Lucky Fonz III - Hoe Je Honing Maakt (2010)

Een zeer vluchtige beluistering op de luisterpaal maakte me nog niet wild enthousiast.
Misschien wat meer tijd voor vrij maken dan want met name het vorige album beviel me wel.

Ik had gelezen dat dit album met een band erbij was en het daarom onder de naam Lucky Fonz & de Felle Kleuren zou verschijnen, maar zo te zien is dat dus niet waar?

lucky fonz III en hoe je honing maakt in een felle kleur

"Ik heb een meisje" is ronduit geweldig. Als de rest net zo leuk is, wordt dit de leukste Nederlandstalige plaat sinds die van Roosbeef, wat mij betreft.

Deze cd is goed geschikt voor het zorgen van:

Een slechte bui
Hoofdpijn
depressies
irritaties
braakneigingen

Ik vind de titel van het album dan ook slecht gekozen. Het was toepasselijker geweest als het naar de gelijknamige tracktitlel "hel" was benoemd.

De zang en teksten zijn zo vreselijk tergend, teksten van het niveau van een 7 jarige plus een zang die de irritatiegrens zwaar overtreft.

Deze plaat is verdienstelijk terecht gekomen in mijn album top 3 Neerlands slechtste platen allertijden. Gefeliciteerd jongen

nieuwe single met bijhorende clip is nog een stukje geweldiger vind ik:
lucky fonz III - jongens

sowieso veel beter dan roosbeef, aangezien zijn teksten veel spitsvondiger en simplistischer zijn. ontzettend knap hoe hij zonder zogenaamd diepzinnige moeilijke rijmelarij toch knappe liedjes in elkaar weet te draaien.

deze plaat doet me nog vooral aan skik denken, ookal is het zeker niet hetzelfde. daarnaast is de nieuwe richting van lucky fonz echt een verademing en verrijking van zijn discografie. engels ging hem lekker af, maar nederland heeft nederlands nodig.

Een paar nummers gehoord en het bevalt me geenszins. Jammer.
Het zijn muzikaal gezien leuke nummers, maar de Nederlandstalige teksten liggen me niet erg. In dit genre vind ik het Nederlands niet de meest geschikte vorm. Daardoor begint ook de matige stem van Lucky Fonz te irriteren. Iets wat met zijn Engelstalige nummers minder stoorde.

Overigens vind ik het geen vergelijking waard met Roosbeef, dat is helemaal treurnis troef.

Verder ook vreemd dat een charmante zachte zanger tussen de schreeuwerige stoere hiphoppers bij Top Notch staat gecontracteerd.

Beste Misja, je weet dat je alleen mag stemmen als je het hele album hebt gehoord?

Mijn vergelijking met Roosbeef was puur vanwege het Nederlandstalige.
@Editoor: wat een overdreven reactie zeg. Is er ueberhaupt wel Nederlandstalige muziek die je de moeite waard vind? Hoe kun je ueberhaupt vallen over de teksten als je zo'n liefhebber bent van Celine Dion?

Jongens klinkt ook erg leuk. Grappig verhaaltje. Klinkt ook wel een beetje 60's door die drumbeat en de Dylanesque mondharmonica.

Best Herman (moderator!),

het is precies wat je zegt, het klinkt allemaal erg leuk, grappig. Je bent nogal van de vergelijkingen, wat ik meestal een zwakte bod vind. Met name een jongen als Lucky Fonz verdient beter dan vergelijkingen. Hij is een persoon/muzikant op zich.

Tja, en wat betreft het stemmen na het beluisteren een paar nummers, daar kan ik inkomen. Ik zal mijn stem verwijderen. Wellicht dat ik me nog eens ga wagen het hele album van deze jongeman te beluisteren. Een stem zal dan alsnog volgen.

Ik vind het erg vermakelijk deze Nederlandstalige klein kunst. Net als kunst roept deze muziek extreme tegenstrijdige reacties op bij de luisteraar. Voeding voor discussie en vaak een weg die leidt tot succes. Elk liedje is een klein verhaaltje op zich. Het lijkt wel of deze letterlijk uit het leven zijn geplukt en liefelijk worden verteld/gezongen door Lucky Fonz.

'Ik heb een meisje' vind ik echt prachtig door de goudeerlijke tekst en de vrolijke noot. Bij 'Wat ook een Ander Zegt' kreeg ik een glimlach op mijn gezicht door de tekst 'zelfs de buurman steekt een peukje op, als we klaar zijn met elkaar'.

