Rush - Permanent Waves (1980)

Ik niet.

Hartverwarmend met een pakkend eerbetoon. En ik mis hem.

Rush Releases New Animated Music Video For 'The Spirit Of Radio' - Blabbermouth.net

YouTube

Ik snap Neil Peart wel, 2112 in niet mis, daarover geen misverstand. Ikzelf hang dan weer iets meer aan Signals als het volgende meesterwerk, weer een ander album met een andere sfeer.

het is wel zo dat het echte sologitaar werk van Alex per album minder is geworden. Zeker als je dat vergelijkt met de eerste pakweg 6 albums.

Sluit me daar bij aan, met Subdivision wordt de keyboardperiode ingezet. Dat was inderdaad een “afscheid” van het gitaarspel van Alex. Alhoewel je het ook wel al hoort op Permanent Waves en Moving Pictures.

In Natural Science zijn genoeg sprankelende solo's en ook in Freewill gaat Lifeson lekker los, geen gitaarsolo in zoiets als Entre Nous deden ze wel vaker. Gitaar klinkt m.i. op Moving Pictures wat dunner van geluid en vanaf Signals lijkt er minder ruimte voor Lifeson te zijn. Althans mijn bevindingen.

Zeker waar, zoals al aangegeven door Neal Peart zijn de “vroege albums” veel meer gitaar gericht.
Voor mij loopt dat tot aan Signals, daar zit de break naar de meer keyboard georiënteerde albums.
Niet dat Lifeson altijd wel zijn weg wel weet te vinden met goed en inventief gitaarspel maar het zat wat weggedrukt denk ik . Albums als Hold Your Fire zijn qua geluid zo anders dan die eerste acht.

Dat klopt. En dat is ook het sterke aan Rush. Ze bewogen zich schijnbaar moeiteloos mee met de op dat moment heersende trends. En toch hoor je áltijd binnen enkele seconden dat het Rush is. Ze verloren nooit hun identiteit. Zó verrekte knap!

Dit album valt mij toch enorm tegen, zeker t.o.v de 3 voorgaande albums, en de 3 die hierna komen. Eigenlijk vind ik alleen Jacob,s Ladder een topper, en de rest vind ik al minder. Al bevallen de opener en de afsluiter mij ook nog wel. De andere 3 nummers zeggen mij niet zoveel, klinkt ok, meer niet. Voor Rush begrippen een lekker tussendoortje voor mij. Gelukkig maakten ze het meer dan goed met hun volgende album!

Mijn Rush favorieten:

1. Moving Pictures.
2. A Farewell To Kings.
3. Grace Under Pressure.
4. Snakes & Arrows.
5. 2112.
6. Counterparts.
7. Signals.
8. Hemispheres.
9. Power Windows.
10. Permanent Waves.
11. Hold Your Fire.

De albums van voor 2112 heb ik nog nooit helemaal beluisterd, maar dat is op een paar nummers na (Anthem b.v) niet echt mijn ding. Lekkere hardrock, maar waar ik Geddy Lee zijn stem eigenlijk niet bij vind passen. Voor mij begint Rush eigenlijk met het album 2112.
Clockwork Angels moet ik nog in zijn geheel beluisteren, en ga ik binnenkort doen. Heb er al wat losse nummers van gehoord, en die gaat mij wel bevallen. De albums tussen Hold Your Fire en Snakes & Arrows ken ik op Counterparts na niet, vooral omdat dat niet hun sterkste perode was heb ik mij daar nooit aan gewaagd.

Sluit me aan bij Vielip!

Deze is samen met Hemispheres en A Farewell to Kings mijn favoriete Rushalbums.

Jacob's Ladder en Naturel Science zij behoren toch zeker in de top tien van de Rush topsongs.

Spirit Of Radio en Freewill zijn de "bekendste nummers".

Entre Nous en Different Strings zijn degelijke nummers de de plaat vullen.

