Metallica - Metallica (1991)

Naar aanleiding van de 30e verjaardag van The Black Album hebben ze besloten op digitale radiozender Willy om vandaag vanaf 12u de plaat integraal te draaien. Aangevuld met kundige commentaar van vaste presentatoren Annelies Orye en Andries Beckers (die ook gitarist is bij Diablo Blvd trouwens) is het wel fijn om het album nog eens te herbeluisteren. Ik ken de nummers van voor naar achter en andersom maar dat bijvoorbeeld Enter Sandman initieel een meer donkere tekst had maar dat drummer Lars Ulrich en producer Bob Rock het toch liever anders zagen was me dan weer niet bekend. Wat valt er verder nog over The Black Album te zeggen? Een album dat de fans na al die jaren nog altijd verdeeld blijkbaar (er zijn blijkbaar tijdens de uitzending wel wat berichten verzonden dat het de slechtste plaat ooit is van Metallica) en dat ook voor een heus kantelpunt zorgde in de carrière van de groep. Genoeg nummers die vandaag de dag als classics in het oeuvre beschouwd kunnen worden maar toch vind ik niet altijd alles even goed. Zo'n Wolf and Man bijvoorbeeld. Ik blijf het toch één van de zwakste nummers op de plaat vinden en stiekem prefereer ik de S&M versie. Wanneer ik echt wil beuken kies ik toch net iets vaker voor één van de eerste vier albums. Langs de andere kant heb je wel het fenomenale Unforgiven (dat gitaartje aan het begin!) en heuse klappers als Don't Tread on Me waarmee dit album toch ongetwijfeld zijn klassiekerstatus waard is.

Het jaar 1991 blijft één van de mooiste op muziekgebied voor mij en het begon allemaal een beetje met de release van dit album, vandaag precies 30 jaar oud. Twee weken hierna Pearl Jam's Ten, Een maand later zouden Nirvana's Nevermind, Pixies' Trompe le Monde en RHCP Bloodsugarsexmagik volgen. Soundgarden kwam nog in oktober met Badmotorfinger en in november zou U2's Achtung Baby het rijtje sluiten. Allemaal zomer/najaars-releases.

De Smashing Pumpkins hadden in mei Gish uitgebracht (het echte begin).

Ja, dit was wel een geweldig jaar wat mij betreft. Vandaag mocht Metallica even lekker hard voorbijkomen en het blijft genieten.

Daar mag je de Use Your Illusions van GnR wel aan toevoegen. Queens Innuendo ook wel, maar dat valt qua leeftijd van de band uit de toon.


Ik zie deze opsommingen wel meer voorbij komen en (vat het niet persoonlijk op hoor) dan vind ik het wel een beetje jammer dat niemand Iced Earth (Night of the Storm Rider) en Monster Magnet (Spine Of God) vermeldt.

Ook moois in dit jaar van Temple of the Dog, Primus, My Bloody Valentine, Warrior Soul, Screaming Trees, L.A. Guns, Fear of God...

Was inderdaad een sterk jaar, waarin rockmuziek steviger werd maar metal nog niet in het verdomhoekje geduwd was. Deze van Metallica vond ik niet veel soeps maar onlangs is dat toch goed gekomen.

1991 was voor mij het belangrijkste jaar in de muziekgeschiedenis.
Op het kruispunt van thrash/death/grind en "andere" muziekgenres.
Suffocation, Sepultura, Atheïst, Bolt Thrower, Morbid Angel -VS- Nirvana, Soundgarden, Pearl Jam, Primus.
The Black Album ging een beetje aan mij voorbij doordat er teveel andere interessante albums uitkwamen dat jaar.


Wellicht is het tijd om mijn (te) lage waardering voor TBA bij te stellen omdat er toch heel degelijk gemusiceerd wordt en er een paar fantastische tracks op staan.

Ik zag die unboxing video door Jason Newsted van de, ik neem aan, de meest luxe versie van de reissue. En dan kriebelt het wel ondanks de bittere smaak die ik doorgaans van de plaat krijg. Een shitload aan livemateriaal en ander moois uit een toch wel bijzondere era van de hardrock en metal werd uit die doos getrokken.

Ik werd al moe van wat er allemaal in die box zit, laat staan dat je alles wil afspelen en terug erin krijgen nadien... Stel je voor dat er ergens een scheurtje of krasje in komt...
Moest Jason Newsted het willen doen bij mij thuis, dan waarschijnlijk wel, maar die ultra-deluxe-editions geven vooral maagpijn.
Desalniettemin kan ik wel begrijpen dat iemand zich sterk genoeg geassocieerd voelt met deze periode om het zich wel aan te schaffen. Het blijft een enorm mooie tijd voor metal in het algemeen.
Dit album vind ik zelf wel leuk, het is ook zowat mijn eerste kennismaking met metal, ik was een jaar of 9-10 en via mijn oudere neven kreeg ik een cassettje met oa dit album en Nirvana en The Offspring. Helemaal stukgespeeld dat cassettje.

In deze digitale tijd vind ik dit soort hebbedingetjes wel een beetje speciaal merk ik. Vroeger kocht ik gewoon de jewelcase en klaar.

Heel herkenbaar. Toen ik de video bekroop me ook het ’ kom, laten we eens gek doen’ gevoel. The black album is toch een van mijn kennismakingen met metal. Ik vind alleen ruim 200 eu wel wat veel van het goede.

Deze boxset wil ik niet aan mij voorbij laten gaan. Ik heb 'm voor 213 euro gevonden op fnac.com

€213? Als ik een boxset vol herrie voor dat bedrag zou kopen zou ik slaande ruzie krijgen.... Met mijn echtgenote wel te verstaan.

