Golden Earring - Golden Greats (1976)

Deze kocht ik puur omwille het dynamische 'Stand by me'. Lekkere song. Wat ik wel errug charmant vind is de afsluiter: heerlijk zwijmelen.

Golden Greats is een Duitse Polydor-compilatie die in 1976 op vinyl verscheen en in 1991 als CD (special price) is uitgebracht.
Het album bevat materiaal uit de jaren 1968 t/m 1973, dus ook uit de jaren dat ze nog Golden Earrings heetten. Deze verzamelaar bestaat voor de ene helft uit singles en de andere helft uit album tracks.

1968 van Miracle mirror (Golden Earrings):
Born a second time
Gipsy rhapsody
Miracle mirror is het psychedelische album van Golden Earrings. Barry Hay had de band inmiddels versterkt en zijn fluit meegenomen. Je hoort dat ze hier goed naar The Moody Blues geluisterd hebben. Deze 2 nummers vind ik een goede keus. Ik zou zelf hier ook een plekje gereserveerd hebben voor de zweverige single I've just lost somebody.

1969 van On the double (Golden Earrings)
I sing my song
Dit album was hun antwoord op het witte dubbel-album van The Beatles en er zijn diverse muziekstijlen te horen. I sing my song is een prima George Kooymans-song, maar er staan belangrijkere songs op zoals bijvoorbeeld de hit Just a little bit of peace in my heart die eind 1968 al verscheen, een van de mooiste Earrings-songs.

1969 van Eight miles high
Dit is het eerste album waarbij de 's' bij de groepsnaam weggelaten is en een heerlijke acid rock plaat. Het belangrijkste nummer is The Byrds-cover Eight miles high die 19 minuten duurt en de hele tweede plaatkant vult. Een jaar eerder had Iron Butterfly dat ook al gedaan met In-a-gadda-da-vida. The Byrds deden rond 1969/70 live ook een mega-lange (hele plaatkant) versie van Eight miles high die terug te vinden is op het dubbel-album (Untitled).
De samensteller heeft hier gekozen voor de sterke openingstrack
Landing en de gave revisited versie van Song of a devil's servant.
Deze uitgebreide versie vind ik stukken beter dan de versie van On the double. Een ander hoogtepunt van Eight miles high is Everyday's torture, een George Kooymans composite die wanhopig door Barry Hay gezongen wordt en onheilspellend gitaarwerk bevat.
Drummer Jaap Eggermont had inmiddels de band verlaten en was vervangen door ex-Motions Sieb Warner, maar zou al snel vervangen worden door Cesar Zuiderwijk.

1970 van Golden Earring
Dit album had als bij-titel Wall of dolls. Dit vanwege de foto op de achterzijde en de song met die titel.
Ook hier is het moeilijk om een keus te maken, want dit album bevat ook alleen maar sterke nummers.
De single Back home is terecht aanwezig. Big tree blue sea is prima, maar ik zou toch voor nog memorabele rock classics zoals As long as the wind blows en I'm going to send my pigeons to the sky gekozen hebben.

1971 Seven tears
Dit album borduurt voort op het geluid van Golden Earring (Wall of dolls) en bevat 7 pareltjes.
She flies on strange wings (part 1) verscheen op single met part 2 op de andere zijde.

1972 Together
Buddy Joe (single)
All day watcher (b-kantje van Stand by me)
Hoewel ik de albums Golden Earring, Seven tears en Moontan hun beste studio albums van de jaren 70 vind, is Together toch wel een redelijk album. Buddy Joe werd als single uitgebracht en staat vandaag de dag nog steeds als een huis. Live pakt dit nummer ook altijd goed uit. All day watcher heeft ook zo'n heerlijk gitaar riff en klinkt als een hit. Het verscheen later als b-kantje van de single Stand by me (niet te verwarren met de Ben E. King single). Stand by me werd als single tussendoor uitgebracht om de zaak draaiende te houden. De Earring tourde tussen 72/73 continu en men was op zoek naar iets vernieuwends in hun muziek. Ze zouden heel sterk terugkomen met de mijlpaal:

1973 Moontan
Radar love van het klassieke rockalbum Moontan is hier in de single versie van 5:03 aanwezig. De album versie duurt 6:24. Zonder dit nummer is een Earring compilatie niet compleet.
Ik vind Moontan hun beste album van de jaren 70. Zelf zou ik als samensteller ook voor The vanilla queen gekozen hebben.

Op de Cd-inlay staan een paar foutjes:
Dat Song of a devil's servant uit 1970 zou komen. Misschien dat het album Eight miles high in Duitsland iets later verschenen is?
Er staat ook Devils servant in plaats van Devil's servant. Op mijn CD versie (Polydor) van On the double staat ook een foutje: Songs on a devil's servant.
En bij Landing uit 1969 wordt 1964 als jaartal genoemd.

In Duitsland verscheen bij Polydor ook rond die tijd een verzamelaar met de titel Golden greats met diverse artiesten.
Er zijn door de jaren heen al velen compilaties van de Golden Earring verschenen. Voor een echt goed overzicht moet je de 4 CD set The devil made us do it - 35 years hebben.

Ja, een prima samenvatting van Stanley Koekblik
Ook al weer 10 jaar geleden maar het blijft staan als een huis.

Als je die hele compilatie geschiedenis van de Golden Earring doorloopt, is er nogal wat verschenen. Vanavond probeerde ik nog een krakerige Fabulous Golden Earring.

Net als deze cd bevat het dan hits en album tracks, onwillekeurig bij elkaar gezet, veelal uit de periode 1967-1973 en de vraag is waarom. Waarom deze nummers, wat is de achterliggende gedachte? Met de songs op zich is niets mis, het blijft uiteraard de Earring.
Om weer onder de aandacht te brengen en omdat de pijp toch ook moet roken?

Slecht is het nergens, het schudt alleen het gevoel wat op, als je de gewone albums kent en respectievelijke nummers zijn uit hun album-verband gehaald. Het gaat ook niet over onbekend gebleven b-kantjes die nog nooit op cd waren gezet.
Dat bij elkaar opgeteld maakt ook, dat je eerder grijpt naar een "gewoon" album van de Golden Earring dan een compilatie als deze.
Ook omdat je liever de volledige She Flies on Strange Wings hoort dan alleen deel 1. Het is een beetje zinloos allemaal, hoewel met de muziek dus niets mis.

Maar wie weet, misschien worden deze compilaties ooit zeldzaam en zeer gewild bij de liefhebbers!

Ik kan me niet voorstellen dat dit uit 1991 is.
Dit is een echte jaren 70 hoes.

Edit:
Inderdaad de LP-versie hiervan is reeds uit 1976.

Goeje muziek trouwens.

Dibbel heeft gelijk: dit album werd in 1976 al als LP uitgebracht voor de Duitse markt, waar de Earring het in die dagen redelijk goed deed. Ook toen was het al een beetje een vage release (wel een officiële overigens), met hits en albumtracks door elkaar. Geen slechte samenstelling, maar het oogt wel tamelijk willekeurig. Het verbaast mij dat er van deze rommelige compilatie ook nog eens een CD-versie verscheen, maar misschien was dit wel een populaire LP bij onze oosterburen, die de Earring daar destijds op de kaart zette.

Ik heb 'm zelf niet, maar ken wel alle nummers. En bij elkaar vind ik de muziek bijna goed voor een 4, maar de willekeurige selectie maakt dat ik mijn waardering toch een half puntje naar beneden bijstel.

Ik heb overigens een correctie ingediend voor wat betreft het jaartal van release.