David Sylvian - Brilliant Trees (1984)

Dit prachtige album doet mij sterk denken aan warme zwoele zomeravonden uit mijn studententijd. Toen ik samen met een goede vriend oeverloos discussieerde over God en de wereld en hoe die laatste te veranderen. Met op de achtergrond die prachtige muziek van Sylvian!

Zwoele zomeravonden ja, met een glas wijn!

Ik schrok aan het begin behoorlijk van die synthipop-synthesizers. Niet dat daar iets mis mee is, maar ik las over een plaat "van pastorale pracht" en dat synthwave nummer dat de plaat opent vond ik nou niet echt bij de beschrijving kloppen. Ook enigzins wave vond ik het naar Brian Eno ambient neigende nummer, dat me nogal deed denken aan de Bowie in Berlijn.

Afijn, ik heb er pas twee keer naar geluisterd.

Ik vond toen die plaat fantastisch en ben hem in de jaren dat ie geregeld in de herfst voorbij kwam (bijna noodzaak bij deze plaat), hem zelfs nog steeds meer gaan waarderen. En die hit van toen(Red Guitar) steeds minder, maar daar heb je n knopje voor.

Naar mijn mening een combinatie van het beste van David Bowie en het beste van Talking Heads. En daar kan enkel goeds uit voortkomen!
Brilliant Trees dus.

Zowel de meeslepende soundscapes 'Nostalgia' en 'Brilliant Trees' als het zeer catchy 'Pulling Punches' weten me erg te bekoren. De kroon op het werk is naar mijn mening wel 'Red Guitar'. Echt fenomenaal.
Ik gooi deze dan ook maar eens in mijn top 10. Exit Waterboys, enter David Sylvian!

Ik vind het een beetje saai soms. Netjes tussen Bowie, Talk Talk en Roxy Music in, met af en toe een beetje tegendraadse ritmiek, maar wel een beetje saai...

Ik las ooit in een interview dat de meeste bandleden fan waren van Japan. Weet niet of je de hoes van Frank's solo album "Wilde Bloemen" kent? maar die toont qua lay-out (de manier hoe Frank zit en de bloemen op de achtergrond) veel gelijkenissen met het album "Brilliant Trees" Dus wie weet is jouw invloed op Frank nog wel groter geweest dan je denkt.

bowie, talk talk, roxy music. kan wel eens een mooi album zijn. eens ff een paar nummers pindakazen

naar mijn mening mooiste plaat van David Sylvian

Brilliant Trees is zo'n album waar je voor in de sfeer moet zijn. Ik kan het ding maanden, soms zelfs jaren mijden of afspelen zonder dat het me ook maar enigszins raakt.
En dan ineens, als ik er echt voor in de sfeer ben, raakt het me enorm diep en vind ik het een formidabele plaat.
Dat maakt Brilliant Trees een van de meest bijzondere albums in mijn collectie.

Zekere een mooi album, maar itt vele andere platen van deze periode is dit wel tijdsgebonden om een of andere reden.

Dat vind ik nou niet. Een tijdloos album imo.

2-0 hier; nog steeds heel mooi! Net als "Gone to Earth": tijdloze standaardplaat!
Over gedateerd gesproken - van (deels) denzelfden hand - luister dan eens naar "Adolescent Sex" van Japan.

Of is dat dan weer een "stemmig tijdsbeeld"?

Zo en nu snel vietswaarts naar de beurs!

Kippenvel album, met onaardse melodiewendingen.

David's 1ste solo album na het avontuur met Japan. Pulling Punches laat mij in 1ste instantie wat in het ongewisse. Zal de rest van het album ook klinken als dit industrie achtige klinische pop, zoals ik ook wat van Japan gewend ben.

The Ink in the Well en vooral Nostalgia nemen mij mee naar hogere sferen, waar geen scalpels gebruikt worden voor analytische muziek, maar voor het creeeren van prachtige kleuren. Versta me niet verkeerd, er word goed gemusiceerd op heel het album, ook op de wat voor mij afstandelijkere nummers, maar ik geef de voorkeur aan de sferische settings, vooral die trompet en bas bij The Ink in the Well, laat ik al mijn gedachtes los en geniet ik in optima forma.
Nostalgia vervoert me, maakt me los en bijkans emotioneel en voelt alsof ik deel maak van een verhaal i.p.v dat ik het lees.

