Lantlôs - .neon (2010)

Ja hij is er dan, naja je weet wel waar.
Lantlôs is een project van Herbst die alle instrumenten inspeelt, met op deze 2e cd Neige op vocals. De lichtelijk geniale Neige van Alcest ja, die.

Laten we dan maar met het beste beginnen. Op het gebied van harsh vocals, is dit Neige's beste prestatie zowat. Wat een emotie. Vooral in nr. 2, waar de furieuze woede echt uit zijn tenen komt. Cleane zang is alleen te vinden in Pulse/Surreal, wat dan ook gelijk een topper is.
Qua productie is de plaat misschien iets te dik. Toch verliest het nooit zijn rauwe randje, doordat de drums nog steeds rammelen. Instrumentaal hoor ik er een grote scheut Post-Rock en Jazz in terug, wat gemengd wordt met de gebruikelijke Black versnellingen en gitaartjes.

Duidelijk een meer Black Metal gerichte plaat, maar met de nodige andere invloeden. Bij Neige komt het echt uit zijn tenen, al zullen fans van zijn cleane zang hier wel afhaken (zelf weten!).

Ik begin voorzichtig met een 4*

Op dit tweede album inderdaad bijgestaan door Neige, die ik inmiddels als muzikaal genie beschouw. Heerlijk sfeervol album dat bol staat van de emotie. Ze maken echt met hun hart en ziel hun muziek en dat is dan ook terug te horen op de plaat. Wederom een stukje genialiteit uit dit genre.

Vreemd dat ik dit helemaal gemist heb, fan zijnde van Neige. Erg mooi album zeg, hier bevallen zijn harsh vocals me een stuk beter dan op de laatste Alcest. Schitterend artwork trouwens zeg, een van de mooiste metalhoezen ooit wil ik bijna zeggen.