0
titan (crew)
geplaatst: 11 maart 2004, 16:18 uur
Ik vind de muziek van Autechre een beetje Art for arts sake en zit nog te wachten op een album van hen dat van het begin tot het einde weet te boeien. 3*
0
geplaatst: 11 maart 2004, 16:21 uur
Deze al geprobeerd? Is in mijn opinie het rustigste album en meest toegankelijke album wat ze hebben. Mischien dat dat je meer ligt bij autechre?
0
titan (crew)
geplaatst: 11 maart 2004, 16:25 uur
Nee, die staat nog op mijn verlanglijst bij de centrale discotheek in Rotterdam 
. Bedankt voor de tip.
Het gaat me niet zo zeer om rustig of niet. Met ontoegankelijke muziek heb ik geen enkel probleem.
. Bedankt voor de tip.Het gaat me niet zo zeer om rustig of niet. Met ontoegankelijke muziek heb ik geen enkel probleem.
0
geplaatst: 7 december 2004, 20:03 uur
Waar Tri Repetae me voor 3/4 (erg) wist te boeien is dat hier helaas maar voor de helft van het album het geval, voorlopig. Maar als het goed is (Rae bijvoorbeeld) is het ook on-ge-lo-fe-lijk goed.
0
geplaatst: 8 maart 2005, 01:48 uur
''Thom Yorke'' (zanger 'Radiohead') vind dit één van de 5 beste album ooit. Daarop antwoord ''Autechre'': "Well he's wrong we've done loads better than that. but then it's only an opinion."
0
geplaatst: 23 maart 2005, 15:29 uur
ik heb hem op cd, in het zwarte hoesje als op de afbeelding, met 'autechre' aan de voorkant in het plastic gedrukt en aan de achterkant 'ae', verder alleen een wit papiertje met de tracktitels binnenin (en de sticker voorop)
volgens mij is ie later ook nog uitgebracht in een gewoon hoesje omdat er maar een bepaald aantal jewelcases van dat zwarte plastic gedrukt waren
(EP7 heeft een soorgelijke jewelcase (met 'autechre' en 'ae' in het plastic, alleen is bij die release het plastic doorzichtig, niet zwart zoals hier)
ik heb hem gewoon in de winkel in Eindhoven (Rare-Records) gekocht trouwens (net als de meeste van mn afx, autechre, vsnares etc. cd's)
volgens mij is ie later ook nog uitgebracht in een gewoon hoesje omdat er maar een bepaald aantal jewelcases van dat zwarte plastic gedrukt waren
(EP7 heeft een soorgelijke jewelcase (met 'autechre' en 'ae' in het plastic, alleen is bij die release het plastic doorzichtig, niet zwart zoals hier)
ik heb hem gewoon in de winkel in Eindhoven (Rare-Records) gekocht trouwens (net als de meeste van mn afx, autechre, vsnares etc. cd's)
0
geplaatst: 23 maart 2005, 20:06 uur
Okee ik wilde 'm bestellen, maar ze hadden 'm niet bij Play en Amazon. En toen begon ik door dat "LP" een beetje te twijfelen.
Even verder zoeken dus
ik wilde 'm bestellen, maar ze hadden 'm niet bij Play en Amazon. En toen begon ik door dat "LP" een beetje te twijfelen.Even verder zoeken dus
0
DevendraBan
geplaatst: 25 september 2007, 22:22 uur
Ik begin met een ruime 4*.
Een lekkere Autechre-plaat die over de hele lijn weet blijven te boeien. Wereldtracks zijn me nog niet in het oog (oor dus) gesprongen edoch maakt dit album kans op een 4.5*. Het klinkt allemaal ongelooflijk beheerst en hemels. Ideale chill-plaat.
Een lekkere Autechre-plaat die over de hele lijn weet blijven te boeien. Wereldtracks zijn me nog niet in het oog (oor dus) gesprongen edoch maakt dit album kans op een 4.5*. Het klinkt allemaal ongelooflijk beheerst en hemels. Ideale chill-plaat.