Maar er zijn ook duidelijk aanwijsbare niemendalletjes, zoals het zo mooi heet. 'Hou je nog van mij' vind ik tenenkrommend door de traagheid en het hoge zeurgehalte. 'Wie' en 'Deur Op Slot' vind ik ook matig, mede door de gecreëerde chaos. Maar de meeste liedjes zijn zeker het luisteren waard door de afwisseling in vrolijk & treurig en rustig & up-tempo.

Ik denk dat dit een artiest is die wij in Nederland moeten koesteren, door zijn eigenzinnigheid en het kunnen maken van leuke liedjes. Ik vind het een van de betere Nederlandstalige albums die ik heb gehoord.


Heb begrepen dat hij ook in het Engels liedjes maakt, maar eens op zoek.

Hoezo overdreven reactie? Je hebt de plaat niet eens is zijn volledigheid beluisterd

Je wijst Misja erop dat je niet mag stemmen als je het album niet volledig heb beluisterd en ondertussen maak je een soortgelijke fout door te zeggen dat mijn reactie overdreven is, terwijl je maar enkele nummers gehoord hebt.

Ik vind teksten over het algemeen niet zo bepalend of ik een cd wel of niet leuk vind, maar als het gaat om Nederlandstalige muziek ligt dat toch anders en erger ik me een stuk sneller als de teksten niet bevallen.

Of er Nederlandstalige muziek is die ik kan waarderen? Die zijn er wel hoor. Artiesten als Marco Borsato,Blof, Frank Boeien, Andre Hazes, Volumia! kan ik best waarderen.

Wat is er mis met de teksten van Celine Dion?

Nouja, ik vind het ook echt belachelijke teksten. Tuurlijk, hij doet het erom, maar wat is daar leuk aan? Dit is wat mij betreft gewoon interessantdoenerij. Ook verkloot ie expres het metrum. En dan lacht ie de mensen uit die daarover vallen omdat ie dat expres doet. (niet letterlijk, maar daar kwam het wel op neer in een interview".

Ik vind Ik Heb Een Meisje trouwens best leuk. De tekst niet, maar als ik dat negeer kan ik er prima naar luisteren.

"En ik, ik wil je vriendje zijn en heel vaak met je vrijen en dan worden we weer wakker en dan maak ik voor je een ontbijt"

Zoals Editoor zegt: het niveau van een 7-jarige.

Lucky Fonz maakt het op deze cd niet moeilijker dan het is. Hij maakt muziek als iemand die op je verjaardag komt en je een cadeau geeft; zonder cadeaupapier, zonder kaart, zonder leuk bedoeld verhaaltje. Hij zegt gewoon: Hier, voor jou. Een cd met nederlandse liedjes die over het leven gaan, uitgevoerd in de woorden van precies datzelfde leven.
Benijdenswaardig op zijn minst, het is alleen dat ik zijn stem, zijn muziek en zijn leven, niet echt interessant vindt. Ik geloof dat je mooie nederlandse muziek kan maken zonder poëtisch te zijn, zoals dat ook in het engels kan, helaas wordt dat geloof door deze plaat niet bevestigt.
Of zoals Lucky Fonz het wellicht zou zeggen: Ik vind je cd gewoon niet zo leuk. Sorry man.

Ja, ik weet dat de teksten slecht zijn, het simpele deuntjes zijn, en het lijkt alsof deze mijnheer Fonz in zijn kindertijd is blijven hangen, maar op de een of andere manier word ik toch heel vrolijk van z'n muziek. De manier van zingen, de manier waarop hij de woorden uitspreekt, (hoewel ik ook wel begrijp dat je je hieraan kan storen), de niet altijd zuivere stem van deze vent en z'n zomers getinte nummers zorgen voor mij voor die vrolijkheid.

Kwestie van 'hate it or love it', denk ik..

Ik vinnum in ieder geval erg leuk! blijkbaar nog niet erg veel mensen die tot nu toe dezelfde mening hebben als ik..

Ik heb ruim 2000 albums wel in hun volledigheid beluisterd en het eerste album waarvan ik hoofdpijn, depressief, irritaties èn braakneigingen krijg moet ik nog horen. Dat bedoelde ik met overdreven.

