Anaïs Mitchell - Hadestown (2010)

't Is wat: is je eerste berichtje op last.fm als je net terugbent uit Parijs een tip van een user uit je vriendenlijstje aldaar.... Hadestown van Anaïs Mitchell.

En wat mag Hadestown dan wel niet zijn?

A folk opera based on the orpheus myth and set in an american depression era.

Nou, dat leek me wel wat, en de vermoeidheid van al het lopen nog in mijn benen zittend, begon ik aan dit folk opera avontuur.
Maar bij opener Wedding Song ging het toch echt even fout: alweer zo'n dame die op de Joanna Newsom 'ik kan zo lekker koeren en kirren toer' gaat. Pffff, het koste al wat tijd om aan Angus & Julia Stone (en dan vooral Julia) te wennen, en Joanna doet me pas wat sinds haar laatste album nu ze wat 'gewoner' is gaan zingen.
Maar zoals ik ook bij Julia Stone opmerkte doet Stone me denken aan Martha Wainwright die ik wel waardeer, en dat gevoel kwam ook sterk opzetten bij het vervolg van dit album. Nee, ik kende Anaïs Mitchell totaal niet en was dus ook niet bekend met haar stem.
Op Hadestown wordt ze regelmatig bijgestaan door gastvocalisten als Justin Vernon (Bon Iver) of Ani DiFranco en dat zorgt vaak voor mooie combinaties.
Ja, het was even bijkomen van de 'schrik' maar al snel kwam de waardering voor dit project dat nogal pretentieus in de oren klinkt maar wat in de praktijk wel meevalt omdat Hadestown gewoon een mooi folk-album is geworden met schitterende liedjes die wel overkomen bij mij.
Het zal ongetwijfeld nog wat verder moeten uitkristalliseren wil ik de echte schoonheid ervan kunnen doorgronden, maar die kans gaat het zeker krijgen. Eerst even de vermoeidheid en alle indrukken van een lang weekend laten verdwijnen en Hadestown zal dat een prominentere plaats gaan krijgen.

Fijne tip!

De rolverdeling op dit album:

Anaïs Mitchell = Eurydice
Justin Vernon = Orpheus
Greg Brown = Hades
Ani DiFranco = Persephone
Ben Knox Miller = Hermes
Haden Sisters = schikgodinnen

als je het mij vraagt epic!

Dit album blijkt een beetje mijn vergeten album dit jaar. Het kwam wel eens voorbij in de shuffle, een enkele keer kreeg het een draaibeurt maar op bijzondere wijze kreeg ik er geen band mee. Dit is op de valreep van 2010 veranderd. Het is een heerlijk avontuurlijke cd en het kreeg echt een halfje te weinig van mij.

Vanavond blind meegenomen nadat ik al wel het een en ander was tegengekomen op het web.. staat nu voor het eerst op en ben me een beetje aan het inlezen en bij mij doemt gelijk de Hazards of Love op in mijn achterhoofd. Ik hou van dit soort verhalende cd's en ben heel benieuwd wat ik hiervan ga vinden.

Wat een geweldige plaat!

Ik vond het maar wat moeizaam vertoeven in Hadestown, een omgeving waar m.i. een weinig charismatische sekteleider de scepter zwaait met zijn Lorne Greene achtige stem..bij Why We Build the Wall zie ik ze zo zitten met hun witte nachthemden in een grote kring om hun leider heen, die de voorzet geeft en zo zijn er nog wel een aantal van die momenten, dat het voelt alsof je in een besloten kring bent en je nog net niet met een bord langs de kant van de weg hoeft te staan met daarop...God hates Fags. Ook Justin Vernon kan daar geen verandering in brengen. Het beste klinkt het nog als het muzikaal sober blijft en Ani DiFranco haar ding doet. Blijkbaar gaat het om een soort van Folk opera in een apocalyptische setting. Dat is allemaal leuk en aardig, maar mij weet het niet te boeien. Wel een mooie hoes, dat dan weer wel.

Mooi album dit. Doet me een beetje denken aan Bruce Peninsula, die hebben ook zo'n bijna gospel-achtige spirituele inslag in hun folkmuziek. Moet wel zeggen dat ik denk dat ik liever een heel album met alleen Anais' eigen zang hoor, die vind ik toch mooier dan die van alle gastvocalisten.

Wat een album, wat een verhaal. Dit tijdloze verhaal is honderden malen verteld, verfilmd en op andere manieren opnieuw aan de man gebracht. En terecht. Een verhaal dat bewijst dat liefde over grenzen gaat en letterlijk en figuurlijk deuren opent.

Anaïs Mitchell doet dit ook op prachtige wijze met een hele groep begenadigde zangers en zangeressen. Ieder heeft zijn sporen dik verdiend in de muziekwereld en hierboven is dat al verscheidene keren gezegd.

Voor mij is dit echter een samenhangend geheel dat mij meer doet dan de som der delen. Een vernieuwde moderne versie van het aloude Orfeus en Eurydice verhaal in een soort van folkmusical, die bijna opera-achtige vormen aanneemt met duellen in woord en geluid.

Machtig. Een aanrader.

Helemaal niks dit. Allemaal erg theatraal. Ik kan me voorstellen dat dit als theater nog leuk kan zijn maar als je het zo als muziek beluistert is vervelend, onsamenhangend en zelfs een beetje saai (elk nummer heeft zelfde kleur, zelfde trucje). Anaïs komt op mij over als een Joanna Newsom-wannabe, Greg Brown als een Mark Lanegan-wannabe (en ben al geen fan van Mark) en Justin Vernon blijft Justin Vernon maar voegt verder weinig toe. Enige stem die me echt kan bekoren is die van AniDiFranco, die me aan Wende doet denken.

Inmiddels is dit album opnieuw opgenomen met een andere musical cast. Schijnt 8 Tony Awards te hebben gewonnen dit jaar w.o. beste musical: HADESTOWN

Ook nu op Spotify: Hadestown (Original Broadway Cast Recording) by Original Broadway Cast of Hadestown on Spotify - open.spotify.com

Ik blijf The Wedding Song echt heerlijk vinden. Ook de nieuwe uitvoering.

Mocht je geen paywall hebben dan kan je het hele artikel lezen maar samengevat: Hadestown komt in 2025 naar Carré !

Hadestown in Nederland

Ik ga. Mooi album !