0
geplaatst: 11 januari 2008, 13:40 uur
Wat een heerlijk Autechre plaatje weer, beats en ritmes, alles loopt totaal door elkaar maar er zit toch een logisch patroon in. Typisch zo'n album wat moet groeien, hoe vaker je luisterd hoe meer dingen je gaat ontdekken.
Steeds als 1 van de nummers op de shuffle stand van mn Ipod voorbij komt kan ik het niet laten om het hele album weer in 1 keer door te luisteren, erg verslavend plaatje
Favo nummers: "777", "Rae" en "Arch Carrier".
Steeds als 1 van de nummers op de shuffle stand van mn Ipod voorbij komt kan ik het niet laten om het hele album weer in 1 keer door te luisteren, erg verslavend plaatje
Favo nummers: "777", "Rae" en "Arch Carrier".
0
tuktak
geplaatst: 29 april 2008, 19:33 uur
erg vette plaat dit idd, heeft voor mij geen enkele groei nodig, pakte vanaf moment numero uno. luister dit album nog het meest vaak van de autechre albums. nu ook weer opstaan, krakende beats, bliepjes en piepjes her en der, de formule is duidelijk. en zeer goed uitgewerkt.
0
thejazzscène
geplaatst: 12 juli 2008, 04:32 uur
Dit is echt magnifiek. Vooral ook heel indrukwekkend voor een luisteraar die minder met het genre vertrouwt is. Qua autechre toch vrij toegankelijk maar o zo schitterend!
Laatste nummer is echter een misser. Zo onpassend en verpestend.
Laatste nummer is echter een misser. Zo onpassend en verpestend.
0
geplaatst: 10 augustus 2011, 10:33 uur
Vind het wat tegenvallen. 777 en Fold4,Wrap5 zijn briljant, maar hier en daar wordt het nogal langdradig. Daarom niet van begin tot eind goed. 3.5*
0
geplaatst: 6 februari 2012, 13:08 uur
Weer een stap verder naar het experimentele. Maar prettig luisterbaar en boeiend.
0
geplaatst: 26 februari 2013, 16:41 uur
Ten opzichte van Cichlisuite is dit opzich niet een stap verder naar het experimentele. De beats klinken iets voller dan op die EP waardoor het wat toegankelijker is, verder is het vrij gelijk qua materiaal en kwaliteit, Acroyear2 is een soort tweede Pencha bijvoorbeeld, beide heerlijk trouwens. Heb deze al een tijd ook op 5 staan, want werkelijk alles zit uitstekend in elkaar.
titan schreef:
Ik vind de muziek van Autechre een beetje Art for arts sake
vind ik echt onzin, snap ik volledig als je deze muziek van de buitenkant/oppervlakkig ervaart. Er zit buitengewoon veel gevoel in elk element van een track als Corc en als ritmische muziek steekt alles ook heel precies en geslaagd in elkaar. Hoogtepunten zijn nauwelijks aan te wijzen, als het moet voor mij met name Rae, Under Boac en het voor mij verlichtende Corc. Nog een luistertip: luister de tweede helft van Rae op hoog volume en let op de sublieme afwerking van alles (van de verkruimelde beats tot aan de achtergrond piepgeluidjes op de verste achtergrond), verbazingwekkend strak. Viel mij de eerste +/-30 luisterbeurten niet op, oppervlakkig luisterend leek deze track na de wilde eerste helft zich meer eenvoudig voort te slepen tot het einde.Ik vind de muziek van Autechre een beetje Art for arts sake
0
geplaatst: 26 februari 2013, 17:04 uur
Heb deze laatst ook weer gehoord tijdens het skiën en heb hem meteen overgenomen van een vriend om hem weer ten volle te kunnen beschouwen en beoordelen. Stom genoeg heb ik hem vroeger hoogstens een a twee kansen gegeven en was er toen snel klaar mee. Maar toen ik hem vorige week weer hoorde, ontdekte ik pas de volle schoonheid van deze plaat. Sommige dingen moet je echt een periode later nog eens een kans geven zo blijkt
0
geplaatst: 12 maart 2013, 00:25 uur
Na een paar keer luisteren kom ik tot de conclusie dat er een paar vette tracks op staan, maar dat de plaat ook wel wat verouderd is. Sommige tracks zijn regelrecht saai te noemen en bieden weinig meer dan wat voortbroddelen met een thema, en vaak niet zo'n heel sterk thema ook, dingen als Fold4, Wrap5, maar ook Corc of Rae wordt ik niet bepaald opgewekt van, toen onwaarschijnlijk wel opwindend, maar nu toch wat gedateerd en mager qua sfeer of idee. Ook het klaterende keukengerei wat uit de lades komt vallen van Under Boac heb ik na een paar x wel gehoord, zo geweldig is dat allemaal niet. Blijven wel geniale tracks als Acroyear2 of Arch Carrier over om de nodige spanningsboog en sublieme sfeer neer te zetten. Vooral eerstgenoemde is meesterlijk qua opbouw en onderliggende geluiden en dreigende knisperende basgeluiden, maar Arch Carrier biedt weer een heel ander soort bijna klassieke euforie. Al met al geen slechte plaat, maar ik vind hem toch stukken minder dan ik aanvankelijk dacht.