Nou ja, boxset. Je krijgt voor dat geld 6LPs, 14CD's en 5DVD's. Dat is dus minder dan een tientje per geluids-/beelddrager. En verder een boek en allerlei artwork.

Daar kan je toch wel een beetje ruzie voor over hebben?

Geniet vooral van je Metallica boxset west! De echte fan verzamelt immers alles van zijn of haar favoriete band.

Onvoorstelbaar, wat een juweel van een boxset. Is dit de moeder aller boxsets? Dat zou zomaar kunnen.

Ik neem aan dat dit cynisch bedoeld is...

Jij hebt 'm ook, maar je bent niet tevreden?

Als ik zo de tracklist zie dan sla ik over... Overkill was een prima nieuwe naam geweest voor dit album in deze uitgave .... maar goed, die had Lemmy al.

Ik snap wel dat een artiest zijn releases wil omzetten in geld maar de exclusiviteit van zo'n mooie box wordt toch deels teniet gedaan om alles ook maar gelijk op youtube en spotify te mieteren. Klap in het gezicht van de fan.

Het album zelf was al erg goed opgenomen toentertijd dus het is moeilijk beoordelen of ee wat of hoeveel er aan gedaan is.

Maar de live albums hadden wel een oppoetst beurt kunnen gebruiken. Dat kan echt veel beter tegenwoordig. Maar zoals te verwachten gi gen de heren net als met Justice voor een quick buck. Doodzonde. Als je de geluidskwaliteit vergelijkt met bijv. Mexico City dan is dit echt erbarmelijk slecht en absoluut niet het kopen waard

Dus wees blij dat het op You Tube staat. Deze derde rangs bagger aan je fans sluiten is pas echt verraad. Wederom een gemiste kans.

Haha. Superverzorgde doos met een shitload aan livespul en parefernalia is een quick buck omdat het livespul live klinkt. Je blijft lachen met de van verwende oren voorziene scribenten hier.

Mexico City had een overdreven hard drumgeluid. Als dat dan de creme de la creme is..

Live live klinkt en verwend ? Ik hoop echt niet dat Metallica live zo klinkt. Ik zou zeggen. Ga dan eens naarveen goed concert.,Pink Floyd, Roger Waters, Peter Gabriel of iets dergelijks. Dit overstijgt nog maar nauwelijks bootleg kwaliteit. Of luister naar S&M DTS of S&M2 in DTS HD.

Nee, ik ga niet naar Pink Floyd, Peter Gabriel en Genesis. Ik slaap liever in een gewoon bed.

Weet je het zeker, klaarblijkelijk hebben deze artiesten het patent op een goed geluid

Ongetwijfeld. Maar baby, I like it raw. En Metallica hier is nog niks

En dan toch, een half puntje verhoogd. The Black Album laat mij altijd achter met tegenstrijdige gedachten; waar is het avontuur gebleven van de eerste platen, waarom ontbreken de onorthodoxe stukken waar de voorganger vol mee stond, en wat maakt dat deze plaat te lang aanmoddert in enkele saaie tracks....? Desalniettemin hoor ik een superieure productie, blijkt Hetfield een prima zanger te zijn en weten de heren feilloos een brug te slaan tussen de wat conventionelere metalhead enerzijds en de mainstream rockliefhebber anderzijds. Natuurlijk duurt het album te lang en mis ik de overgangen en transities waar Master en Ride vol mee staan. Maar zie daar de tweede helft van de schijf weet met Of Wolf and Man en The Struggle Within wel degelijk te boeien, zelfs de 2 ballads gaan erin als koek. Kortom niet zo sterk en boeiend als de reeds benoemde schijven maar het zelfvertrouwen spat er bij heren vanaf, resulterend in 12 'in beton gegoten' songs.

Ik heb de tekst van Enter Sandman altijd nogal belachelijk gevonden. Alsof kinderen die bang zijn om te gaan slapen het doelpubliek zijn. Maar blijkbaar ging de tekst eerst over een zwaarder thema. Hetfield had een nummer over wiegendood geschreven. Bob Rock en Lars Ulrich vonden dat echter te heavy. En hoewel afgesproken was tijdens het schrijfproces geen commentaar op elkaar te geven, drong Bob Rock er op aan een andere tekst te schrijven. Na enkele dagen mokken gaf Hetfield toe.

Jammer!

Wellicht compenseerde Hetfield de tekstuele aanpassingen in Enter Sandman wel met The God That Failed. Een song geschreven voor zijn moeder die na een ziekbed kwam te overlijden. Over het geloof waar zij belang aan hechte maakte James korte metten. De frustratie en wanhoop spat er in die zin vanaf.

Ik ben mij de laatste tijd meer aan het verdiepen in metal (doordat ik iron maiden heb ontdekt) maar Metallica sprak mij niet aan. Dit was vooral omdat ik het gehypte 'enter sandman' kende en dat vind ik een enorme wannabe plaat. Echter, ik luisterde onlangs naar master of the puppets en was positief verrast. Dat is wel leuk!

Waarom is dat enter sandman dan zo populair? Dat nummer gaat echt nergens over IMHO

Daarom is het dus populair, omdat het nergens over gaat.

Als je klassieke Maiden en Metallica goed vindt kan je ook eens iets van Iced Earth proberen, want die band wordt wel eens omschreven als de ideale combinatie van Iron Maiden en Metallica. Sterke albums zijn Night of the Stormrider, Burnt Offerings, The Dark Saga en Something Wicked This Way Comes.