Over de teksten verschillen we van mening blijkbaar. Natuurlijk zijn het geen hoogstaande litaire verhandelingen, maar ik vind zijn goudeerlijke vertellingen juist wel charmant en herkenbaar doordat hij het allemaal zo beeldend weet te verwoorden. Voor mij slaat hij de juiste toon aan in ieder geval. Ik hoor liever teksten die dicht op het gevoel blijven dan bv. die van Blof waarbij je de ene na de andere pretentieuze metafoor op je afgevuurd krijgt.

Nu heb ik inderdaad nog niet de hele CD gehoord (inmiddels wel wat meer dan twee nummers), maar Ik Heb Een Meisje vind ik wel één van de leukste Nederlandstalige nummers van de laatste jaren.

Ik zag vandaag de clip van Jongens (Teemong viddy) en ik vond het nog best tof eigenlijk. Kon er wel om lachen, maar ik denk niet dat ik nog een heel album van Lucky Fonz III kan beluisteren. Toch allemaal net wat te veel melige niemendalletjes.

Ik vind Lucky Fonz III een goeie gast. Het allerleukste is de manier waarop hij zichzelf als artiest presenteert en de mate waarin hij zich daar van bewust is. Juist doordat hij (op dit album) zijn teksten laat grossieren in naïviteit en onschuldigheid, neemt hij een afstand van zijn eigen persoonlijkheid, en zet hij een ander personage neer. Dat kan als charmant worden ervaren, of niet. Leuk is vooral dat hij het als authentiek doet overkomen, maar de vraag is in welke mate dat zo is.

Wat herman zegt over zijn teksten, daar ben ik het mee eens. Ik erger mij hier veel minder aan de simpelheid, dan aan andere types die zogenaamd hoogdravende teksten willen schrijven (dat geldt in muziek, film, literatuur, poëzie en zelfs hier op MuMe).

Oh, en Wat Ook een Ander Zegt is een erg lief nummertje, goed voor verliefde koppeltjes die in het park wandelen.

Ik heb veel waardering voor zijn keuze het in het Nederlands te proberen, ik ga deze CD ook zeker eens luisteren.

Antropologisch gezien is het altijd wel grappig wat er met bepaalde mensen gebeurt als ze het type teksten dat ze in het Engels kritiekloos mee zouden zingen, in het Nederlands horen.

Precies!

Ik vind het juist leuk dat hij in het Nederlands is gaan schrijven. En als ik heel eerlijk ben vind ik het nou ook weer niet zo heel erg verschillen van zijn Engelstalige werk, qua inhoud en vorm vind ik het vrij vergelijkbaar. De verandering qua muziek vind ik eigenlijk opvallender dan qua teksten.
Het album draait hier al overuren. Natuurlijk, het is geen hoogstaande literatuur, maar daarvoor is het popmuziek niet waar? Hoe vaak is popmuziek te vergelijken met literatuur?
Als ik puur naar mezelf als muziekliefhebber kijk, vind ik dat er een beetje van beiden moet zijn. Een muziekkast met alleen maar zware, serieuze en diepzinnige muziek is mooi, maar mist net een beetje luchtigheid, net zoals dat een met alleen maar luchtige popplaatjes diepgang mist. Lucky Fonz III is mijn 'luchtige' muziek in de verzameling, en dat bevalt me goed.

Deze plaat is er een die ik altijd wel op kan zetten, niet omdat het een muzak-plaat is, maar omdat er voor elk gevoel wel een liedje of wat opstaat. En zoals Herman al eerder gezegd heeft hier, ik vind het juist charmant dat het op een vrij knullige maar goudeerlijke manier geschreven is. Honderd keer liever dit dan de quasi-poëtische liedjes van Bløf!

Hele goede keuze van Lucky Fonz om in het Nederlands te gaan schrijven, zo komt hij als muzikant veel beter tot zijn recht, zeker als tekstschrijver. Dit album spreekt me heel erg aan, het rafelige, het soms rommelig ingespeelde, het maakt het een erg charmant album.

Wat zou ik zeggen als het kon en Ooit was ik jong zijn mijn favorieten.

Onvermijdelijk dat het ook tot een samenwerking met Roosbeef komt?

Ik kan er helaas toch niet naar luisteren. Een nummer is nog wel leuk, maar een geheel album gaat er niet in. Te veel meligheid, te veel van hetzelfde. Lucky Fonz kan zijn matige zang niet verbloemen door middel van zijn teksten, aangezien deze ook niet al te best zijn (te gemakkelijk, te standaard). Muzikale omlijsting past er wel goed bij, maar matcht niet echt met mijn smaak.