Voor mij zijn deze twee en m.n Brilliant Trees het 3-luik van dit zeer goed in elkaar stekende album. Over het geheel vind ik dan dat Pulling Punches er dan een beetje solitair tussen staat. Sterk debuut, wat al het e.e.a liet doorschemeren waar hij nog mee zou gaan komen. David Sylvian is i.m.o heer en meester in het neerzetten van donkere/etherische/melancholieke sferen, waarbij hij uitermate goed gebruik maakt van zijn stem.



Helemaal mee eens, dat gevoel kreeg ik ook...toch maar weer eens naar die praat praat gaan luisteren.



Om een quote van MeatLoaf te gebruiken: You took the words right out of my mouth



Mooi album.

Sylvian gaat hier verder waar Japan stopte , want qua sfeer en eigenzinnigheid had het net zo goed een Japanalbum kunnen zijn.
Sylvian stoeit hier met aparte ritmiek en dito songstructuren.
Des te meer komt hier duidelijk naar voren dat hij in artistiek opzicht de grote man achter Japan moet zijn geweest.
De toegankelijkheid valt mij reuze mee. Een nummer als Red Guitar is prachtig melodieus en is een stuk warmer dan je aanvankelijk zou denken.
Muzikaal is het smullen geblazen. Enige minpuntje is de wat afstandelijke kille sound in bepaalde songs.
Het zij hem vergeven want hij maakte dat 3 jaar later meer dan goed met het meesterwerk Secret Of The Beehive. 1 van mijn favoriete platen ooit gemaakt.
Brilliant trees blijft echter een boeiende en originele plaat.

Er is een periode geweest, dat ik deze cd van David Sylvian het beste vond, dat ik in huis had.

Kippenvel van de accoustische gitaar in de overgang van het eerste nummer naar The Ink in the well.
Gevolgd door het mooiste nummer van de cd: Nostalgia.

David Sylvian heeft solo misschien een logische vervolgstap gemaakt vanuit Japan, met Brilliant trees. De cd heeft echter wel degelijk extra elementen toegevoegd aan het oeuvre van deze band.

Het 'dansbare element' uit de muziek van Japan werd definitief om zeep geholpen, het werd een mooie, professionele cd vol met weemoed en verlangen.

Prachtige sfeerklanken (echt geweldig) in Weathered wall. Nogmaals, ik kon mij toen in 1984 niet herinneren dit soort muziek ooit te hebben gehoord, het werkte dan ook als een soort van drug, je raakte er beneveld van. Muzikaal verslavend ook.

Na Brilliant trees smaakte alles van hem naar meer: Gone to earth (graag mét instrumentele nummers), Secret of the beehive (met mooiste filmmuziek ooit, remake van Forbidden colours).

Maar er kwamen andere tijden, andere muzikale liefdes bloeiden weer op. En Sylvian raakte wat uit de mode. De laatste jaren maakt hij een redelijke comeback in huize Musician. En dan blijkt ook gelijk, hoe tijdloos de plaat eigenlijk is gebleven.

Door in eigen winkel, de muurkast van 2m hoog bij, ik schat 7 meter breed(*), af te lopen op zoek naar prima muziek voor de i-pod, stuitte ik terug op dit album en ook Dead Bees on a Cake, de twee prachtplaten die ik van deze artiest met de héél aparte en warme stem in huis heb.
Puik en voor mij getuigend van een tijdloze schoonheid, met momenten echt hemels. Ik zie dan die (b)Engeltjes al voor me...





(*) Hoe gèk zijn melomanen????

Het is gebruikelijk hier te zetten wat je van een album vind, oke : hardstikke goed.
Leuk vind ik het ook nog te vermelden dat een muziekblad dat als tegenhanger van de oor bekend stond (vinyl) en zich vooral richtte op alternatieve muziek destijds een poll organiseerde voor de beste plaat van de eerste helft van de jaren tachtig. Deze plaat kwam hierin met kop en schouders op 1. In de rest van de toplijst stonden namen als simple minds (new gold dream), nich cave x2, einstuerzende neubauten, tom waits, virgin prunes, the the etc.
Met dat lijsje is ooit mijn interesse voor alternatieve muziek begonnen. Ik zag het bij een vriend liggen en wist toen al dat ik de nummer 1 (brilliant trees) gewekdig vond dus dat ik de rest ook maar eens moest uitproberen

Ik vind Brilliant trees ook geweldig.

Alleen: is deze cd alternatieve muziek, is David Sylvian een alternatieve muziek artiest?

En een alternatief voor wat eigenlijk? Vaak wordt in bepaalde kringen het onderscheid gebruikt om goed (alternatief) en fout (alle andere muziek) te kwalificeren.

