Ben l'Oncle Soul - Ben l'Oncle Soul (2010)

Zeer zoet plaatje dat nergens echt uitspringt. Wat ook jammer is dat veel mensen Motown hoog inschatten vanwege hun oude status als 1 van de grootste soul labels allertijden maar de goede soul platen van toen zijn nu lang niet meer zo scherp.

Album is aardig maar meer ook niet. Persoonlijk vind ik het iets te gelikt klinken waarbij het wel heel modern overkomt.

Hou je van Jamie Lydell, John Legend en meer van dat soort artiesten dan is dit iets voor je.
Zo niet laat het album links liggen.

Nou... die cover van Seven Nation Army is anders errug fijn

Vind dit echt een moddervet album!
Was een beetje huiverig voor die cover van the white stripes. Maar hij zingt hem inderdaad errug fijn net als Alice Russell dat eerder deed op haar eigen manier.
"L'Ombre D'Un Homme" klinkt echt zo lekker relaxt.
"Back for You" is ook super!
Eigenlijk is elke track wel lekker!
Voorlopig 4 sterren!

Niet slecht maar ik heb idd al veel beter gehoord, maarre...ik hebhem live gezien en toen was hij zo goed dat ik nu al kaarten heb gekocht voor in december dus, beste mensen, live super feest muziek, maar niet veel dieper dan dat

Die cover van ‘Seven nation army’ is echt de shit! Omdat ik ‘m zo vet vind heb ik gelijk de rest van dit album maar eens beluisterd. ‘Soulmen’, ik geloof dat dit de eerste keer is dat een soul op z’n Frans hoor, maar man wat klinkt ’t lekker! En datzelfde geldt voor al het overige wat op dit album staat. Sfeervolle warme arrangementen met een internationale sound. Een perfect soulful geluid die ik al lange tijd niet meer van het Motown label heb gehoord. Het feit dat het merendeel in het Frans wordt gezongen vind ik ontzettend origineel, zoals ik al aangaf heb ik Franse soul nog niet eerder gehoord maar het klinkt verassend goed. Toch denk ik dat ik dit album niet teveel moet gaan beluisteren omdat ik zo’n beetje het gevoel heb dat de Franse soul te snel gaat vervelen. Voor af en toe in ieder geval zeker een heerlijk album! Vooral ‘Come home’, ‘L’ombre d’un homme’, ‘Lise’ maar bovenal ‘Back for you’ zijn erg fijn!

Maar ehm, de term "feestmuziek" snap ik niet helemaal vrees ik. Bij feestmuziek denk ik eerder volksmuziek e.d., dat is dit helemaal niet. Maar als je met "feestmuziek" bedoelt: knallende, opzwepende en swingende funky soul, dan ben ik het helemaal met je eens!

Weer zo'n artiest die een nummer covert en 'lekker z'n eigen twist er aan geeft!!'.

Spuug en spuugzat ben ik het.

Een aardig album van een goede artiest. Misschien is het niet de meest talentvolle artiest ooit, en misschien zijn de nummers op dit album niet de meest geniale ooit, maar toch is het een aanrader. Waarom? Omdat het plezier ervan afspat, deze man (en de hele band erbij) houdt zo van soul en muziek, en dat hoor je.

Seven Nation Army is een erg fijne cover, maar persoonlijk vind ik de cover van Crazy (helaas niet op dit album) nog geslaagder. Hij is er goed in om mensen van soul te laten houden die anders nooit naar soul luisteren.
Ook zijn eigen werk is goed! Oké er zitten wel wat mindere nummers tussen op dit album, maar Soulman en vooral Ain't off to the back zijn geweldige nummers! Lose It trouwens ook. Lekker vrolijke soulmuziek met een goede zanger. Ik vind zijn stemgeluid trouwens erg aangenaam en zijn accent stoort me ook helemaal niet.

Op aanraden van een vriendin ga ik deze cd eens luisteren.. Seven Nations Army is trouwens al eens meesterlijk geremixt hier op deze cd

Een soulachtige stem met trompetjes en ditjes en datjes erbij vormen nog niet vanzelfsprekend een beukend en stomend soulalbum. Ik heb in de huidige tijd nog geen nieuwe gezichten ontdekt die ook maar in de buurt kunnen komen van grootheden als Redding/Green/Gaye of Pickett om er een paar te noemen. Dit L'once Soul kan door ook niet echt verandering in brengen.

Deze ken ik van de cover, je weet wel dat ene nummertje...

Beter dan het origineel. asjeblief!