Monster Magnet - Mastermind (2010)

Van deze plaat heb ik tot nog toe twee songs gehoord, tijdens hun gig in de Melkweg, afgelopen maand.
Volgens mij waren dat de eerste twee nummers.
Het klonk stevig, maar ik kan er verder nog niet zoveel over zeggen.

Het wordt gewoon afwachten, todat de plaat verschijnt.
Ik ben benieuwd, aangezien het alweer 3 jaar terug is, sinds 4 Way Diablo.
Ik heb drummer Bob Pantella over deze plaat gesproken, en het wordt weer wat weer meer space-rock achtig.

Zou het nog wat zijn?

Live is er zo langzamerhand toch wel sprake van wat verval. Dave zingt weliswaar zuiver maar ziet er uit als Jabba the Hutt. Drugsverslaving vervangen door Burger King? Gitaar spelen doet ie ook niet meer. En nieuwe songs worden bijna volledig genegeerd, er wordt geteerd op oude glorie (van 4way diablo is nog geen nummer live gespeeld, van Mastermind zijn een of twee nummers uitgetest).

Aan de andere kant, ik vond 4way diablo wel erg tof, ik hou dus hoop.

Ja jammer inderdaad dat van 4Way Diablo, niets gespeeld werd, maar van God Says No en Monolithic wel.

Overigens in de Melkweg speelden ze drie nummers van de nieuwe plaat.
Het is wachten op een tour, na deze plaat.

Ik ben nochtans zeer benieuwd. De titels suggereren wat spacerock..

New Music Releases - Free Full CD Listening Parties - AOL Music - music.aol.com


Via AOL.Music, is de plaat via streaming te luisteren..

Vuige en harde plaat met minder electronica.
Een beetje van de oude vertrouwde met een veel van het nieuwe...

Dus slepende songs maar ook harde fuzzrockers...
Dit kan nog best wel eens de beste plaat van 2010 worden....

Vette plaat! Ik vond '4-Way Diablo' niet slecht, maar dit is toch wel een slag beter. Er zitten behoorlijk wat momenten in die me doen denken aan oude tijden. Heerlijk wegspacen dus.

Beste comeback van het jaar. Wat een album is dit geworden zeg. Tuurlijk weet je wat je kunt verwachten bij Monster Magnet, maar elke keer als ik denk het beste nummer van de plaat gehoord te hebben komt er weer eentje aan.

Favorieten voor nu Gods and Punks en 100 Million Miles.

Deze komt zeker in mijn eindejaarslijstje en hoog ook!

You pissed out your candles on your birthday cake!

Ergens, ver weg, in een parallel psychedelisch universum, krijgt Monster magnet wel de plaats en aandacht die het verdient, daar staan ze wel hoog op het erepodium bij de allerallergrootste rockbands van de laatste 50 jaar, dat moet wel...

Ik blijf het namelijk keer op keer tamelijk verbazend vinden dat (pakweg) een nieuwe Metallica, Green day of Rammstein zonder enige problemen door miljoenen mensen als zoete koek wordt gekocht terwijl monster magnet het nog steeds moet doen met slechts een cultstatus (ik bedoel, veel verder dan pakweg Tivoli hebben ze het nooit geschopt).

Begrijp me niet verkeerd, ik vind Metallica en Green day helemaal niet slecht of zo maar Monster magnet is in mijn ogen echt honderd keer beter en unieker. En deze muziek is toch niet zó ontoegankelijk dat het grote publiek hier niets mee zou kunnen? Ja OK, het is log, bot ,luid, zompig, mystiek, psychedelisch en niet persé geschikt voor de radio maar het is óók catchy, melodieus, vol power en vol met meeschreeuwrefreinen. En QOTSA is er toch ook gekomen, waarom Monster magnet dan niet? Of zou het niet in het talent zitten maar in de houding/leefstijl?

Dat gezegd hebbende even terug naar Mastermind. Het is zeker geen slechte plaat maar mijn eerste indrukken zijn wel wat wisselend. Alhoewel het algehele niveau in vergelijking met de competitie nog steeds hoog ligt, vind ik het in vergelijking met andere MM-platen toch een van de minderen: ik hoor weinig progressie in de sound en sommige riffs en meerdere zanglijnen lijken gewoon uit oude nummers gekopieerd te zijn. De fans van het alleroudste uur (pré-Dopes) zullen er nog steeds niet veel mee kunnen want de nadruk ligt nog steeds meer op liedjes/melodieën dan op trips en jams. En de fans van pakweg alles post-Powertrip zullen vooral meer van hetzelfde krijgen, niet veel nieuws onder de zon.

