Trouble - Trouble (1984)

Wauw... White Doommetal ofzo... Christelijke doom, maar wel van zeer hoog niveau... Geweldige riffs en een goeie zanger die ons allen waarschuwt voor de satan!

Heerlijke plaat, dit is één van de eerste Doom Metal-platen. De riffs zijn geweldig, doom-riffs worden mooi afgewisseld met thrash-riffs, waardoor de nummers lekker wegluisteren. Ook de zanger is geweldig, zijn stem lijkt heel erg op Robert Plant (van Led Zeppelin) en past perfect bij de muziek. Nadeel van dit album vind ik zelf het geluid, maar echt storend is het niet.
Beste tracks: The Tempter, Bastards Will Pay, Psalm Nine.

Ik geef 4 sterren.

Debuut en beste plaat van deze Heavy Metal Hippies.

Geweldig dreigende doom metal op dezelfde leest geschoeid als de vroege Black Sabbath.

De zanger ontkent zelf dat dit ook maar iets met het christelijk geloof te maken heeft. Wel vreemd want er staan allemaal bijbelteksten in de songs.

Trouble gebruikte bijbelse thema's op de eerste twee albums niet omdat ze zo gelovig waren, maar omdat ze dat gewoon gaaf vonden. Eigenlijk op een zelfde manier als veel bands uit die tijd die satanische thema's gebruikten zonder zelf satanist te zijn.

Dit wordt zo uiteengezet in de liner notes van de re-releases van Psalm 9 en The Skull, door zanger Eric Wagner.

Gezien het openlijke cannabisgebruik van de heren geloof ik ook niet dat ze een soort Stryper zouden zijn. Niet dat dat wat uitmaakt, want de muziek wordt er niet minder gaaf door. Loodzware Black Sabbath invloeden worden hier vermengd met wat meer typische US metal en dat levert een interessante cohesie op.
Hier wordt de weg vrijgemaakt voor acts als Candlemass en Solitude Aeturnus.

Aha ok bedankt voor de uitleg, inderdaad een zeer goeie plaat.

Deze morgen voor de eerste maal kennisgemaakt met deze Psalm 9 van Trouble, o de schande, ik had werkelijk nog nooit een noot van deze brave mensen gehoord. Het bevalt me enorm. Diepere analyse volgt nog, maar alleszins genoeg variatie om niet te vervelen...

Sfeervolle soms dreigende en soms swingende Doom Metal, en ik persoonlijk vind het iets gaver dan de plechtige voorvaderen Black Sabbath. De productie speelt wat dit betreft voor mij op dit album van Trouble misschien ook een rol; ondertussen waren de jaren 80 al ruim aangebroken bij het scheppen van dit album, hetgeen een iets helderder productie teweeg brengt en dus de geweldige songs van Trouble uitstekend bedient. Ik draai dit album altijd met veel plezier! Heerlijke mystieke Heavy-Doom! Keer wat anders dan Thrash. Oh ja, gos zij d(r)ank heb ik Trouble minstens 2 keer live mogen aanschouwen; beide keren onder een prachtige zon op Dynamo open Air in 1989 en 1993. Zou hun Heer dan toch bestaan? ? ? De muziek is in iedergeval geweldig!

Inderdaad, te veel d(r)ank...niet 1989, maar 1990 (rond 20.000 man) was het op Dynamo dat ik Trouble voor het eerst zag onder een zwaar bewolkte hemel...ik verwarde open Air met het jaar ervoor. 3 jaar later (1993) met een bloedhete zon ditmaal zag ik Trouble again op Dynamo (120.0000 man). Ondanks m'n zonnesteek en m'n ouderwordende hersenen en vergetelheid, heb ik fijne herinneringen aan deze band, de eerste fijne platen...heerlijk om naar te luisteren. Sabbath/Priest zijn veelvuldig aanwezig, toch rockt en metalt het heel eigenzinnig een end weg. En het mystieke en zwaarmoedige nummertje 3 "Victim of the Insame" is krankzinnig te gek!

Of ik dit tot de Doom metal moet rekenen.........geen idee,of deze plaat invloedrijk is geweest voor het Stoner genre.....ongetwijfeld,feit blijft dat deze semi-klassieker een geweldig en ook best wel belangrijk debuut is geweest.Natuurlijk haalt Trouble ook een groot gedeelte van zijn sound bij bijvoorbeeld Sabbath weg maar toch weten ze er een zowel fantastische en naargeestige draai aan te geven.
Ik vind dit album dan ook erg authentiek overkomen met Revelation (Life or Death) en het titelnummer als top songs maar ter gelijkertijd vormen de negen tracks een huiveringwekkende eenheid.
Aan de door merg en been gaande zang moet ik een beetje wennen maar per draaibeurt wordt dat beter en uiteindelijk komt er een heel goede plaat te voorschijn,echt zo eentje die je het liefst voor jezelf wil houden.
Ik ken Trouble ook uit hun Def american tijd en heb ze ook gezien op Dynamo (waar ik me overigens niet al te veel meer van herinner) maar dit maakt echt veel meer indruk.

Natuurlijk ontdek ik dit pas nadat de zanger is gestorven en ik het nooit meer live kan meemaken, Just my luck.
The Tempter is misschien textbook Stoner, maar wat een fantastisch nummer is dat hey! Gevolgd door Assassin is het een echt powerduo en had het me na 2 nummers al over de streep. Echt benieuwd naar de rest van de albums.

Prima debuut. Vooral het 1ste nummer is fantastisch.

Eigenlijk klopt de hoes zo niet. De eerste persingen hebben de titel "Psalm 9" er niet op staan.

Van deze band kende ik alleen het geweldige Manic Frustration. Ondanks mijn enthousiasme voor dat album heb ik nooit de moeite genomen de vroegere discografie van de band te verkennen. Tot nu dan…

Wat een heerlijk debuutalbum is dit! Hier hebben band als Candlemass en Cathedral, maar ook Paradise Lost zeker de mosterd vandaan gehaald. Zelf lijkt de band, naast de duidelijke Sabbath-verering, ook geluisterd te hebben naar Mercyful Fate. Vooral het nummer The Fall Of Lucifer doet aan laatstgenoemde band denken denken.

Het enige nummer dat me minder kan boeien is Victim Of The Insane, verder is het op en top genieten van de nummer op deze plaat.