Klaxons - Surfing the Void (2010)

Haha leuke hoes

Flashover vind ik een beetje tegenvallen.. ze hadden er meer mee kunnen doen. Het is een soort remake van hun debuut. Maar dan uiteraard een mindere.

Zoooo! Heel benieuwd naar!

Inderdaad, heel leuke hoes. Alles met katten is tof.

Van 'Flashover' ben ik ook wat teleurgesteld. Zoals je zegt trekt het gewoon veel te veel op hun eerste CD. Hopelijk is de rest anders, want ik wil dat deze CD niet flopt. I have faith in 'Klaxons'.

Ik vind flashover wel goed! Jaja, Klaxons, missed their sound:)

Echoes komt in de buurt van het debuut, maar ik moet de rest ook horen voordat ik overtuigd ben!

Wel jammer dat ze hun cd moesten aanpassen omdat het platenlabel het te experimenteel vond. En dat ze dan hebben toegegeven hebben.

Bij Echoes herkende ik eerst Klaxons niet, ik dacht te maken te hebben met het zoveelste galmbandje (The Temper Trap of zo?), maar toen ik zag dat het Klaxons waren viel het me eerst tegen, maar vandaag hoorde ik hem opnieuw en ik was er best enthousiast over. Als je het weet, hoor je het ook echt, bijvoorbeeld in die zang.

hehe eindelijk een nieuw album. Dat mocht even duren.

Nu op de luisterpaal!

Op het eerste gehoor behoorlijk chaotisch, maar zeker niet slecht!

exact mijn reactie. Was aangenaam verrast toen ik hoorde dat het de Klaxons waren.

Op het eerste gehoord best redelijk, maar ik krijg heel erg een Favourite Worst Nightmare-vibe van dit album.

Echoes doet me een beetje denken aan Doubt van Delphic.

Genietbaar plaatje. Beste nummers zijn mijns inziens het energieke titelnummer en de fraaie afsluiter 'Cypherspeed', een nummer waarin een drive zit die ik in de andere nummers niet kan terugvinden..

3 sterren

1e keer vind ik em fucking awesome. Benieuwd of ik (zoals bij die vorige) deze plaat niet te vaak kan aanhoren.

En dat houdt in?

Heb hem nu voor de derde keer opstaan en hij blijft zeker wel kleven, al vind ik hem minder sterk dan het debuut. Valley of the Calm Trees en Cypherspeed zijn mijn favorieten tot nu toe. Btw, 30 november staan ze in de Melkweg!

Echoes is echt fantastisch, beter dan alles op het debuut.

Ik ga dit analyseren, volstaat het om te zeggen dat het misschien niet is wat je verwacht?

En dat dat niet erg is Bands die evolueren getuigen van meer durf dan iemand wiens geweldige debuut keer op keer wordt overgedaan.

Volledig mee eens, al vind ik deze plaat niet echt getuigen van vernieuwing in vergelijking met hun vorige. Maar ze kunnen nog steeds erg fijne nummers schrijven, wat meteen verklaart waarom ik er zo moeilijk af kan blijven. Halve ster erbij voor mij.

Minder als de eerste maar toch nog altijd zwaar de moeite!! nicee!

Na de eerste luisterbeurt klinkt het als chaos, Nog een paar luisterbeurten erbij en hopelijk zet ik voor het woord "chaos" dan "heerlijke"

Om reden die alleen MS snapt, draaide Windows Mediaplayer (toen ik het weer activeerde) dit album na het afspelen van de laatste Interpol (in tussentijd draaide ik nog Waldemar Bastos van cd) en, potverjoppie, de zon begon te schijnen, ik kreeg er weer zin in.

Dit vrolijk getinte album, klinkt een stuk opgewekter dan het vorige Klaxons-album, ik zit alleen opgezadeld met de existentiële vraag of het wél een reële blijverd is.

Ik betrap me er nog steeds op dat ik het geluid zachter zet tijdens dit album. Op één of andere manier is meer dan een half uur keiharde chaos te veel voor mij... Het album staat me tegen, hoewel ik sommige nummers wel degelijk kan waarderen.

Misschien zorgt het optreden morgen @Melkweg voor nieuwe inzichten

Toch maar nog eens geluisterd. En ook maar een stem, zodat ik niet beïnvloed word door het concert morgen.

Er zitten heerlijk harde, chaotische nummers tussen, maar soms wordt het daardoor iets te eentonig. Voor de rest vind ik bijv. nummer 2 en 7 erg sloom en lomp klinken.

Haalt het dus niet bij het debuut, maar Klaxons zet hier wel een bescheiden stap naar een nieuw geluid wat mij betreft.

3*

Op www.klaxons.net kun je nu gratis een soort van EP downloaden met nummers die op Surfing The Void hadden moeten staan (alleszins in 2010 gereleased hadden moeten zijn) maar waarvan de platenmaatschappij vond dat het way too experimental was. Zeer jammer, want dat handvol nummertjes klinkt een stuk beter dan wat Klaxons hier op Surfing The Void hebben gezet/hebben moeten zetten.