Als je dus nog geen enkele MM-plaat in je kast hebt staan, dan zou ik niet voor deze gaan (eerder voor Powertrip, Superjudge of 4 way diablo). Maar ja, die oude nummers vond ik wel allemaal errug lekker! En dus staan ook hierop voor mij weer de nodige nieuwe krakers tussen en het geheel is zeker nog steeds een dikke voldoende waard.

En nu hopen dat Dave 20 kilo afvalt, de gitaar weer oppikt en tijdens de komende tours naast ouder nummers ook weer eens wat trots en interesse toont voor wat hij de laatste jaren heeft gepresteerd...

Nou volgens mij stonden ze in 2000 in de 013 in Tilburg en ik dacht dat het toen uitverkocht was.

Dat ontloopt elkaar niet veel, toch? Het is beide clubcircuit. Misschien dat 013 een paar honderd man meer aankan maar het is niet bepaald een HMH, laat staan Ahoy.

Ja je hebt eigenlijk wel gelijk, blijft ook wel jammer dat ze niet wat meer zijn doorgebroken. Ondertussen geniet ik nog steeds met volle teugen van het nieuwe album.

Ik vind het onwijs fijn dat ze in de Melkweg oid spelen....

Veel intiemer en je kan het zweet van de mannen ruiken.

Ik houd niet van tenten als Music Hall of plekken als Gelredome.
Ik houd ook meestal niet van bands die daar spelen, dus hoef daar gelukkig nooit heen.

Volgende keer, mogen ze van mij zelfs even in het Paard of in de Boerderij spelen... Lekker dichtbij...

Ik weet niet of ik het zweet van Dave wel wil ruiken...

belooft wat te worden! moet m nog vaker luisteren om dr een goed oordeel over te kunnen vellen.

De stem van de zanger doet in de verte wat aan die van Nick Cave denken..

Dit is weer een leuke plaat, de zoveelste al dit jaar

Prima album, een hele verbetering ten opzichte van het wat wisselvallige 4 Way Diablo. De sound en songs zijn hier weer op en top Monster Magnet, met zanger Wyndorf eindelijk weer optimaal goed bij stem. Unaniem sterke songs, krachtig geproduceerd. Geen verrassingen, maar dat is geen probleem gezien de kwaliteit van de songs.

Dit is inderdaad een plaat van hoog niveau, ik ben pas ingehaakt bij 4-way Diablo, maar ik sluit me helemaal aan bij de goed verwoorde reactie van Bert Wasbeer. Maar ja zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar; heb ontzettend tallentvolle artiesten in een muffig zaaltje voor 50 liefhebbers zien spelen en omgekeerd. Monster Magnet zit daar een beetje tussenin. Lekker lompe, maar toch subtiele Rock, heerlijk!

klinkt goed klinkt goed!
lekker rocken, lekker spacen!

naar ik hoor zeggen zou deze wat meer old-skool moeten zijn en dat klopt wel
al zal het ook wel nooit meer zo klinken als op spine of god (jeetje wat een plaat was dat?!)

Sterk album wat mij betreft. Luister nu voor de derde keer en het rocked heerlijk. Nog een paar keer en dan volgt een stem. Lijkt nu op 3.5* tot 4*.

Ken nu alleen Gods and Punks (Rock Tribune sampler), klinkt vertrouwd en dus okay... maar moet de plaat zelf echt nog maar eens checken.... 4way Diablo was wel goed maar draai ik toch minder dan de meeste oudere Monster Magnet cd's....

klinkt geweldig na 1 luisterbeurt! Dit is uiteraard nog te vroeg om echt te oordelen maar de stijl bevalt me zeer! Ook een geweldige cd hoes BTW

klinkt nog beter na een hoop luisterbeurten! 4.0* geweldige cd!

Lekker lompe muziek, dat is het wel, maar eerlijk gezegd zie ik er het geniale niet van in. Misschien moet ik eens van het begin beginnen met deze band? Naar wat ik hier lees, hebben ze al enkele prachtplaten afgeleverd.

