Adele - 21 (2011)

Ben ik de enige die al die Amy Winehouse klonen zat is?

Die Love Song cover. .

Tsjonge jonge, nog zo'n purist. Adele heeft gewoon een fijne plaat gemaakt, waar ik wel een paar kanttekeningen bij wil plaatsen, maar die gelden niet in eerste instantie de cover.

Ondertussen zakt écht mijn broek af van iedereen die vindt dat zij van een Cure nummer af had moeten blijven; ze heeft gewoon een eigen invulling eraan gegeven en ik vond het heel verfrissend om te horen. Of heb ik wellicht de pauselijke aankondiging gemist dat Sinte Robert is opgenomen in het rijtje der gecanoniseerde heiligen? Overigens zal RS een niet onaanzienlijke vergoeding ontvangen in de vorm van royalties.

Mijn grootste bezwaar tegen deze schijf is dat het er af en toe - met name in track 3 en 4 - op lijkt dat de violen per strekkende meter zijn ingekocht. Ik heb deze op vinyl en dat draait fijn. Bijzonder om te horen dat de bonustracks van de digitale versie écht een bonus zijn - in al hun uitgekleedheid tonen ze aan dat ze met een simpele begeleiding heel goed overeind blijven staan.

Regelmatig musici hoeren zeggen dat als demo's/prille versies van nummers (zang met alleen gitaar of piano) goed zijn, het gewoon een heel goed nummer is. Dat geldt in ddit geval voor Someone Like You en Don't You Remember.

Als het een kloon zou zijn zou ze zwaar verslaafd zijn, aan alcohol en drugs.. Lijkt me toch niet het geval

.

Van mij mag ze coveren wat ze wil, inclusief The Cure en er aan draaien zolang ze wil, maar juist alles wat ik goed vond aan dat nummer is nu weg.

Die beat en dat orgeltje MOETEN er gewoon bij.

Gelukkig noem je eerst dat "orgeltje" en niet het drumwerk (niveau les 3 uit de cursus "Drummen voor beginners") en ook RS is geen begenadigd vocalist (maar wel effectief met zijn jankzang).

Adele heeft er een jazzy slinger aan gegeven; en dat is iig te prefereren boven de poppy, bubblegum sound die bijv een Nouvelle Vague aan nummers geeft, dan kan je beter een rok (of kilt) aandoen.

Ik heb inmiddels maar een riem omgedaan

Muziek ambachtelijk beoordelen. .

Hoe beoordeel jij dan anders hoe kundig iets is uitgevoerd.
Waarom heeft een mens een stel oren (twee, en maar één mond) gekregen? Om te luisteren, lijkt mij zo. Ik ben tevens audiofiel en hou van een goed geluid (productie) - vandaar ook maar verwijzing naar vinyl; net als de vorige vind ik dit echt een album voor vinyl. Dat jij dat ambachtelijk vindt, is een zinsbegoocheling van jouw kant en slaat nergens op als je zelf muziek hebt gemaakt.

Nee. Ik word er ook stront en stront ziek van.


Even ontopic nog maar: drama deze hele plaat. Even op visite bij mijn ouders en daar staat dit kreng (de plaat, adele zal vast geen kreng zijn) aan.

Is dat vanwege de slechtheid van deze plaat of vanwege het feit dat ie aanstaat bij je ouders?

Da's een nadeel van de buitengewoon goed geslaagde promo: je vindt de plaat op veel plekken (bij Blokker in de aanbieding) en dat is wel goed voor - marketingjargon - de penetratie, bereik en de omzet, maar het betekent dat je 'em ook veel en vaak kunt horen.

Snap die typering "Winehouse-kloon" echt niet - Adele is veel meer singer/songwriter, met een donkere stem dat dan wel. Hoop alleen dat het vele airplay er niet toe leidt dat ik de plaat sneller zat ben. Voorzichtigheid is gepast.

echt, rolling in the deep is absoluut geen bijzonder nummer. en toch scoort dat commercieel hard.

Heb een keer een gerucht gehoord dat ze veel rookt en eet 'om haar stem te onderhouden'. Moest ik even kwijt.

Als je dit album voor het eerst aan zet en het begint met ''Rolling in the deep'' dan ben je meteen verkocht. Wat een top begin voor een album! De tweede en de derde liedjes zijn ook top, maar daarna bekroop mij het gevoel dat het allemaal hetzelfde was. Goede opvolger voor haar debuut, maar ik hoopte toch op meer diversiteit en variatie.

