Kanye West - My Beautiful Dark Twisted Fantasy (2010)

Veel hip-hop van tegenwoordig is direct of indirect geïnspireerd door dit album.

Daarom dat ik niets (meer) moet hebben van de hip hop van tegenwoordig dan... .

Jeuzs......wat een plaat. Toen al, en nu na herluisteren is het alleen maar 6 keer zo mooi..

Waanzinnig album, Kanye's magnus opus wat mij betreft. Hierna ging het ernstig mis met de beste man, zowel met zijn geestelijke gezondheid, als met zijn muziek. Met My Beautiful Dark Twisted Fantasy was z'n gekte precies in balans. Alle gastbijdrages, de samples en het artwork hebben een soort megalomaniteit over zich, maar het valt precies goed samen en werkt erg goed. Kanye wist precies wat hij hier deed. Het hoogtepunt komt nog altijd niet van Kanye zelf maar van Nicki Minaj. Haar verse op monster is zó geschift, maar zo geniaal!

Zijn magnum opus.

Na wederom een hoop controverse besloot deze superproducer zichzelf op te sluiten in een studio in Hawaï, er werden veel andere artiesten en producers uitgenodigd maar ze moesten wel een artistieke inbreng hebben tijdens het creëren van My Beautiful Dark Twisted Fantasy. De verhalen over de creatie van dit kunstwerk zijn die van legende, nog steeds komt er zo nu en dan één boven water van een collaborateur. De roll-out van dit album heb ik eerder ook zelden meer episch gezien. Elke vrijdag kregen we via de GOOD Fridays-serie een nieuw nummer (waar enkelen het album van gehaald hebben) en ook deze waren allemaal van een uitmuntend hoog niveau.

Episch, dat is een correct woord wanneer we het over Kanye West zijn vijfde studioalbum hebben. Dit project voelt zeer grandioos en episch aan, dit is wat mij betreft echt een stukje kunst. 13 nummers tellend lijkt dit niet zo'n lange zit maar de speelduur van de meeste nummers is aanzienlijk lang. Toch verveeld naar mijn mening geen enkel lied. De producties en composities in het algemeen zijn ontzettend rijk en gelaagd, met elke luisterbeurt ontdek je wel iets nieuws. Neem Runaway als voorbeeld, er zitten zoveel verschillende lagen in dat nummer en zoveel verscheidene (kleine) beatswitches. Dat benaderd toch wel de perfectie hoor.

Voornamelijk op deze plaat mag je de gastheer zeker en vast een muzikaal genie noemen. Dit is het album dat hem het recht gaf om inderdaad een hoge dunk van zichzelf te hebben... wat hij hierna solo uitgebracht heeft jammer genoeg niet meer.
Hij is aan het werk geweest als een architect op MBDTF en heeft het niet allemaal rond zichzelf laten draaien, ook zijn eigen vocalen zijn bijna louter bouwstenen geworden die bijdragen aan het groter geheel.

De gastartiesten, al dan niet gecrediteerd, zijn ook puzzelstukken die perfect passen in het grote plaatje. Ze zijn allen perfect geplaatst en buiten Nicki Minaj op Monster is er niemand dat echt de spotlight claimt en klinken gewoon als instrumenten in deze magnifieke liederen. Jammer trouwens dat Nicki tot nu toe nooit een memorabel album heeft kunnen afleveren, sowieso een ondergewaardeerde vrouwelijke MC... één van de zeer weinige die ik volg.

Bon Iver ken ik voornamelijk van deze LP en deze band doet het voortreffelijk op Monster maar voornamelijk op Lost in the World. Geweldige manier om het album mee af te sluiten. Het is moeilijk om een favoriet nummer aan te duiden maar dat is toch een grote kanshebber hoor.

Minpunten zijn er niet. Om te muggenziften snap ik niet goed waarom Who Will Survive in America een aparte outro is, dit had perfect verder kunnen gaan op Lost in the World.
Nooit zal ik een liefhebber worden van de stem van Swizz Beatz, zo ook niet op So Appalled. Op dit nummer had ik RZA ook niet meteen gemist vrees ik.
Maar nogmaals, nu ben ik aan het muggenziften hoor. Normaal ben ik geen voorstander van interludes, maar die van All of the Lights is echt een sterk staaltje muziek.