3 sterren voor nu

Powertrip en Dopes To Infinity

Ja, daar kan ik misschien eens mee beginnen, Mr. B! Nummers als 'Gods And Punks' en '100 Million Miles' zijn trouwens echte meezingers, en ook wel gewoon sterk. Binnen enkele weken nog eens draaien, en dan zien we wel weer.

Je gaat serieus nu pas beginnen, met deze band ontdekken?!?

Beter laat dan nooit....

MR. B. zie het al, de artistiek beste platen zijn Dopes en Superjudge... (Spacey stonerrock)

en de commerciele doorbraak is Powertrip (recht-toe-recht-aan-rock, maar wel heel goed)

Alle latere platen worden steeds wat harder maar borduren voort op Powertrip..

Ruig album, van je hakketak en bambam. Gelukkig weet Wyndorf ook wat afwisseling in het geheel te brengen, zodat het niet een grote brei wordt. Wel had van mij persoonlijk bepaalde muzikale accenten die gebruikt werden zoals die trommels en piano e.d., wat meer naar voren mogen komen, wat prominenter. Dat zou het voor mij net dat extraatje meer gegeven hebben. Verders een prima album, waarin zijn stem redelijk flexibel is en een eigen accent heeft.

Deze plaat rockt zoals het moet.

Inderdaad!!.... en hoppa, nog een half sterretje toegevoegd... verslavende Monster Magnet plaat!!

Vooral Ed Mundell is hier in bloedvorm!! Jammer dat ie weg is bij Monster Magnet....

Ik kan nu natuurlijk roepen dat Monster Magnet langzaam maar zeker de weg omhoog weer heeft gevonden, maar ik ken de laatste twee albums goed tot redelijk goed. Hier ben ik weer iets vaker onder de indruk dan bij de voorganger het geval was. Vooral Perish In Fire en Time Machine zijn gave tracks waar het space element weer wat terugkomt. De openers dragen ook wel mijn goedkeuring weg, maar verder merk ik dat er momenten zijn die me weinig doen. Het mist snelheid en energie, maar bovenal gevatheid. De riffs zijn niet meer zo goed. De teksten slaan niet meer aan. Het heilige vuur ontbreekt een beetje. Soms heb ik ook de indruk dat Wyndorf niet goed weet wat hij met de nieuwe richting moet. Het vette geluid komt dan vooral uit zijn keel en ik weet natuurlijk dat hij ten tijde van deze plaat al niet meer de rockgod was qua figuur die hij wel ooit was. Verder: niet slecht hoor.

Tussenstand:
1. Powertrip 5*
2. Spine Of God 4,5*
3. God Says No 4*
4. Superjudge 4*
5. Dopes To Infinity 4*
6. 25 TAB 4*
7. Mastermind 3,5*
8. Monolithic Baby 3,5*
9. 4-Way Diablo 3*

Voor mij weer een flinke stap terug naar de kwaliteit van voor de zanger nuchter werd. Mastermind heeft op de eerste helft vooral opzwepende, rauwe en bovenal punky rocksongs waarbij de meeschreeuwer Gods And Punks er helemaal bovenuit springt, om halverwege weer een behoorlijke portie psychedelica terug te laten keren. Vooral Time Machine en When The Planes Fall From The Sky zijn hierbij wonderschoon. Wyndorf klinkt sowieso rauw en het gitaarwerk is simpeler maar doeltreffend. Wat mij betreft een ijzersterke terugkeer naar vorm na de vorige wat teleurstellende plaat.

Tussenstand:
1. Powertrip
2. Dopes To Infinity
3. God Says No
4. Mastermind
5. Monolithic Baby!
6. Spine Of God
7. Superjudge
8. 25... Tab
9. 4-Way Diablo

Nog steeds onder de indruk van deze plaat. Time Machine en When the Planes springen er ver bovenuit maar ook het openingnummer beukt er direct in.
Gods and Punks vind ik daarintegen maar braafjes, de versie op Mastermind redux is stukken beter en echt een van de beste nummers die Monster Magnet ooit gemaakt heeft. Als die versie op deze plaat stond ging ging het van 4 naar 5 sterren.
Ghost story ook goed, paar vullertjes verder maar vooruit.