Eminem - Recovery (2010)

Het popgehalte is wat hoger hier dan op de standaard Eminem albums voor m'n gevoel. Kan er wel van genieten hoor, maar is voor mij het dieptepunt in zijn carriere.

'No Love' is toch wel een eckte eckte banger: alles klopt, van Lil' Wayne, de sample, tot aan Eminem zelf. Eigenlijk het enige nummer van dit album dat ik nog wel geregeld opzet.

Exact dat wat jij zegt.

Toen dit album pas het daglicht zag en de eerste luisterbeurt erop zat durfde ik Recovery gemakkelijk naast The Marshall Mathers LP en The Eminem Show zetten. Na meerdere luisterbeurten moest ik hier uiteraard(!) op terugkomen.

De singles hangen rond de middelmaat. Not Afraid en Space Bound hebben me nooit veel gedaan. No Love is nog wel tof en Love the Way You Lie is een uitermate aangename radiosingle.

Hoogtepunten zijn Cold Wind Blows, Talkin' 2 Myself, Won't Back Down, So Bad (Dr. Dre!), Almost Famous en de bonustrack met Slaughterhouse.

De rest is leuk maar ietsje te pop en klinisch (met gebrek aan een beter woord) naar mijn zin. Cinderella Man is de enige echte misser op het album.
De tribute voor Proof (You're Never Over) is knap geprobeerd, maar ik vraag me af of hij het valse refrein wel geapprecieerd had?

Uiteraard totaal niet het niveau van zijn twee meesterwerken. Ook moet dit het onderspit delven tegen The Slim Shady LP en Relapse. Dat wilt echter niet zeggen dat dit een slecht album is naar mijn mening, aangezien de 4*.

Slim Shady is al een tijdje dood en daarmee ook de rapper met (soms) dat gekke stemmetje, die zijn vriendin verkracht, zijn moeder vermoordt en een hekel heeft aan de wereld.
Welkom Eminem een meer volwassen rapper die (bijna) beter rapt dan ooit tevoren. Alleen....die beats zijn een stuk minder en zonder de zieke Shady humor is het allemaal iets minder apart.
Dat neemt niet weg dat ik dit een zeer sterk hip-hop album vind met een ijzersterke rapper die de plaat staande houdt ondanks dat de beats minder zijn. Zijn teksten zijn een stuk volwassener, maar er zit nog genoeg bekend Eminem werk in.
Bovenal heel prettig dat we bij het luisteren niet meer de psychiater zijn zoals op Relapse, maar dat we weer gewoon publiek zijn.
Ik vind het bovenal knap dat hij dit niveau nog haalt.

eens met het bovenstaande!

Eminem is mijn favoriete artiest maar dit album is om een of andere reden wat langs me heen gegaan. Na 4 jaar uit de running te zijn geweest kwam hij naar mijn idee sterk terug. Ik moest er wel even aan wennen maar uiteindelijk sprak de duistere thematiek me wel en staan flinke bult geweldige nummers op. En het stond bomvol Dr. Dre beats. En Eminem en Dr. Dre is gewoon een heerlijke combo.

Dr. Dre produceert slechts een maar wel een hele vette beat op Recovery. So Bad is sowieso fantastisch want Eminemt flowt ook heerlijk op dat nummer. En dat zit ik te denken...wat als Dr. Dre toch gewoon dit hele album had gebeatbakt...

Maar goed over het album verder zelf. Nu ik het weer herbeluister vind ik hem beter als ik in gedachten had. Destijds struikelde ik een beetje over het popachtige Love The Way You Lie en Not Afraid. Eerste nummer vind ik nu ik hem een tijd niet hebt geluisterd toch ook best lekker. Wel logisch dat deze nummers eruit werden gepikt als singles. Eminem zelf is op dit album best wel in vorm. Dat hij technisch vaardig is laat hij nog steeds horen. Hij spit als vanouds hard. Bijvoorbeeld op Won't Back Down...erg lekker nummer vind ik dat. Normaal gesproken heb ik niks met Pink, maar ik vind haar bijdrage erg lekker. En daarna W.T.P....ik vind die beat echt heerlijk en Eminem flowt echt fantastisch daar. Vreemd dat die track zo weinig stemmen heeft. Wat helemaal gaaf was geweest en Royce Da 5'9'' of Obie Trice ofzo een feature deed op dat nummer.

En dat heb ik dus wel met dit album. Ik vergelijk het toch nog wat veel met zijn voorgaande werk is en dan met name Relapse. Dit wat meer serieuze vervolg is opzich ook wel logisch. Het album is ook zeker wel toegankelijker te noemen als zijn voorganger. Maar dat hoeft niet erg te zijn. Zo'n nummer als Going Through Changes is bijvoorbeeld wel erg mooi vind ik. Not Affraid vind ik dan weer een iets te hoog popgehalte hebben. Beats zijn verder ook prima. Just Blaze en Khalil zijn ook prima producers.

Ik geef hem voorlopig 3,5 al zit hij dicht tegen de 4,0 ster aan. Ik ben overwegend positief over dit album wel maar ben iets meer fan van zijn wat maffere, donkere kant dan van deze wat meer 'emo-achtige' hip-hop (even lullig gezegd). Kwestie van smaak. Verder beats in orde, Eminem in vorm. Niet veel op aan te merken.

Edit: Nog een minpunt wel. Hij had Ridaz gewoon op de reguliere versie moeten zetten. Fantastisch nummer.

Mag ik zeggen dat ik het niet helemaal eens ben met het bovenstaande? Ja inderdaad shady is leuk en op dit album is het wel redelijk duidelijk dat hij dood is. Maar is dat echt iets slechts? Voor mij is recovery een van de beste albums van em. Ik luister ook nog steeds heel veel sslp en mmlp1 maar recovery is ook gewoon briljant. Textueel misschien zelfs wel beter dan mmlp 1. En no love is wel echt de banger van het album. Man wat een sensatie.

Nu ik alle albums van dit heerschap chronologisch aan het nalopen ben, besef ik me ook dat ik rond deze jaren Eminem minder nauwlettend in de gaten hield. Voor mij was Relapse dan ook zijn laatste echte topper. Al is Recovery ook nog wel aardig te pruimen. Ik moest er in het begin niet veel van hebben, maar dat is beter geworden.

Qua ontwikkeling hoor je hier wel een gladdere sound. Dat kan je ook wel een beetje verwachten als je kijkt naar de featurings. Ook zijn manier van rappen werd hier wat meer schreeuwerig. Dit vond ik niet echt een vooruitgang. Over de gehele linie maakt dat het album nogal overwhelming. Maar de energie is zeker wel aanwezig. Het levert ook wel een hoop toffe tracks op dus dat scheelt. Maar van nummers als Not Afraid krijg ik nog steeds lichtelijk jeuk. Desondanks kan ik over het hele boeltje wel positief zijn.

Mijn vriendin is Eminem-fan en zei eens: leuk, al die lijstjes van je maar waarom maak je niet eens een Eminem top 50? Ik zei: oké maar dan wil ik wel zijn oeuvre nog eens goed doornemen. Het is een flink project geworden dat vanaf Encore niet altijd meer even makkelijk is, maar de ontdekking van No Love is toch wel een hoogtepunt. Ik kan me volledig aansluiten bij wat jij zegt. Eigenlijk best indrukwekkend dat ze een What Is Love-sample zo goed hebben weten te gebruiken.