Linkin Park - A Thousand Suns (2010)

Ik heb die, en hij is niet gecensureerd. Inderdaad apart dat je hier in nederland niet gewoon een fatsoenlijke versie kan krijgen zonder censuur. ik Had het destijds nog nagevraagd bij de winkel, maar kennelijk is alles hier in Nederland van die CD gecensureerd. Maar goed, ik heb mijn ATS+ dan ook van WowHD, en die halen het uit de VS, Hong Kong of Zuid-Amerika. Kan schelen natuurlijk.

Oké, bedankt voor de info! Zal het album dan denk ik ook maar bij WOWHD aanschaffen.

Alvast veel plezier met de DVD Live in Madrid. Zeer de moeite waard! Mooie setlist ook.

Ik moet zeggen dat ik na het bekijken van de live in madrid dvd meer begrijp van deze album toch best wel een vet album!

InnerFreedomlnt,

Doe alsjeblieft wat aan je grammatica, het is niet te lezen....

Verder vind ik dit album gewoon zwaar tegenvallen.

Nou nou, één grammaticaal foutje en er duikt er meteen iemand bovenop. Dat is nergens voor nodig. De zin is behoorlijk leesbaar en ik kan er alleen maar inkomen. De live versies van de ATS nummers vallen helemaal niet zo uit de toon met het oudere materiaal en voor mensen die dit album apart niet zo kunnen waarderen is die DVD toch wel een aanrader.

Beetje jammer dit

Iridescent en the Catalyst zijn eigenlijk wel belachelijk slecht. Die laatste is iets minder slecht, maar nog steeds wel heel fout.
The Messenger, klinkt heel gemeend maar niet heus. Een beetje huilerig, vooral die constante uithalen door het hele nummer maken het nogal ongeloofwaardig en erg poppie gericht.
Het nummer doet het vast erg goed bij de 16 jarige dames die groen haar hebben omdat het zo anti is...
Voor de rest nog steeds wel ok hoor dit album, blijft op 3,5 staan.

Wat is er dan precies 'fout' aan The Catalyst, als ik vragen mag?

ja hoor dat mag, het is een nummer die nogal gericht is op de massa puur om te verkopen met de woho's en catchy deuntjes. Zoiets verwacht je wellicht van een groep als di-rect of een boyband als westlife. Maar de manier waarop LP zich presenteert als een serieuze rockband die wat te melden heeft is het wat beschamend. Naar mijn mening heeft deze band dat helemaal niet nodig, want dat ze talent hebben is al lang bewezen.
The Messenger (zie onderbouwing in vorige post), is ook een voorbeeld daarvan.

Wel grappig, want juist die twee nummers vormen de climax van deze conceptplaat. The Catalyst als single deed het volgens mij helemaal niet zo goed (wel nummer 1 in UK en US, maar slechts 95 in NL) en dat komt omdat het ook helemaal geen single nummer is. Het is juist heel spannend met in het midden een mooie twist van de panische technodeuntjes en raps naar de warmere, hoopvollere melodieën. Ook het huilerige in The Messenger kan misschien wat cheesy overkomen, maar is in feite in dienst van het concept perfect. Maar je hoeft ze uiteraard niet mooi te vinden.

Commercie bij Linkin Park is overigens niets nieuws. In The End was ook puur een singeltje, om nog maar te zwijgen over Breaking the Habit, hoewel beiden best geinige nummers zijn.

Altijd maar die 16-jarigen haat op MuMe

Ach Gloeilamp. Volgens mij ben je binnenkort 17?! Dan zullen zij het niet over jou hebben.
Je hebt wel een punt. Ik lees idd wel vaker over "die" 16 jarigen. Ach de meeste zijn al 16 geweest. Misschien hebben ze het wel over hun zelf toen ze 16 waren.

De meeste 16 jarige die ik ken kunnen wel een zin verder lezen waar het woord 16 jarig in voor komt Overgevoelige pubers zijn jullie toch hahahaha
Het gind dus om de 16 jarigen die groen haar hebben omdat het zo anti is, niet alle 16 jarigen.
Dat ik dit nog moet uitleggen jeees hahaha. Overigens ben ik ook 16 geweest ja, maar voor zover ik weet nooit een dame

@theCry, nou laten we stellen de climax voor jou dan Volgens mij is het niet feitelijk bewezen dat dit de climax van de plaat is. Gelukkig maar want als dit de climax zou moeten zijn naar mijn maatstaven had ik een beduidend lagere score gegeven. Dat het nummer vervolgens niet zo zeer aanslaat bij het grote publiek, is geen bewijs dat het niet bedoeld is als een single nummer. Wellicht was het wel zo bedoeld maar kwam het niet uit de verf?? wie zal het zeggen...
Ik vind er niks spannends aan en de sfeer veranderingen van het nummer komen bij mij niet door.
The Messenger, ik begrijp het concept wel...het leven is zwaar, er is volop drama maar als we ons focussen op de liefde slaan we ons er doorheen of iets in die trend. Wat me irriteert aan dat nummer is de constante huilerige schreeuwen wat het erg over the top en corny maakt.
Ik had een wat rustigere opbouw met aan het eind die schreeuwen wel kunnen waarderen, maar op deze manier komt het voor mij erg gemaakt over. Het begint volgens mij al bij de derde zin dat de knijpschreeuw naar boven komt.