En in de jaren '80 telde bij 'de betere' muziekbladen alleen maar mee wat 'alternatief' was. Dat gold voor Vinyl maar ook voor Oor.

Met excuses, maar het is het grootste gezwam dat ooit is uitgevonden. Ergerniswekkend gewoon. Er is zeker goede alternatieve muziek (voor wat daar dan onder wordt gerankschikt) maar ook heel veel treurige.

Aan de andere kant van het spectrum, is er ook heel veel goede 'andere' muziek te bespeuren.

De ooit (nogal arrogant) bedachte scheidslijn tussen alternatief en de rest in de jaren 80 heeft onze kijk op dat decennium aardig vertroebeld. Er werd voor ons systematisch bedacht wat je goed moest vinden of niet en dat oordeel lag bij Oor en Vinyl, onder andere.

Mijn vraag met als stelling, wanneer iets nog alternatief is en wanneer de uiterste houdbaarheidsdatum daarvan voorbij is, wordt nooit beantwoord.
Led zeppelin was begin jaren 70 natuurlijk een 'alternatieve' band. Maar halverwege de jaren 80 een uitgebluste rockdinosaurus.

Maar ja, in de jaren 70 werd er geen onderscheid gemaakt tussen alternatief of niet.

David Sylvian loopt inmiddels langer mee dan 30 jaar. Met inderdaad verschillende, interessante en muzikaal sterke projecten. Vertegenwoordigt hij nu nog steeds de alternatieve muziek?

Of is hij gewoon een reprensentant van een interessante stroming binnen de rockmuziek? Ik denk het laatste.

Zo geweldig! Brilliant trees wil ik wel op mijn begrafenis laten horen.
Een ultiem nummer daarvoor.

Dit was mijn eerste kennismaking met de artiest in kwestie. Er gebeuren best mooie dingen op dit album maar het is me wel wat langdradig hier en daar en ligt zowel aan de zang als de begeleiding. Neemt echter niet weg dat op het juiste moment en in de juiste stemming ik dit best een goede plaat kan vinden.

Leuke anekdote over deze plaat: Toen deze net uit was ben ik eens op pad geweest na een optreden met de hele Frank Boeijen Groep (verder een te lang verhaal) en belanden toen bij een vriend van mij thuis. Toen gingen we gezellig, dronken etc, plaatjes draaien waaronder deze waarvan Frank Boeijen totaal helemaal onder de indruk was en keer op keer het nummer Brilliant Trees opzette,.... later toen hij solo ging zijn de Sylvian invloeden zeker te horen in zijn muziek......

Haha, mooi verhaal....doet me wel een beetje denken aan die sketch van Van Kooten en De Bie......"do ist de Bahnhof".....als je begrijpt wat ik bedoel.

nee begrijp ik niet helemaal, ik ken de sketch wel maar in combi met mijn verhaal....... ben ik nu zo dom ?

De vermeende invloed op het verloop van de geschiedenis, vermoed ik

Yep

Wat is alternatieve muziek?? In de jaren 80 is het begrip door allerlei vaak aroganten zogenaamde kenners constant gebruikt. Alles wat commercieel was, dus met hitpotentie was fout, in dat opzicht is David Sylvian zeer alternatief. Maar de hele arogante discussie van toen sloeg nergens op. Hokjes denken was het, tunnelvisie. Commerciele muziek kan heel goed zijn en alternatieve heel vervelend, en visaversa. Muziek is goed of slecht en de luisteraar zelf bepaald dat. Gelukkig liggen de jaren 80 ver achter ons.

haha, op die manier, ik snap hem, kwartje gevallen, nou, zo erg is het ook weer niet, want Boeijen kende de plaat al wel, dus daar hadden wij zeker geen invloed op . maar hij draaide hem toen gewoon keer op keer, was toen denk ik maandje uit of zo, maar is al zo lang geleden dat ik dat niet meer weet

Kweet nog dat ie uitkwam, haha. En wat waren we (het bandje waar ik toen in speelde) onder de indruk. Aangezien ik de zanger van dit roemloos kwartet was deed ik uiteraard mijn uiterste best om net zo'n stem als Sylvian op te zetten. Diep in de keel zingen met veel lucht daar kwam het zo'n beetje op neer.
Kwam laatst nog een demo tegen op een, jawel, cassettebandje. Ga ik nooit meer aan iemand laten horen maar wat hadden we een lol.
Anyway, Brilliant trees heeft uiteindelijk een betekenisvolle rol gekregen in de ontwikkeling van mijn muzieksmaak en da's wel weer leuk.