Je slaat de spijker op zijn kop! Dit is gewoon een typisch Lucky Fonz album, met het enige verschil dat het in het Nederlands is gezongen. Muzikaal is het zeer herkenbaar wanneer je de vorige albums in ogenschouw neemt en de teksten liggen qua onderwerp ook gewoon in de lijn der verwachting.

Ik vind het een prettig album dat verre van pretentieus is (iets waar Nederlandstalige artiesten toch wel een handje van hebben; de blofs van deze wereld). Ik raad iedereen aan om hem ook eens live te aanschouwen, want dan zie ook dat het gewoon een prima kerel is die gek is op muziek maken en bovendien geweldig veel humor heeft.

Lucky Fonz III is eigenzinnig en maakt dito muziek. De manier waarop ie dat doet trekt je wel of niet, volgens mij is er eigenlijk geen tussenweg.

Ik trek het zeker wel en een plaat in het Nederlands uitbrengen past uitstekend bij hem. Het is wellicht nog wat vroeg voor een 'definitief' oordeel (na ca. 3 à 4 luisterbeurten) maar ik word er in ieder geval wel al heel erg blij van. ****

Oke, ik vind Ik Heb Een Meisje echt verschrikkelijk. Maar Jongens vind ik dan weer harstikke geslaagd, dus toch maar eens op zoek naar het album.

Charmante cd is de term die me te binnen schiet nu ik er meer tijd aan besteed heb. Net als Roosbeef nogal uitgesproken muziek en teksten in eigen taal (ik snap op dat punt de vergelijking ook wel).
Niet zo 'gemaakt' als de Borsato's van deze wereld, niet zo pretentieus als de Blöfs, maar fris en zelfs een beetje aandoenlijk, wat niet wil zeggen dat het nu allemaal zo enorm goed is maar dat heeft dit album ook helemaal niet nodig denk ik.
Wat het wel nodig heeft zijn luisteraars die daar voor open kunnen staan en ik begrijp heel goed dat velen dat niet doen.
Zelf zal ik het ook niet elk moment van de dag op kunnen zetten, maar als ik de juiste match heb: stemming + tijdstip dan kan er achter het = teken 'lekker plaatje' gezet worden.
Goed gedaan hoor jochie.

Lucky Fonz komt uit de kast.

Mijn hemel, dit is toch echt wel bedroevend slecht. Het ergste is nog dat hij overal loopt te dwepen met Bob Dylan als zijn grote inspirator. Ik mag toch hopen dat hij zich niet serieus ook maar een beetje de 'Nederlandse Dylan' voelt. Echter het lijkt wel alsof hij - door zogezegd groot fan te zijn en zogenaamd 'op het onderwerp Bob Dylan afgestudeerd' (*) te zijn - hoopt zich met Dylan te kunnen meten (of er in ieder geval steeds mee geassocieerd te worden).

De enige overeenkomst zou kunnen zijn dat beide zangers niet al te best zingen. Dylan kan dit echter compenseren met ijzersterke nummers, maar persoonlijk heb ik zulke nummers van Lucky Fonz nog niet gehoord. Nu hoeft niet iedereen ijzersterke nummers te schrijven, maar zelfs originele vondsten in teksten (zoals bijvoorbeeld Spinvis dat kan) ontbreken hier. En voor goudeerlijke, pure nummers klop ik wel aan bij een Daniel Johnston.

Dit album is als een fletse, vale trui die wordt verkocht onder het mom de nieuwe mode. Eigenlijk is het gewoon niks, maar 'het is weer eens wat anders'.

* :

Nope, hij vindt Armand de Nederlandse Bob Dylan.

Wat is dit slecht.
Hem ooit live gezien; volgens mij voorprogramma Levellers.
Elk nummer opnieuw instarten en het zogenaamd chaotisch zijn.
Snap dus niet wat ieder hier in ziet.
Roosbeef heeft ook zo'n houding, maar die heeft een stuk meer talent en overtuigingskracht.
Nee, vergelijk hem niet met Dylan, hoewel ik dat ook geen geweldige zanger vind.

Ik vind het wel leuk. Teksten vind ik wel aardig en in ieder geval erg anders dan al het andere nederlandstalige wat er uitkomt. Een van de betere nederlandse talige cd's van de laatste jaren. Daniel Lohues beschouw ik dan uiteraard als Drents.