0
geplaatst: 15 maart 2013, 16:00 uur
Als ik je bewoordingen lees lijk je veel van de schoonheid die ik in deze plaat kan vinden nog niet ontdekt te hebben.
Wie kan er trouwens zeggen wanneer een zogenaamde volle schoonheid ontdekt is? -wat je in je vorige bericht stelde ontdekt te hebben.
Deze plaat gaat ver voorbij aan sferen als 'opwindend' en 'opgewekt' voor mij. Dat haal ik hier ook niet uit Corc' of Rae. Als je de sferen absoluut niet weet te vatten gezien je omschrijvingen, noem je iets achterhaald wat je zelf nog niet hebt kunnen... achterhalen.
De track Corc klinkt mij ongeveer alsof iemand lang heeft geleden, maar een opening in de donkere lucht heeft gevonden door een nieuwe kijk waar pas na lange tijd bij gekomen is. Het nummer Rae bevat voor mij ook zulke genuanceerde emoties waarbij ik voel dat er een verhaal aan verbonden is, het ligt verre van 'opwindende', meer sugar rush achtige staten. Op een denkbeeldige schaal van simpelweg 'opgewektheid' of 'opwindendheid' scoort deze muziek bij mij ook niet hoog. Nee, dan kan ik beter andere muziek gaan luisteren. Een mens kan dingen altijd filteren, vereenvoudigen en ééndimensionaler bekijken, verkeer alleen niet in de illusie dat je dan een allesdekkend oordeel kunt vellen. Zelf sta ik dagelijks stil bij de beperkingen van de perceptie van mezelf en de mens, in plaats van dat ik in korte termijn geluk brengende ilussies verkeer, zoals weten wat de volledige schoonheid van een plaat is.
Bij Fold 4, Wrap 5 luister ik naar stralende FM synthese. De noten geven in mijn visuele fantasie duidelijk licht af. In verschillende gradaties. Ritmische versnelling en vertraging is weer een ondersteuning. Deze track geeft eerder een mogelijkheid tot gevoelens van ontspanning bij het oppikken van deze melodieën en de vertragende, repetitieve beat dan opwinding. Nog een voorbeeld van hoe er veel genuanceerder naar gekeken kan worden. Je kunt van een mager idee spreken wat je doet, maar pik jij het idee dat de noten fel stralen op of geef ik een nieuw perspectief als je dit meeneemt en Fold 4, Wrap 5 nog eens luistert?
'Arch Carrier' vind ik zelf het saaiste nummer van de plaat trouwens ook al sprong die er voor mij in het begin ook uit, maar kan zijn dat die ooit nog groeit hoor, zelf neem ik die houding altijd aan, want een gesloten -definitief concluderende- houding is een zelf opgelegde blokkade voor je ontwikkeling. Als je niet openstaat voor mogelijke ontdekkingen, doe je ze minder snel en wordt je ook geen gelukkiger mens.
De nieuwe plaat 'Exai' is op korte termijn waarschijnlijk meer naar je gading, gezien er aan de oppervlakte ook wat meer verandering in is waar te nemen. Gebeurt bij beide ook veel onder de oppervlakten.
