Cockney Rejects - We Are the Firm (1986)
mijn stem
1 stem
0
geplaatst: 10 maart, 22:09 uur
Op reis door new wave kom ik van de vierde van Sham 69, de grondleggers/voorlopers van oi!-punk, bij de groep die dat (kleine) subgenre smoel gaf: Cockney Rejects. In maart 1980 verscheen debuutplaat Greatest Hits Vol.1, waarna in mei non-albumsingle I'm Forever Blowing Bubbles verscheen. Een lied ter ere van hun voetbalclub, het Oost-Londense (Stratford) West Ham United.
In de laatste week van mei piekte het nummer op #35. Dan word ik toch benieuwd hoe de Hammers het dat seizoen deden: ze wonnen de FA Cup door Arsenal te verslaan en kwalificeerden zich zo voor de Europacup voor bekerwinnaars, in de competitie eindigend als zevende.
Vervolgens ontdek ik dat het liedje een cover is. Leve internet: gecomponeerd in 1918 en in 1919 een hit voor het Ben Selvin's Novelty Orchestra. Dat in de dagen van "liedjesfabriek" Tin Pan Alley en big bands. Hoe die instrumentale versie klonk is hier te horen. Ik krijg associaties met de geluidsfilms van bijvoorbeeld Laurel & Hardy van enkele jaren later.
Vele versies volgden, waarbij de vocale versie die al in 1918 in musical The Passing Show of 1918 zat. In de jaren '20 werd I'm Forever Blowing Bubbles in Engeland populair gemaakt door Dorothy Ward, later werd het opgenomen door Doris Day & Jack Smith (1951), Vera Lynn (1959) en in 1975 door de West Ham United Cup Squad, dat het tot #31 in de Britse hitlijst zong. De reden dat het lied bij de club past, ligt 'm in de eerste regels: "I'm dreaming dreams, I'm scheming schemes, I'm building castles high", waarin supporters een verwijzing naar de Tower of London zien.
In 1980 slagen Cockney Rejects erin dit in een punkjasje te hijsen. Het eerste album van de Rejects waar dit nummer op verscheen was deze verzamelaar We Are the Firm, waarvan hoes en titel eveneens naar West Ham United verwijzen.
Andere opvallende titels op deze plaat: een cover van ex-Motörheadgitarist Larry Wallis namelijk Police Car plus Hawkwinds/Motörheads Motörhead. En verder zelfgeschreven, energieke oi!
Volgende nummer op mijn afspeellijst is eveneens een non-albumsingle: We Are Glass van Gary Numan, voor het eerst op elpee verschenen op New Man Numan: The Best of Gary Numan.
In de laatste week van mei piekte het nummer op #35. Dan word ik toch benieuwd hoe de Hammers het dat seizoen deden: ze wonnen de FA Cup door Arsenal te verslaan en kwalificeerden zich zo voor de Europacup voor bekerwinnaars, in de competitie eindigend als zevende.
Vervolgens ontdek ik dat het liedje een cover is. Leve internet: gecomponeerd in 1918 en in 1919 een hit voor het Ben Selvin's Novelty Orchestra. Dat in de dagen van "liedjesfabriek" Tin Pan Alley en big bands. Hoe die instrumentale versie klonk is hier te horen. Ik krijg associaties met de geluidsfilms van bijvoorbeeld Laurel & Hardy van enkele jaren later.
Vele versies volgden, waarbij de vocale versie die al in 1918 in musical The Passing Show of 1918 zat. In de jaren '20 werd I'm Forever Blowing Bubbles in Engeland populair gemaakt door Dorothy Ward, later werd het opgenomen door Doris Day & Jack Smith (1951), Vera Lynn (1959) en in 1975 door de West Ham United Cup Squad, dat het tot #31 in de Britse hitlijst zong. De reden dat het lied bij de club past, ligt 'm in de eerste regels: "I'm dreaming dreams, I'm scheming schemes, I'm building castles high", waarin supporters een verwijzing naar de Tower of London zien.
In 1980 slagen Cockney Rejects erin dit in een punkjasje te hijsen. Het eerste album van de Rejects waar dit nummer op verscheen was deze verzamelaar We Are the Firm, waarvan hoes en titel eveneens naar West Ham United verwijzen.
Andere opvallende titels op deze plaat: een cover van ex-Motörheadgitarist Larry Wallis namelijk Police Car plus Hawkwinds/Motörheads Motörhead. En verder zelfgeschreven, energieke oi!
Volgende nummer op mijn afspeellijst is eveneens een non-albumsingle: We Are Glass van Gary Numan, voor het eerst op elpee verschenen op New Man Numan: The Best of Gary Numan.
* denotes required fields.
* denotes required fields.