Na de afgelopen 2 maanden vrijwel alleen maar albums van Rush te hebben beluisterd, is mijn voorkeur inmiddels wel wat veranderd. Daar waar de jaren 70 eerst mijn voorkeur had, is dat nu toch meer de warme klanken van de keybords uit de jaren 80 geworden. De 4* van b.v Grace Under Preassure zou dan 4.25* moeten zijn, en het laagste 4* album op mijn ladder Snakes & Arrows zou dan eigenlijk 3.75* moeten zijn. Ik ken al hun albums inmiddels, maar breng mijn stem alleen maar uit op wat ik origineel thuis op cd heb, dan weet ik precies wat ik in huis heb
1. Moving Pictures. (5*)
2. Power Windows. (4.5*)
3. A Farewell To Kings. (4.5*)
4. Clockwork Angels (4.5*)
5. Grace Under Preassure. (4*)
6. Signals. (4*)
7. Counterparts (4*)
8. 2112. (4*)
9. Snakes & Arrows. (4*)
10. Permanent Waves. (3.5*)
11. Hemispheris. (3*)

Dit album is inmiddels wel wat gegroeid, maar er zijn gewoon betere albums gemaakt dan deze die mij veel beter bevallen. De opening is natuurlijk een iconisch nummer, net als Jacob,s Ladder en Natural Science, maar b.v Freewill vind ik maar klinken als een doorsnee rockvullertje. En Entre Nous en Different Strings zeggen mij ook niet zoveel nog. Maar ga deze de komende tijd zeker nog vaker opzetten, want met 3.5* vind ik hem ook zeker niet slecht.

Dat zou ik dan maar doen inderdaad

Zonet die 40th Anniversary besteld. Ziet er interessant uit die livedisc: vult prima het hiaat op in de tracklist van zo'n Spirit of the Airwaves (Kiel Auditorium, St. Louis, Missouri, USA, 13th February 1980).
Dan denk ik aan Jacob's Ladder, Freewill en Hemispheres; altijd al benieuwd geweest hoe laatstgenoemde gebracht werd.

Nadat mijn kennismaking met Rush via Moving Pictures mij zo goed was bevallen, vertrok ik van daaruit om te zien wat hun discografie nog meer voor mij aan aantrekkelijks heeft.
Aanvankelijk vond ik Permanent Waves toch een stuk minder en de songs deden wat geforceerd aan. Alleen the Spirit of Radio had een directe aantrekkingskracht, de liefde voor muziek/radio spat ervan af. Langzaamaan begonnen de andere nummers ook te beklijven, ondanks de soms rare maatsoorten en vreemde tempowisselingen. Freewill en Jacob's Ladder zijn hoogtepunten maar evenzeer zo'n ballad als Different Strings. De muziek van Rush is niet gemakkelijk, maar leent zich uitstekend tot herhaald luisteren.
Volgende stop: Hemispheres.

Tussenstand:
1. Moving Pictures 4.5*
2. Permanent Waves 4.5*

Ik ben zelf pas recent met het Rush virus besmet geraakt door het geweldige nummer Red Sector 'A' dat hier voorbij kwam in de Prog Ladder 2021 en ben me toen gaan verdiepen in hun discografie. Ikzelf ben begonnen bij Permanent Waves, ben daarna "omhoog" gegaan t/m Hold Your Fire en toen een 1e selectie uit hun 90's en zero's albums. Ook heb ik een quickcheck door hun 70's periode gedaan. Al met al ben ik over de hele linie zeer onder de indruk van deze 3 muzikanten waarbij voor mij hun absolute top periode in de 80's ligt.

=> in kan je dus alleen maar aanraden je verder te verdiepen in deze band; ik garandeer je: je zult nog voldoende aantrekkelijks aantreffen: succes ! (ikzelf ben er nog lang niet klaar mee in ieder geval; Rush is inmiddels gepromoveerd tot een van mijn favoriete top artiesten... )

Ik ben zelf pas recent met het Rush virus besmet geraakt door het geweldige nummer [i]Red Sector ) [/quote]

Wow ProGNerD , dit verbaast me. Ik dacht zeker dat jij als Prog liefhebber wel alles zou hebben van Rush.
Het is tenslotte een steengoede band. Maar leuk om lezen dat je deze band ook zeker kan waarderen !