Wie kan er trouwens zeggen wanneer een zogenaamde volle schoonheid ontdekt is? -wat je in je vorige bericht stelde ontdekt te hebben.
ontdekte ik pas de volle schoonheid van deze plaat
Er kan immers altijd een ander invalshoek worden genomen op muziek, en op alles trouwens. Aandacht, en hoe we die gewend zijn en leren aan te wenden maken altijd een wereld van verschil.dingen als Fold4, Wrap5, maar ook Corc of Rae wordt ik niet bepaald opgewekt van, toen onwaarschijnlijk wel opwindend
Deze plaat gaat ver voorbij aan sferen als 'opwindend' en 'opgewekt' voor mij. Dat haal ik hier ook niet uit Corc' of Rae. Als je de sferen absoluut niet weet te vatten gezien je omschrijvingen, noem je iets achterhaald wat je zelf nog niet hebt kunnen... achterhalen.
De track Corc klinkt mij ongeveer alsof iemand lang heeft geleden, maar een opening in de donkere lucht heeft gevonden door een nieuwe kijk waar pas na lange tijd bij gekomen is. Het nummer Rae bevat voor mij ook zulke genuanceerde emoties waarbij ik voel dat er een verhaal aan verbonden is, het ligt verre van 'opwindende', meer sugar rush achtige staten. Op een denkbeeldige schaal van simpelweg 'opgewektheid' of 'opwindendheid' scoort deze muziek bij mij ook niet hoog. Nee, dan kan ik beter andere muziek gaan luisteren. Een mens kan dingen altijd filteren, vereenvoudigen en ééndimensionaler bekijken, verkeer alleen niet in de illusie dat je dan een allesdekkend oordeel kunt vellen. Zelf sta ik dagelijks stil bij de beperkingen van de perceptie van mezelf en de mens, in plaats van dat ik in korte termijn geluk brengende ilussies verkeer, zoals weten wat de volledige schoonheid van een plaat is.
Bij Fold 4, Wrap 5 luister ik naar stralende FM synthese. De noten geven in mijn visuele fantasie duidelijk licht af. In verschillende gradaties. Ritmische versnelling en vertraging is weer een ondersteuning. Deze track geeft eerder een mogelijkheid tot gevoelens van ontspanning bij het oppikken van deze melodieën en de vertragende, repetitieve beat dan opwinding. Nog een voorbeeld van hoe er veel genuanceerder naar gekeken kan worden. Je kunt van een mager idee spreken wat je doet, maar pik jij het idee dat de noten fel stralen op of geef ik een nieuw perspectief als je dit meeneemt en Fold 4, Wrap 5 nog eens luistert?
Ook het klaterende keukengerei wat uit de lades komt vallen van Under Boac heb ik na een paar x wel gehoord, zo geweldig is dat allemaal niet
Bij Under Boac luister ik naar wat er achter het geratel gebeurt. Ik luister erdoor/erlangs. Na 20 luisterbeurten dat dat gebeurde ongeveer denk ik, want ik pik ook lang niet alles meteen op. In de eerste helft zijn er elke seconde bijvoorbeeld gemanipuleerde stemsamples te horen die niet volledig te oncijferen zijn tot dat duidelijker 'Is It Washable?' te horen is. 'Arch Carrier' vind ik zelf het saaiste nummer van de plaat trouwens ook al sprong die er voor mij in het begin ook uit, maar kan zijn dat die ooit nog groeit hoor
, zelf neem ik die houding altijd aan, want een gesloten -definitief concluderende- houding is een zelf opgelegde blokkade voor je ontwikkeling. Als je niet openstaat voor mogelijke ontdekkingen, doe je ze minder snel en wordt je ook geen gelukkiger mens.De nieuwe plaat 'Exai' is op korte termijn waarschijnlijk meer naar je gading, gezien er aan de oppervlakte ook wat meer verandering in is waar te nemen. Gebeurt bij beide ook veel onder de oppervlakten.
0
Schnee
geplaatst: 15 maart 2013, 16:05 uur
titan schreef:
Nee, die staat nog op mijn verlanglijst bij de centrale discotheek in Rotterdam. Bedankt voor de tip.
Het gaat me niet zo zeer om rustig of niet. Met ontoegankelijke muziek heb ik geen enkel probleem.