Na dit album ging het drastisch bergaf met de beste man. Niet alleen muzikaal maar inderdaad ook met zijn geestelijke gezondheid. Nadien heeft hij me op een soloalbum nooit meer volledig weten te boeien en ik vrees ook dat het niet meer te redden valt.

Dit project is voor mij toch wel het bewijs dat artiesten, en mate name rappers, wel wat meer tijd mogen uitrekken voor het maken van een album. Dat ze zich desnoods ook in soort lockdown (met een kleine groep medewerkers) gooien om een gefocust meesterwerk zoals dit bij elkaar te toveren.
Tegenwoordig lijkt het de norm om zoveel mogelijk uit te geven, vreemd genoeg komen hier nog wel veel goede projecten uit voort, maar ze zullen toch nooit een status zoals dit kunnen behalen vrees ik.

Meesterwerk. Eén van mijn favoriete albums allertijden en absoluut top 2 van Kanye West. Objectief gezien lijkt dit me zijn beste werk maar ik prefereer The College Dropout misschien toch net iets meer. Dat komt omdat ik groot fan ben van de soulvolle producties op dat album en het een minder zwaar album is om te beluisteren, allemaal wat meer simplistisch.

4,5*

Het feit dat mensen in 2021-22 over deze plaat praten in termen van "moderne hiphop" zegt imo genoeg. Ik heb deze plaat net opnieuw beluisterd en het blijft een meesterwerk. Al 10-15 jaar bouwen hiphop en r&b artiesten op de sound van deze plaat. En ik hou eigenlijk niet eens van die moderne sound. In tegendeel...

Maar deze plaat... Het spelen met R&B invloeden, autotune, tegelijk het geheel doorspekken met wat soul, folkinvloeden van Bon Iver en zelfs Aphex Twin en King Crimson. Het is een complete idioot maar wel een genie. Dat bewees hij ervoor al en een beetje erna. Hier komt alles samen.

Magnum opus is een beladen term voor mij want ik hou van de sound van The College Dropout en ik prefereer de persoon die hij toen was. En ook Late Registration is natuurlijk fantastisch. Maar het is misschien inderdaad zo dat MBDTF nog net dat tikkeltje beter is.

Ik was nooit zo van hip-hop, een commercieel avontuurtje daargelaten. Dit veranderde jaren geleden toen een vriend mij aanraadde om dit album eens een kans te geven. Ik was direct bij de eerste tonen verkocht. Destijds gelijk de cd aangeschaft en eigenlijk het vinyl altijd in gedachten gehouden. Maar die was opeens wat lastiger te vinden, naast dat hij al vrij prijzig was.

Na het kijken van de uitstekende docu "jeen-yuhs: A Kanye Trilogy" ging ik toch weer eens checken, al wordt daarin dit meesterwerk helaas nagenoeg volledig genegeerd (het wordt even terloops genoemd). Ik zag dat hij 'back in stock' was bij Platomania en ik kreeg hem vandaag binnen. En wat een bazenplaat blijft het toch! Het vinyl staat nu de eerste keer op en ik denk dat deze week nog een tweede keer direct zal gaan volgen.

Het meest memorabele aan dit album, waar best veel moois op staat, vind ik Rick Ross. En ik hou niet bijzonder veel van Rick Ross. Maar wat een genadeloze verse van Rick Ross. Dus kunnen we het even hebben over Rick Ross die hier het hoogtepunt van z'n carrière dropt, en een van de, zo niet hét absolute hoogtepunt van dit album. Rick Ross, wat een verse.

Het meest memorabele is voor mij de verse van Nicki Minaj, die ook het hoogtepunt van haar carrière dropt.

+1 voor Nicki! En zelfs de intro van Rick Ross op die track vind ik zo geniaal.