3*

Nou Gerre, snap je niet dat dat Rolling in the deep commercieel scoort? Merkwaardig. Het is bepaald niet mijn smaak, maar snap maar al te goed dat dit nummer anderen wel raakt. Een lekker catchy popsong en dan nog met een soul randje, dat doet het altijd goed in den lande. Anderen in mijn huis draaien deze CD tot vervelens toe, dus kan ik er een behoorlijk oordeel over vellen. Wat Copini zegt kan ik me in vinden. Ik vind nummer 4 ook goed, maar daarna kun je hem gerust afzetten. Ik houd het nog even op 3 sterren maar verwacht dat er binnenkort een halve ster vanaf gaat. Niet omdat het mijn smaak niet is, maar gewoon omdat na de eerste 4 nummers nergens meer een voldoende wordt gehaald en de Cure cover (Lovesong) riekt zelfs naar chantage, zo slecht en ook nog eens 5 minuten lang. Maar de dame kan wel zingen, daar is geen twijfel over.

Ook ik ben de laatste tijd aardig doodgegooid met deze cd. Ik had hem cadeau gegeven aan mijn vriendin en sindsdien wordt deze plaat overal mee naartoe gesleept.

Adele heeft een harde, barse stem. Eigenlijk hou ik daar niet zo van. Toch weet ze hier op een goede manier gebruik van te maken in zowel de wat krachtigere nummers ( Rolling in the Deep, Rumour Has It ) als in de ballads ( Turning Tabels, Don't You Remember ). Dat is dan denk ik ook het grootste pluspunt aan deze plaat.

Waarom dit album echter voor mij geen echte hoogvlieger is, is dan ook omdat de nummers onderling weinig coherentie vertonen. Er hebben een aantal producers aan deze plaat mogen sleutelen, wat er toe heeft geleid dat er niet een mooie lijn in het album is te vinden. Sommige nummers zijn vol geproduceerd (blazers, strijkers enz.) andere juist weer heel summier. Dit maakt de plaat vermoeiend om naar te luisteren.

Ik had hier eigenlijk meer van verwacht, ook door de hoge score op MuMe, maar Adele zou het van mij moeten doen met een goeie voldoende.

3.0*

Amy Winehouse klonen ? Wel eens naar het geniaal geproduceerde Back To Black geluisterd?

Ja hoor. Maar wat is je punt?

Dat hun muziek totaal niet vergelijkbaar is, los van het feit dat het beide vrouwen zijn.

En misschien dat ze allebei van die fake retro shit maken?

Ik vind Adele haar muziek niet bepaald retro. Haar muziek past juist heel erg in de hedendaagse popcultuur. De nummers van Adele zijn typische easy-listening nummer.

Bij Amy Winehouse staat het volle productiegeluid van de jaren '50 veel meer centraal staat. Back To Black is in mijn optiek dan ook meer retro in een nieuw jasje, maar daardoor niet minder goed of slecht uitgevoerd dan 60 jaar eerder.

Ik ging hier wat te kort door de bocht. Jij weet het goed te nuanceren.

Al denk ik wel, kloon of niet, had Adele zo geklonken zonder Amy?

Of ze zo had geklonken weet ik niet, of ze hetzelfde succes had gehad is mijns inziens meer de vraag. Het is inderdaad in de media wel zo geweest dat er artikelen werden gepubliceerd met hierin de zoektocht naar de opvolger van Amy. Hier stond Adele inderdaad ook bij, maar bijvoorbeeld ook Duffy.

Ik denk dat we de pers maar los moeten laten en gewoon het album an sich moeten loslaten. Dit is gewoon geen bijzondere hoogvlieger en ten opzichte van haar eerste plaat geen bijzondere progressie in wat voor zin dan ook. Ik kan me niet voorstellen dat Adele in wat voor zin dan ook een tijdloze status gaat verwerven met een van dezer beide albums. Daar is het gewoon te gemiddeld voor helaas.

Met the Strokes en Radiohead op komst zal Adele snel van de frontpage van Musicmeter verdwijnen waarschijnlijk. IK ben er niet rauwig om. Amy Winehouse pakte me trouwens meteen bij de strot. Bij Adele heb ik dat nog geen moment ervaren.