Nee, die staat nog op mijn verlanglijst bij de centrale discotheek in Rotterdam
. Bedankt voor de tip.Het gaat me niet zo zeer om rustig of niet. Met ontoegankelijke muziek heb ik geen enkel probleem.
leuk om te lezen dat in 2004 mensen nog naar de bieb gingen voor muziek! Of gebeurt dit nog steeds?
0
geplaatst: 15 maart 2013, 16:43 uur
Tuurlijk. De rekken staan er niet voor niemand . Maar niet zoveel mensen die je er ziet, nee. Voor mij een paar jaar geleden dat ik wat cd's geleend heb bij de openbare bibliotheek van Amsterdam. Maar genoeg offtopic.
. Maar niet zoveel mensen die je er ziet, nee. Voor mij een paar jaar geleden dat ik wat cd's geleend heb bij de openbare bibliotheek van Amsterdam. Maar genoeg offtopic.
0
geplaatst: 15 maart 2013, 19:11 uur
John Doe schreef:
Als ik je bewoordingen lees lijk je veel van de schoonheid die ik in deze plaat kan vinden nog niet ontdekt te hebben.
Wie kan er trouwens zeggen wanneer een zogenaamde volle schoonheid ontdekt is? -wat je in je vorige bericht stelde ontdekt te hebben.
Deze plaat gaat ver voorbij aan sferen als 'opwindend' en 'opgewekt' voor mij. Dat haal ik hier ook niet uit Corc' of Rae. Als je de sferen absoluut niet weet te vatten gezien je omschrijvingen, noem je iets achterhaald wat je zelf nog niet hebt kunnen... achterhalen.
De track Corc klinkt mij ongeveer alsof iemand lang heeft geleden, maar een opening in de donkere lucht heeft gevonden door een nieuwe kijk waar pas na lange tijd bij gekomen is. Het nummer Rae bevat voor mij ook zulke genuanceerde emoties waarbij ik voel dat er een verhaal aan verbonden is, het ligt verre van 'opwindende', meer sugar rush achtige staten. Op een denkbeeldige schaal van simpelweg 'opgewektheid' of 'opwindendheid' scoort deze muziek bij mij ook niet hoog. Nee, dan kan ik beter andere muziek gaan luisteren. Een mens kan dingen altijd filteren, vereenvoudigen en ééndimensionaler bekijken, verkeer alleen niet in de illusie dat je dan een allesdekkend oordeel kunt vellen. Zelf sta ik dagelijks stil bij de beperkingen van de perceptie van mezelf en de mens, in plaats van dat ik in korte termijn geluk brengende ilussies verkeer, zoals weten wat de volledige schoonheid van een plaat is.
Bij Fold 4, Wrap 5 luister ik naar stralende FM synthese. De noten geven in mijn visuele fantasie duidelijk licht af. In verschillende gradaties. Ritmische versnelling en vertraging is weer een ondersteuning. Deze track geeft eerder een mogelijkheid tot gevoelens van ontspanning bij het oppikken van deze melodieën en de vertragende, repetitieve beat dan opwinding. Nog een voorbeeld van hoe er veel genuanceerder naar gekeken kan worden. Je kunt van een mager idee spreken wat je doet, maar pik jij het idee dat de noten fel stralen op of geef ik een nieuw perspectief als je dit meeneemt en Fold 4, Wrap 5 nog eens luistert?
'Arch Carrier' vind ik zelf het saaiste nummer van de plaat trouwens ook al sprong die er voor mij in het begin ook uit, maar kan zijn dat die ooit nog groeit hoor, zelf neem ik die houding altijd aan, want een gesloten -definitief concluderende- houding is een zelf opgelegde blokkade voor je ontwikkeling. Als je niet openstaat voor mogelijke ontdekkingen, doe je ze minder snel en wordt je ook geen gelukkiger mens.
De nieuwe plaat 'Exai' is op korte termijn waarschijnlijk meer naar je gading, gezien er aan de oppervlakte ook wat meer verandering in is waar te nemen. Gebeurt bij beide ook veel onder de oppervlakten.
