Jamiroquai - Rock Dust Light Star (2010)

top !

Gaat bij mij (alweer) het ene oor in.. enz..
Zijn eerste drie albums waren echt bijzonder.. daarna ging het snel bergafwaarts.. het stabiliseert enigszins op deze plaat.
Het klinkt allemaal veel te gelikt en geproduceerd om er oprecht van te genieten, zoals destijds wél het geval was met Travelling Without Moving. Dat is een van mijn topalbums in mijn collectie

Hij moet snel weer aan de Dexedrine, dat afkicken heeft m weinig goed gedaan

Dat deze man nog steeds muziek verkoopt, en ook zalen uitverkoopt verbaasd me echt enorm...

Ik heb het ooit geprobeerd met 2 albums, maar ik loop steeds tegen hetzelfde aan: Het is allemaal hetzelfde!! Zo verschrikkelijk saai!

Wat mis ik?

...z'n eerste drie albums al eens geprobeerd?

Ja, ik heb de 1e 2 ook gehad (inmiddels weer verkocht) vond die wel aardig, maar ook niet boeiend genoeg om ze veel te draaien... "t is mijn ding gewoon niet vermoed ik...

En nu blijf ik 'm draaien, deze heerlijke Rock Dust Light Star. Ouderwetste Jamiroquai met een oh zo lekker funksausje. En zoveel mooie nummers, gitaren, toeters, beats:

Hij komt zelfs nog mijn top 10 van 2010 in, ook omdat alleen maar verantwoorde indie-muziek een beetje teveel van het goede is. De muziek van dit album tussendoor is wel zo aangenaam. En Hurtin' met die fantastische gitaar is één van mijn favoriete nummers van dit jaar.

Dit Rock Dust Light Star is inmiddels samen met Travelling Without Moving (zijn 3e album) mijn favoriete Jamiroquai. Nog beter zelfs dan de twee eerste platen. En dat wil echt wat zeggen mensen. Als je van rockende stampende poppende gierende funky music houdt (en dat zijn er toch heel wat) en/of als je Jamiroquai uit de jaren '90 waardeert: ga dan eindelijk dit album eens luisteren beste mensen!

Een nieuwe Jamiroquai. Ik heb alleen Traveling Without Moving en dat vind ik een lekker album. Deze maar eens pindakazen.

Schitterende comback van Jamiroquai. Niets nieuws, gewoon een reeks nummertjes in de stijl waar ze goed in zijn namelijk funky sounds. Waarom zou je een formule veranderen die werkt? "White Knuckle Ride" is de aandachtstrekker maar bijna alle nummers op de CD zijn van erg hoge kwaliteit. O ja, ze zijn nog steeds cool !

Al bijna 20 jaar doen Jason Kay en zijn mannen eigenlijk het zelfde kunstje met kleine variaties daar in. Ik ben wel van meening dat ze het kunstje tot in de perfectie beheersen en altijd met een goed album op de proppen komen.

Ook dit album is weer een geslaagde mix van Funk, Pop en Disco geslaagde beats en degelijke funky arrangementen zijn weer de basis van het Album, aangevuld met Eurodisco invloeden en de bekende mix is weer volledig en werkt weer naar behoren.
Het ligt allemaal weer zeer lekker in het gehoor en met de productie is ook helemaal niets mis.

Dit 7e studio album is helemaal niets nieuws onder de zon, maar een vertrouwd, degelijk en bruisend album.

4*

Voordien had ik enkele nummers van hen gehoord die mij wel lagen maar ik was er nooit ver op ingegaan. Nu eens het albeum beluisterd via youtube.
Ik zou het wel eens durven kopen. Het lijkt me een rustig album en het klinkt alvast goed.
Wel soms hetzelfde maar zolang het voor mij goed klinkt, maakt het mij niet uit of het nu wat op elkaar trekt of niet.

Deze cd vind ik eigenlijk over de hele linie prima. Zwaar gestrijk en gekoper, goede percussie en de bite is terug (oa. Hurting). Die miste ik ernstig de vorige albums. De laid-back nummers (ok, de laid-backSTE nummers, zoals Never Gonna Be Another) blijven door de enigzins geknepen stem van Kay goed eigen. Met 'Hey Floyd' als pompende uitsmijter.

En ja: het is glad geproduceerd. Dat is juist bij deze muziek een vereiste, mijns inziens. En er zit nog genoeg wending in om interessant te blijven.

Blijft lekker album. Zelfs naar 50x luisteren... 0,5 ster erbij

Idem hier. Wordt deze man nou nooit moe van zichzelf? Wat een verschrikkelijk saaie artiest.

1,5*

Moe van deze muziek? Wat een energie heeft dit juist, wat een lekkere heerlijke super cd is dit! Eén van zijn beste albums.
Ik snap echt niet dat je denkt dat Jamiroquai saai is en moe wordt van zichzelf. Hij zit vol energie en dat hoor je zo wie zo. Als hij iets juist niet is, dan is het saai.

Jij vind niet dat elke cd precies hetzelfde 'trucje' vertoont? Neem van elk album 2 nummers en het had zo de nieuwste plaat van deze zeer vernieuwende artiest kunnen zijn.

Van hetzelfde klopt voor geen meter.

De eerste twee platen waren Acid-Jazz.
De derde en vierde meer seventies funk/disco.
De vijfde meer 90's disco met 70's funk.

De laatste twee platen zijn wat meer een mengeling van pop, funk, disco en een vleugje rock.

Heb nooit muzikaal veel gehad met Jamiroquai, in 1ste instantie dacht ik dat het de naam van de zanger was, maar bleek toch echt een bandnaam te zijn. Maar als een band heb ik het nooit kunnen zien, getuige ook de hoes van dit album maar weer. Toch klinkt de muziek vlot, dansbaar, energiek, funky en relaxed en vooral een duim omhoog voor de bas en gitaar, die de liedjes lekker weg laten luisteren. Wonder, Gaye, Mayfield of Marley linkjes genoeg, maar Jamiroquai doet er wel mooi zijn excuus hun eigen ding mee. Een album die uitnodigt om het nog wel eens een keer te horen...bij voorkeur in de auto of fiets, maar niet om er echt voor te gaan zitten.

De single Blue Skies is geweldig! Wat een prachtig nummer. Dit nummer heb ik veel gedraaid op mijn iPod als ik weer eens door een regenbui liep maar door de opgewekte violen deed de regen doen verdwijnen. De andere singles Lifeline en White Knuckle Ride zijn ook lekker en laten hiermee weer het vertrouwde Jamiroquai geluid horen.

3*

Weer eens uit de kast gehaald maar Keigoed album.

Blijft geweldig album! Alweer 6 jaar geleden dat het uitkwam.
Nieuw album verschijnt 4 november 2016. Ben benieuwd.

Een van de weinige, al dan niet het éngie Jamiroquai album dat ik 'divers' en fris vind klinken. Hier en daar wat rock, pop, jazz, funk, dance, echt heel lekker. De eerste 5/6 nummers zijn direct raak. Waarom kan hij dit niet volhouden...?

Heerlijk plaatje. Weer een wat warmer geluid dan de twee albums hiervoor (hoewel ik de strakke funk van die albums ook goed kan waarderen).