Daar waar ik 19 bij momenten wat saai vond en muzikaal niet altijd even boeiend, is dat bij dit 21 een geheel ander verhaal. De liedjes zijn rijker gearrangeerd en hebben -vooral in het begin- een energie dat het een plezier is om er naar te luisteren. Ik vind Adele ook overtuigender overkomen, alsof haar succes met 19 meer vertrouwen heeft gegeven om hier meer voluit te gaan. De maniertjes blijven wel een beetje een valkuil, maar niet overmatig aanwezig. Vooral als ze vol gas geeft, hoor je de power in haar stem. Ik vind haar meer overtuigend op dit 21 als menig ander vrouwelijk artieste. De liedjes zijn pakkend en weten de aandacht goed vast te houden. Rolling in the Deep en Rumour has is zijn 2 sterke tracks achter elkaar en tot aan He Won't Go weet ze dat ook goed vast te houden. Sterke up-tempo afgewisseld met boeiende ingetogen ballads. Met Take it All en I'll be Waiting zakt het een beetje in, maar dan ben ik ook al aardig verwend. De ballads op dit 21 zijn afwisselend en worden goed gedragen door haar stem en de summiere muzikale ondersteuning past hier goed bij, beter naar mijn gevoel als op 19.
Adele is het bewijs dat je niet altijd een plastic barbie poppetje uiterlijk hoeft te hebben of een destructieve houding om een publiek aan te spreken. Adele is puur door haar uitstraling en dat maakt haar mooi. Een sterke opvolger en wat mij betreft eentje die haar debuut overtreft.

Ach, tuurlijk wel. Adele heeft toch zeer zeker haar eigen stemgeluid. Daarbij heb ik de laatste jaren niet veel meer van Amy vernomen dat alchohol-doorspekt vals gezang. Van de week nog in RTL Boulevard werd ze uitgejouwd door het publiek. Ik vind "Back to Black" zeker een goed album, maar ik vrees dat Amy zichzelf een ééndagsvlieg maakt, als ze zo door gaat.

Nou, net binnen van Bol.com doet deze nu z'n ronde.

Wel even schrikken aanvankelijk: Zeven (7!) producers.
Het lijkt wel hiphop!!

Als dat maar niet ten koste gaat van de flow...



Als er een artieste is die overgewaardeerd is...

Heb inderdaad ook niet veel meer vernomen van die wandelende whiskeyfles.
Of heeft ze nu inmiddels zo'n beetje haar resterende hersencellen gevonden?

Tsja, openbaar drugs en drankgebruik is tegenwoordig not done in de muziekbizz.
En dat terwijl veel van de beste muziek stukken en zowiezo zeer veel mooie kunst objecten onder invloed van het een of ander zijn gemaakt.
Ik vind persoonlijk dat Winehouse een stuk authentieker klinkt dan Adele.
Ik wist niet dat deze plaat 7 producers nodig had, maar dat kun je er IMO wel wel aan af horen.
Een team provies met als opdracht om haar stem commercieel zo efficiënt mogelijk te exploiteren. Dat is tenminste mijn idee.
Deze gaat in ieder geval bij mij het huis uit.
Ik ben er behoorlijk klaar mee.

Inderdaad erg onzinnig. Cure-fans hebben nog wel eens de neiging om in hyperbolen te denken betreft Hun Helden terwijl er niet bij stilgestaan wordt dat Robert niet vies is van wat ge-remix door derden. Voordat er een vloek over me wordt uitgesproken wil ik graag even kwijt dat ik óók een Cure-fan ben (zucht!). Deze cover van Love Song vind ik in die zin opvallen dat er een geheel eigen invulling in zit. Het klinkt als een volwaardig Adele-nummer met een zeer geslaagd arrangement. Robert Smith zal er in ieder geval niet depressiever van worden .

Ook het 'Rolling In The Deep > de andere nummers'-principe vind ik gewoon absoluut niet op gaan. Kort voor de kop om zoiets te concluderen. Veel van de andere nummers vergen een tweede beluistering om op waarde geschat te kunnen worden, andere (zoals bv. I'll Be Waiting of Rumour Has It) vallen meteen in positieve zin op. Ook de twee 'Dutch' bonus-nummers zijn van een gelijkwaardige kwaliteit. Toch knap dat een door zeven producers geproduceerd album na een tweede luisterbeurt al zo goed valt!

Dan de onvermijdelijke vergelijking met het debuut: Die doorstaat deze ook met glans. Het is niet zozeer beter maar je kan wel horen dat ze gegroeid is. Het debuut klinkt wat puurder en onbevangener, deze klinkt professioneler en iets gevarieerder.

Zelf gaf ik al eerder aan dat ik de bonusnummers een échte bonus vind en ik vind het echt jammer dat ze die niet op een cd'tje (goedkoper) meegeleverd hebben met het vinyl album. De lp telt 11 tracks en het mp3-album 17.

Ik vind nl Adele echt een artieste om op vinyl te hebben; van vinyl draaien geeft mijn nl een warm gevoel.

Overigens zal Robert Smith iig de royalty's voor het coveren van Love Song wel kunnen waarderen.

Die vier andere bonus-tracks heb ik inmiddels op een extra schijfje gebrand samen met de Live From Soho-opnames. Morgen maar even in de auto gooien!