Als ik je bewoordingen lees lijk je veel van de schoonheid die ik in deze plaat kan vinden nog niet ontdekt te hebben.
Wie kan er trouwens zeggen wanneer een zogenaamde volle schoonheid ontdekt is? -wat je in je vorige bericht stelde ontdekt te hebben.
(quote)
Er kan immers altijd een ander invalshoek worden genomen op muziek, en op alles trouwens. Aandacht, en hoe we die gewend zijn en leren aan te wenden maken altijd een wereld van verschil.(quote)
Deze plaat gaat ver voorbij aan sferen als 'opwindend' en 'opgewekt' voor mij. Dat haal ik hier ook niet uit Corc' of Rae. Als je de sferen absoluut niet weet te vatten gezien je omschrijvingen, noem je iets achterhaald wat je zelf nog niet hebt kunnen... achterhalen.
De track Corc klinkt mij ongeveer alsof iemand lang heeft geleden, maar een opening in de donkere lucht heeft gevonden door een nieuwe kijk waar pas na lange tijd bij gekomen is. Het nummer Rae bevat voor mij ook zulke genuanceerde emoties waarbij ik voel dat er een verhaal aan verbonden is, het ligt verre van 'opwindende', meer sugar rush achtige staten. Op een denkbeeldige schaal van simpelweg 'opgewektheid' of 'opwindendheid' scoort deze muziek bij mij ook niet hoog. Nee, dan kan ik beter andere muziek gaan luisteren. Een mens kan dingen altijd filteren, vereenvoudigen en ééndimensionaler bekijken, verkeer alleen niet in de illusie dat je dan een allesdekkend oordeel kunt vellen. Zelf sta ik dagelijks stil bij de beperkingen van de perceptie van mezelf en de mens, in plaats van dat ik in korte termijn geluk brengende ilussies verkeer, zoals weten wat de volledige schoonheid van een plaat is.
Bij Fold 4, Wrap 5 luister ik naar stralende FM synthese. De noten geven in mijn visuele fantasie duidelijk licht af. In verschillende gradaties. Ritmische versnelling en vertraging is weer een ondersteuning. Deze track geeft eerder een mogelijkheid tot gevoelens van ontspanning bij het oppikken van deze melodieën en de vertragende, repetitieve beat dan opwinding. Nog een voorbeeld van hoe er veel genuanceerder naar gekeken kan worden. Je kunt van een mager idee spreken wat je doet, maar pik jij het idee dat de noten fel stralen op of geef ik een nieuw perspectief als je dit meeneemt en Fold 4, Wrap 5 nog eens luistert?
(quote)
Bij Under Boac luister ik naar wat er achter het geratel gebeurt. Ik luister erdoor/erlangs. Na 20 luisterbeurten dat dat gebeurde ongeveer denk ik, want ik pik ook lang niet alles meteen op. In de eerste helft zijn er elke seconde bijvoorbeeld gemanipuleerde stemsamples te horen die niet volledig te oncijferen zijn tot dat duidelijker 'Is It Washable?' te horen is. 'Arch Carrier' vind ik zelf het saaiste nummer van de plaat trouwens ook al sprong die er voor mij in het begin ook uit, maar kan zijn dat die ooit nog groeit hoor
, zelf neem ik die houding altijd aan, want een gesloten -definitief concluderende- houding is een zelf opgelegde blokkade voor je ontwikkeling. Als je niet openstaat voor mogelijke ontdekkingen, doe je ze minder snel en wordt je ook geen gelukkiger mens.De nieuwe plaat 'Exai' is op korte termijn waarschijnlijk meer naar je gading, gezien er aan de oppervlakte ook wat meer verandering in is waar te nemen. Gebeurt bij beide ook veel onder de oppervlakten.
Ik heb LP5 sinds het skiën juist wel een keer of 6 de kans gegeven, maar ik haalde hoe langer hoe minder uit al die nummers waar jij juist "voorbij hebt leren luisteren". Ik vind ze boring, sorry, excuus. Ik ken genoeg electronica waar op allerlei fronten wat gebeurt, en de openingstrack van deze plaat is ook zo'n voorbeeld. Maar bij Rae krijg ik halverwege onbedwingbare skip-neigingen en bij die tracks die ik nog meer noem ook. Er gebeurt vrijwel niets in die tracks en ook jouw omschrijvingen helpen daarbij weinig. Dingen die nauwelijks te horen zijn en die je na x keer luisteren een beetje kunt ontcijferen ken ik uit tal van andere electronica ook wel (Download e.d. zijn daar ook goed in), maar daar bevalt de sfeer en opbouw me dan meestal ook meteen. Hier voelt het futloos aan allemaal.
