David Gray - Foundling (2010)

Zeer verbaast toen ik dit nieuws in mijn mailbox binnenkreeg. Zowaar een nieuwe album van David, zo kort op zijn vorige. Dat is niet van zijn gewoonte. Nu hopen dat hij hierdoor ook weer de AB binnenspringt en ik ben helemaal tevreden.

Dit wordt een soort van Lost Songs 2 naar het zich laat aanzien... nog 10 dagen !

Er staan wat previews bij o.a. amazon, low fi sound die de fans wat zal verdelen maar kwaliteit zal wel weer goed zitten

beetje jammer dat je al gestemd hebt als je het nog niet compleet beluisterd kan hebben...

Het is wel goed dat Gray terugkeert naar z'n roots. Die suffe popsongs van de laatste jaren deden geen recht aan Grays bijzondere stem.

19 nummers

6 nummers excl. bonus cd vond ik meer dan genoeg voor dit oordeel. Vind hem hooguit nog beter nu

Sorry Marcel, maar de MusicMeter-regel is dat je pas stemt als je alles gehoord hebt. Ik haal je stem nog even weg.

Ik ben fan van David Gray sinds White Ladder en heb toen, direct, met terug werkende kracht ook zijn oudere werken aangeschaft. David heeft me nog nooit teleurgesteld. Ook nu dus niet.

Sterker nog, ik vind dit album zijn beste sinds White Ladder. Foundling heeft, net als White Ladder, een ideale combinatie van dat akoestische geluid aangevuld met spaarzame orkestratie. Luister maar eens naar We could fall in love again tonight, luister naar The old chair en, nou ja, ik kan ze allemaal wel opnoemen. Ik heb geen zwak nummer ontdekt.

Foundling bestaat uit liedjes uit de Draw the Line sessies en ik kan alleen maar zeggen dat, hoewel ik dat album ook erg sterk vond, ik deze een slag beter vind. Deze klinkt zo ongelooflijk authentiek; alle het goede van David Gray komt in Foundling samen.

Fantastische CD laatste waren matig, maar deze is echt top, prachtige songs zoals forgetting, when i was in your heart en holding on , horen bij David, onverwacht een pareltje en hoog op mijn 2010 lijstje!!!

Eerste keer beluisterd en klinkt inderdaad erg mooi. Of dit White Ladder voor mij benaderd is nog even de vraag.

Overigens is het raar dat hier de track More to me now bijstaat als dit niet als een versie van dit album te krijgen is. Het betreft een iTunes bonustracks, dus is niet op het album te verkijgen.

Ga hem de komende weken meerdere malen beluisteren, maar krijgt nu al een 4 . Indeed I will klinkt overigens wel als een goede single. Tikkie commercieel en lekker in het gehoor.

Dit album vorige week gekocht en is sindsdien niet meer uit de speler geweest. Ik denk dat ik dit na White Ladder zijn beste album vind. De man heeft een prachtige stem, de nummers zijn sterk en ze zijn mooi gearrangeerd!

Pracht van een plaat, ook de bonusnummers mogen er gerust zijn, al vind ik die wat minder.

Cijfer volgt nog, eventuele bespreking ook (eventueel dus).

Een kennis van mij raadde me enkele maanden geleden David Gray aan. “Echt iets voor jou!”, zei die kennis. Ik besloot om dat advies in acht te nemen, en ben dan maar begonnen met ‘Foundling’, de meest recente van David Gray. En, inderdaad, het is iets voor mij.

Volgens mij is dit plaatje trouwens iets voor veel mensen. In de eerste plaats omdat het materiaal op ‘Foundling’ kwalitatief van hoogstaand niveau is. Ten tweede, omdat het geen moeilijke muziek is. De traditionele instrumenten komen aan bod, af en toe wat strijkers, een saxofoon of blazers erbij om het geheel op te smukken, zonder veel boe of ba, geen onnodige experimentjes dus, of uitstapjes waar je door de bomen het bos niet meer ziet. Ik mag graag al eens luisteren naar progrock, jazz of andere vrij ontoegankelijke muziek, maar dit gaat er af en toe ook in als zoete koek. Af en toe. Ten derde, David Gray heeft een fantastische stem, puur en onberispelijk, van tijd tot tijd ook wat korrelig, maar dat maakt het gevoel dat je tijdens de beluistering van ’s mans songs ervaart, des te echter en intenser.

