Ray Davies - See My Friends (2010)

Dit lijkt me een drama. Wat bezielt Ray Davies om You Really Got Me met Metallica op te nemen? De eerste geluiden daarvan doen me al gruwelen.

Hij heeft toen toch ook samen gespeeld met Metallica tijdens de 25e verjaardag van Rock and Roll Hall of Fame afgelopen jaar?

Dat maakt het niet minder afschuwelijk, ik vraag me echt af waar het goed voor is.

Heb je het wel gezien dan?

Als je dit filmpje bedoelt, dan heb ik 'm inderdaad gezien. Daarop is mijn onbegrip dan ook volledig gestoeld.

Die bedoelde ik eigenlijk niet, ik bedoelde gewoon de registratie van dat concert. Die was op TV laatst. Maar geeft niet, het is idd een rare combinatie.

Blijkbaar is dit wat de ouder wordende artiest doet , of moet doen??, om een product aan de mens te brengen?
Wellicht dacht meneer Davies: 'Wat Carlos kan, kan ik ook'

En laten we eerlijk zijn;
bij het downloadende, een artiest op soundbites of één song beoordelende publiek, maak je met een album als dit meer kans, dan met een doorwrocht en verantwoord album, wat aan de aandacht van bedoelde personen volledig voorbij gaat, want te lang dus saai.
Ik vermoed vooral marketing denken dus.

Overigens kan ik me voorstellen dat het voor de artiesten die Davies ter zijde staan een eer is met hem samen te werken.

Maar echt blij word ik er ook niet van.

Wie zit hier nou op te wachten?
Had liever gezien dat Davies eindelijk eens een opvolger had gemaakt op het geweldige Working Man's Café!

Dat was dus precies wat ik ook dacht toen ik de tracklist zag. Ray Davies met Metallica: hoe ongeloofwaardig wil je jezelf maken?

Volgens Davies zelf, onlangs in de Gelderlander, is dit album (en tracklist) vooral te wijten aan de platenmaatschappij.

Er zijn muzikanten die zich van de platenmaatschappij niets aantrekken. Zwaktebod mr. Davies.

Nou, dit is wel heel negatief allemaal. Vind het een mooi, uitgebalanceerd album met Kinks covers. Prima album, lekker om naar te luisteren.

Een tracklist waar menig artiest jaloers op zou zijn, maar was het nu echt nodig om een 'coverplaat' uit te brengen. Het is echt schrijnend om te horen hoe een klassieker als Celluloid Heroes wordt verkracht in een halve Bon Jovi hit. Zelfs de combinaties die vuurwerk zouden kunnen opleveren ( met oa. Bruce Springsteen, Jackson Browne,...) vallen zwaar tegen. Een album om snel te vergeten.

Springsteen, Bon Jovi, Metallica, Amy McDonald... Ik zit nu niet bepaald te springen om dit eens te horen.

Grappig die teksten hierboven. Juist de covers met Metallica, Bruce Springsteen & Amy MacDonald horen tot de meest geslaagde van dit album. Die met Paloma Faith bijvoorbeeld kan gelijk weggespoeld worden.

Ze horen idd tot de meest geslaagde nummers van het album, maar dat wil niet zeggen dat ik ze goed vind Bij de combinatie Davies/Springsteen verwacht ik vuurwerk, geen flauw afkooksel.

Ik schrok even toen ik bij de vooraankondiging Metallica zag staan. Echter, ik moet zeggen, dat You Really Got Me en Metallica heel goed samen gaan.
Gelukkig is het geen coveralbum is geworden, maar doet Ray zelf ook mee. Ik vind ook dat de keuze van nummers en de uitvoerenden staan als een huis. Zoals ook de uitvoering. Alle nummers hebben de tands des tijds goed doorstaan. Er staat echt niet één zwakke uitvoering op. Mijn favo's zijn Celluloid Heroes en Tired Of Waitng.
Prima job Ray en nu op naar een opvolger van Working Man's Café!!!

Metallica heeft eerder bewezen (op Garage Inc.) goed uit de voeten te kunnen met covers. Ik vind You Really Got Me een redelijke geslaagde cover. Gezien de andere artiesten eens op zoek naar de rest. Namen als Billy Corgan, Jackson Brown, Alex Chilton maken mij nieuwsgierig.

Idd, 1 van de beste pop-/rocknummers wordt hiermee in diskrediet gebracht.
'You Really Got Me':
Popsong? Ja, maar wel een stevige dan.
Rocksong? Ja, kan.
Hardrocksong? Nou, nee.
Metalsong? Def. NOT!

Ik moet eerlijk toegeven, het nummer met metallica is erg leuk!

Dat is toch niet vreemd ofzo?

Heb wel eens het idee dat hier een soort van Metallica-allergie rond gaat, zonder dat iemand echt dit kan onderbouwen. Meestal is de mening al van tevoren gevormd.

De mening is gebaseerd op het gezamenlijke optreden van Metallica en Davies op het Hall Of Fame gala. Dat was echt niet om aan te horen.....