Mee eens dat commercie niets nieuws is bij LP, ik heb ook helemaal niks tegen commercie mits het gewoon een goed nummer is en niet naar de corny kant gaat. Je voorbeeld In The End vind ik nu juist een voorbeeld van een nummer dat echt bedoeld is als single maar wel gewoon lekker klinkt. Goede opbouw, de raps zijn best ok, begint met zangerige stem en dan ietwat ruiger wanneer de zwaardere gitaren erbij komen om vervolgens weer zangerig te worden (trouwens mooie brug in dat nummer, rustig naar druk ergens aan het eind). Breaking the Habit vind ik een stuk minder, maar ook niet heel slecht.
Een band met de creativiteit van LP, heeft geen "woho's", "yeah yeah", "ohoo's" nodig daar zijn andere groepen meer voor zoals Train

Ik bedoel niet het concept van dat ene nummer, maar het grotere concept van de gehele plaat. Het is immers een conceptplaat. Qua concept zijn die laatste twee nummers de climax, misschien niet op muzikaal gebied, maar tekstueel sowieso.

En je hebt wel gelijk dat ik niet kan bepalen of het nummer bedoeld is als single. Ik bedoelde alleen te zeggen dat het qua structuur en catchiness niet bepaald voldoet aan de doorsnee rock single.

Voor de rest is het denk ik gewoon een smaakverschil waar we niet echt over kunnen redetwisten.

Nou we zijn het er in ieder geval over eens dat het een bovengemiddelde plaat is die lekker in het gehoor ligt voor het grootste gedeelte

Ik heb deze op 2,5 staan. Onterecht! Best een lekker album. Zeker als geheel. Deze heeft wel even nodig. Naar 4.

Ik vind dit een vele betere dan de vorige, minutes to midnight.

Wat een laag gemiddelde voor deze prima cd. Weet niet helemaal waar dat aan zou kunnen liggen, ik heb in ieder geval genoten van deze plaat. A Thousand Suns kent dezelfde muzikale variatie als Minutes to Midnight: een sterke afwisseling van mooie zang en goede tekst met rockstukken en, vooral op dit album, wat verrassende instrumentale tussenstukken.
Iridiscent en Waiting For The End vind ik persoonlijk fenomenale nummers die ik keer op keer kan draaien. Blackout, Wretches and Kings en The Messenger vond ik daarentegen weer minder, en dat weegt dan tegen elkaar op. Ik kan dan ook geen echt hoge score toekennen, maar over het algemeen is dit een leuke, verfrissende plaat. Ruim 3,5*

Meest underrated album van de 21e eeuw. Geef dit album toch een kans mensen, het is het meest gewaardeerde Linkin Park album en is vergeleken met Radiohead's Kid A en Pink Floy'd Dark Side Of The Moon, luister het van begin tot eind zonder er bij te denken dat het Linkin Park is, zonder enige verwachting, zonder verlangen naar zware gitaren, want dan zit je hier echt niet goed.

Dit album is Linkin Park's meesterwerk, wat mensen ook zeggen.

Een laaggemiddelde komt al snel wanneer fans smachten naar het oude LP (ik zeg niet allé fans, maar een groot deel). Ik ben in opwachting voor het nieuwe album "The Hunting Party" en luister alle albums weer eens terug, Merk dan toch dat ik de albums MTM en ATS het meest opzet. Living Things is momenteel nog steeds mijn favoriet. Uiteraard blijven de eerste twee albums nog altijd erg leuk om op te zetten. Slap puberaal of welke naam je het ook geven wilt. Het blijven lekkere nummers!

In ieder geval, het lage gemiddelde van ATS komt alleen omdat het LP is, durf ik wel te zeggen. Was het een andere band had het vast een hoger gemiddelde gehad. Ik vind het in iedergeval een heerlijk album om van begin tot eind op te zetten. En wanneer hij is afgelopen: zet ik hem gewoon opnieuw op!

Wat een pareltje dit album.
Zonde en onbegrijpelijk dat deze zo laag gewaardeerd wordt.

Ondertussen dit album al tientallen keren beluisterd en ik ben het er mee eens dat de liedjes op zichzelf niet bijzonder zijn, maar als geheel klopt dit album gewoon. Net als een goed verhaal zit er een begin, middenstuk ("Blackout" en "Wretches And Kings") en einde in. Bij weinig albums heb ik zo'n gevoel van eenheid gehad.

Geef dit album sowieso een kans (of 2 of 3)

Minste album van de heren.
Ik heb respect voor hun ontwikkelingsdrang, maar ik mis de beukende gitaren teveel.
Blackout is het hoogtepuntje op dt album.

Sluit ik me volledig bij aan!

Twaalf jaar na het verschijnen van dit album en mijn vernietigende oordeel toch nog maar eens een nieuwe kans gegeven. En eerlijk is eerlijk, een halve ster voor dit album slaat nergens op. Terugkijkend op het inmiddels droevig geëindigde Linkin Park-tijdperk was dit misschien een van hun vreemdste moves, maar zeker geen wanproduct. Voor LP-begrippen was het een spannend experiment, al kan ik me voorstellen dat onbevooroordeelde oren juist vooral een veilig, toegankelijk, poppy, wisselvallig rockalbum met elektronische invloeden horen. Precies dat hoor ik nu ik er zelf wat neutraler naar kan luisteren in ieder geval wel. Nummers als Burning in the Skies, Waiting for the End en Wretches and Kings steken boven de middelmaat uit, de rest lukt dat niet en varieert van aardig (Blackout) tot zwak (Robot Boy). Afsluiter The Messenger zorgt helaas dat een nare nasmaak blijft hangen, wat een gedrocht van een nummer met werkelijk tenenkrommende zang.