterend. Helaas kan dit niveau niet helemaal vastgehouden worden.

riffje heeft er veel van weg, inderdaad

Dit is zo mooi, heerlijk van de toon af, ellende druipt er vanaf... Dit heeft me jaren op de been en aan de drank gehouden... Prachtalbum!!! Vooral Not The Same, kippenvel.

Kwam hem laatst weer tegen op zolder, bij het uitmesten van mijn oude collectie. Voelde als een reunie met mijn tiener-ellende. Meteen weer in de platenkast gezet.

En? Gelijk weer aan de drank?

J Mascis solo live in Amsterdam:

Get Me

Unieke stem,uniek geluid,prima plaat.Vooral de eerste vier nummers zijn fantastisch.

Dinosaur Jr's beste wat mij betreft. Not the Same is schitterend dramatisch!

Bij een 5* album mogen er geen minpuntjes zijn, ik heb lang geluisterd maar niets kunnen vinden.

Stevige melodieuze rock met eerlijke instrumententatie, zeer aanspreekbare composities en prima productie.
De door schmerz getroffen vocalen van zanger J Mascis zijn een genot om naar te luisteren en blijven ook geweldig als de band even gas terug neemt en een vreemde eend in de bijt lanceert, zoals Not the same.

Dinosaur jr, (1984 opgericht) kan wedijveren met het beste werk van het grunche genre uit die tijd maar heeft vreemd genoeg niet de naam en de reputatie van Pearl Jam of Nirvana gekregen.

Ze hebben dan ook geen 'Smells Like Teen Spirit' of 'Alive' gemaakt. Gelukkig maar.

Wellicht. Zou dat een band ook kunnen stigmatiseren? Ik kan mij voorstellen, dat het voordeel van een dergelijke hit is, dat je kostje in ieder geval is gekocht. Grote schare fans, uitverkochte live concerten en album verkopen (toen) in de miljoenen.

Ik had dat Dinosaur jr. op zich wel gegund. Maar blijkbaar is de groep aanhangers meer tevreden bij een constante stroom aan goede muziek, zonder dat de band zich aanpast aan een eventuele commerciële vraag. De leden van de band blijven in ieder geval met beide benen op de grond. Daar is inderdaad wel wat voor te zeggen.

Ergens, begin 2001 meen ik. Een van mijn vrienden kwam weer eens een avondje (weekend) mijn biertjes drinken en plaatjes draaien. "Wat ik een gave band vind,maar niemand kent,dat is Dinosaur jr." "Oh ja ".zei ik, "met die gave hoes van Where you been,dat vreemde mannetje met die pistool in zijn broek." Best mates sindsdien.


Where You Been. Beste album van dinosaur jr, hand in hand met hand it over. Het is eerlijk gezegd wel voornamelijk de eerste helft die rockt,maar die rockt dan ook geweldig. Ik weet nog dat ik in kleine cd zaakjes in de steegjes van amsterdam op zoek was naar meer nieuwe bands, (er was nog niks geen downloaden) en dan pakte je zo'n honderd cd's en die ging je dan luisteren bij de balie, op je gemak. Het was altijd gokken, want je had nagenoeg weinig informatie welke band oke was. Ik was enorm gefascineerd door de hoes van deze plaat, en man wat wou ik het graag goed vinden. Niemand in mijn vriendengroep die dit kende. (he, het was toen nog 1994) De stem van Mascis deed me de cd vaak genoeg terugleggen in het vak, Zo erg balen ,want ik vond de gitaarsolo's enorm gaaf. Tot het moment dat ik hem zo vaak had gehoord (in de winkel) dat ik gewend was aan de stem. En toen...soundtrack van de eind 90's voor mij.
En waarvoor postuum dank aan Boudisque, beste platenzaak EVER.

Top tracks, Out there (samen met Alone de beste van Dino) en On the way - dat einde waar hij zich verliest in de solo

Dit is een heerlijk album met rauwe vocalen en indrukwekkend gitaarspel.

Toegankelijk vind ik altijd een moeilijk woord om voor deze muziek te gebruiken, want hoewel er op Where you been wat minder noise en vervorming staat dan op bijvoorbeeld You're living all over me, is het dankzij het enorme volume en de eeuwigdurende maar nog altijd te korte gitaarsolo's nog steeds niet een plaatje om tijdens een etentje met je schoonouders op te zetten. Wel is dit dankzij een gefocuste produktie, uitstekend songmateriaal en een ideale want massieve maar toch heldere sound één van mijn favoriete platen van deze band, met in het openingsnummer, Get me en Drawerings (en ik val weer in herhaling:) de perfecte mix van melancholie en herrie. Enige uitzondering is Not the same, dat wel een dappere poging is om iets anders te brengen, maar dat ik echt echt echt niet mooi vind, met die geforceerde maar uiterst kinderlijk aandoende falset, die quasi-gevoelige tremolo-gitaar en die plechtige pauken – het is gewoon teveel van het theatrale en te weinig van het gewoon mooie. Maar voor de rest is dit een perfecte Dinosaur Jr-plaat die wat mij betreft ook bij de laatste twee (ook weer aparte) nummers verder geen steken laat vallen, en die ik bovendien ook op elk moment van de dag kan draaien. (Bijvoorbeeld op deze zaterdagochtend, waar ik begon met een score van "slechts" 4½* vanwege Not the same maar nu eindig met 5* vanwege de rest.)

Geen goede zanger lees ik hier, was Ome Neil ´n goede zanger dan...
Want de gitaarsolo´s doen me het meest denken aan Neil Young with the Cazy Horse.
Lekker rockende plaat, niets mis mee....

Ik vind deze plaat stiekem ook de beste plaat van Dinosaur Jr, de klasse druipt er vanaf.
4,5*

Waarom stiekem?

Kut, ik ben betrapt

'Feel the Pain' van de opvolger (met leuke videoclip) deed het nog wel aardig. Een 'Smells...' was het niet...

Chickenskin still, after all these years...