Ja, ieder z'n eigen ontwikkeling in de prog, he ? Ik werd enkele jaren geleden al door m'n muziekmaat gewezen op het vroege Rush en heb toen wat gecheckt uit hun beginperiode, maar op een of andere manier pakte die sound me niet zo, o.a. door de zang. Ik heb er toen weinig aandacht meer aan geschonken en ben er nu pas echt ingedoken (discografie op CD inmiddels compleet, Rush: Beyond the Lighted Stage gekeken, begonnen in Rush: Chemistry - The Definitive Biography) en het is daarmee dus gelukkig nog goed gekomen...
(het is ook wel een beetje een nerd band natuurlijk )

Op pagina 46 van het boek “Rush Visions” (1988 – auteur Bill Banasiewicz) staat als verschijningsdatum van dit zevende album 1 januari 1980. Wie brengt er nu een album uit op Nieuwjaar, hoewel het voor de fans een mooi Nieuwjaarsgeschenk is?

Wat zijn de opvallendste kenmerken van deze plaat? Hierop staan een absolute publiekslieveling, The Spirit of Radio, en een wervelende topper, Natural Science. Tussen deze opener en afsluiter staat echter nog veel meer om van te genieten.

Als derde betekenis van het woord “icoon” zegt Van Dale hierover: “persoon die, voorwerp dat een bepaalde periode, partij, club enz. als het ware belichaamt.” Ik zeg dat The Spirit of Radio de muziek van Rush belichaamt. Het is een nummer dat voor mij een speciale betekenis heeft. Met het verloop der jaren en met het waardig ouder worden is mijn slaappatroon meer en meer ontregeld geraakt. Stress? Welke stress?

Ik slaap wel maar te kort en te krachtig. Als ik slaap, mag je een bom naast mij doen ontploffen, je gaat mij niet wakker krijgen maar na al te vaak vijf à zes uren nachtrust is het gedaan. Nu weten jullie ook waarom ik vaak zo vroeg (stipt om 6u00) een album opleg. Tegen dan ben ik al gewassen, gekleed en gevoed met een stel boterhammen en een paar koppen sterke koffie. Maar al te vaak staan mijn oogjes maar halfopen en die werkdag moet dan nog beginnen...

Soms heeft het een negatieve invloed op mijn humeur, maar dan leg ik bijvoorbeeld The Spirit of Radio op, met dat heerlijk herkenbaar intro, de wervelende gedreven drumpatronen van Mr. Peart, dat glorieuze middenstuk. Het is een heerlijk opzwepend nummer. Het blaast iedere dreigende, donkere donderwolk weg. The Spirit of Radio is fantastisch. Muziek redt (de kwaliteit van) vele levens.

De titel Freewill zegt het al, het is een favoriet onderwerp van Neil Peart én ook van mij. Wat je doet in het leven, bepaal je zelf. Hoe je mensen en de wereld behandelt, bepaal je zelf maar behandel dan alles en iedereen zoals je zelf wilt behandeld worden. Opnieuw is dit een lied met een sterk thema uitgewerkt in een sterke song.

Jacobs Ladder is een aardig lang nummer met betrekkelijk weinig teksten die echter wel “staan als een huis”, zo luidt het cliché. Muzikaal is dit opnieuw bijzonder sterk: hoe Rush hier de song opbouwt en uitwerkt is magistraal. De volgende twee nummers Entre Nous en Different Strings (dat laatste met hoesontwerper Hugh Syme op piano en met een rot fade-out) vind ik minder, te lieflijk. Mijn excuses.

Natural Science is Natural Science, in drie delen: Tide Pools, Hyperspace en Permanent Waves. Het is tevens adembenemend, de live-versies hiervan zijn zo mogelijk nog beter, nog krachtiger, nog sprankelender. Dan mag de volumeknop iets hoger. Dit is Rush, dames en heren, waag het om dit te vergeten.

Op ieder album zul je hoogtepunten vinden, zul je zaken vinden die je in hogere sferen brengen (zonder het zware hoofd de dag nadien) maar ook zaken die je iets minder doen. Neem alle fantastische ingrediënten van A Farewell to Kings, Hemispheres en Permanent Waves. Roer goed met veel liefde en gevoel en je krijgt Moving Pictures. Later daarover meer, hoop ik, want hoe moet ik een icoon als Moving Pictures aanpakken?

Ha ha. beter zou ik het niet kunnen zeggen ...

Een van de betere Rush albums. Komt misschien omdat het iets toegankelijker is, maar wat maakt het uit.
Getwijfeld tussen 4 en 4.5*. Begin maar even met 4.