AJ McLean - Have It All (2010)

Bij toeval las ik op het internet dat AJ McLean (een van de Backstreet Boys) onlangs een soloalbum heeft uigebracht in bepaalde continenten. Hoewel ik helemaal niks met de muziek van de Backstreet Boys heb, was ik best benieuwd naar zijn solowerk, lijkt het op de Backstreet Boys of is het compleet wat anders? Zonder enige verwachtingen heb ik de gok gewaagd en het album beluisterd.

Tot mijn grote verbazing is het eerste nummer, ‘Teenage wildlife’ al een onwijze knaller, een briljante pop/rock song met een vette dancebeat eronder voorzien van ook nog eens een ontzettend catchy refrein. Het tweede nummer, ‘Have it all’, is ook een onwijs sterk nummer met een zeer pakkend intro en wederom een refrein dat je bijblijft. Het derde lied, ‘London’, is ook ijzersterk qua tekst en op dit nummer bewijst AJ toch echt de mooiste stem van alle Backstreet Boys te hebben. Bij ‘Gorgeous’ gebruikt AJ zijn kopstem en ook dat bevalt wonderbaarlijk goed; met een beetje fantasie luister je naar een Justin Timberlake nummer.

‘What if’ is ook voorzien van een prima arrangement en songtekst, doet een beetje denken aan het nummer ‘London’ dat we al eerder voorbij hoorden komen. ‘Drive by love’ is een beetje rock ’n roll en een beetje funk; een nieuwe richting binnen dit album dus en dat zorgt voor een aangename verassing, een stevige beat met een heerlijk ritme. ‘Love crazy’ is een beetje doowop (moderne Phil Spector sound) en een beetje soul, weer een andere richting, maar ook dit genre kan zijn stem makkelijk aan… als je bij dit nummer bent aangekomen denk je al bij jezelf ,,wat is dit eigenlijk een waanzinning goed album’’.

‘Sincerely yours’, is zo’n cliché ballade waar ik normaal totaal niet van houd. Dit raakt me dan toch weer enigszins omdat het nummer uit het hart komt, dus ja, ik vind ‘m nog leuk ook nog. ‘I quit’, man, hoor ik daar nu opeens een soort mix tussen soul, rock, funk en een beetje gospel invloeden (?), jazeker, en ook dit bevalt ontzettend goed. ‘I hate it when you’re gone’ is het eerste nummer dat ik wat minder vind, beetje monotoon en saai, het is niet slecht maar omdat de rest van het album me ontzettend meevalt is dit een beetje een niemanddalletje. ‘What it do’ is weer wat rock ’n roll en funk en is een regelrechte knaller waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten, het vreemde is dat dit nummer een beetje het ‘Free your mind’ effect van En Vogue heeft en toch lijkt het er niet bepaald op. Er staat overigens ook nog een twaalfde nummer op: ‘Mr. A’ die ook erg fijn is, catchy beat dat wat rustig begint maar tijdens het refrein ook weer knalt. Ik vind het jammer dat de CD alweer afgelopen is, dus moet ‘ie maar op repeat!

Even serieus, mocht dit iemand ooit nog lezen; ik kan best begrijpen dat je sceptisch tegenover een (ex) Backstreet Boy staat maar zie dit als een uitdaging. Laat je verassen en kom tot de conclusie dat dit eigenlijk een heerlijk dancealbum is dat ver, maar dan ook heel ver boven de troep van de Backstreet Boys staat! AJ zijn stem kan veel genres dragen en dat bewijst hij op dit album dat een mix van diverse muziekstijlen is. Wat een album!

Die eerste track, ‘Teenage wildlife’, is echt een wereldtrack!

Dit klinkt exact als de Backstreet Boys en laat ik daar nou overheen zijn. Hij heeft een mooi rauw randje om zijn stem, ik had hem zoveel liever een lekkere rockplaat in horen zingen of iets meer in de richting van jazz. Maar nee, meneer gaat door met BSB achtige popsongs. Jammer.
London is prima en sincerely yours zijn mooi, maar deze had hij ook een singel uit kunnen brengen, een hele cd heeft totaal geen meerwaarde.