Jack Johnson - In Between Dreams (2005)

En hier sluit ik mij volledig bij aan. Dit is gewoon een heel lekker album, altijd fijn om op te zetten. Vooral op een relaxte zondagmiddag vind ik deze heerlijk om op te zetten. Enige nadeel met Jack Johnson vind ik wel dat als je één album hebt gehoord, je ze allemaal hebt gehoord. Daarom hou ik het bij deze, want dit vind ik dan wel zijn beste album.

Jammer, ik vind het namelijk de beste muziek die er is

Mathijs, gelukkig heb je nog veel jaren om te leren wat voor verschillende stijlen muziek er allemaal zijn. Ik hou zo nu en dan ook zeker van een nummer van jack johnson, het is alleen niet allemaal hoogstaand. Bushfire Fairytales is dan nog uniek in zijn soort, de rest kabbelt hier in mindere mate op voort.

Geen slechte album, zeker niet, alleen ook niet baanbrekend!

echt onzettend lekker album als ik dit luister krijg ik weer helemaal zin in de lente... zie me al zitte buiten muziekje biertje good life

Een erg lekker album! Als kritiek lees ik dat het een te simpel album zou zijn maar het gaat er uiteindelijk toch gewoon om wat voor gevoel je krijgt bij een album. Er staan eigenlijk allemaal goede nummers op en een paar uitschieters. Ik twijfel een beetje tussen een 4,5 en een 4 maar ik hou het voorlopig op een 4*.

Lekker album om te luisteren voor het slapen gaan

Verreweg van simpel. Staple it together is bijna existentialistisch te noemen: stabbed the moment in the back/shoot the moment in the foot

Lekkere achtergrondmusic. Kocht hem in Zuid Afrika om in de auto te spelen maar kon hem na een maand niet meer horen. Kabbelt allemaal wel veel in het zelfde deuntje door.

Op MusicMeter lees je geregeld over "groeiplaten", platen die interessanter worden naarmate je ze vaker draait. Zou er ook zoiets als "krimpplaten" bestaan? Dan zou ik persoonlijk In Between Dreams in deze categorie willen plaatsen. De eerste keer vond ik 'm leuk, vooral de warme, prettige sound sprak me aan, maar na een paar keer wist ik het wel.
Ik wil geen muziek van zongebruinde, atletische, succesvolle, gelukkige jongemannen. Ik wil muziek van zwarte, krakkemikkige, onbekende, sombere oude kerels zoals Blind Willie McTell, Sleepy John Estes of Big Bill Broonzy.

Nou, tien muzikanten kan ik echt niet noemen, daarvoor gaat deze muziek te makkelijk het ene oor in en het andere oor uit, maar ken je David Wilcox? De muziek is vriendelijk, melodieus, af en toe een beetje humor. Erg vergelijkbaar met Jack Johnson. Zijn plaat "How did you find me here" heeft enkele sterke momenten, vooral het titelnummer is van een zeldzame schoonheid. Maar als geheel: te weinig karakter.

We schrijven 2005. Net mijn toenmalige liefde van mijn leven leren kennen. We waren jong dus onze verkering kende slechts de mooie dagen van het jaar. Een heerlijke tijd, stapel verliefd op het mooiste meisje van de wereld. Ze woonde een half uur treinen, en in die uren leerde ik meneer Johnson kennen. Dit album is de perfecte muziek voor dit soort vrolijke dagen vol jonge liefde en rijk aan zon.

Altijd als ik dit album opzet verander ik weer in die jongen van 17, die het toppunt van geluk ervaarde als hij hotel de botel in de trein terug zat en maar weer is deze plaat opzette.

4,5*

wat grappig is dat ik better together juist een minder nummer vind en het hier helemaal boven staat

Geen 10, maar G. Love & Special Source en Donovan Frankenreiter vissen uit exact dezelfde vijver.
Neemt niet weg dat Jack Johnson het prima doet in dezelfde vijver, het is alleen een simpele goudvis.

De muziek van Jack Johnson maakt me altijd vrolijk. Zo ook "In Between Dreams". In vergelijking met zijn eerdere albums klinken sommige liedjes op "In Between Dreams" wat voller qua geluid. Verder is het recept bekend: mooie kampvuurliedjes om bij te ontspannen. Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen.

Nog steeds een heerlijke cd. Leren kennen tijdens de vakantie op Elba. Toen vond ik er vreemd genoeg niets aan. Elke dag werd het opgezet door iemand. On and On is ook lekkerrrr !

Better Together staat daar gewoon tussen Dylan, Randy Newman en de Mens in mijn top 5 van mooiste liefdesnummers allertijden!

Heerlijk relaxte cd.

Bij dit album neig ik tussen een 3.5 en een 4. Echt een heerlijk album en fantastisch uitgevoerd maar niks baanbrekends. Ben wel weer helemaal Jack Johnson na zijn optreden wat wel baanbrekend was, vooral door de toetsenist genaamd Zach Gill die soms Jack Johnson in de schaduw zetten en Jack Johnson liet dat terecht ook toe. Uiteindelijk stal Jack Johnson toch gewoon de show door uiteindelijk nog verrassend Do You Remember? solo als encore te doen. Dat is gelijk ook de beste op deze plaat.

Niks voor mij, deze overvrolijke kerel met zijn zorgeloze compositietjes. Dit glijdt gewoon recht van je af.

IPV een slaappilletje , kun je ook naar deze cd luisteren. Slaap is gegarandeerd!
Wat een zeur en saaie muziek vind ik dit.
Kocht dit album voor 0.25 cent op koningsdag op de vrijmarkt. Dus die gok kon ik nemen voor die prijs.