Ik vond dat eigenlijk wel meevallen. Maar goed, dat is ieders eigen koppie thee.

Ongeïnspireerde en inspiratieloze cd,
Mist volledig de mystieke sfeer van de Kinks.
Wellicht een gezellig muzikanten onderonsje, hoewel ik meer geloof
in grondig geldgebrek bij Davies.
Heel erg jammer allemaal.
Tenenkrommend slecht eigenlijk.
Bon Jovi: ?????
Metallica: slaapverwekkende geldmachine, op geen enkele manier ruig of interessant. Zeer storend.
Springsteen: Aardige kerel, maar dan heb je het ook wel gehad.
Frank Black: Na de pixies de draad volkomen kwijt. Niet slecht, maar zeker niet goed.
Billy Corgan: zelfde verhaal
De rest slecht of matig

Wellicht heeft het iets te maken met het verschil tussen tussen America en Engeland.
Heb net "Something Else 1967" opgezet en onderwijl het cd-tje vakkundig uit het raam gekieperd. Heel snel vergeten dit projectje.

Zou fijn zijn als de broertjes Davies hun ruzie eens bij zouden leggen en nog eens de studio in duiken, maar misschien ook wel niet.

Gewoon oude platen (cd's) luisteren, die zijn wel (soms) echt bijzonder!!

Ik snap de negatieve geluiden niet zo goed. Al het werk is van de hand van Ray en hij is dus de enige die er mee mag doen wat hij wil. Ik vind het juist bijzonder goed dat hij het oude werk met nieuwe artiesten een ander geluid laat horen. Dat lukt de ene keer beter dan de andere. Van mij mag hij al zijn werk coveren met de meest uiteenlopende artiesten. Daar zit altijd wel weer wat bijzonders bij. Overigens was zijn concert in Adam gewoon weer fantastisch. Akoestisch zowel als met begeleiding. Kan niet wachten tot Mr. Ray weer komt.
Het scheelt wel dat ik al een fan ben vanaf het allereerste moment en waarschijnlijk niet geheel objectief meer. Ik vind gewoon bijna alles goed!!

In tegenstelling tot mijn voorganger ( gert aa) ben ik geen echte fan. Wel volg ik Davies/ the Kinks ook vanaf he begin: mijn eerste singeltje was van de Kinks, en ook mijn eerste lp.
Maar dat is geen reden toch kritisch te blijven.
Gisteravond was er op de BBC een hele mooie docu o.a. over deze plaat, maar vooral over de historie van Davies als muzikant. Prachtige sfeerbeelden van een ouder wordende muzikant die terug ging naar de locaties uit het verleden. Ook gaf hij uitleg over het hoe en waarom van veel oud werk. Boeiend en verhelderend.
Wat ik uit de documentaire begreep deed Metallica graag mee aan dit album, en laten we eerlijk zijn You Really Got Me is toch een soort voorloper van het ruigere gitaarwerk van latere datum. Dus dat is wel te begrijpen.

Wat een aanfluiting dit zeg. -13 sterren. Hoe haalt de man het in zijn hoofd? Ik vond de Kinks best wel aardig destijds. Niet bijzonder, maar als je zoveel liedjes maakt die heden ten dage nog door een groot deel van de wereldbevolking moeiteloos worden meegezongen dan doe je toch iets goed. Gert Aa zegt dat de nummers van hemzelf zijn en dat hij daarom mag doen met de songs wat hij wil. Nou ik vind als je dit er mee doet dat er best Kamervragen over gesteld mogen worden. Absolute dieptepunt vind ik Rollator Sunset met Jackson Browne, die ze, in afwachting van de maaltijd van tafeltje-dek-je, opnamen. Hoe kun je je zelf nu nog meer voor joker zetten? Dat een idool als the Boss aan dit prutswerk zijn medewerking verleent stemt me zeer verdrietig. Elke muzikant speelt in de eerste plaats voor geld, anders hoef je ook geen platencontract, maar zo dik als hier hoeft het er ook weer niet op te liggen.

Het beste wat ik dit jaar gehoord heb.

Ik ken de Kinks hun hits, en that's it, maar dat mag niet afdoen aan dit briljante album.
Ik snap dat puristen dit niks vinden, maar sommige versies vind ik gewoon mega-vet.
The days/this time tomorrow heeft een heerlijk jazzsfeertje
All day and all of the night/destroyer is briljant herwerkt.
Metallica en Ray bewezen in 2009 al dat ze samen goed klonken...

In plaats van te kijken naar wat je van de bands vindt, kijk eens naar de nummers.
Hoe ze herwerkt zijn.

Een dikke 4,5.

Geweldig hoe Ray zijn nalatenschap opnieuw uitvindt.

Waarom in godsnaam die talentloze (maar veel te veel verdienende) kuttenkopen Bon Jovi en Gary Lightbody?

Wij bepaald eigenlijk wie te veel geld verdiend? Wat is het criterium eigenlijk. Afgunst? Je eigen bankrekening?