De bonusnummers, daar zal ik het even kort over hebben vooraleer over de 11 reguliere nummers een boompje op te zetten. De bonusnummers halen het niveau niet van de reguliere nummers, maar dat is zeker geen schande. De twee laatste nummers (‘More To Me Now’ buiten beschouwing gelaten, want dat ken ik niet) klinken me iets te poppy en makkelijk, maar er staat toch nog wat schoons op, zoals de sfeervolle instrumental ‘Morning Theme’ en ‘Fixative’.

De plaat opent luchtig en poppy, met ‘Only The Wine’. Geen mis nummer, maar nu niet meteen speciaal. Gewoon een lekkere opener. Daarna komt voor mij het echte werk, met enkele prachtige nummers op een rij. Het eerste in de rij is het titelnummer (‘Foundling’). Prachtig nummer, zet aan tot meezingen, erg mooie tekst ook. David Gray zei over dit album, dat hij het gewoon moest maken, omdat het als een weeskindje (foundling) voor z’n deur lag. ’t Zal wel een metafoor wezen, zeker? Althans, die versie heb ik gehoord. Daarna komt ‘Forgetting’, zonder twijfel één van de beste nummers van dit jaar. Dat simpele pianospel, de met melancholie bestoven stem van Gray, en dan komen er nog wat strijkers bij, die alle haren op m’n armen doen verrijzen. Ik krijg er de rillingen van, zo mooi.

‘Gossamer Thread’ is ook alweer een mooi nummer, met een prachtige melodie. Gray zingt weer geweldig. ‘The Old Chair’ is ook een lichtpuntje. Prachtig nummer, het laat me achter met een soort van verweesd gevoel..

Daarna is het allemaal wat minder, met nog één absolute uitschieter: ‘Holding On’, en één kleinere uitschieter, die toch vermeld dient te worden: de meeslepende afsluiter ‘Davey Jones’ Locker’. De andere nummers zijn zeker genietbaar, maar eigenlijk niet meer dan dat.

David Gray, een man die al enkele platen op z’n CV heeft staan, ontdek ik. Ik ben er nog lang niet klaar mee.

4 sterren

Ne één keer helemaal beluisterd te hebben was ik stom verbaasd in de goede zin des woords. Een vriend probeerde me een paar keer aan de muziek van Gray te laten proeven, maar boeien kon dat niet. Hele andere muziek. Maar nee, het sprak me echt niet aan. In één van de vorige reakties las ik dat Gray terug naar zijn roots was gegaan. Dan ga ik daar ook maar eens naar op zoek, want dit album vind ik na één keer al overdonderend! Forgetting blijft me nu al achtervolgen. Zó mooi, zo puur en zó gevoelig. Op naar een dikke 5 sterren. Voorlopig even nog op 4.5!!!

Dan moeten jullie hem live maar eens meemaken. Kippenvel momenten alom!

Mijn laatste cd voor het slapen gaan (als het lukt). Voor mij de nummer 1 cd van 2010. Ik blijf geheel bij mijn vorige reaktie. Er zit totaal geen sleet aan. Mooi, ontoerend en een album dat m.i het best tot zijn recht komt 's nachts, als je door niemand gestoord wilt worden en weg wil domen.

Heb je zijn andere albums al ondertussen?

Deze is idd een pareltje.

Uiteraard! Allemaal. Ik werd er een paar jaar geleden op geattandeerd door een vriend. Maar ik moet wel zeggen, dat ik zijn laatste cd's steeds beter worden m.i.

Ik vind White Ladder nog altijd onovertroffen, schitterende plaat.

Dat was nou precies de cd, die ik van mijn vriend kreeg en was de aanzet tot me wat meer te gaan verdiepen in David Gray, maar in eerste instantie kwam ik niet verder dan de kwalifikatie: goed. Voor mij dus niet zijn beste, maar dat blijft toch een kwestie van smaak, beste twelve.