Daarom alleen al is dit het magnum opus van Kanye. Hij liet zijn gasten op de toppen van hun kunnen presteren, alsof iedereen wist 'we zijn hier geschiedenis aan het schrijven.' Dat is toch wel het unieke talent van Kanye, als een dirigent weet hij de boel bijeen te houden, en zorgt ervoor dat het album net niet uit de bocht vliegt.
Alles bij elkaar smijten, en er nog mee wegkomen ook. Totaal geschrift, maar hier perfect in balans.
Het blijft een weergaloos knappe plaat.

Naar aanleiding van dit topic beluisterde ik dit album.

Vanaf The College Dropout volgde ik Kanye wel, maar wel zo’n beetje tot aan dit album. Daarna ben ik hem meer en meer uit het oog verloren. Ook omdat ik steeds minder naar hiphop ging luisteren. Een best wel vet album. Producties zitten steengoed in elkaar en vooral de meer energieke raps van West bevallen mij wel. Neem nummers als Power, All of the Lights, Runaway en Blame Game. Stuk voor stuk genieten.

Ben niet zo’n hiphopper, maar deze plaat koester ik. Geweldige songs, sfeer, gasten. Lekker hoor. Wat wenst een mens nog meer? Nou dat hij dit niveau nogmaals kan halen..

Kayne West had een featuring moeten blijven voor andere rappers. Het eerste nummer is wel goed. Vandaar 0,5. Doe mij maar KRS-One, Masta Ace, Professor P, A Tribe Called Quest, Afu-Ra, J-live, Nas of zo. Kayne blijft meer een producer

En ook de producties hier vind je totale troep?

De man heet Kanye trouwens.

Ik kan al de namen die je noemt zeer waarderen en vind het ook betere rappers dan Kanye. Kanye is ook naar mijn idee een betere producer dan rapper en ik ben wat betreft zijn eigen albums afgehaakt na deze, maar een halve ster voor deze plaat? Dat is wel heel weinig voor een plaat die veelal als moderne klassieker wordt beschouwd.

Allemaal bijna gepensioneerden dus. The Golden age of hiphop was idd goed, maar het is echt niet gestopt in 2003.

Nee gelukkig niet gestopt in 2003. The quiet life 1 en 2 bijvoorbeeld van Fresh Daily....

Nee klopt. Fresh Daily, Professor P zijn ook goed, vind ik.

Leuke plaat, met creatieve samples. (al mocht 21st century schizoid man wel wat langer doorgaan naar mijn mening)

Geschreven in de album top 100 van...:

Megalomaan, megalomaner, megalomaanst, Ye. In 2010 probeerde ik net als veel mensen op Kanye te haten, maar dat lukte niet want hij had zo'n toffe over the top plaat gemaakt. Anno 2025 gaat dat haten makkelijker, al is het meer medelijden. Ik hoop voor deze man dat hij ooit weer op het goede spoor komt.

Wat een creativiteit nog hier! Precies de goede dosis gekte om de nummers alle kanten op te laten gaan maar ze niet te laten ontsporen, en een rode draad in de plaat te houden. Verder weet ik niet zo veel toevoegen aan de 68 pagina's berichten die al op de albumpagina staan, behalve dat ik het volkomen begrijp als je dit helemaal waardeloos vind. Het is wel een alles-of-nietsplaat. Oja en die cameo's.... op mijn favoriete nummer All Of the Lights doen mee: Rihanna, Alicia Keys, Alvin Fields (huh?), Charlie Wilson (wie?), Drake, Elly Jackson (uh-huh), Elton John (als iemand me kan vertellen waar zijn bijdrage zit verstopt hou ik me warm aanbevolen), Fergie, John Legend, Ken Lewis (waar zouden we zijn zonder Kim Lewis), Kid Cudi, Ryan Leslie (of course) en Tony Williams (zal).

Aangekruist als favoriet:
1. All Of the Lights
2. Monster
3. Runaway

Bro zingt meerdere keren 'I tried to tell you, but all I could say was "oh"' in het outro. Als je het weet, dan hoor je het wel dat hij het is.