En dat ik hem niet weet te vatten.. tsja, zou kunnen. Ik kan de eerste 3 Autechre platen prima vatten en daarbij nog enkele boekenkasten met electronica ceedees met alom gewaardeerde klassiekers en weinig mainstreams ertussen, dus ik zou mezelf wel als gevorderde luisteraar durven omschrijven. Misschien heb ik hier de klik gewoon niet mee? Ligt dit niet in mijn straat en is het niet voor mij bedoelt? Toch ook geen ramp? Ik zal hem nog wel eens een paar keer draaien, wie weet. Misschien eens via mijn luidsprekers 's avonds ofzo.
0
geplaatst: 15 maart 2013, 21:10 uur
Fijne reactie! Zeker geen ramp en ik zie jou zeker als een gevorderde electronica luisteraar. Hoe meer je expert wordt in een veld, hoe meer je ook ziet hoe weinig je (en men) nog weet. Ook iemand van Autechre zei eens 'wat weten we na al die jaren eigenlijk van muziek af, heel weinig'. Fijn als (muzikale) leraren altijd explorerende leerlingen blijven. Als ik jou was zou ik lekker Exai draaien ipv deze, in losse hapjes is die waarschijnlijk het fijnst te behappen.
Zeker geen ramp en ik zie jou zeker als een gevorderde electronica luisteraar. Hoe meer je expert wordt in een veld, hoe meer je ook ziet hoe weinig je (en men) nog weet. Ook iemand van Autechre zei eens 'wat weten we na al die jaren eigenlijk van muziek af, heel weinig'. Fijn als (muzikale) leraren altijd explorerende leerlingen blijven. Als ik jou was zou ik lekker Exai draaien ipv deze, in losse hapjes is die waarschijnlijk het fijnst te behappen.
0
geplaatst: 15 maart 2013, 22:13 uur
Ik ga Exai zeker eens opzoeken, en als de tijd het toelaat deze ook nog eens herkansen. Het was eigenlijk een teleurstelling, omdat ik juist bij die vrienden in ons ski-appartement het gevoel had dat ik deze heel erg goed zou gaan vinden..
0
geplaatst: 17 maart 2013, 16:09 uur
Deze nog eens beluisterd en het is beslist geen ongrijpbare plaat oid. De genoemde tracks liggen simpelweg niet zo in mijn straatje. Rae vind ik voornamelijk weemoedig klinken, een emotie waar ik niks mee kan of wil. De gebruikte geluidjes en piepjes bevallen me ook helemaal niet in die track. Qua goede tracks wil ik trouwens Corc ook wel noemen als eigenlijk een arcehtypische Autechre track, niet hun meest opwindende, maar wel weer zo'n track met een lekker ruimtelijke feel eraan. Vose In is ook helemaal niet verkeerd trouwens. Fold4, Wrap5 en Under Boac blijven onder de maats bij mij.
OK, tot zover even mijn laatste poging, over een jaar post ik hier misschien wel mijn 5 sterren
OK, tot zover even mijn laatste poging, over een jaar post ik hier misschien wel mijn 5 sterren
0
geplaatst: 30 mei 2021, 08:24 uur
Wisselvallig album. Een paar prachtige luistertracks, maar ook een aantal weinig interessante tracks die nergens naartoe lijken te gaan. Iets teveel gericht op complex doen en iets te weinig op inhoud.
Corc is wel het prijsnummer van deze plaat. Ik denk toevallig ook wel het toegankelijkste nummer. Heerlijke melodie en sfeer.
Corc is wel het prijsnummer van deze plaat. Ik denk toevallig ook wel het toegankelijkste nummer. Heerlijke melodie en sfeer.
* denotes required fields.
* denotes required fields.